Czasami budzisz się w pokoju skąpanym w mroku i zdajesz sobie sprawę, że jedyne co widzisz to smutek. Jeśli zastanawiasz się jak wygląda smutek to znaczy, że nie dotyczy to Ciebie. Nigdy nie byłeś w sytuacji, gdzie ciemność Twojego serca przenika rzeczywistość. W skali od jednego do dziesięciu to jak piętnaście. Nie pytaj dlaczego piętnaście. To więcej niż dziesięć i to musi Ci wystarczyć.

Czasami budzisz się w pokoju, do którego wpadają pojedyncze promienie słońca. A Ty widzisz jedynie smutek. Smutek pałający się resztkami szarości Twojego pokoju. Resztkami Twoich nadziei, pozamykanych w zakurzonych pudłach Twojego serca. Pudła noszą konkretne imiona. Ludzi, którym wierzyłeś i pokładałeś w nich ostatnie tchnienia nadziei. Pozamykałeś ich w tych pudłach, bo to bolało mniej niż odstawienie ich na półkę, tworząc z nich pokaźną kolekcję zranień.

Czasami budzisz się w pokoju, który nie jest Twoim pokojem. To tylko białe ściany, kraty w oknach i baczne spojrzenia lekarzy. Nie ma nic gorszego niż gdy każdą otwierać Ci po kolei każde pudło. Proszą o wypowiadanie imion. O opowiadanie o największych krzywdach. Od jednego do dziesięciu proszą o sklasyfikowanie aktualnego poziomu nieszczęścia. Czy można zamknąć uczucia w dziesięciu liczbach? Czy świat doszedł do momentu, w którym potrafi to zrobić? Jeśli Ty to potrafisz, to nie dotyczy to Ciebie. Ból jaki odczuwam jest poza jakimikolwiek kategoriami.

Czasami budzisz się w pokoju, wypełnionym cichym chrapaniem chłopaka. Jego delikatne, chłopięce rysy twarzy, oświetla jedynie blady blask księżyca. Patrzysz na niego i zaczynasz rozumieć, że oprócz bólu są na tym świecie jeszcze inne rzeczy. Jego mocno zarysowane usta, w tym momencie uchylone, sprawiają, że ból staje się mniejszy. On o tym nie wie. I nigdy się nie dowie. Nikt nigdy nie będzie wiedział, co czujesz. Tylko Ty możesz to wiedzieć.

Czasami budzisz się i zaczynasz rozumieć, że oprócz bólu są na tym świecie inne rzeczy. Rzeczy, o które warto walczyć. Miłość. Coś czego nikt nigdy nie próbował sklasyfikować w liczbach. Bo nie umiał. Nie dał rady.