Hoofdstuk 8.2
We komen aan bij mijn kamer, 'Welterusten.' Fluistert Nate en glimlacht even. 'Jij ook.' Zeg ik even zacht terug en doe dan de deur dicht. Ik zucht een keer diep, vandaag was dus echt een rotdag. Andrew met zijn stomme, irritante opmerkingen en dan ook nog het feit dat ik echt niet kan boogschieten. Ik trek mijn pyjama aan, doe het nachtlampje naast mijn bed aan en het andere licht uit. Dan pak ik de foto van mijn gezin van het nachtkastje en kijk ernaar. Ik denk elke keer weer aan deze dag, de dag voordat dit allemaal begon. De dag voordat de hel er kwam, voordat ik alles verloor. Ik val met de foto in mijn handen in slaap.
Ik barst in huilen uit, Cody laat het geweer meteen vallen en geeft mij een knuffel. 'Mam, mam is weg. Z-ze is dood.' Ratel ik door. 'W-we moeten papa halen.' Zegt Cody ook huilend en stapt over het lijk van onze moeder heen. Ik kan niet zo veel zien, alles is wazig door de tranen die maar blijven stromen. Ik pak Cody's hand aan en spring dan ook over het lijk heen. We zijn pas net het schuurtje uit als ik iemand buiten adem aan hoor komen. Ik kijk weg van het lijk en zie onze vader geschrokken naar ons kijken. 'Pap.' Zeg ik met een gebroken stem en ren naar hem toe. 'Wa-wat is er gebeurt, ik hoorde een knal en... en...' Probeert onze vader te zeggen. Mijn vader houd mij in een knuffel en ik druk mijn gezicht in zijn borst. Cody valt ook met tranen in zijn in onze vader zijn armen. 'M-mama, z-ze is dood.' Zeg ik en mijn stem slaat over. 'I-ik heb haar n-neerges-schoten.' Mompelt Cody bijna onverstaanbaar door het huilen. Ik druk mijn gezicht nog meer tegen hem aan, ze is weg. Ze zijn allebei weg, in een dag. In een middag, in een uur. Allebei.
Weer wordt ik wakker van de bel en schrik op, ik adem onregelmatig en weer zweet ik heel erg. Ik doe mijn ogen even dicht en kalmeer mezelf, dan sta ik op en ga ik onder de douche. Ik droog mijn haren snel, doe mijn kleren aan en kam dan mijn nog half natte haren. Er wordt op mijn deur geklopt, ik doe kammend de deur open. Nate verschijnt in de deuropening. 'Kom binnen.' Zeg ik en ga weer voor de spiegel staan. Hij loopt naar binnen, 'Ik ben zo terug.' Zeg ik glimlachend en doe de deur van de badkamer achter mij dicht. Na ongeveer tien minuten doe ik de deur weer open, 'Sorry dat het langer duurde, ik-' En dan zie ik pas wat Nate vast heeft.
A/N
Kort deel mr jah dat zei ik gisteren al.
Mss wel een erge cliffhanger? :p
Wat denk je dat Nate vast heeft...? Laat het me weten in de comments. ;)
Hoppee u likkeed ittttt. :)
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top