Excuses voor extreem late update

Mijn timing is perfect. Voor mij op het gras, liet een doorweekte man zich languit op het gras vallen. Zijn tas lag naast hem, net zo doorweekt. Het had een aantal uur geduurd, maar dankzij de snelle informatie die ik binnengekregen had kon ik Theren Black snel opsporen. Nu was ik eindelijk bij hem. Ik had gehoopt dat Yawan er ook bij zou zijn, maar die was al heel lang niet meer gezien. Het leek mij interessant wat Theren mij te vertellen had over zijn ontmoeting met Yawan.

'Theren Black,' zei ik kort, toen ik op een paar passen van hem afstond. Als door een slang gebeten, draaide hij zich om. Slang was eigenlijk best een goede omschrijving van zijn uiterlijk. Zijn blik was doordringend op mij gericht. In een normale situatie zou die blik waarschijnlijk intimiderend zijn, maar dit was geen normale situatie, en dus staarde ik terug.

'Wie ben jij?' vroeg Theren langzaam. Zijn ogen knepen zich tot spleetjes, en er verscheen een kleine vlam in zijn hand. Overduidelijk om mij bang te maken.

'Vythe. Ik heb laatst een brief gestuurd waarin ik overduidelijk vertelde dat Yawan gevaarlijk was en uit de weg geruimd moest worden, maar blijkbaar werkt u opeens samen met hem? Waarom?' vroeg ik, terwijl ik mijn nagels bestudeerde.

'En waarom denk je dat ik antwoorden ga geven aan zo'n stuk onbenul als jij, Vythe? Ik denk niet dat een normale huisvrouw baat heeft bij dat soort informatie,' zei hij, terwijl hij mijn naam uitspuugde. Waarschijnlijk probeerde hij me te beledigen. Ik had niet echt het idee dat mijn kleding erg veel leek op die van vrouwen uit het dorp.

Ik glimlachte koud en keek op. 'Vuur die vuurbal op me af,' zei ik, terwijl ik mijn vlecht over mijn schouder leg en naar zijn vlammetje wees.

'Serieus? Mijn magie is geen spelletje,' antwoordde hij. 'Deze vlam is een uittreksel van waar ik echt toe in staat ben.'

'Ik dacht eigenlijk dat mijn woorden duidelijk waren. Vuur die bal af.'

Theren keek me onderzoekend aan. Hij was zich waarschijnlijk aan het afvragen of het een val was, of dat ik daadwerkelijk een doodwens had. 'Zeker weten?'

Ik knikte kort.

Hij maakte een klein balletje, zodat als ik een eng magieslurpend monster was, ik er nauwelijks iets aan zou hebben. Of hij wilde mijn waardevolle spullen niet beschadigen. Geen van de twee opties leken mij eigenlijk heel vreemd voor hem. Uiteindelijk richtte hij het balletje vakkundig op mijn hersenen, en vuurde het af.

Er gebeurde niet zo heel veel. Het balletje kwam met grote snelheid op me af, en spatte daarna uit elkaar in een paar vuurspetters en rooksliertjes. Zijn ogen werden wijd. Nu maakte hij een grotere bal die hij snel daarna op mij afvuurde, die ook geen enkele schade aanrichtte. De ene na de andere bal vuurde hij op mij af, maar geen van allen liet me ook maar een sprankje hitte voelen. Zijn ogen knepen zich weer tot spleetjes. Je zag de radars op volle toeren draaien, om te kunnen begrijpen wat zich zojuist voor zijn ogen had afgespeeld.

'Ik hoop dat ik zojuist gepromoveerd ben van een "stuk onbenul" naar een toch iets serieuzere potentiële bedreiging," zei ik. 'Maar ik ben niet gekomen om vijanden te maken. Ik heb antwoorden nodig.'

'Voor de tweede keer, waarom zou ik die antwoorden aan je geven,' antwoordde hij kort. 'Zie ik eruit alsof ik mijn vrienden zou verraden?'

'Ja'

'Fair enough.' Een heel klein glimlachje speelde rond zijn lippen. 'Nu wil het toeval dat Yawan mij net verraden heeft, dus het lijkt mij niet meer dan normaal dat ik zo aardig mag zijn je wat over hem te vertellen.'

Ik glimlachte. 'Dat is zeer genereus.'

'Maar,' ging hij verder, 'Ik wil in ruil daarvoor ook wat over jou weten.'

'Niet meer dan normaal,' antwoordde ik. 'Maar houd er rekening mee dat ik niet alle vragen kan beantwoorden. De goden hebben een spreuk op mijn tong en vingers gelegd, zodat ik bepaalde dingen niet kan verraden.'

'De Goden?' vroeg Theren nadenkend.

'Ja. Maar dit is niet het moment, ik wil eerst weten wat je met Yawan aan het doen was,' zei ik, met een zakelijke ondertoon.

'Goed. Ik moest een takje van een Atlaantse struik hebben, een Yawan dook op en zei dat hij mij wilde helpen met dat takje vinden-'

'-Waarvoor had jij dat takje nodig? En waarom wilde Yawan je helpen?' Onderbrak ik hem.

Geërgerd keek Theren op. 'Ik had het nodig voor een magisch drankje. Yawan had het erover dat hij niet graag tegen onbewapende mensen vecht. En- Nouja, we gingen dus naar Atlaantis, of in ieder geval wat ervan overgebleven is, en pakten het takje. Daarna bracht Yawan me naar deze grot hier.' Hij gebaarde even naar achter. 'Hij bracht me een dode zwarte gepantserde nachtvlagdraak, zodat ik weer een nieuw ingrediënt te pakken kon krijgen. Daarna duwde de klootzak me in de sloot en liet de grot instorten. Hij had er denk ik niet zo bij stilgestaan dat ik makkelijk kon ontsnappen.' Een onsterfelijkheidsdrankje naar mijn vermoeden. Ik ken niet alle ingrediënten van alle toverdranken, maar onsterfelijkheid leek mij een grote ambitie die wel bij hem paste.

'Of hij wilde je gewoon vertragen zodat hij snel weg kon komen. Waar is hij heengegaan?' zei ik.

'En hoe suggereer jij dat ik dat te weten had kunnen komen, terwijl er een meter aan steen tussen ons in zat?'

'Ik ken die situatie niet. Misschien had hij je er iets over verteld, of op een andere manier iets laten weten.'

'Dat is waar. Hij heeft mij alleen niets laten weten. Nu mijn vraag. Hoe wist je waar ik was en dat ik met Yawan was?' vroeg Theren rustig, maar zijn ogen vertelden iets anders.

'Yawan vertelde het me in een telepathisch bericht. Daarna heb ik met behulp van mijn netwerk jullie opgespoord. Vergelijk het met je Eksters... maar dan beter,' antwoordde ik.

'Hoe weet jij van de Eksters?' vroeg Theren. Hij haalde zijn hand door zijn haar, dat al redelijk aan het opdrogen was.

'Je verwacht toch niet dat een organisatie die zo nieuw is als de jouwe onopgemerkt gaat? Ik wist al van je concept toen het nog in de kinderschoenen stond.' Een kleine glimlach speelde rond mijn lippen.

Hij zuchtte. 'Hier gaat iemand voor boeten,' mompelde hij in zichzelf.

'Daar is geen nood voor. Je orde doet het prima.'

'Voor een --ik weet niet, twintigjarige?-- weet je erg veel van de wereld.'

'Jij blijkbaar niet,' zei ik. Theren snoof. 'Een magiër met een aanleg als jij zou moeten weten dat uiterlijk maar schijn is. Ik ben 861.'

Zijn ogen werden groot. 'Ben je onsterfelijk?'

'Ja, maar niet op de manier die je verwacht. Ik ben misschien lichamelijk wel sterfelijk, maar als ik sterf zal ik naar de hemel stijgen om met de Goden te leven en zo over het universum kunnen waken.'

'Ga ik ook naar de Goden?' Je kon in zijn ogen de hoop zien spelen, maar ik moest hem helaas teleurstellen.

'Weet ik niet. Ik weet niets over de dood,' zei ik dus maar.

'Je zei dat je dood kon gaan.'

'Ik ga in een zekere zin niet dood, mijn ziel blijft voortbestaan.'

Hij keek me vreemd aan. 'Wie bèn jij.'

'Dat, beste vriend, is precies een van de dingen die ik niet kan zeggen.'

'Ik ben je vriend niet.'

'Iedereen die mijn vijand niet is, is mijn vriend,' verkondigde ik. 'Dan is hiermee ons gesprek voorbij. Ik hoop dat je er iets aan hebt gehad. Succes met je wereldverovering en wees lief voor je vrouw.' Ik blies op mijn vingers drie korte, verschillende tonen. In de verte hoorde ik al getrappel van paardenhoeven aanstormen.

'Waar ga je heen?' vroeg Theren.

'Op zoek naar Yawan, natuurlijk,' antwoordde ik. Theren zei niets. Ik stapte op, en draaide mijn paard om.

'Nog een ding.' Met een ijskoude blik keek ik naar Theren. 'Als blijkt dat jij op de een of andere manier niet goed voor je volk zorgt, of voor de leuk andere volken gaat zitten uitroeien, is Yawan niet de enige die achtervolgd wordt.'

Theren keek me aan, nog steeds niets zeggend.

'Vaarwel, Theren Black. Dat de Goden met je zullen zijn,' zei ik.

'Vaarwel,' antwoordde hij terug. Toen draaide ik mijn paard weer terug, spoorde haar aan en verdween het bos in, een stofwolk achterlatend.