10) Ongelofelijk kwaad.

'Waarom?' snauwde Alessio. De terugreis was spoedig voorlopen en Ardala was weer in Yangola. 'Weet je wel hoeveel geluk je hebt gehad, dat je smoes werkte?'

'Jaja.' mompelde Ardala. Ze wist niet meer wat ze moest denken. Ze geloofde koningin Maurina wel, haar verhaal klonk geloofwaardiger, maar toch... Alessio was zo aardig. En ze was nog steeds verliefd op hem. 

'Het lijkt me beter als je een tijdje in het kasteel blijft.' zei Alessio ineens. Ardala keek geschrokken op. Wilde hij haar nou gaan opsluiten?

'Echt niet!' riep ze gauw. 'Ik ben een natuurmens, ik ben graag buiten.' Dat was niet helemaal waar. Ze was wel een natuurmens, maar ze hielt er ook van om lekker lui te lezen of muziek te luisteren. Maar sinds ze in de Wereld van de Raaf was, was alles veranderd.

'Dat maakt me niet uit. Ik moet mijn land beschermen.' snauwde Alessio. 'En als jij mijn land niet in gevaar brengt als je binnen blijft, dat blijf je binnen.' Zuchtend stond Ardala op en liep naar haar kamer. Ze kon maar beter iets anders aan gaan doen, haar jurk was helemaal smerig en er zat een grote scheur in. In haar kamer stond Nyree, die een wasbak aan het bijvullen was. 

'O, Ardala, je bent ontsnapt!' riep ze toen Ardala binnen liep. Al gauw waren ze aan het knuffelen, Nyree's ogen waren rood, ze had gehuild. Nadat Ardala beloofd had dat ze niet meer naar Ulinië zou gaan, waste ze zich en trok iets anders aan. Ze gingen samen op bed zitten en Ardala vertelde al haar verhalen van in Ulinië, waar Nyree nog nooit geweest was. Even twijfelde ze of ze over koningin Maurina zou vertellen, maar dat deed ze toch maar niet. 

***

Na het avondeten, dat Ardala zonder Alessio in de grote keuken onder het paleis opat, liet Nyree haar de bibliotheek van het paleis zien. Het was prachtig en Ardala voelde zich er meteen op haar gemak. De muren waren bedenkt met boekenkasten en de boeken waren oud en met leer bekleed. Die avond was ze de hele tijd in die prachtige ruimte te vinden, lezend op een van de comfortabele stoelen. Toen het tijd werd om te slapen, nam ze een paar boeken mee over de Wereld van de Raaf en de landen erin. Eén van die boeken ging over de legende van de Raaf. In haar bed las ze er nog een stukje uit.


Er was eens een beeldschone jongeman die op de aarde woonde. Hij had krullend zwart haar en zwarte ogen, en zijn naam was Rafe. Alle jongedames waren verliefd op hem, maar hij had kwade plannen; hij wilde de Seizoenen van de wereld vervagen zodat het altijd zomer was. Toen het hem lukte, werd hij verscheurd door schuldgevoel. Hij besloot zichzelf op te offeren en veranderde in een raaf. De Wereld van de Raaf ontstond op dat moment, en de Aarde werd weer normaal. De jongeman, die de Raaf geworden was, mag nog steeds ieder jaar een kind van de Aarde een gave geven, zodat de seizoenen overal altijd blijven zoals ze nu zijn.


Na het verhaal verstopte Ardala de boeken, omdat ze niet wist of ze wel boeken uit de bibliotheek mocht meenemen, en viel al snel in een droomloze slaap.

***

De volgende dag kwam Ardala de tijd, zuchtend en steunend, door met lezen. Om vier uur had - zelfs zij, de grootste boekenworm op de wereld - ze er helemaal genoeg van. Nyree gaf haar met een geheimzinnige blik een doos en liep toen snel weg, iets mompelend over werk.

Nieuwsgierig opende Ardala de doos, en verbaast haalde ze de inhoud eruit. Het was een prachtig opschrijfboek, een paar schriften en wat pennen. Het was duidelijk wat Nyree wilde; ze moest een verhaal schrijven.

Zo kwam Ardala de komende dagen door. Alleen, zonder Alessio ook maar één keer te zien, en met heel veel lezen en schrijven. De eerste verhaaltjes waren saai en ze wilde ze zelf niet eens lezen, maar al snel werd ze beter en begonnen haar verhaaltjes langer te worden, en las ze ze zelf telkens overnieuw. Ze liet ze ook aan Nyree lezen, die het helemaal geweldig vond.

'Nyree, kun je een geheim bewaren?' vroeg Ardala op een keer, toen ze het niet meer vol kon houden. Nyree knikte meteen en ze barstte los. 'Koningin Maurina zegt dat Alessio de slechterik is.'

'Dat is ook zo.' zei Nyree zacht, zo zacht dat Ardala haar bijna niet kon verstaan. 'Ik durfde het niet te zeggen, maar Alessio heeft je bedrogen.'

'Wow.' stotterde Ardala, niet wetend wat ze moest zeggen. Dus het was waar. Alessio had haar bedrogen, haar droomprins had haar bedrogen. Hij was gewoon een akelig persoon, en geen zorgzaam vriendje. Nou ja, droomvriendje. 'Koningin Maurina zei dat ik mijn gave moet trainen en Alessio moet gehoorzamen, maar me dan in de eindstrijd tegen hem keren.'

'Ja, dat lijkt mij ook het beste.' knikte Nyree. 'Maar we kunnen wel alvast plannen maken, en misschien informatie naar Ulinië krijgen. In de kerkers, onder het paleis, zitten een aantal gevangenen. Die moeten we helpen ontsnappen en met informatie wegsturen.'

'Wil jij dan ook dat Alessio verliest?' vroeg Ardala verbaast, want het was immers Nyree's broer. En Ardala zelf zou haar broertje, Daniël, nooit willen laten verliezen.

'Natuurlijk!' zei Nyree. 'Niet dood, maar als hij deze oorlog wint, vervagen we allemaal en blijft er niks over. Heeft koningin Maurina dat niet vertelt?'

'O, jawel, natuurlijk.' zei Ardala. Ze praatten nog even over de gevangenen en er begon een plan naar voren te komen. Ze zouden in een schrift alle informatie opschrijven die ze hadden. Dan zou Ardala iedereen afleidden door weg te lopen en Nyree, die daarvóór de sleutels nog zou stelen, zou de gevangenen bevrijden en met het schrift wegsturen vóór iemand erachter kwam.

Grinnikend haalde Ardala een schrift uit de doos, die ze van Nyree had gekregen, en zette er in grote letters "aanwijzingen" op. 

Het voelde alsof ze in een tv-serie zat, en het voelde geweldig, al was het nog zo gevaarlijk en ongelofelijk eng.

***

Een nieuw hoofdstuk!

En suuuuuuuupergoed nieuws (vind ik in elk geval)!!! Dit boek, dat gister nog op #170 in fantasy te vinden is, staat nu op #144! In één dag is het gewoon 26 plaatsen verder gekomen! Ik heb geen idee of dat veel is, maar ik vind van wel.

Doeii!

P.S. Nog één ding: er zit een geheim in dit boek. Kijk - pardon, lees - maar goed, en je komt er wel achter. Maar het is moeilijk, en je moet ver kijken!

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top