Hoofdstukje OnzinPower

Zodra ik aankom in Wickerxot ben ik blij dat de tocht er bijna op zit. Ik word nog blijer als ik merk dat koning Serv is gestorven. Mijn missie was al bijna voltooid, ik moest alleen nog even zorgen dat niet Lave, maar Black op de troon kwam. Ik had alleen een klein probleempje: mensen vertrouwen plasjes bloed niet. Dat is natuurlijk heel logisch, maar toch kan ik het in mijn huidige toestand niet waarderen.
In een van de plaatsen in de buurt van de hoofdstad worden jaarlijks spelen gehouden. Natuurlijk komt dat nu niet uit, met de dood van de koning, maar ze gaan toch door. De traditie is te oud om te breken. Ik weet dat de winnaar van die spelen contact mag hebben met de uitvoerende macht van Wickerxott, op dit moment Theren Black. Ik hoefde alleen te zorgen dat ik de spelen won, dan kwam alles dik in orde.
Maar zoals ik al eerder zei, mensen vertrouwen plasjes bloed niet. Toen ik dus aankwam bij het inschrijfkantoor, vergezeld door mijn luipaard, ontstond er een zeer vreemd gesprek.
'Volgende!' riep de man die de inschrijvingen regelde.
'Ja.'
'Naam,' zei de man zonder op te kijken van zijn papier.
'Moet ik die echt zeggen?'
'Als je wil meedoen.'
'Die.'
'Oké, Die, waarom denk je dat je kan winnen?'
'Omdat ik geheime trucjes heb.'
'Geheime... trucjes... oké, loop maar door.' De man was klaar met noteren en wees een deur aan.
Ik was langs de inschrijving geglipt als plasje bloed. Dat komt niet vaak voor. Mensen moeten echt eens opletten wie ze aan wedstrijden mee laten doen.
Zodra ik in de volgende kamer kwam hoorde ik gegil. Wat wil je ook, als er een plas bloed binnenkomt. Ik neem het ze niet kwalijk.
'Rustig maar, niks aan de hand.' De helft van de kamer viel flauw. De andere helft viel in coma. Mooi! Nog maar de helft van de concurrenten!
Het eerste spel was boomstamverplaatsen. De grond werd betoverd waardoor een boomstam als deze de grond raakte vast bleef plakken. De regels waren simpel: zorg ervoor dat de boomstam zoveel mogelijk rondjes over de 400-meterbaan maakt.
Zodra we begonnen kreeg iedereen een boomstam op zich, deze viel uit de lucht. De helft van de deelnemers kwam niet verder dan de startlijn. Een achtste van de deelnemers stierf ter plekke. Ik kon valsspelen zoveel ik wilde. De boomstam dreef op mij, dus het enige wat ik hoefde te doen was bewegen. Omdat ik daar geen energie voor nodig heb kan ik dat zo lang volhouden als ik wil. Mijn luipaard waarschuwde me als er toch iets mis dreigde te gaan. Na een uur of wat boomstam sjouwen was ik de winnaar, hoe kan het ook anders. De onderste helft van de deelnemers werd vermoord.
Na het boomstamverplaatsen gingen we door met het schoonspringen. De regels waren nog simpeler: spring van de rots. Er was niemand die de sprong beoordeelde, dus iedereen die hem overleefde ging door naar de laatste ronde. Dat waren er vijf, plus mij.
De laatste ronde was zeer onaardig: een gevecht tot de dood erop volgt. Ik kon niet dood, dus ik hoef ook niet te beschrijven hoe deze ronde ging. Jullie weten toch wel dat ik heb gewonnen.
Ik werd uitgebreid gehuldigd. Voor zover men een plas bloed kan huldigen tenminste. Ik had de volgende dag een afspraak met Theren Black.
Tot die tijd kon ik nog altijd wat... rampspoed brengen. In de buitenstedelijke gebieden van Wickerxott, had je veel boerderijen. Ik doodde niemand, dat hadden die vreemde spelen wel voor me gedaan. Nee, ik doodde iets veel belangrijkers: de gewassen. Je zou het niet verwachten, maar als hoopje bloed was ik in staat tot magie. Een simpel vlammetje en de hele oogst vat vlam. Natuurlijk verbrandde ik niet genoeg om Wickerxott tot een hongersnood te veroordelen, nee, ik had al over Yawan en Glanola gehoord. Die zouden dat met liefde doen. Ik wilde alleen zorgen dat de mensen iets zuiniger werden met hun voedsel.
Waar ik die nacht sliep weet ik niet meer, vooral omdat ik niet heb geslapen. Er zitten zo zijn voordelen aan het hebben van een lijf van bloed.
Ik ging na de nacht op weg naar het kasteel van Wickerxott, waar ik Black zou treffen. Deze had echter pas die middag tijd voor me. Ik werd genoodzaakt om naar een of andere bibliotheek te gaan en te leren over heiligschennis: het indelen van magie in verschillende groepen. Ja, magie valt in te delen in verschillende groepen, maar dat doe je op basis van waar je de kracht vandaan haalt, niet op basis van gebruik. Sommige kracht komt uit je hoofd, andere uit je nier en weer andere van een andere plek.
Dan was er ook nog het "verboden deel". Necromantie. Jemig! Wat daar in steeds is lijkenschennis! De echte necromantie kan lichamen weer tot leven wekken zonder dat het de gebruiker iets kost! Geen stukjes ziel, niks! Om je ziel in iemand anders lichaam te stoppen, hoe gingen ze hier met doden om?
's Middags ging ik naar de kamer van Black en klopte op de deur.
'Binnen!'
'Niet schrikken!' riep ik voor ik de deur opendeed.
Mijn waarschuwing scheen te hebben geholpen. Hij was niet compleet de kluts kwijt, maar half.
'Beste Black, ja ik leef. En magie hoef je niet te proberen. Terzake nu: jij word de nieuwe koning.'