Znowu siedzę w moim ukochanym domku na drzewie. Patrzę jak przed nim biegają małe króliczki. Skaczą i bawią się wspólnie. Jedzą trawę są szczęśliwe. To słodko wygląda. Jednak po chwili uciekają. Jeden w stronę drzew drugi za nim a trzeci patrzył się tempo w rzecz która i wystraszyła. Nie słyszałam żadnych głosów zwierząt. Było cicho tak jak zawsze. Dało się usłyszeć odgłos szumu drzew. Mały szelest liści i nic więcej. Królik podążał wzrokiem  prawdopodobnie za rzeczą która je wystraszyła. Była niebezpieczne blisko mojego domku. Ktoś wchodził po schodach - deskach przybitych do drzewa.  Spojrzałam przerażona na drzwi. Chwyciłam z plecaka scyzoryk otworzyłam go i schowałam za plecami. Jeżeli to jakiś pijak może być ze mną źle. I to nawet bardzo źle. Kurczowo trzymałam dwiema rękoma broń. Jakby co byłam gotowa do ataku. Mogłam w każdym momencie nim rzucić i wyskoczyć przez okno. Odległość domku od ziemi była mniejsza niż 5 metrów. Jeżeli mi się uda nie powinno mi się nic stać. Drzwi zaskrzypiały. Ktoś zapukał.
Dziwne kto normalny puka do drzwi w domu na drzewie?
Chwilę potem drzwi się otworzyły a w nich klęczał Kuba.
Odetchnąłem z ulgą i zaczęłam się śmiać. Wyrośnięty Kuba stał - wróć klęczał w małych drzwiach. Poczłapał na kolanach i usiadł przede mną.
* skąd wiedziałeś gdzie będę? - Zapytałam z uśmiechem na twarzy. Jego towarzystwo zawsze poprawiało mi humor. Mogło się zawalać niebo a ja i tak bym była szczęśliwa jeżeli on by był obok mnie.
* Ja zawsze wiem gdzie jest moja księżniczka - spójrz na mnie spod rzęs. Wyglądał jak dla mnie jak pedofil. I chyba o to mu właśnie chodziło.

*Mogłam być wszędzie. Jeździć na desce w którymś ze sketeparków. Skąd więc wiedziałeś ze jestem tutaj? -odpowiedziałam ze śmiechem. Zawsze potrafił mnie rozśmieszyć. Był idealny w każdym calu. 

* Skarbie myślisz że po tym jak słyszałem twój płacz wczoraj wieczorem jak byłaś u mnie nie domyśle się ze przyjdziesz tu następnego dnia? - przytulił mnie a ja momentalnie pobladłam. 

*S-Słyszałeś to? - powiedziałam cicho. 

*oczywiście. Myślisz że czemu rozśmieszałem ci resztę wieczoru? Kocham cię i twoje łzy są bólem dla mojego serducha - wskazał palcem miejsce gdzie znajduje sie serce. dalej patrzył na mnie spod rzęs. Spod czapki która była założona na odwrót wystawały mu kosmyki włosów. Jeden z nich spadł mu na czoło więc zdjął czapkę i poprawił fryzurę. Jednak nie trafiła ona ponownie na jego głowę. Szeroko się uśmiechając położył ją na moich zniszczonych przez wiatr włosach. Lekki uśmiech wkradł się ponownie na moją twarz. 

* On nie powinien być powodem dla którego płaczesz. Karol jest.. cholera jak to ująć.- przerwał na chwilę. - wiem... jest po prostu zazdrosny. Jestem jego przyjacielem i nie spodziewał się że będziesz ze mną. Karol chce być traktowany jako nie wiem ? szef? lubi się rządzić. Prawdę mówiąc... - przerwał i spojrzał smutnym wzrokiem mopsa na mnie. - ja... ja.. em.. -zaczął się jąkać co było do niego niepodobne. podrapał się po karku i spojrzał przez malutkie okienko domku na drzewie. 

*coś się stało? - zapytałam nie pewnie. 

*ja.. nie mieszkam tu.. przyjechałem tu tylko na jakiś czas. Mieliśmy omówić z Karolem sprawy przeprowadzki... do polski. - powiedział. Czułam że coś nie gra. Spojrzał mi w oczy jednak ja natychmiast odwróciłam wzrok. Czułam że naprawdę coś jest nie tak. Teraz ja patrzyłam na widok z okna. Las. Króliczki które siedziały tu niedawno wróciły i dalej się bawiły. tym razem nikt nie powinien ich wystraszyć. Było cicho. Żadnych kroków. Siedziałam w cichy wraz z Kubą. Płakałam. Miałam powód do tego. Osoba która mnie potrafi rozśmieszyć i pocieszyć jednym gestem mnie zostawia. Wyjeżdża 1847 km ode mnie. To przykre. Po raz kolejny przywiązałam się jak głupia do osoby która mnie opuszcza. Głupia ja .... Głupia miłość....