Wag na wag iiyak sa Math.

Wala na break na tayo Math.

Di na kita mahal Math.

Bakit ganito?

Noon naman madali lang.

Ba't ngayon para nang hadlang?

Ano ba ang nangyari?

Bakit ika'y walang paki?

Di ka man...

Di ka man akin ngayon,

Sisiguraduhin sa tamang panahon.

Hindi lang ikaw ang nag-iisang subject sa mundo.

Pero bakit parang mundo ko'y gumuho?

Maari bang ibalik muli?

Mga oras na walang mali?

Gusto kita,

Mahal kita,

Iniyakan kita.

Parang isang tanga

Kala mo'y iniwan ng sinisinta.

Di inaakalang, ikaw ang magpapaluha sakin.

-

So eto na nga po ano. I wrote this poem nung mga kapanahunang wasak na wasak ako dahil kay M--kay Math. Hehehe. Parang tanga kong iyak nang iyak noon dahil di ko natapos sagutan yung periodical test namin. Huhuhu. Lab na lab ko pa naman ang math. Actually, siya first love ko e. Hehehe. Btw ang OA ko na so.. Byee!

Ps. Sorry if I am not updating my story, TGOPDLH. Coz I need to find an inspiration again from Cci to continue that. May we also pray for the departed souls of our family and may they rest in peace, amen.