Ik vraag me af hoe het gaat me Theren. Ondertussen zal hij wel in Hankropia zijn. Zal zijn leger de belegering aankunnen? Ik heb er alle vertrouwen in dat het hem gaat lukken, maar er is altijd dat knagende gevoel dat het hem toch niet lukt, dat hij een hinderlaag inloopt, dat de belegering gewoon ronduit uitloopt op een regelrechte ramp.

'Vrouwe Lave, een brief voor u.'

Ik ga hoogstwaarschijnlijk verlost worden uit mijn lijden.

'Heel erg bedankt.'

"Mijn lieve Lave,

Ik maak het goed en wel. We hebben Glanola verdreven en de hoofdstad onder controle.

Onderweg ontmoetten we Rack, van Fregardos en Layla, van Shaflista, ook op oorlogspad en óók op weg naar Hankropia. Zij hebben ons geholpen evenzeer wij hen hebben geholpen.'

Glanola is dus weg en Hankropia is op het punt van capitulatie. We moeten nog de laatste beetjes weerstand opruimen en we kunnen een vredesverdrag tekenen.

Ik ben van gedachten veranderd. Ik denk dat het veilig voor ons moet zijn om jou op de troon te zetten. Mijn zegelring, die ik teruggepakt heb van een Hankropiaanse commandant, zal bij deze brief zitten, ten bewijs dat je niet weer misleid wordt."

Ik kijk op en zie inderdaad Therens zegelring.

Ik lees verder.

"Ik zal ook een tweede brief meesturen, die jij als het goed is niet zult ontvangen. Die is bestemd voor de wacht, zodat zij direct een escorte kunnen voorbereiden.

Het is de bedoeling dat je naar de hoofdstad van Hankropia komt, en neem Serv ook mee, zodat we een verdrag kunnen maken en jou op de troon kunnen zetten.

Veel liefs,

Je Theren"

Ik ben zo blij dat het goed me hem gaat. Dat hij me toch op de troon wil zetten, snap ik nog steeds niet eigenlijk, maar hij zal wel een goede reden hebben.

Er zit inderdaad geen tweede brief bij, dus met een beetje geluk ligt die bij de wacht en doen ze er iets mee.

Ik pak een jurk en leg die op de plek waar een stapel met spullen die mee moeten gaat komen.

Eerst Serv maar inlichten.

'Mijn heer?', roep ik vragend wanneer ik de troonzaal binnentreedt.

'Lave? Al nieuws van Black?'

'Daarvoor kom ik. Hij heeft ons de oorlog gewonnen en wil dat we in Hankropia een vredesverdrag opstellen en tekenen.'

'Prachtig nieuws! Wanneer gaan we daar heen?'

'Theren heeft al geregeld dat er een escorte wordt geregeld.'

'Die man denkt aan alles, dat wist ik al toen ik hem als generaal aanstelde.'

Van Theren weet ik onder andere dat hij altijd nieuwe magie wil leren, dus wanneer hij weg is verzamel ik naslagwerken van rondreizenden. Wanneer hij er is doet hij het zelf. Alles komt op een stapel die hij dan weer sorteert. Vandaag nog heb ik een perkamentrol met een spreuk bemachtigd waarmee een men een wapen uit elkaar zou kunnen laten vallen. Ik zou hem willen leren, als zelfverdediging en om indruk te maken op Theren, maar dat is niet realistisch. Zo magisch ben ik niet aangelegd. Theren zou het kunnen bekijken en weten hoe hij het moest doen. En het dan ook kunnen. Zo is hij.

We overnachten in een klein dorp. De volgende morgen trek ik de jurk aan die ik apart had gelegd. Mijn mooiste jurk. Net uit Joplatla ontvangen. Ik heb hem nog niet aan Theren laten zien.

Hij had niet vermeld dat de stad in puin lag.

Hij groet me bij de poort met een zoen. 'Ik heb je gemist.' 'Ik jou ook, enorm. Hier heb je je zegelring terug.' 'Niet mijn prioriteit om die terug te krijgen.' 'En wat dan wel?' 'Jou weerzien. Waar heb je deze vandaan?' Hij plukt aan mijn jurk. 'Handelaar uit Joplatla, net als deze!' Ik houd de perkamentrol voor zijn gezicht.

'Een nieuwe spreuk? Schat, je bent geweldig.'

Serv onderbreekt ons. 'Tijd voor een vredesverdrag!'

'Ja, laten we dat gaan opstellen. Rack is verdwenen, met zijn hele leger, geen idee waarnaartoe, maar dat betekent dat hij geen zeggen heeft over wat we met Hankropia doen. Shaflista was hier ook, met een man of drie, maar die zijn alweer weg. Blijven wij over.'

'Wat is je voorstel, Black?'

Ik luister enkel.

'Ik stel eerlijk gezegd voor dat we mijn lieve vrouw op de troon zetten en verder geen land annexeren. Zo hebben we van binnenuit en buitenaf minder gezeur. Hankropia heeft een heerseres die verwant is aan eerdere heersers, dus de inwoners zullen minder klagen en Hankropia als land blijft gewoon bestaan, en dus met een heerseres verwant aan de eerdere heersers, dus de rest van de wereld ziet ons hopelijk niet als een verstoorder van de vrede.'

'Ik vind het een prachtig idee. Laten we dat doen. Een probleem, wie laten we dat verdrag ondertekenen.'

'Een van de gezaghebbende officiers. Met de koningin gevlucht zullen zij de meeste politieke macht hebben.'

Ook ik moet mijn naam eronder zetten, vanzelfsprekend, het zou onlogisch zijn als ik niet mijn nieuwe functie moest accepteren.

Ik krijg ook meteen administratieve taken. Echt meteen. We krijgen een brief binnen, van ene Raielle, hofmagiër ergens:

"Beste alliantie,

Topotoio is al een hele tijd inactief geweest in wereldrelaties. Daarom verzoeken wij u om een diplomatiek bezoek langs te brengen.

Raielle, rechterhand van koningin Tahire van Topotoio."

Theren is vast wel bereid te gaan. Ikzelf kan moeilijk meteen mijn land weer verlaten.

Wickerxot gaat helpen aan de wederopbouw van Hankropia's hoofdstad. Vanzelfsprekend sluiten onze koninkrijken een alliantie. Theren wordt prins van Hankropia, maar zal generaal blijven van Wickerxot.

Al kan dat volgens Theren niet voor eeuwig standhouden.