De laatste dag van mijn vrijheid krijg ik van Vicenzo een tasje van een duur warenhuis. Hij geeft het tasje aan mij met een dubbelzinnige glimlach en ik weet dat het slechts een kleine omkoping is zodat ik mee werk morgen.

Ik krijg bijna nooit cadeautjes van Vicenzo zelf, alleen van Dalici. Vicenzo heeft me volgens zichzelf al genoeg gegeven door me in leven te houden.

Ik pak het tasje aan en open het. Mijn hart dondert uit mijn borstkas zo naar beneden als ik zie wat het is. Lingerie.

'Het is voor je huwelijksnacht, klein zusje.'  Zegt Vicenzo lacherig. Ik durf het niet eens aan te raken, zo vreselijk ontzet ben Ik.

Het voelt niet eens als een cadeautje. Eerder een bedreiging. Een herinnering aan iets wat ik zeker niet wil meemaken. 'Wat moet ik hiermee?'

Blijkbaar beledig ik Vicenzo enorm want hij pakt het tasje af. 'Je draagt het, jij dom wicht.' Mij uitschelden is niet genoeg. hij slaat me ook nog eens ondanks de waarschuwing van Del Mastro.

Vicenzo veegt wat bloed weg van mijn lip en ik durf me niet te verzetten. 'Ricco zal het leuk vinden. Ik ken mannen zoals hem. Een beetje kant kan geen kwaad. Vooral als je zulke bescheiden borsten hebt als jij.' Hij grinnikt.

De belediging doet pijn. Ik ben erg onzeker over mijn borsten.
'Wat als ik niet durf?'

Vicenzo zet het tasje bij mijn al ingepakte reiskoffer. 'Geen zorgen, zusje. Ricco zal de leiding nemen en je hoeft alleen maar te liggen en te luisteren. Dat kan je toch wel?'

'Toch?'

Het idee dat Ricco de leiding neemt zit me ook niet lekker. Ik zou niet weten hoe of wat ik met een man zou moeten doen, maar ik vind het idee dat Ricco alles bepaald ook niet fijn.

Vicenzo geeft me een laatste keuring. Hij bekijkt me zorgvuldig. 'Als we wraak willen, is het belangrijk dat je alle broers gelukkig maakt. Niet alleen Ricco.'

Ik voel paniek. Drie broers gelukkig maken? Eentje is al een uitdaging.
'Maar eentje was toch gay?'

Vicenzo proest van het lachen.
'Ja, maar mijn informanten zeggen dat  Ricco dat niet is. Het is één van zijn broers. Of Dario of Elio.' Hij haalt zijn schouders op. 'Wagelijke shit. Ik weet niet hoe je die moet verleiden maar neem de andere hetero broer ook maar mee.'

'Hoe? Wat als Ricco me betrapt?' Ik wil er niet aan denken Wat Hij dan met me doet. Of erger. Straks vind hij het niet erg en heb ik twee moordenaars die me willen.

'Je bent irritant vandaag, klein zusje. Je zorgt ervoor dat je niet betrapt wordt.' Hij stormt dan de kamer uit.

Ik blijf alleen met het tasje achter en hoe langer ik naar mijn ingepakte koffer kijk hoe meer angst ik voel. Ook heb ik een soort van druk op mijn borst die niet weg lijkt te gaan.

Plotseling pakt een hand mijn arm beet en ik gil. Tot ik zie dat het maar Dalaci is.

Hij heeft een eenvoudige witte trui aan met een broek en glimlacht naar me als een vader dat zou doen. 'Je bent bleek, kind.'

Ik bijt even op mijn lip en ontwijk zijn blik. Tranen vallen naar beneden. Hij denkt vast ook dat ik een mislukking ben.

'Ik durf niet. Ik ben zo bang,' beken ik fluisterend.

Dalici knikt begrijpend. 'Waar ben je bang voor?'

'Voor Ricco.' Ik ben bang dat hij me pijn gaat doen. Dat hij me bedreigt of me bedriegt. Ook vrees ik dat hij me gaat slaan of zelfs schopt. En als hij me zat is dat hij mijn keel doorsnijdt.

'Hmm. Ik ken hem zelf niet dus ik zou geen advies kunnen geven.' Zegt Dalici en daar heb ik veel aan. Ik hoef Ricco niet te kennen want ik ken zijn reputatie.

'Ik zou alles doen om onder dit huwelijk uit te kunnen komen.' Smekend kijk ik naar de man die me maanden onderdak biedt.

'Je bent nu al verloofd. Je kan alleen nog maar vooruit.' Daardoor moet ik heel hard huilen. 'Wat zou je helpen?' Voegt hij er snel aan toe.

'Dat je iets meer weet hoe het gebeurt? Of dat je iets van pijnstillers krijgt of verdovende middelen?' Drugs? Zouden drugs me helpen?

Ik weet dat drugs slecht zijn maar zonder drugs durf ik denk niet eens Ricco aan te kijken. 'Dat laatste denk ik.'

'Ik zal na de bruiloft met Ricco praten erover.' Zegt Dalici en ik voel meteen een stuk beter.

'Dank je,' zeg ik en ik meen het.

Dalici knikt en gaat dan verder met zijn planten water geven.

Mijn broer komt terug naar beneden. Hij ziet me huilen maar doet niks om me te troosten. 'Dalici? Ik wil graag één van je pakken lenen tijdens de bruiloft.'