17.BÖLÜM VEDA MEKTUBU
Doğmak, şansına göre şekillenen hayatın başlangıcı.
Ölüm, şanslı veya şanssız hayatının hissiyatının sende olup fiiliyatının çevrendekilerde olan bir son.
Ben Anka. Hayatını kendisi değil başka birileri yöneten kişiyim.
Hayatım boyunca insanları mutlu etmeye, gururlarını poh pohlamaya çalışırken kendimi gittikçe kaybettiğimi fark ettim.
Hayatım sokaklarda geçmişti. Kimsesizlerin en güvenli olduğu yer sokak değil midir zaten ?
Sokaklar ne kadar ıssız olsa da, ne kadar teki olsa da, ne kadar zamanına göre soğuk olsa da bir şekilde size kucak açıp koruyordu. Bazı insanların yapmadığı şeyi yapıyordu...
Doğduğum ailede ne yazık ki büyüyememiştim. En azından diğer ailelerden iyi bir aile çıkmış beni okula yazdırdıktan sonra bir gün ansızın terk etmişlerdi.
Kendi çabalarımla o evde durmaya, yaşamaya çalışmıştım ama tüm çabalarım nafileydi 7 yaşındaki bir kişi koskoca evi tek başına nasıl geçindirsin ki ?
İlk başta evde ki gerekli olan su, elektirik ve doğal gaz kesilmiş ardından ev sahibi evden atmıştı. Yemekleri bir şekilde idare ederek yemiştim o zamanlarda.
Sokağa çıktığım ilk an bir arkadaş bi arkadaş edinmiştim.
Bükre beni sokakta yaşamaya alıştırmıştı. Aslında korktuğum o sokakların, caddelerin ne kadar güzel olduğunu anlamıştım.
Belli bir yaşa geldiğimde artık çalışıp kendime bakmam gerekiyordu. İlk okulu bir şekilde bitirmiştim. Aynı şekilde orta okulu da. Fakat liseyi okumadım. Okumayı çok isterdim ama.
Bugün bu yerde son kez eskiyi hatırlıyorum ve giderken belki beni merak eden biri olursa diye yazıyorum bu mektubu.
Hani en başta demiştim ya şanslı veya şanssız hayatınızın başlangıcı doğumdur diye.
Ben yaşadığım hayat boyunca şunu fark ettim. Her şanssızlığın içinde bir şans, her şansın için bir şanssızlık.
Tamam benim ailem beni terk etmiş olabilirdi ama birçok arkadaş edinmişti.
Sana son kez göz yaşlarım yanaklarım kağıda bulaşırken bir şey söylemek istiyorum.
Birini gerçekten seversen onu sakın bırakma. Her insan toparlayamaz. Kırıldıkça kırılan
İnsanları sevmeyi bil. Ve eğer dış görünüşünde bir kusur varsa sakın o insanları dışlama veya dalga geçme onlar kendilerinin en kötü düşmanıyken sende onlara katılıp hayattan soğutma olur mu ?
Bu mektubu okuyan kişinin hiçbir şekilde ırkçılık yapmayacağını bildiğim daha doğrusu inandığım için onun hakkında bir şey söylemiyorum.
Belki ben hayallerimi gerçekleştiremedim ama sen her hayalini gerçekleştirirken yanında benide almayı unutma.
Seni seviyorum <3
....😄
Kızın elin yavaşta solunda duran, soğukluğu parmaklarına kramp sokan keskin demire gitmişti.
Yüzünde acı bir tebessüme göz yaşları eşlik ederken elindeki cehennem ateşini söndürmeye çalışır gibi soğuk olan demiri hızla bileğine geçirip çekti.
Akan kanları izlerken içinde haz alma duygusunu hissediyordu ve kurtulma ihtimalini düşürmek için diğer bileğini kesti hiç düşünmeden.Kızın kanı aktıkça kız kahkaha atıyordu.
Akan kanlar bir kan birikintisi oluşturduğunda kız geriye doğru düşmüştü. Bazı kanları yazdığı mektuba bir iz bırakarak kurmuş bazıları akıp gitmişti.
Kızı bulan kişi Bükre olmuştu. Ağlaya ağlaya arkadaşını hastaneye götürmüştü ama nafile arkadaşı çoktan
kendini sonsuz bir uykuya bırakmıştı.
" ~Brits "
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top