Η δυνατή φωνή του Ρέιζορ ξυπνά όλα τα παιδιά των ομάδων.

"Η Φόστερ δεν θα πάει σχολείο σήμερα"ανακοινώνει και η Άνταλαϊν σηκώνεται αργά από το κρεβάτι

Η πόρτα ανοίγει περισσότερο και ο Αξ με τον Γκας μπαίνουν μέσα.

Την πιάνουν από τα χέρια απότομα και την τραβάνε έξω.

"Αφήστε με!"φωνάζει και στο μυαλό της έρχεται η μέρα που την πήραν από το σπίτι της

"Τι κάνετε;" ρωτάει τον Γκας

Την πηγαίνουν στο δωμάτιο των Λύκων.  Την βάζουν σε μια καρέκλα και τη δένουν σφιχτά με ένα σχοινί. 

Ο Αξ βγαίνει για λιγο από το δωμάτιο,αφήνοντας μόνους τον Γκας και την Άνταλαϊν.

"Γιατί το έκανες αυτό;"τον ρωτάει
"Άνταλαϊν"πλησιάζει"Αν ήταν στο χέρι μου,δεν θα ήσουν καν εδώ μέσα.Αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτα,τις διαταγές τις δίνει ο Ρέιζορ"

Αν δεν ήταν εδώ μέσα,δεν θα μπορούσε να τον βλέπει και να περνάει χρόνο μαζί του,σκέφτεται.

"Τι θα μου κάνει;" ρωτάει φοβισμένη

"Μη φοβάσαι" την ακουμπάει στον ώμο"Δεν είναι τίποτα,το έχει κάνει και σε εμένα"

Ο Αξ μπαίνει βιαστικά μέσα και βάζει κάτι στον υπολογιστή. Συνδέει τον υπολογιστή με την μικρή τηλεόραση και σε λίγο η οθόνη του προβάλλεται στην οθόνη της τηλεόρασης.

Κάνει κλικ σε ένα αρχείο που λέγεται 'ρειζορ'.

Στην οθόνη εμφανίζεται ένα παιδί,έφηβος μάλλον, με ένα όπλο στο χέρι. Απέναντι του,ένας  άντρας με την οικογένειά του.

Ο έφηβος,δεν φοράει κουκούλα. Αναγνωρίζει τα μάτια,είναι του Ρέιζορ.

Ο άντρας που βρίσκεται απέναντι,αγκαλιάζει τη γυναίκα του και τη φιλάει στοργικά στο κεφάλι.

Ακούγεται ένας πυροβολισμός και ο άντρας πέφτει κάτω. Η γυναίκα τον αγκαλιάζει και τον παρακαλάει να σηκωθεί.

Άλλος ένας πυροβολισμός. Η γυναίκα πέφτει και εκείνη δίπλα του. Τα παιδιά κλαίνε.

Η μεγαλύτερη αδελφή,μοιάζει στην ηλικία του Ρέιζορ,παίρνει την μικρή στην αγκαλιά της. Της λέει ότι όλα θα πάνε καλά,και ότι δεν θα τις πειράξει.

Και άλλος πυροβολισμός. Η μικρή πέφτει αναίσθητη από την αγκαλιά της μεγάλης.

Ο Ρέιζορ πετάει το όπλο κάτω. Δεν θα σκοτώσει και την άλλη.

Μάλλον θα του άρεσε,σκέφτεται η Άνταλαϊν.

Και έχει δίκιο.

Ο Ρέιζορ και η κοπέλα κάθονται στον καναπέ. Κανονικά,αυτή θα έπρεπε να τον φοβάται. Αλλά δεν τον φοβάται.

"Μάργκαρετ" λέει με έναν λυγμό να ετοιμάζεται να βγει από μέσα της

"Σαμ" λέει εκείνος και η Άνταλαϊν ανοίγει το στόμα της έκπληκτη.

Γελάει για μια στιγμή. Τον πιο σκληρό δολοφόνο της ομάδας τον λένε Σαμ; Τόσο κοινό όνομα...

Σηκώνεται και βγάζει ένα ψαλίδι. 
"Τι θα τους κάνεις;" ρωτάει η Μάργκαρετ και κρύβει το πρόσωπο της με τα ξανθά μαλλιά της.

Η Άνταλαϊν καταλαβαίνει. Η Μάργκαρετ είναι Μάργκο. 

Ο Ρέιζορ με το ψαλίδι γρατσουνάει τα άψυχα σώματα. Μικρές σταγόνες αίματος,εμφανίζονται σταδιακά.

"Φτάνει!" φωνάζει η Άνταλαϊν"Δε θέλω να βλέπω άλλο"

"Οχι" λέει με την χαμηλή φωνή του ο Αξ"Θα το δεις όλο,εντολή του Ρέιζορ"

"Αξ,μπορείς να φύγεις. Θα την προσέχω εγώ" λέει ο Γκας και την κοιτάει

Ο Αξ βγαίνει για ακόμη μια φορά από το δωμάτιο.

"Αυτός ήταν ο Ρέιζορ,έτσι;" ρωτάει η Άνταλαϊν

"Ναι"

"Γιατί σκότωνε από τόσο μικρός;"

"Ο πατέρας του. Οι Silver Wolves ήταν του πατέρα του. Εκείνος έκανε τα πάντα για να μπει στην ομάδα τους,αλλά ο πατέρας του δεν τον δεχόταν. Και εκείνο το βράδυ,ήταν αποφασισμένος,πίστευε ότι αν έκανε τον πρώτο του φόνο,θα μπορούσε να γίνει μέλος"λέει χωρίς να πάρει ανάσα

"Και; Μπήκε;"

"Στους Silver Wolves,όχι. Στην αστυνομία τον πήρανε αλλά επειδή ήταν ανήλικος,τον άφησαν.  Για αυτό ευθύνεται και η μαμά του"

"Γιατί;"

"Ήταν στην αστυνομία "

"Ήταν;"

"Σκοτώθηκε"

Γυρίζει το κεφάλι της  στην τηλεόραση και πάλι στον Γκας.

"Και ποιος ο λόγος να τα τραβήξει βίντεο όλα αυτά;"τον ρωτάει

"Για να έχει αποδείξεις"λέει αυτός
Σηκώνεται και αποσυνδέει τον υπολογιστή.

"Νομίζω είδες αρκετά" λέει και εκείνη τη στιγμή μπαίνει ο Ρέιζορ
"Τι κάνεις;" φωνάζει στον Γκας

"Αρκετά είδε. Το επόμενο ήταν..."

"Δεν με νοιάζει!Βάλ'το τώρα"

"Οχι!" φωνάζει θυμωμένος

Η Άνταλαϊν πρώτη φορά τον βλέπει έτσι. Τα σκούρα γαλανά μάτια του έχουν σκοτεινιάσει. Σφίγγει τις γροθιές του,τόσο πολύ που οι φλέβες του διακρίνονται έντονα. 

Σε λίγο,το δεξί χέρι του βρίσκεται στο μάτι του Ρέιζορ και ύστερα στο σαγόνι του.

Ο Ρέιζορ το ακουμπάει, μια έκφραση πόνου απλώνεται στο πρόσωπο του και φωνάζει στον Γκας :"Μπάσταρδο!"

Αυτή τη φορά το πόδι του χτυπά τον Γκας στην κοιλιά,πέφτει κάτω και κουλουριάζεται.

"Πόνεσε; Να φέρουμε τη μαμά να το κάνει μα να περάσει;" τον χλευάζει ο Ρέιζορ

"Αυτός που θα πονέσει θα είσαι εσύ" λέει ο Γκας και σιγά σιγά σηκώνεται

"Σε φοβήθηκα τώρα!" απαντάει όλο ειρωνεία ο Ρέιζορ

"Πάμε Άνταλαϊν" λέει και τις πιάνει το χέρι αλλά ο Ρέιζορ τους σταματάει.

"Που νομίζεις ότι πας;" του λέει"Επειδή έχω καταλάβει τι γίνεται μεταξύ σας,αν της ξαναμιλήσεις είσαι έξω από τους Λύκους!"

"Χέστηκα" απαντάει και βγαίνει μόνος του έξω.

Η Άνταλαϊν κάνει το ίδιο και πηγαίνει στο δωμάτιο.

Ο Τρίσταν είναι εκεί,ενώ κανονικά θα έπρεπε να είναι στο σχολείο.

"Γιατί δεν πήγες σχολείο;" τον ρωτάει και κάθεται δίπλα του

"Δεν ήθελα" απαντάει και κοιτάζει έξω από το παράθυρο"Άνταλαϊν,έχεις σκεφτεί ποτέ την αυτοκτονία;"

Αυτή τον κοιτάζει απότομα.

"Αυτοκτονία; Γιατί;Σκέφτεσαι να το κάνεις;" λέει τρομαγμένη.

"Όχι βέβαια.Αλλά...Η αδερφή μου,πριν λίγες μέρες..."

Η Άνταλαϊν καταλαβαίνει ότι τώρα όλοι τους έχουν κάτι κοινό: κάποιο μέλος της οικογένειας τους έχει δολοφονηθεί,σκοτωθεί ή αυτοκτονήσει.

"Τι έγινε;" ακουμπάει στοργικά τον ώμο του σαν να είναι μαμά του

"Την κορόιδευαν,αυτό έγινε. Μου το έλεγε συνέχεια,μου έλεγε να το σταματήσω,γιατί δεν άντεχε άλλο...Έκλαιγε κλεισμένη στο δωμάτιό της,μερικές φορές δεν ερχόταν ούτε στο φαγητό,αλλά δεν την πίστευα,δεν της έδινα σημασία...Εγώ φταίω,μπορούσα να το σταματήσω αλλά την αγνόησα." λέει με τύψεις

"Δε φτ--" κάνει να πει η Άνταλαϊν, αλλά το βρίσκει ανώφελο

Η πόρτα ανοίγει,αργά και ο Γκας μπαίνει μέσα,αφού ρίχνει μια ματιά γύρω,μήπως είναι ο Ρέιζορ.
"Άνταλαϊν" την αγκαλιάζει,αυτή ξαφνιάζεται και τυλίγει αδέξια τα χέρια της γύρω από το λαιμό του,λες και έχουν να ειδωθούν χρόνια."Το βράδυ έξω,στο πίσω μέρος του κτιρίου. Έχει μια αποθήκη,θα είμαι εκεί"

Βγαίνει και η Άνταλαϊν γυρίζει προς τον Τρίσταν,ο οποίος την κοιτάζει ήδη.

"Γιατί δεν μου είπες ότι τα έχεις με τον βλάκα τον Γκας;" τη ρωτάει και την τρυπάει με τα πράσινα μάτια του. Φαίνεται σαν να ζηλεύει.

"Δεν τα έχω."λέει Εκείνη και προσθέτει"Ακόμη"

Ίσως να μην έπρεπε να το προσθέσει,γιατί σε δευτερόλεπτα ο Τρίσταν σηκώνεται πάνω και χτυπάει με δύναμη το κρεβάτι, κάνοντας την να παραπατήσει,εκεί που στεκόταν.

[...]

"Πρέπει να κάνουμε κάτι για να σε βλέπω κάθε μέρα"λέει ο Γκας κρατώντας το κρύο χέρι της.

"Γιατί;"τον ρωτάει εκείνη.

Όχι πως δεν ξέρει τον λόγο. Απλά θέλει να τον ακούσει από το στόμα του.

"Έτσι" γελάει λίγο

Η Άνταλαϊν βάζει τα χέρια της στη μέση του αυθόρμητα,αλλά ένα επιφώνημα πόνου βγαίνει από το στόμα του και την κάνει να αποτραβηχτεί.

"Δεν είναι τίποτα" την καθησυχάζει"Από την κλοτσιά του Ρέιζορ είναι"

"Τι είπατε για μένα;" εμφανίζεται πίσω από τον Γκας

"Τίποτα" λέει η Άνταλαϊν

"Εσύ την έβαψες" λέει στον Γκας και φεύγει.