"Τα λέμε το μεσημέρι" λέει  ο Γκας στην Άνταλαϊν,που μπαίνει  μέσα στο σχολείο.

Αυτή τη μέρα,την πήγε μόνος του.
Δεν ξέρει γιατί,δεν το έχει ξανανιώσει,αλλά όταν είναι μαζί της είναι σαν να...ξεχνάει αυτήν την δυνατή πλευρά του,την απλησίαστη.Γίνεται  απλά ο  Κόνορ,που εξαρτάται από αυτήν.

Φοβάται για αυτήν. Ξέρει ότι ο Ρέιζορ θέλει να τη σκοτώσει,όσο και αν προσπαθεί να του αλλάξει τη γνώμη.

Σταματάει το βαν και μπαίνει στο κτήριο.

Αυτός και οι υπόλοιποι Silver Wolves είναι μόνοι τους εκεί. Τα περισσότερα παιδιά είναι στο σχολείο.

Ας προσπαθήσει να του αλλάξει γνώμη για άλλη μια φορά...

"Ρέιζορ,θέλω να σου μιλήσω" του λέει

Εκείνος σηκώνεται,ανοίγει την πόρτα και την κλείνει πίσω του.

"Αν μου πεις πάλι να μην της κάνω κακό,θα σε διώξω!" λέει πριν καν προλάβει να αρχίσει ο Γκας

"Δεν σου έχει κάνει κάτι αυτή!"

"Έχεις δίκιο,θα σκοτώσω τους γονείς της. Και μετά αυτήν"

Μπαίνει ξανά μέσα και αφήνει μόνο του τον Γκας.

Κοιτάει το κινητό του,σήμερα το βράδυ έχει δουλειά. Θα την πάρει μαζί του.

Πρέπει να της μάθει τουλάχιστον τα βασικά.

Ξέρει πόσο δύσκολο και πόσο λάθος είναι να βάζεις ένα πρακτικά "παιδί" ακόμα,να σκοτώνει άλλους...

Η ώρα έχει πάει δύο,πρέπει να την πάρει.

Μπαίνει για άλλη μια φορά στο βαν,και σταματάει έξω από το σχολείο.

Αυτή τον βλέπει και του δίνει ένα μικρό στραβό χαμόγελο, αλλά τα μάτια της γυαλίζουν,έκλαιγε.

Κάθεται δίπλα του,ξεκινάει.

"Γιατι κλαις; Τι έγινε;"τη ρωτάει

"Τίποτα"απαντάει αυτή ξερά

"Πες μου,ξέρεις ότι είμαι ο μόνος εκεί μέσα που μπορείς να εμπιστευτείς" συνεχίζει εκείνος

"Απλά μερικές φορές νιώθω πολύ μόνη εκεί,δεν μιλάω με κανέναν,δεν ξέρω..."

Και τότε,μια ιδέα περνάει γρήγορα από το μυαλό του. Είναι λίγο ριψοκίνδυνη,και ίσως λάθος,αλλά μόνο αυτό μπορεί να σκεφτεί. Γιατί τη νοιάζεται,χωρίς να ξέρει το λόγο...

"Λοιπόν,σήμερα θα σε πάρω μαζί μου"της λέει και προηγούμενη σκέψη παραμένει στο μυαλό του.

"Θα είναι και--"πάει να πει αυτή

"Οχι,δεν θα είναι ο Ρέιζορ,αυτό είναι μόνο δική μου δουλειά"

Μετά το μεσημεριανό,και αφού ο Ρέιζορ τους αφήνει  λίγο να "προετοιμαστούν" για το σχολείο,η Άνταλαϊν με τον Γκας φεύγουν .

"Τι είναι αυτός που θα σκοτώσουμε;" λέει γελώντας

"Έχει σκοτώσει τρεις από την ομάδα. Και τον ψάχναμε καιρό."

Σταματάει το βαν σε μια στροφή και κατεβαίνουν. Της δίνει ένα μαχαίρι και ένα κομμάτι ύφασμα ποτισμένο με οινόπνευμα, αυτός παίρνει το ίδιο μαχαίρι,αυτό με το οποίο σκότωσε και τον άλλο τις προάλλες.

Με ευκολία μπαίνει στην αυλή του σπιτιού.

Ο ιδιοκτήτης,είναι καθισμένος στις καρέκλες της αυλής του και μιλάει στο τηλέφωνο.

Ο Γκας τον μαχαιρώνει στην πλάτη,όμως εκείνος έχει ακόμα τις αισθήσεις του. Της κάνει νόημα,αυτή καταλαβαίνει και βάζει το οινόπνευμα στο στόμα του. Σηκώνει το μαχαίρι,το χέρι της τρέμει.

Ο Γκας το πιάνει και καρφώνουν άλλη μια φορά τον άντρα,αυτή τη φορά στην κοιλιά.

Η Άνταλαϊν τραβάει το χέρι της απότομα πίσω και κλείνει τα μάτια της. Θα της πάρει καιρό να το  συνηθίσει.

[...]

"Ελα,ο Γκας είμαι"λέει μόλις ο Τρέβορ σηκώνει το τηλέφωνο

"Τι θες πάλι;"

"Μην είσαι τόσο ευγενικός,θα πάθεις τίποτα...Ήθελα να σου ζητήσω μια χάρη"

"Ε για τι άλλο θα έπαιρνες εσύ!Λεφτά;"

"Όχι,κάτι άλλο"

"Λέγε γρήγορα έχω και σημαντικότερες δουλειές από το να ακούω τον κάθε μα--"

"Λοιπόν,εσύ δεν έλεγες ότι ξέρεις τον γιο του διευθυντή του λυκείου εδώ;"

"Ναι,από την κόκα..."

"Νταξει,δεν με νοιάζει καθόλου από που τον ξέρεις,αλλά θέλω να βάλεις μέσο να με πάρουν στο σχολείο του. Αύριο κιόλας"

"Όπα!Τι σε έπιασε ρε και θες να ξαναπάς σχολείο; Σου έλειψαν τα μαθήματα ή μήπως σου γυάλισε καμία μαθήτρια;"

"Απλά νομίζω ότι πρέπει να έχω ένα πτυχίο...ξέρεις,για καμιά δουλειά"

"Είσαι με τα καλά σου; Χρειάζονται πτυχίο οι δολοφόνοι;"

"Θα το κάνεις;"

"Κάτι θα κάνω"

Κλείνει το τηλέφωνο για να σκεφτεί.

Η αλήθεια είναι ότι δεν θέλει να σκοτώνει κόσμο για το υπόλοιπο της ζωής του.Και τώρα που το σκέφτεται,όντως χρειάζεται το πτυχίο. Μόλις τελειώσει,σε μερικούς μήνες δηλαδή-αν τον δεχτούν βεβαια- θα σπουδάσει και θα βρει μια κανονική δουλειά. Θα σταματήσει να χαίρεται με τον πόνο των άλλων.

Αλλά θα χάσει αυτήν την ευχαρίστηση που του έδινε το να βάζει βαθιά το μαχαίρι στο σώμα των θυμάτων...αυτή η δουλειά δεν είναι και τόσο άσχημη.

"Από αύριο και πάλι μαθητής"γράφει το μήνυμα που παίρνει από τον Τρέβορ.