Hikayenin kalanına gelelim... Aslında burası asıl hikayenin başladığı nokta.

Ben zor zamanlardan geçiyordum, yeniden ev değiştirmem falan gerekmişti. Bir gün, nedenini hatırlamıyorum, en yakın arkadaşlarımdan birine hıçkıra hıçkıra ağlayarak ses kayıtları atıyorum böyle. Birinden mesaj geldi. Bana daha önce ders notlarını atan o çocuk bu defa bazı sokakların fotoğrafını çekip atmış. Kestirme var, sen uzun yoldan gidiyorsun diye. Benim de boş anıma denk geldi bu mesajlar, cevap verdim biraz uzunca. Yazdıklarımı tam olarak hatırlamıyorum. Sonra o da cevap verdi, ben de cevap verdim derken... Sohbet ilerledi.

Ben bir noktada buna sabahları parkta vakit geçirdiğimden bahsettim. O da bunu bildiğini söyledi ve hatta ıslaksa salıncağı kuruluyorsun önce diye de ekledi. Meğerse beni kim bilir kaç defa görmüş orada. Ben bunu hiç fark etmemişim.

Neyse o günün konuşması bitti. Ben konuşmanın bir yerinde "ev arkadaşım" demiştim. Ev arkadaşımla konuşuyorduk gibi bir şey bahsetmiştim. O sırada üstünde hiç durulmadı.

Ertesi gün ben yine ondan mesaj aldım. Önceki günkü mesajları tekrar okuyormuş, ev arkadaşım kısmını o esnada fark etmemiş, bu defa soruyordu. Ben de ailemle değil ev arkadaşıyla kaldığımı anlattım. Başka ne konuştuk bilmiyorum ama konuştuk biraz.

Sonra bizim konuşmalarımız devam etti...

Evet... Şimdi de bu kadar. İşin doğrusu bu hikayeyi anlatmak beni ciddi anlamda zorluyor. Ama sonuna kadar anlatmak istiyorum.

Antalya'dayım... Şu anda da oda çok sıcak. Terledim. Akşam sahile yürüyüşe gitmeyi planlıyorum. Dün de parka gittik. Güzeldi.

Tatiliniz nasıl geçiyor?