We lopen de grote poort weer door en ik zie Killian meteen onze kant op komen. 'Waar in hemelsnaam waren jullie?' Vraagt hij overstuur. 'Ik hoorde iemand, dus ging erheen.' Zeg ik rustig. 'Ja, we hebben haar gevonden.' Zegt Nate en wijst naar het meisje. 'Een of andere gast had haar opgesloten in een kamer, dus hebben we haar eruit gehaald.' Leg ik uit. Killian knikt, 'Oké, waar is die man?' Vraagt hij dan. 'Dood.' Zeg ik en loop aan naar mijn kamer. 'Wacht, wat?' Vraagt Killian. Ik stop met lopen en draai zuchtend om, 'Die man is dood.' Zeg ik nog een keer. Dit was eigenlijk de eerste keer dat ik een mens vermoord heb en ik voel echt helemaal geen verschil, voor mij was het gewoon hetzelfde als een Nyx vermoorden. Die man was even gestoord als een Nyx, dus ja niet zo veel verschil. Het enige verschil dat er was, was het bloed. Bij de man kwam er nog rood bloed uit, bij een Nyx is het namelijk zwart. 'Die man probeerde Angel aan te vallen, dus toen heeft ze hem vermoord.' Zegt Nate. Killian knikt langzaam met zijn hoofd, 'Oké dan, dus wie hebben we hier?' Vraagt Killian dan aan het meisje. Ze steekt haar hand uit, 'Ik heet Yasmine.' Killian pakt haar hand aan. 'Nou ik ben Killian, aangenaam.' Zegt hij. 'Dit is Nate en dat is Angel.' Zegt hij er achter aan en wijst naar ons toe.

Ik draai me weer om en wil aanlopen, maar natuurlijk wordt ik weer geroepen. 'Angel, kan ik jou misschien even spreken.' Zegt Killian. Ik draai me weer een keer zuchtend om, 'Natuurlijk kan dat.' Zeg ik zo verveeld mogelijk. 'Nate, blijf in de buurt, want jou moet ik dadelijk ook nog spreken.' Zegt Killian en loopt aan. Ik volg hem naar zijn kantoor en ga op de stoel zitten. Hij gaat tegenover mij zitten en zucht een keer diep. 'Aangezien wij dus blijkbaar helemaal niks weten over die wezens, denk ik dat het misschien slim is als jij elke week een of twee uur uitleg geeft over de wezens.' Zegt Killian heel serieus. Jippie, nog meer mensen die allemaal vragen gaan stellen over mijn verleden, daar zit ik echt op te wachten. Ik weet dat ik toch 'ja' moet zeggen, dus zucht ik voor de zoveelste keer vandaag. 'Is goed, dan wil ik wel voort elke keer mee naar buiten.' Zeg ik dan. 'Deal.' Zegt Killian. Ow, oké dat ging makkelijker dan ik dacht. 'Nou dat was eigenlijk het enige, dus je kunt weer gaan.' Zegt hij weer vrolijk. Ik loop het kantoor uit, nu kan ik eindelijk naar mijn kamer. Ik doe de deur van mijn kamer dicht en val moe neer op het bed. Net als elke nacht probeer ik zo lang mogelijk op te blijven, want dan heb ik minder nachtmerries. Dan rond twee uur ben ik zo moe dat ik toch in slaap val.

'Wat nu?' Vraag ik bang aan Cody. Het bloed van de buurman zit helemaal over de voorruit heen. Ik zie de lijkbleke dingen wegrennen met botten in hun mond, botten van onze buurman. 'Kun jij autorijden?' Vraag ik zachtjes, bang dat die lijkbleke dingen mij horen. 'I-ik denk het.' Zegt Cody dan. Hij kruipt naar voor en gaat achter het stuur zitten. Ik kruip ook naar voor toe en ga naast Cody zitten. Cody doet de ruitenwissers aan om zo het bloed eraf te halen, het werkt niet bepaald goed. Gelukkig had de buurman de sleutels aan Cody gegeven, anders konden we nu niet weg. Hij draait de sleutel om en de auto start, dan rijd hij zo snel als hij kan weg. Ik kijk bang uit het raam, overal zie je bloed liggen en opengescheurde mensen. Het enige wat je nu nog hoort zijn de geweren van de soldaten en politie. Ik kijk weer naar voren en zie een van die lijkbleke dingen recht op de auto afkomen, 'Cody kijk uit!' Roep ik bang. Cody gaat nog harder rijden en knalt tegen het ding aan. Ik hoor een raar schreeuwend geluid, ik denkt van het lijkbleke ding. Gelukkig rijden we door, ik wil zo snel mogelijk weg van deze plek.

A/N
Zag dat 5 dagen geleden het vorige deel erop kwam... dus dacht k tijd voor n nieuw deel.😜😜

Dit keer een korter stukje, wat vinden jullie tot nu toe van het verhaal?🤔
Willen jullie misschien meer informatie over een bepaald deel weten?🤔 Of snappen jullie het tot nu toe allemaal een beetje?🤔 Laat vooral weten.🙃🙃