12.BÖLÜM ZENGİN AMA UMUTSUZ

Selaaaam çok değerli bir yazardan teklif aldım şimdi hayatımı kısaca yazmak istiyorumm

Başlayalım

Öncelikle ben Yağmur. İzmirde yaşıyorum.

Ailem çok zengin ve paraları her geçen gün artmaya devam ediyor.

Yaşım tutmamasına rağmen son model arabam var.

Sevdiğim tüm sanatçıların konserine  gittim. Kolejlerde okudum ama...

Bu aralar başa bela... Neyse ama hiç aile sevgisi görmedim diyebilirim.

Babam boş zamanlarında hep partilerden partilere gider annemle : tekne partisi, cinsiyet partisi, vs. Annemi zorla sürükler diyebilirim hatta.

Ben çoğu zaman tek kalırım.  Düşünsenize  koskoca villada tek başınıza...

Başkalarına saray gibi gelen ev benim zindanım diyebilirim.

Bir çok kızın hayali olan fizik güzellik bende diyebilirim ama umrumda olmuyor gerçekten...

Ruhumun üstünde Erciyes Dağı var gibiydi ve benimde ruhumu rahatlatmam lazımdı.

O yüzden bir dans kulübüne gitmeye
karar verdim.
Hiphopu profesyonel yapacak hale geldim.

Villanın bir odasını kütüphane yaptım oraya güzel kitaplıklar aldım popüler genç kurgu kitaplarıyla donattım.

Ama işe yaramıyor Aile sevgisine ihtiyacı var insanın.

Babam bir keresinde bana bir oyun oynadı berbat bir oyun şimdi bunu anlatmak istiyorum.

Babam sadece benim güvenliğim ve para ihtiyacımız ilgilenir.

Bir gün evden çıktım gece gece tatlı almaya gidiyorum. ( Hayatım tatlıdır benim. )

Kestirme diye ara sokağa girdim fren sesiyle yanımda bir araba durdu. Simsiyah bir araba. Telefonla konuşan bir adam

* Kızı bulduk efendim alıyoruz

Filan diyordu tabi ara sokağa girdiğim için mükemmel aklımla bağırsam da duyan olmaz.

* Bırakın beni

Filan diyorum. Umutları da değil ben binmeyince kolumdan tutup çekiştirmeye başladılar  ama ben nasıl bağırıyorum.

Neyse arabaya bindirdiler beni. Bir yere gidiyoruz ama nere olduğunu bilmiyorum. Arabanın içinde hala kolumu tutuyorlar. Kolumu koparacaklar onlar da rahatlayacak bende o derece yani.

* Bırak sana kolumu salak

Diye bağırdım dayanamayınca. Neyse adam bıraktı beni ambar gibi bir yere götürdü

Ama nasıl korkuyorum. Bağırsam duymaz kimse kim. Bilir neredeyiz yani... Neyse sandalyeye otutturcaklar ama ben çırpınıyorum oturtturmadılar. Eterli bezle bayılttılar .

Sonra oldu bilmiyorum ama video çekmişler onu izledim. Sonra ben uyandım. Ben uyanınca oradan birisi de patron dedikleri kişiyi aradılar. Neyse patron geldi.

* Ne istiyorsunuz

Diyorum. Ama patron tanıdık geliyor

* Para

Diyorlar. Bende dedimki

* Cüzdanımdaki kartların hepsi sizin olsun bırakın beni.

Ben çırpınıyor bir yandan da korkuyorum ama napıcaklar diye

* Aaa olurmu öyle vücudundan faydalanmak bizim de hakkımız

Dedi ordan birisi. Gözümde dehşet ifadesi belirdi valla. Sonra kapı çaldı. Böyle adım sesleri falan geliyor. BABAM GELDİ !

Meğersem babam tutmuş bunları. O patron dedikleri de babamın arkadaşıymış. O yüzden tanıdık geliyormuş.

Peki ben o gün naptım ? Çok basit evi terkettim bir günlüğüne ailemde saolsun hiç umurlarında olmadı yani

Yani anlatmaya çalıştığım şu şuan size anlattığım hayat güzel gelebilir fakat düşünün aileniz yanınızda değil çoğu zaman yanınızda olduklarında da umurlarında değiliz.

Ailenizin kıymetini bilin. Ben bu hayatı seçmedim, seçme hakkım olsaydı da asla seçmezdim.

Çok dramatik olmasada hayatım paylaşmak istedim okuduğunuz için  çoook teşekkürler

                     " Hevesimizyok0612 "

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top