"We all have secrets; the ones we keep, and the ones that are kept from us."

- Peter Parker, (The Amazing spider-man)

'Dus wat nu?' Vraag ik terwijl we ergens heen lopen, geen idee waarheen. 'Als ik iets over mezelf vertel, vertel jij dan ook iets over jezelf?' Vraagt hij aan mij met een glimlach. Ik kijk hem beduusd aan, 'Waarom niet.' Zeg ik dan zuchtend. Hij loopt naar buiten en ik volg hem gewoon, dan gaat hij naar een van de fort muren. 'Oké wat ik je nu ga laten zien mag je niet aan iemand anders laten zien.' Zegt hij en loopt een trap op. We lopen nu op een van de muren, Nate zegt een paar mannen die op wacht staan gedag en loopt door. Dan komen we bij een hoek en gaat hij een ladder op, ik volg hem gewoon en kom in een donker kamertje. Dan doet Nate het licht aan en zie ik waar ik ben. Het lijkt op een soort hangplekje, voor als je even tot jezelf wilt komen. Ik kijk bewonderend het kamertje rond, overal liggen kussens en er zit een paal in het midden waar lampjes aan vast zijn gemaakt. Dan doet hij een rolluik omhoog en kan ik naar buiten kijken. 'Wauw, dit is echt mooi.' Zeg ik en ga op de kussens zitten. Hij doet het luik waar we doorkwamen weer dicht en legt er kussens op, dan gaat hij ook zitten. De lampjes heeft hij uitgezet omdat er door het raam al genoeg licht komt. 'Oké jij weet nu mijn secret place, dus nu iets over jou.' Zegt hij.

Ik zucht een keer, 'Wat wil je weten, vraag maar.' Hij denkt even na, 'Heb je het gezien?' Vraagt hij. Ik kijk hem niet-begrijpend aan. 'Dat met die botten, heb je gezien dat een Nyx dat heeft gedaan?' Vraagt hij nog een keer. Ik knik, 'Ja.' Zeg ik. Nate kijkt mij geduldig aan en dus begin ik maar met het verhaal. 'Het was vijf jaar geleden toen de hel net begon. Ik-' Ik stop even om te bedenken of ik alles zou vertellen. Over dat we daar waren omdat mijn vader was overleden, over dat ik toen nog Cody had, maar ik doe het niet. 'Ik zat in de auto van mijn buurman, ik rende namelijk voor hem en was al in de auto gestapt. Toen kwam er een Nyx en duwde hem tegen de auto voordat hij in kon stappen. Eerst begon hij te krassen, mijn buurman schreeuwde heel hard van de pijn. Daarna scheurde de Nyx mijn buurmans vel open en trok er een bot uit. Er kwamen steeds meer Nyx, ik zag dat ze zijn botten er allemaal uit trokken en overal zat bloed.' Zeg ik en kijk naar beneden. 'Dat is heftig, gaat het?' Vraagt hij bezorgd. Ik kijk weer omhoog en begin te glimlachen, 'Ja hoor.' Lieg ik. We praten nog wat door en dan gaan we, op weg naar de training.

Weer zucht ik een keer van frustratie, ik kan er nooit tegen als iets niet lukt. Gefrustreerd gooi ik de boog op de grond, achter mij hoor ik hoe Nate begint te lachen. Ik draai me om, 'Jij vindt dit grappig?' Vraag ik. Hij knikt lachend zijn hoofd, 'Ja best wel.' Zegt hij. Nate raapt de boog op en geeft hem weer aan mij. 'Je moet geduld hebben.' Zegt hij. 'Dus met je linkerhand de boog recht houden en je rechterhand de pijl op zijn plek houden.' Zegt hij terwijl hij mijn handen op de goede plaats doet. Ik knik en span de boog, geduld hebben, dat gaat moeilijk. Ik adem een keer diep in en uit en kijk naar het doel dat een aantal meters verderop staat. Dan schiet ik de pijl los en kijk waar die beland. 'Ohh serieus.' Zeg ik gefrustreerd en laat de boog weer zakken. De pijl zit kei ver van het doel af ik loop erheen en trek de pijl eruit. 'Doe jij eens.' Zeg ik tegen Nate die weer lachend naar mij kijkt. Hij haalt zijn schouders op, 'Oké.' Zegt hij lachend en pakt de pijl en boog van mij over. Hij spant het en schiet in een keer recht in het doel. Ik kijk hem verbluft aan, 'Hoe?' Krijg ik er nog net uit. Weer begint hij te lachen, 'Dat denk ik dus ook steeds als ik jou met messen of een geweer zie.' Zegt hij en legt de boog aan de kant.

'Dus ik zat te denken.' Begint hij en gaat tegen de muur aan zitten. Ik kom naast hem zitten. 'Ik help jou wel om beter te worden, zou jij mij ook willen helpen?' Vraagt hij. 'Dat lijkt me wel een goed idee, dan kan ik jou ook zien falen.' Zeg ik lachend. 'Kom dan beginnen we nu meteen.' Zeg ik en sta op. 'Nu?' Vraagt hij. Ik knik glimlachend. We lopen de grote trainingszaal weer in en gaan naar de rekken toe. 'Nou welke wil je gebruiken.' Zeg ik en wijs naar de rekken. 'Waarmee wil je beginnen messen of pistool?' Vraag ik en pak een mes. 'Doe maar eerst een pistool.' Zegt hij en pakt er een van het rek. Ik leg het mes weer terug en pak ook een pistool, 'Is goed.' Zeg ik en loop al naar een lege baan. Nate loopt achter mij aan, 'Je hebt toch wel eens geschoten?' Vraag ik aan Nate. Hij knikt, 'Ja, ik wil gewoon leren hoe je alles kunt raken terwijl je loopt.' Zegt hij lachend. Dat is best wel moeilijk te leren, geloof me ik weet er alles van. Eerst kon ik alleen schieten terwijl ik stilstond, maar als je achterna gezeten wordt en je dood kan gaan dan krijg je een hele andere instelling. Dat is hoe ik het heb geleerd, gewoon door meteen te doen. De eerste paar keer heb ik echt veel mis geschoten, maar nu is het gewoon onmogelijk om nog mis te schieten.

'Dat kan ik jou niet leren.' Zeg ik hoofdschuddend met een glimlach. Hij kijkt mij niet-begrijpend aan. 'Dat kun je alleen leren als je daar buiten bent.' Zeg ik gemeend. 'Hoezo? Hoe heb jij het dan geleerd?' Vraagt hij aan mij. Hoe ik het heb geleerd? Ja hoe heb ik het eigenlijk geleerd, ik weet het niet eens meer, het is gewoon te lang geleden. 'Wegrennen van een groep Nyx en dan gewoon schieten, zo heb ik het geleerd.' Geef ik als antwoord. 'Doen ze hier ook aan trainen met Nyx?' Vraag ik dan. Dat zou echt veel leuker zijn, soms heb ik echt gewoon zin om ze neer te schieten, meestal als ik boos ben of als ik weer aan mijn familie moet denken. Het is vooral voor afleiding en dan is er ook nog het pluspunt dat er dan minder Nyx overblijven. 'Nee niet echt, maar we gaan wel elke dag naar buiten. Gewoon rondlopen in de beurt, zorgen dat er minder Nyx rond de S.A.F.E. zijn.' Zegt hij en schiet dan op een van de doelen. Hij raakt het met gemak, 'En jij kan niet lopend schieten?' Vraagt ik grinnikend. Hij kijkt mij aan, 'Niet zoals jij net deed.' Geeft hij lachend als antwoord. 'Dus wanneer is dat dan, dat we naar buiten mogen.' Vraag ik en schiet ook een paar keer op de doelen. 'Ow nee, niet iedereen mag gaan, alleen degene die al genoeg training hebben gehad.' Zegt hij. Ik trek een wenkbrauw op, wat ik best wel vaak doe. 'Dus vijf jaar lang buiten vind jij niet genoeg training.' Zeg ik verbaasd. 'Nou ik kan vragen of je mee mag.' Zegt Nate. Ik knik en hang dan het pistool weer aan het rek. Nate doet hetzelfde, 'Kom dan vragen we het nu meteen gewoon.' Zegt hij en loopt richting Killian. 

A/N
Na weet ik niet hoe lang zet ik er dus eindelijk weer een nieuw hoofdstuk op.

Ik hoop dat jullie t leuk vinden XD. 

Ik heb het nog steeds best druk, maar ga toch zo goed mogelijk proberen te uploaden.

Ik ben ook bezig met wat andere verhalen, maar die blijven voorlopig nog offline. :p

Bye Byeeee :)