- Jesteś pewien? - zapytał Anže, gdy dowiedział się, że Cene kończy karierę. Było mu przykro, że jego ukochany nie będzie już skakał.

- Tak, jestem pewien. Chcę iść na studia - potwierdził Cene.

- Ale przecież... Miałeś życiowy sezon, jesteś jeszcze młody, przecież śmiało mógłbyś skakać przez jeszcze jakieś 10 lat. A studia mogą poczekać - patrzył na niego z jakąś nadzieją w oczach, że może jeszcze zmieni zdanie.

- Tak, wiem. Jednak to chyba nie jest to, co chcę robić. Poświęciłem dużo dla tego sportu, wystarczy

- No dobrze. Wiesz, że będę cię wspierać niezależnie od twojej decyzji, kochanie - Lanisek uśmiechnął się. W końcu chciał dla niego jak najlepiej.

- Wiem. I za to dziękuję - Prevc naprawdę to doceniał i starał się odwdzięczyć tym samym.

- Będzie smutno bez ciebie na skoczniach - westchnął ze smutkiem.

- Dasz radę - uśmiechnął się - przez tyle lat dawaliście

- Cenuś... Nawet jeśli nie skakaliśmy na tych samych konkursach to jakieś treningi, czy w inny sposób mijaliśmy się. A poza tym skaczemy razem odkąd pamiętam, od dziecka. Nie wyobrażam sobie teraz skakać bez ciebie - Anže prawie miał łzy w oczach.

- Kochanie - Cene  przytulił go - Przyzwyczaicie się. W końcu nie jestem Gregorem, legendą czy Richardem albo Severinem, którzy dużo osiągnęli. Ja nie osiągnąłem prawie nic - westchnął.

- A srebro olimpijskie? Ja go nie mam - uśmiechnął się.

- Ty masz medal mistrzostw świata, masz medal mistrzostw świata w lotach, masz miejsca na podium, nawet wygraną pucharu świata. Osiągnąłeś dużo więcej niż ja - uśmiechnął się. Był z niego dumny.

- No tak, niby coś tam zdobyłem, ale najważniejszym co dały mi skoki jesteś ty - Cene był jego najcenniejszą nagrodą.

Prevc wzruszył się słysząc to

- Czuję tak samo. To ty jesteś moim największym osiągnięciem - uśmiechnął się.

- Jedyny minus to taki, że nie będziemy się już tak często widywać.

- Racja. Teraz będziemy widywać się tylko w domu, kiedy nie będziesz na zawodach czy zgrupowaniach. Ale jakoś damy radę. Musimy. Poza tym będziesz miał największego fana kibicującego ci z domu i skupiającego całą uwagę na Tobie - zaśmiał się

- Dziękuję. Chciałbym, żebyś dalej skakał, ale najważniejsze, abyś ty był szczęśliwy - powiedzial wzruszony. To się dla niego liczyło najbardziej.

Cene wiedział, że jego życie teraz się zmieni, jednak był gotowy na to. Chciał spróbować w życiu czegoś innego. Czekał na nowe wyzwania, na nowy rozdział w życiu. Już bez skoków.

Witam po przerwie!

Jako, że Cene postanowił zakończyć karierę, i jest jednym z moich ulubionych skoczków, dlatego musiałam coś o nim napisać. Nie wiem czy ktoś tu jeszcze jest i to czyta ale wleciał.

Trzymajcie się