Flame 6 - Scatterella Coven

Pumasok si Opium Scatterella sa Scar Mansion at sinalubong siya ng mga nakalinyang katulong. Nakayuko sila at nagbigay galang sa binatang Scatterella. Tiyempong pababa ng hagdan si Olivia na agad napansin ni Opium.

"Hi Sis! Daya mo ah. Iniwan mo ako!" sabi niya at ngumisi sa kapatid.

Ngiwi ang ginanti ng dalaga sa kanyang nakakatandang kapatid. "You suddenly disappeared. I hate waiting. You know that well, Opium." She walked to the kitchen and she can sensed that Opium was following her.

"Olivia," tawag nito sa kanya pero hindi ito lumingon. She went straight to the fridge para kumuha ng yogurt. "Olivia, can we talk?"

Tumaas ang kilay niya at binaba ang yogurt. "What is it, dear brother?" sarcastic niyang tanong.

"Gusto mong kumain sa labas? My treat," he asked.

Olivia looked at her brother intently. From his brushed up hair and his deep black orbs. His clenched jaw and shallow breathing. Opium was a certainly someone any girl would want. Yun nga lang, everyone in school is afraid of him. Hindi dahil bampira ito, kundi dahil kahit sino pinapatulan niya. He was never a gentleman to any girl. He was a darn mess and rude boy.

Hanggang ngayon, palaisipan parin sa dalaga ang totoong pinapahiwatig ng kanyang mga mata sa tuwing nakatitig ito sa kanya.

A long time ago, when they were kids, she'd hate the fact that his father brought home an illegitimate child. He even proclaimed the kid as his first son. Ang unang heir sa Coven.  She hated Opium for how many years. She’d hate the fact that he existed. Dahil kay Opium, naging second best nalang siya.

"Via, gusto mo bang sumabay maglunch saken?" tanong ni Opium sa kanyang kapatid noon.

"I'd rather starve than to eat with you. Go away." Tinulak niya noon si Opium at napaupo ito sa lupa.

Opium ever since, was grumpy to his other classmates but he was gentle to Olivia. She'd pushed him or ignored him but he never laid a finger on her.

"Wow. Masyado ba akong gwapo ngayon? Kanina ka pa nakatitig saken ah," natigil siya sa pagiisip dahil humangin na naman ng malakas dahil sa sinabi ni Opium sa kanya.

"You're an ugly fart, Opium."

"Oh really? Well don't stare at me like that, Olivia. You're making me weak." nangilabot siya ngisi nito. "Kung ayaw mo, I'll just invite someone else."

Tumalikod si Olivia. "Gaya ng lagi kong sabi, I'd rather starve than to eat with you."

Opium chuckled at brushed his hair with his palm habang pinapanuod na maglakad palayo si Olivia.

Samantala, sa Vaughaun mansion, kakatapos lang ng dinner at gaya ng usual na ginagawa ni Katherine, dinadalhan niya ng midnight snacks ang Master niya bago matulog.

Inabutan niya si Krauser na busy sa pagsusulat. Unlike kahapon, homeworks ang pinagkakaabalahan niya. Hindi na siya nagsalita at tumalikod na pagkalapag nito ng tray.

"Katherine," napalingon siya ng tawagin siya nito.

"Hmm? Did you—"

He sighed and put down his pen tsaka humarap sa butler niya. "Thanks for helping to catch the Ravich sisters. Thanks for protecting me."

Napangiti si Katherine. Marunong din naman palang mang-acknowledge ang Master niya.

"All in a day's work, Master Krauser."

He smiled. "And— I'm sorry about our argument last night. I know you were just doing your job and I—"

"No. You're right. A lot of creatures nowadays use their powers to hurt other people and to cause troubles. You're just doing what you think is right. You don't need to apologize. I'm the inconsiderate one."

Lumiwanag ang mukha ni Krauser. "So that that means, pwede pa rin akong mag-solve ng murder cases?!" he asked with high hopes.

Ngumisi si Katherine tsaka naging seryoso. "No. Last mo na yan. Duh. Gusto mo bang masesante ako?! Tss."

Nagpout agad si Krauser at nag-sad face sa harap ng butler niya. Katherine bit her lips and turned her heel. Damn those lips!

"Katherine! I'll not tell Dad! Hindi naman ako mapapahamak eh!"

"No!"

Nagulat si Katherine ng hawakan niya ang braso niya and turned her around. "Then just come with me just to make sure I'm safe."

"B-Baliw ka ba? When your Dad finds this out, sasabihin niyang tino-tolerate ko ang mga ginagawa mo! You'll get me fired!"

"I doubt that. Hindi ka niya tatanggalin dahil mahihirapan siyang makahanap ng kapalit mo."

Katherine rolled her eyes. "Know what?! Ang spoiled mo! But that will never work on me, Mister Krauser Vaughaun! Bitawan mo nga ako!" she said while trying to remove Krauser's hands.

But instead, Krauser slid down from her arms to her hands and held it. "Please. I'll be good. Hindi ako magpapasaway. J-Just let me solve cases— and help the NWPD whenever I can."

Umiwas ng tingin si Katherine. Hindi niya alam kung bakit sa tuwing tumitingin siya sa mata ng Master niya, nangangatog ang binti niya. Ang inosente kasi ng mata niya. It's deceiving.

"Fine," and she was again, deceived.

The next morning, maayos ang lahat. Medyo makulimlim ang langit, bagay na bagay para sa mga bampira. Opium and Olivia both went out of the Scar Mansion at sumakay sa kotse.

Hindi na naman nagsuot ng necktie si Opium. Black leather jacket ang pananggala nito sa lamig. Si Olivia naman ay nanatiling prim and proper habang suot ang red coat niya. Madaming humahanga kay Olivia sa Larkworth dahil napaka-elegante nito.

"Aba! Yan ba yung bagong bili mo na red coat? It looks good. Bagay sayo, Sis." sabi ni Opium. Inabot niya ang remote at tsaka nilakasan pa lalo ang volume ng music na pinapatugtog sa kotse.

Olivia can't stand it so she grabbed the remote and turned the player off. Tumingin ng masama si Opium sa kanya.

"Why did you turn it off?! That was my jam right there!"

"Pwede ba, Opium! If you want to blast off the car with stupid noises, just use your own car!" bulyaw niya.

Opium grabbed the remote and turned it on at nilaksan pa lalo ang volume. Olivia managed to get the remote and turned it off.

Off.

On.

Off.

On.

Off—

"Opium Scatterella, GET OUT OF THE DAMN CAR NOW!!!" she screamed at the top of her lungs.

He smirked as soon as he saw the Larkworth College gate. "Dito na ako bababa," sabi niya sa driver na agad namang hininto ang kotse. He smiled at Olivia and cupped her cheeks. "Mocking you has always been a pleasure to me, Olivia. See you after class," he reached in to kiss her forehead bago tuluyang lumabas ng kotse.

Opium decided to skip his class and stay inside the Library. He was trying to sleep nang marahas na ibinaba ng Librarian ang mga libro sa table na inuupuan niya.

Napatingin si Opium at nag-unat. Namumula na ang mukha ng matandang Librarian dahil tila hindi man lang natinag ang bampira. Ngumisi pa sa kanya ang binatang Scatterella at ngumuso.

"Ang ingay niyo po. Librarian pa naman kayo eh. What happened to the world lately?" He said and stood up to help her carry the books na hawak niya.

Umaliwalas ang mukha ng matanda at naglakad sila ni Opium hanggang sa counter ng Librarian. Tila natuwa ang matanda sa biglang pagbabago ng asal ni Opium. Ngumiti si Opium ng makarating sila doon. Aabutin na sana ng matanda ang mga libro ng bitawan iyon lahat ni Opium at bumagsak lahat sa paa niya!

"AAACKKK— Araaaaaaaay!" sigaw ng matanda sabay tumba sa sahig.

Maraming tao sa Library pero walang tumayo para tulungan ang matanda. Nakita nila ang namumulang mata ni Opium Scatterella bilang banta na ang tumulong sa matanda ay mananagot sa kanya.

"Aish! Ayan ang napapala mo sa pangiistorbo mo saken, Tanda. Ibang klase! Sumakit tuloy ang ulo ko." He grinned and kicked some of the books para makadaan. Iniwan niya ang matanda na iniinda ang masakit na paa.

Basically, that's how rude he is. Kaya kahit madaming tila nalulusaw pag nadaan siya ay agad tumatatak sa isip ng lahat ang pagiging arogante, bastos at walang modo niyang pag-uugali.

He looked at his watch at napansin niyang lunch na. His lips formed into a curve. Maghahanap na naman kasi siya ng mabubully. Habang sinusuyod niya ang Cafeteria, iniisip na niya ang gagawing pambubully sa mapipili niya.

"Hmm... a boy or a girl? Sana spaghetti ang kinakain niya. I'll dump it all over! Maybe spit on it or just splash it in his face? Or her face?" habang ginagawa niya ang ocular search, madaming tao ang nagsi-alisan na sa Cafeteria. Alam na nila ang gagawin ni Opium. Alam na alam.

His eyes stopped at a familiar girl he met a few days ago. Mag-isa itong nakain. Napangiti siya. He went straight to her table at agad nag-alisan ang mga taong nasa paligid niya.

"Huh? Anyare? Bat nag-aalisan na sila?!" tanong ng gutom na butler sabay subo ng isang kutsara na puno ng rice.

"Hi. Pwedeng umupo?!" tanong ni Opium at ngumiti.

Humarap sa kanya si Katherine at nanlaki ang mata niya. Umiwas agad siya ng tingin. Her eyeballs were all around the place at paikot ikot. Opium chuckled and sat down.

"I won't eat you. Don't be scared."

"Uhhh? My Master told me that I should avoid you," nag-aalangan niyang sabi sa binata.

"Insecure lang saken yung Master mo kasi mas gwapo ako sa kanya."

Ngumuso si Katherine and aimed her fork on the vampire. "Hoy! Mas gwapo ang Master ko noh. Masungit nga lang at tahimik— pero mas gwapo siya."

"Wow. Loyal," tumawa si Opium. She's starting to like the girl in front of her. Makikita sa mga mata nito na hindi siya natatakot sa kanya.

"Tseh! Tss. Mapagpanggap ka. Hindi na kailangang pumunta ng mga bampira sa Cafeteria. Dugo lang naman ang kailangan niyo eh."

"Hmm? But I like spare ribs too, my Mom used to cook that noong buhay pa siya."

Natigil sa pagkain ang butler at tumingin sa bampirang kausap niya. "Problema mo? Uupo ka dito para magkwento ng buhay mo? Corny ah."

"Hindi naman. Naghahanap ako ng mabubully ko, pasalamat sila at nakita kita. At least nadivert ang attention ko."

Napataas ang kilay ni Katherine. Bukod sa gwapo at ma-appeal ang bampirang nasa harapan niya, malandi rin ito. Meh.

"Tss. Alam kong may kailangan ka kaya ka tumabi dito. Sabihin mo na."

He laughed. "You're unbelievable. Pero sige— I'm curious, sino ka ba huh?"

Kumunot ang noo ni Katherine. "Huh? What are you talking about?!"

"I saw you and Krauser at the Larkworth Tower. You were covered with gray flames. I wanted to research about it but I'm too lazy. And besides I can just ask you straight, right? So tell me, Vaughaun butler... who are you?!" he whispered as he leaned towards her.

Napalunok si Katherine at iniwas niya ang tingin sa bampira. Gwapo, ma-appeal, malandi at tsismoso. Great. So the list goes on?!

"OPIUM!" napalingon si Katherine ng may tumawag. Nakatayo sa harap ng table nila ang isang magandang babae habang may hawak na tray. Nakasuot siya ng red coat.

Inis na humarap si Opium sa kapatid. "What?! Can't you see we are in a middle of a serious talk—"

"Sabayan mo akong kumain!" utos nito.

Nalaglag ang panga ni Opium at tila nabato sa kinauupuan. Olivia rolled her eyes and walked to an empty table.

"Hoy. Diba kapatid mo yun? Sabayan mo daw siyang kumain," sabi ni Katherine at pinagpatuloy ang pagkain.

"S-Sinabi niya ba talaga yun?"

"Oo. Bingi ka ba?! Bilisan mo. Namumula na ang mata niya sa sobrang galit."

Napatayo agad si Opium at dali-daling umupo sa tapat ni Olivia. Napailing si Katherine at patuloy na naglista sa kanyang utak.

"Gwapo, maappeal, malandi, tsismoso at— ander sa kapatid? Weirdo."

Hindi malaman ni Opium kung masaya siya o hindi. Hindi niya malaman kung bakit bigla nalang siyang niyaya ni Olivia na sumabay sa kanya na kumain.

"V-Via—"

"Shut up. You are not allowed to talk while I'm eating."

Naguguluhan man, Opium just shrugged and stare at her while she eats. Opium felt like he's in cloud nine. This is the first time that Via and him eat together. Ano bang nakain ng kapatid niya?

Nang makabalik sila sa Scar Mansion, Olivia dropped her things and hurriedly lie down on her bed. After a few sighs, she rolled on the left side and on the right side. Now, her hair is a mess.

"Why did I do that?! Ugh!" kinuha niya yung isang unan at sinuntok iyon. "Damn Opium! Damn! Damn that girl! Damn them both! Who the hell is that girl? How can she make Opium laugh?! How dare she made him laugh?!?!" magkakasunod na suntok ang inabot ng unan sa kanya.

She stopped and lie down on her bed once again. Facing the ceiling of her room, she sighed. Hindi niya maintindihan kung bakit nagagalit siya sa babaeng yun. Pero-- walang ibang pinansing babae si Opium maliban sa kanya. Noong nakita niya iyon, her heart appealed. The butterflies in her stomach weren't happy at all.

"What are you thinking?! Why did you end up eating lunch with him— ON THE SAME TABLE???! Have you lost your sanity, huh Olivia?!! God!" pinukpok niya ang ulo niya at nagpaikot ikot pa sa kama.

Just then, she heard a knock on her door. Agad siyang tumayo para buksan iyon. Nagsalubong agad ang kilay niya ng makitang si Opium iyon. May dala siyang flowers.

"What now?" she crossed her arms. She looked at the flowers her brother is holding. "Hindi ko kailangan ng flowers mo, Opium. Itapon mo na yan. Sinasayang mo lang ang pera natin eh! Hindi ko tatanggapin yan!"

He chuckled and scratched his head. "Uhm. Olivia, pinapabigay toh sayo ni Deborah. May nag-iwan daw nitong flowers kanina galing yata sa suitor mo. Hindi toh galing saken, Olivia."

"Ah talaga?!" halos sumabog na sa hiya ang dalaga at ni hindi siya makatingin kay Opium.

"Do you want me to buy you flowers, huh?"

"N-No!" she said, obviously stuttering.

"Just tell me. Ibibili kita agad. So should I throw this and kill the guy who gave this to you?"

Tumalikod si Olivia. "Whatever, Opium." Sinarado niya ang pinto and slowly slid down until she reached the floor.

A mortified Scatterella, ladies and gentlemen.

Naabutan naman ni Deborah Beeler si Opium na tinapon sa trash can ang bouquet na kakabigay niya lang sa binata.

"Opium. Sabi ko ibigay mo kay Olivia, hindi itapon."

"She said to throw it. Now Deborah, give me the address of that guy so I can beat him up." Pinatunog niya pa ang mga daliri nito.

"Hay nako, Master Opium. Kalma. Wala namang pag-asa iyong lalaki kahit araw-araw pa siyang magpadala ng flowers sa kapatid mo."

"Oo nga. Pero may pag-asa siyang mabugbog ko. Tss. Tell that guy to stop sending her flowers or any gay stuffs. I will break his neck kapag hindi siya tumigil."

"Okay sige. Oo nga pala, uuwi bukas si Lord Gifford. Ayusin mo ang pag-uugali mo! Alam niyo ni Olivia kung gaano kastrikto ang ama niyo."

He clenched his jaw. "Kahit naman umayos o hindi ang ugali ko, nothing will change. Sa akin pa rin niya ibibigay ang pamamahala sa Coven. Hindi na mababago yun, Deborah."

The nanny gave him a bitter smile, tsaka umakyat si Opium. Napailing nalang si Deborah sa inaasal ng kanyang Master. Napaka-protective talaga ni Opium pagdating kay Olivia. At napakalungkot niya sa tuwing pag-uusapan ang tungkol sa kanyang Ama.

Deborah Beeler is Oraion's nanny. 54 years old. She's completely normal. Wala siyang lahi ng kahit ano. Sadyang napamahal siya sa Scatterella clan kaya nagtagal siya dito ng 25 years. She's taking care of the youngest heir of the Scatterella Coven, Oraion Scatterella. 9 years old na ito at napakacharming. Mabilis ang paglaki ni Oraion dahil sa isa siyang bampira, pero hindi maitatanggi na kailangan niya ng isang nanny ngayon pang busy ang lahat sa pamilya. Isa pa, napaka-sensitive ng bunsong Scatterella.

"Deborahhh!!!" agad naalerto si Deborah ng marinig ang sigaw ni Oraion mula sa taas. Nagtatakbo siya at naabutan si Opium na inaaway ang kapatid.

"Opium! Ano ba! Ibalik mo nga yung laruan ni Oraion!" saway ni Deborah.

"Ayoko nga! Bakit may bago na naman siyang laruan? 4000 years ago, wala akong ginawa noong bata ako kundi mag-training. Tapos ngayon, eto?”

Napahawak sa noo ang nanny. Umiiral na naman ang pagiging immature ng panganay na kapatid ni Oraion.

"Kuya! Give me back my toy car!" pakiusap ng kanyang kapatid na halos paiyak na.

Opium smirked. "Kung sirain ko toh? May magagawa ka? Bakit kasi naiispoil ang batang toh?! Dapat sayo, sinasali agad sa Vampire Training Guild! Tss."

Deborah remembered how at a young age, she treated Opium's wounds dahil bata palang siya ay ipinasok siya ng Ama sa Training Guild para sa mga bampira. Ni hindi naramdaman ng binata ang saya ng kabataan niya dahil sa kanya nakaatang ang responsibilidad ng Coven in the future.

Agad namang binitawan ni Opium ang laruang kotse at agad iyong niyakap ni Oraion. Pabalagbag na bumukas ang pinto at pumasok si Olivia sa kwarto. Nagulat siya ng maabutan si Opium doon na nakahiga sa malambot na carpet ni Oraion kasama ang mga nakakalat na laruan.

"I heard Oraion crying. What happened?" lumapit si Olivia at niyakap ang kapatid.

"Kuya Opium po~ inaaway na naman ako~" sumbong ni Oraion sa Ate Olivia niya. Opium stick his tongue out to his younger brother.

"Opium, stop being such an ass," she said and looked at her baby brother. "Don't worry, hindi natin siya friend! Tara! Let's play," ngumiti si Deborah at iniwan ang magkakapatid doon na maglaro.

Habang naglalaro sila Olivia at Oraion, nakangiti lang na nakatingin si Opium sa kanila. Naiinggit siya kay Oraion. Wala kasi itong iniisip. Walang pressure. Walang expectation. Walang responsibilidad. At— nayayakap pa siya ni Olivia.

Minsan, he even thought of putting Oraion in a sack and drop him off somewhere. Lahat nalang kasi, nakukuha niya.

"Kuya, play with us!" lumapit si Oraion sa kanya at pilit na pinapatayo sa pagkakahiga.

"Aish— lumayo ka saken! I don't want to play with you!" naiinis na tinaboy ni Opium ang batang kapatid. Kahit araw-araw niyang sungitan si Oraion, hindi ito masanay. Lagi itong iiyak kapag tumatanggi ang Kuya niya.

Olivia glared at him. "Conceited monster! Come here Oraion, tayo nalang ang maglalaro."

Nang makalapit si Oraion ay yumakap ito at umiyak. She pat his head at hinalikan niya ito sa lips. Opium's mouth went dry, his breathing became heavy. He bit his lower lip and closed his eyes.

"Damn you, Oraion. Lagot ka saken kapag lumaki ka na. I'm gonna beat the shit out of you!" he said habang nakakuyom ang kamay. Nakahiga parin siya at nakapikit ang mata.

Napatingin nalang si Olivia sa kanya, struggling to hide her out of control heart beat and trying so hard to remain calm.

* * * *

A/N: K. Wala eh. Fan ako ng incest. Joke. Pero OTP ko sila sa The Heirs eh. So dito kahit magkapatid pa din sila, ship natin! PUSH!

Vote and comment! <3