Ardala stapte de ijzige kou in. Ze had nog steeds de baljurk aan, maar die was nu wit en ze was niet meer in de balzaal. Sneeuw strekte zich om haar heen uit, naar alle windrichtingen leek het er oneindig te zijn.

Was dit een droom?

Voor haar werd het wazig. Het leek alsof ze door een soort wolk heen probeerde te kijken. De wolk begon te vervagen en daar, midden in de sneeuw, stond een meisje met zwarte haren, maar voor de rest leek ze op Ardala.

'W-wie ben jij?' vroeg Ardala verward. 'Waar ben ik?' Het meisje leek even te bewegen.

'Ik ben hier om je antwoorden te geven.' zei ze met een zachte stem. Ardala's hard sprong op; antwoorden, eindelijk! 'Alessio heeft je over de legende vertelt, dat alle mensen een beschermend dier hebben, toch?' Ardala knikte.'Die legende is waar. Maar Alessio heeft één ding niet goed. Die dieren, dat zijn mensen. Ze kunnen veranderen, bedoel ik. Die mensen of dieren, heten Asfak Erozërejn. Dat betekend Mens Dier. Kun je nu bedenken wie ik ben, Ardala?'

'De wolf...' fluisterde Ardala. 'Je hebt net zulke zwarte haren.'

'Ik ben jou Asfak Erozërejn. En inderdaad, ik kan in een wolf veranderen. En bovendien, wist je dat geheimzinnige lied doordat ik bij je was. Dan komen er dingen in je op, die je zelf niet bestuurd.' zei het meisje. Ze bewoog nu en liep naar Ardala toe. Ze waren even groot. 'Je moet goed onthouden, Ardala, dat ik geen mens ben. De mens is een verzamelnaam voor mensen, Asfak Erozërejn voor Asfak Erozërejn.'

'Maar hoe kom je hier? Je zit opgesloten.'

'Vergeet niet dat dit een droom is. Is het je niet opgevallen dat alles zwart-wit is? Dat komt omdat ik hier ben. Mijn aanwezigheid in de droom maakt de droom zwakker.' zei het meisje, haar stem klonk bijna schuldig. 'Maar daar gaat het nu niet om. Ik heb niet lang, en ik moet je antwoorden geven. Kom mee.'

Het meisje greep Ardala bij de pols en ze renden ergens heen. De sneeuw stopte niet maar na een paar seconden zag Ardala een muur van mist opstijgen. Ze renden er dwars doorheen. Er stonden bomen, witte en zwarte; ze waren in een droombos.

'Ardala, ik heb niet lang meer en daarom moet ik alles snel vertellen.' zei het meisje. Ze hijgde niet, zoals Ardala deed. 'De Raaf is de Asfak Erozërejn van Alessio. Maar hij is een speciale, want hij kan niet meer in een mens veranderen. Ik bedoel, dat hij het wel kan, maar als hij het doet, stort de Wereld van de Raaf in elkaar.' Ze haalde even adem. 'Alessio is diegene die de oorlog begon, koningin Maurina is goed. Maar Alessio is net als de Raaf, hij kan twee kanten op: de slechte of de goede. Jij moet proberen er de goede van te maken.'

'Maar...' stamelde Ardala, overdonderd door alle informatie.

'Ik moet weg, Ardala.' zei het meisje, dat begon te vervagen. 'Ik heet Aladra.' Ze vervaagde en Ardala werd weggezogen uit de droomwereld.

***

Wow, een heel kort stukje. Maar ik vond het beter om even een kort tussenhoofdstuk te doen, dan om meteen weer verder te gaan als ze wakker wordt. 

Hoe dan ook, er zitten ANTWOORDEN in! Nu ga ik toewerken naar het einde. Ik hoop dat jullie het leuk vinden, laat zeker een stem of reactie achter!