Famine versus Gluttony.

Lihim na napangiti ang horseman. Mula noon, marami na siyang naririnig patungkol sa kasalanang ito. He's the sin of being obsessive for food. Sa nabasang mga aklat ni Famine, walang limitasyon ang gutom ni Gluttony kaya't ganoon na lamang siya kung kumain. 'It still surprises me that he's not fat' Bahagya pa rin siyang nagtataka sa katotohanang ito. Hindi ba dapat kung ikaw ang kasalanan ng katakawan, natural kang magiging mataba?

Tsk.

'Baka may ginagamit siyang mahika.'

Still, Famine hates him. It disgusts him to think that this stupid sin eats like a pig. Tumalim ang mga mata ng horseman sa kasalanan. Hawak pa rin niya ang latigong yari sa metal. Nararamdaman niya ang pagbigat ng tensyon sa mansyong ito at ang panganib na hatid ni Gluttony.

He doesn't look too happy about Famine spoiling his disgusting food.

"I do apologize for spoiling your food, sin.. pero mukhang mabilis talagang naaapektuhan ng presensiya ko ang anumang pagkain sa malapit. Tell me, ilang refrigerator ng pagkain ang nasayang?" Ngumisi si Famine.

His black horse (Umbra) stood beside him. Famine noticed the way Umbra reacted to the sin. The shadowed figure became restless. 'Mukhang nararamdaman rin niya ang kapangyarihang nananalaytay sa katawan ni Gluttony.'

The sin's eyes dimmed. Pagak na natawa ang kasalanan na ikinasimangot ni Famine. Nang humupa ang tawa ni Gluttony, his wild eyes glared at him.

"My fucking Dessert Room is dying, you unflavorful horseman."

"Dessert Room?"

"Kapag namatay ako sa gutom, sisiguraduhin kong hahatakin kita papuntang impyerno."

Mukhang naghihibang na ito. It's understandable. Tuwing tatanggalan niya ng pagkain ang mga mortal, nasasaksihan mismo ni Famine ang pagiging "baliw" nila dahil sa gutom. It's entertaining for Famine to witness how human behavior changes once food is taken away---mas nagiging agresibo sila't unti-unting nawawala sa katinuan hanggang sa tuluyan silang mamatay sa gutom. Famine had watched that scene over and over again. Nakakasawa na.

Huminga nang malalim si Famine. "Aish! Mabuti nga sa'yo. Nah, you won't die instantly. Magiging buto't balat ka muna at ubod ng panget. Kaya't panahon na talaga para mag-diet ka, Gluttony. Hahahaha!"

Sumiklab lalo ang galit sa ekspresyon ng kasalanan nang banggitin niya ang salitang "diet". He didn't know that it's a taboo for the sin---isang salitang hindi dapat binabanggit sa loob ng mansyong ito. Kahit kailan.

"I'll kill you for that."

At sa isang iglap, lalong nilamon ng mga apoy ang mansyon. Napapitlag si Famine nang sumigaw si Gluttony. A blood-curling scream erupted from his lips as the sin vanished amidst the flames. Napaatras si Umbra nang mahulog ang malaking chandelier mula sa mataas na kisame. It crashed down in front of them, sending shards of glass in the air.

"Shit."

Bumaon ang ilang bubog sa balat ni Famine. Agad namang naghilom ang mga sugat na natamo niya mula rito. Being an immortal always has its advantages. Nang mag-angat siya ng mga mata, natunghayan niya ang pagbabagong-anyo ng kasalanan. Famine's eyes narrowed at the monster in front of him. 'Mukhang galit talaga siya dahil sa nangyari sa pagkain niya.' The horseman smirked.

"This should be an interesting fight.."

A ten-feet tall food monster stood in front of the horseman. Gawa sa iba't ibang klase ng pagkain ang katawan ng halimaw. Kumislap sa nagbabagang apoy ang mga pangil nitong yari sa matatalim na tsokolate. Foodzilla's sharp claws resembled that of ice cream cones while his tail had popsicle spikes. Nakatuon lang kay Famine ang kulay pula nitong mga mata.

And in a split second, Foodzilla attacked the black rider.

"Fuck!" Napamura si Famine nang mabilis siya nitong inangat sa lupa at hinampas nang paulit-ulit sa sahig. Napasigaw siya nang bumaon ang popsicle spikes sa kanyang sikmura.

"Hindi mo mapapatay ang isang horseman!"

Foodzilla roared and was about to throw him away when the shadow horse launched itself at him. Nawalan nang balanse ang halimaw na naging dahilan upang matumba ito. Foodzilla's body crashed and destsroyed the grand staircase of the mansion. Pinagpag ni Famine ang kanyang baluti at ipinakalat ang kanyang mga anino.

"Let's see if you can escape my bitter shadows, sin."

Pero nagulat ang horseman nang ni hindi man lang natinag ang halimaw. Gluttony's monster summond a giant chicken leg. "Anong---?!" Agad na siyang nahinto sa pagsasalita nang hampasin siya nito. Sa lakas ng pagkakatama ng hita ng fried chicken kay Famine, tumilapon siya hanggang sa kabilang dako ng hallway.

"Aish! What the fuck?!"

Umalulong ang malakas na sigaw ni Foodzilla. Namalayan na lang ni Famine na halos sirain na nito ang buong mansion. Sa bawat hakbang nito papalapit, tila ba nagkakaroon ng lindol at trahedya. His eyes widened when the monster jumped and landed in front of him. Nagkabitak-bitak ang tiles sa ilalim ng kanilang mga paa at nabasag ang ilang mga mamahaling plurera.

Famine used his metal whip and started choking Foodzilla's neck. Pero sadyang mas malakas ang halimaw at nagawa siya nitong iangat sa lupa.

"GAAAAH!"

The horseman's body crashed against a wall. Foodzilla then used a strand of pasta and tied him up. Nangingitngit sa galit si Famine. "Akala mo ba mapipigilan ako ng nakakadiri mong pagkain?!" Unti-unting naging abo ang pastang nakapulupot sa kanya. Famine raised his weapon and hit Foodzilla again and again.

Nakita niya ang pagdurugo ng katawan ng halimaw.

Malakas siyang natawa.

"I hate food, and I especially hate obsessive food freaks like you. Dapat matagal na kayong nawala sa mundo!"

At sa pagkakataong ito, napanis ang pagkaing katawan ng halimaw. Naging abo ang ilang tinapay sa kanyang braso at natunaw ang popsicle spikes sa buntot nito. Nanghihina at para bang kinakapos na ng hininga si Foodzilla. Pero bago pa man siya tuluyang magapi ni Famine, the monster barged into the horseman and sent him stumbling into a room.

Naramdaman ni Famine ang pagbaon ng matatalas na kuko ni Foodzilla sa kanyang balat. Napasigaw siya sa sakit nang bumulwak ang dugo.

The horseman kicked until he was out of the monster's grasp.

'This sin is crazy! Talaga bang mahalaga sa kanya ang pagkain niya?!'

See? Crazy obsessive food freaks.

Pero nang makita niya ang kabuuan ng silid, panandaliang napatigil si Famine. Ngayon, nauunawaan na niya ang sinasabi nitong "Dessert Room". Famine scanned the whole place and found himself speechless. Gawa sa pagkain ang lugar na ito---mula sa cotton candy clouds hanggang sa mga bundok na mistulang malalaking scoops ng ice cream. A river of chocolate syrup stretched behind as toasted bread butterflies flew away. Ngayon lang nakakita ng ganito karaming pagkain si Famine.

'May ganito palang lugar sa loob ng mansyon ng deadly sins?'

Famine found himself laughing. Hindi na niya namalayang nakabalik na sa dati niyang anyo ang kasalanan. The shirtless Gluttony gave him a death glare and held a butcher's knife to the horseman's neck.

*

Gluttony wants him dead.

"Ang lakas ng loob mong pumasok sa mansyon at bulabugin ako sa kalagitnaan ng pagkain."

Mariin niyang sabi sa lalaking mukhang nahihibang na sa kakatawa. Mas lalong hinigpitan ng kasalanan ang hawak niyang patalim. Nanggigigil na siyang pugutan ng ulo ang gagong 'to. 'Sino ba siya sa inaakala niya para sirain ang Dessert Room ko?!'

No one..

No one should ever mess with his food.

"Get out of this mansion before I fry you alive."

"Aish! This place is stupid. Sinong tanga ang lilikha ng isang buong lupaing gawa sa pagkain?" Famine shook his head in amusement, "Nakakaaliw kayong mga kasalanan. Talagang hindi niyo napipigilan ang mga ugali ninyo.. that's the reason why mortals are dying everyday--because of sins."

Nang akmang iwawasiwas na ni Gluttony ang patalim sa leeg ng horseman, mabilis na tumalon papalayo si Famine at ngumisi. The food lover cursed under his breath and noticed the candy grass beneath Famine's feet. The sin's eyes narrowed upong seeing the mint flavored candy die.. slowly turning into black. Just like the rest of this Dessert Room.

Heto ang kapangyarihan ni Famine. Mapapanis at magiging abo ang anumang pagkailang lalapitan o mahahawakan niya.

No food is Gluttony's nightmare.

"Namamatay ang mga tao dahil sa mga maling desisyon nila. Desisyon nilang magpalamon sa kanilang mga kasalanan hanggang sa huling hininga nila. You shouldn't be blaming us for that, considering you also killed millions of humans, Famine."

Sinamaan siya ng tingin ng horseman. "Then I guess we are all sinners. Too bad."

Nang dumapo ang isang butterfly toast sa braso ni Famine, mahinang napamura si Gluttony. His beloved food then turned into ashes. The bitter smelling wind swept these ashes away and left nothing.

Nothing.

"This is the second warning from the Four Horsemen of the Apocalypse. Walang magandang maidudulot ang pagkalaban niyo kay Haring Lucifer."

Gluttony bit his lower lip until blood oozed out. Dala ng labis na galit, ibinuhos na niya ang natitira niyang lakas upang i-summon ang mangilan-ngilang pagkaing hindi pa naaapektuhan ni Famine.

"Wala akong pakialam kay Lucifer... JUST GET AWAY FROM MY FOOD!"

Soon, an army of fried chicken warriors, pork chops, and an ice cream monsters emerged from the mint grass. Kumulog at kumidlat sa loob ng Dessert Room, ngunit hindi nito maitatago ang katotohanang namamatay na ang buong lugar.

At kasalanan ito ni Famine.

'I am the knight in shining spoon and fork.' Gluttony thought and yelled.

"ATTAAAAAAACK!"

Sa ngalan ng pagkain, hindi niya hahayaang sirain ng horseman na ito ang kanyang paraiso o saktan ang kanyang mga kapatid. The black rider is a threat that he needs to eliminate.

Sa kasamaang palad, Famine had already summoned Umbra. Kumalat ang mga anino sa damuhan hanggang sa mabihag ang kanyang mga fried chicken warriors. Famine grinned evilly and turned them into ashes. Nanuot sa hangin ang panis na amoy ng mga ito. Halos maisuka na ni Gluttony ang kinain niya kanina.

"Is that the best you got? Aish! Such a useless sin."

"We'll see about that."

Hindi na napigilan ni Gluttony ang kanyang sarili. He transformed into a blood-thirsty Foodzilla again and clawed at the horseman. Wala na siyang ibang gusto kundi punitin ang katawan at ikalat ang laman-loob ng siraulong ito. He wanted to rip him limb by limb and make him pay for ruining his precious food.

Foodzilla roared and attacked. The ashes danced around them as they battled for dominance.

"F-FUCKING HELL! ARGH!"

Nabali ni Foodzilla ang braso ng horseman bago pa man siya nito daplisan ng latigo. The whole place shook while the bodies of ice cream monsters and pork chops fell to the ground.

"PARA SA PAGKAIN!"

Sigaw ni Foodzilla sa isang malalim at nakamamatay na boses. But before he can kill the horseman, Famine glared and rode on his horse. "We'll meet again, sin." Binalutan ang Dessert Room ng itim na usok hanggang sa tuluyan nang maglaho ang mga anino.

Hanggang sa maglaho si Famine.

Pero naiwan sa abo ang isang mahikang nakapagpawala ng kontrol sa halimaw. 'Damn! W-What in the name of bittermelons is happening?!' Pinilit ni Gluttony na bumalik sa dati niyang anyo ngunit para bang hindi n niya kontrolado ang sarili. Mabilis na lumabas ng Dessert Room si Foodzilla at winasak ang mga kagamitan.

'No! No! No! Shit..'

Foodzilla roared one last time. Yumanig ang buong mansyon at mga chandelier sa tindi ng kapangyarihan ng halimaw.

With this terrifying power, the mansion of the Seven Deadly Sins slowly crumbled...

Until it was destroyed.

*

'Ang second warning.'

Hanggang ngayon ay hindi pa rin mapakali si Snow. Karga-karga niya ang Clockwork baby habang kabadong nakamasid sa mansyon. She couldn't help but feel that something bad is gonna happen. Naiwan sa loob sina Gluttony at Famine at mukhang hindi pa rin tapos ang kanilang laban.

"Hindi niyo ba talaga siya pwedeng tulungan? P-Paano kung..."

Napabuntong-hininga si Pride at kalmadong sumagot. "Believe me, Gluttony is more controlled than Wrath. Maging Foodzilla man siya, nakokontrol pa rin niya ang sitwasyon. He won't be too reckless and get himself injured."

Sana nga.

Pero hindi pa rin nito naaalis ang pangamba sa puso ng dalaga. Having Gluttony injured is the last thing she needs right now. Bakit ba kasi iba ang epekto sa kanila ng mga sandata ng horsemen? Ngayon, unti-unti nang nauunawaan ng dalaga kung bakit ayaw kalabanin ni Pride ang Four Horsemen of the Apocalypse noong una pa lang. The deadly sins can be injured and rendered powerless by the horemen's weapons. Napalunok si Snow at sinulyapan sina Lust sa di-kalayuan.

Grenvy is using a spell to restore him to health. Mabuti na lang at mukhang gumagana ito dahil bumabalik na sa dating anyo ang katawan ni Lust. He wasn't injured by Famine's weapon, so they were able to fix him. Lust groaned in pain and sat up. "Ahh.. shit. Ang sakit ng katawan ko kahit na wala naman akong naka-sex kanina.. tsk!" Nang dumako ang mga mata ng binata kay Snow, he grinned lustfully. "Babe, I'll feel a lot better if you kiss me. Come here."

Umirap si Snow. "Magaling ka na nga."

"Mas magaling ako sa kama." Lust winked and laughed. Ilang sandali pa, dumaing ulit siya dahil sa sakit ng katawan.

"Suits you right, you perverted idiot. Hahahaha!"

Lust glared at the man standing besid him. "At sino ka naman? Wait! Y-You look familiar.." it took him a good minute before the sin of sexiness cursed under his breath. "G-Greed? Teka, hindi! Envy! Err... Greed and Envy...?"

"Grenvy."

Napalingon sila kay Snow. Huminga nang malalim ang dalaga, "Well, that's why I call him. Nag-merge ng katawan ang kambal, kaya't ayan ang produkto nila. Twice the irritation."

"HEY!"

Snow White then turned to the other maid who was busy staring off into a distance. Pero alam ni Snow na naririnig ni Llyria ang usapan nila. Hindi na niya napigilan ang sarili, "Paano mo nga ba nakuha ang lemon tea na 'yon? Kung hindi ako nagkakamali, itinabi 'yon ni Gluttony."

Llyria turned to her and frowned. "Nakita ko lang sa cupboard sa kusina! Malay ko bang may side effects 'yon. It's not my fault!"

Naikuyom ni Snow ang kanyang mga kamao.

Snow White and Llyria glared at each other.

Kalaunan, pumagitna na si Lust at alanging ngumiti sa kanila. "Hey, hey, hey! Ladies, no fighting okay? I know I'm sexy and all, pero 'wag niyo akong pag-agawan."

"HINDI KA NAMIN PINAG-AAGAWAN!" Sabay nilang sagot.

Napaatras si Lust habang nakataas ang mga kamay, as if he's surrendering. "Oh. What a shame! Pero kung pag-aagawan niyo ako, I can make a schedule---"

"NO."

Napabuntong-hininga si Snow White. Akmang babalik na sana siya sa mansyon upang silipin ang kalagayan nina Gluttony nang magsalita si Llyria. Kausap na pala niya si Pride. Her voice was annoyingly sweet. "Mr. Pride, natapos ko pala ang inventory ng mga libro sa Library of Lost Souls kanina.. all books are there, but one book has a torn page. Take a look."

Nanlamig ang katawan ni Snow White sa narinig. Mabilis siyang lumingon sa direksyon nila't nakita ang librong pinagpunitan niya ng mapa ng Tartarus.

'Shit!'

Kumunot ang noo ni Pride. "Torn page?"

Mabilis na naglakad papalapit si Snow. She was about to butt in when a noise stopped her. Isang malakas na alulong ng halimaw. Binalingan nila ang mansyon at ilang sandali pa, gumuho ito. Napanganga si Snow White nang makita ang pagkawasak ng buong mansyon. The third and second floors collapsed as an earthquake shook the ground beneath their feet. Kasabay nito ay narinig nila ang pagkabasag ng mga plurera at chandelier sa loob ng kanilang tahanan.

"W-What's happening?!"

Pero hindi rin makaimik ang magkakapatid dala ng pagkagulat. Soon, the destruction stopped. Napaubo sina Snow sa pinaghalong abo at usok na nagmumula sa mansyon. From the clouds of dust, someone stepped out the front doors. She recognized his silhouette.

"G-Gluttony?!"

Nanghihinang naglalakad papalapit sa kanila ang kasalanan. He looked drained. He was shirtless and dirty. May ilang galos siyang natamo at halata ang pagkabigla sa kanyang mukha. He looked apologetic as he approached them. Nanginginig ang kanyang mga kamay.

"I-I lost control.. I'm sorry."

He stood in front of Pride and bowed his head a little. Gluttony was ashamed of what he did.

"Nasaan na si Famine?" Tanong ni Grenvy nang makabawi na siya sa pagkabigla.

Gluttony shook his head. "Got away. Katulad ng ginawa ni War noon, pinagbantaan niya lang tayo."

"Are you alright?"

The food lover smiled at Snow. "I am, sugar-plum.. no need to worry."

Makalipas ang ilang sandaling katahimikan, nakapagsalita na si Pride. "You... Y-You just destroyed the whole mansion... "

"Err.. yes?"

"And broke all my antique vases and ruined my collection of books."

"Y-Yes."

"AND DEMOLISHED MY BELOVED PRIVATE STUDY!"

"...uh, yeah."

Kitang-kita ni Snow ang pagpipigil ng galit ni Pride. Mabilis niya itong nilapitan bago pa man nito mailibing nang buhay si Gluttony. She smiled nervously. "U-Um.. siguro naman may magagawa kang paraan, 'di ba? I-I'm sure it was an accident! Hindi sinasadya ni Gluttony."

Nakasimangot pa rin si Pride.

Snow White sighed.

'Kahit talaga talaga, hindi niya kayang babaan ang pride niya.' Having an argument with the sin of pride is more difficult that defeating clockwork monsters.

"Um... Did we fucking miss anything? Bakit sira na ang masyon? Shit! At bakit nandito sa labas ang machine gun ko?!"

Napalingon sila sa boses. Snow White saw Sloth, Adoration, and Wrath at the gates. Nakanganga ang tatlo nang makita ang trahedyang nangyari. Napabuntong-hininga ang dalaga.

'We have a lot of explaining to do.'

---

Fair youth with the rose at your lips,
A riddle is hid in your eyes;
Discard conversational quips,
Give over elaborate disguise.

The rose's funeral breath
Confirms by intuitive fears;
To prove your devotion, Sir Death,
Avaunt for a dozen of years.

But do not forget to array
Your terror in juvenile charms;
I shall deeply regret my delay
If I sleep in a skeleton's arms.

---"Death and the Maiden", Elinor Wylie