"Giving up is for rookies."

- Hercules

'En, ga jij ons weer vandaag lesgeven?' vraagt Lucy hoopvol. 'Want dan leer ik misschien nog eens wat.' Zegt ze er achteraan. Ik haal mijn schouders op, 'Geen idee, we zullen wel zien.' Zeg ik naar waarheid. Ik kijk een beetje de kantine door en zie dan Yasmine via de hoofdingang binnenkomen. Ze kijkt een beetje zoekend door de kamer heen. Wanneer ze mij ziet glimlacht ze kort en loopt in mijn richting. 'En nog een nieuwe.' Zegt Gina tegen Yasmine en gaat voor haar staan. Ik bal mijn vuisten en sta op. 'Angel wat ga je doen?' vraagt Lucy. 'Zorgen dat dat kreng mijn vrienden met rust laat.' Zeg ik en loop richting Gina. 'Weet je er gaan verhalen de ronde over jou.' Zegt Gina en zet haar hand in haar heup. Ik loop snel door en sta net achter haar stil. Ik tik verveeld op haar rechter schouder. Ze draait zich om en haar haar komt bijna in mijn gezicht. 'Weet je, ik heb echt geen zin in jou gezeik vandaag, dus waarom houd je niet gewoon je mond en laat je haar met rust.' Zeg ik, duw haar aan de kant en pak Yasmine's arm vast. Gina kijkt mij verbaasd en tegelijkertijd ook woedend aan, ik negeer het natuurlijk volkomen. Ik trek Yasmine naar mij toe en zorg ervoor dat ze achter mij komt te staan, Gina is ondertussen weer voor mij gaan staan en doet haar armen over elkaar heen.

'Wat denk jij wel niet?' Zegt ze boos. 'Veel.' Zeg ik verveeld en kijk haar aan. 'Als jij nog een keer zo tegen mij praat ben je er geweest, begrepen?' Ik knik met mijn hoofd, volgens mij heeft zij het juist de vorige keer niet zo goed begrepen. Ik zet nog een stap naar haar toe, waardoor we heel dicht bij elkaar staan. 'Als jij nog een keer iets verkeerds zegt, ben jij er geweest, begrepen?' Praat ik haar na. Ik zet twee stappen naar achter, draai me om en loop samen met Yasmine weer naar onze tafel. 'Zei ze weer iets over je familie?' vraagt Andrew lachend. 'Andrew doe normaal!' Zegt Nate meteen. Andrew haalt onschuldig zijn schouders op. Ik negeer hem gewoon en ga weer zitten. 'Wat was er?' vraagt Lucy aan mij. 'Gina dacht dat ze zich er weer mee moest bemoeien.' Zeg ik zuchtend. 'Nou ik denk dat je nog niet van haar af bent.' Zegt Tayler en wijst naar iets. Ik volg zijn vinger en zie dat hij naar Gina wijst die boos deze kant op loopt. Achter haar lopen nog een aantal meelopertjes en daarachter lopen een aantal jongens. Ik zucht een keer diep, kan zij dan nooit eens ophouden? 'Serieus, ik wist niet dat iemand zo dom kon zijn als haar.' Zeg ik zuchtend. Gina gaat voor onze tafel staan en slaat haar armen over elkaar heen. Ik negeer haar volkomen en eet gewoon door. Gina doet haar mond open om iets te zeggen, maar op precies hetzelfde moment gaat er ineens een alarm af.

Ik kijk vragend naar Nate die meteen geschrokken op staat, net als de rest. Ik en Yasmine blijven als enige zitten, niet wetend wat er nu aan de hand is. 'Wat is er?' Roep ik hard om boven het alarm uit te komen. Het licht valt uit en het enige licht dat nu nog schijnt is van de rode alarmen. Nate komt naar mij toe en trekt mij aan mijn arm omhoog, 'Dit is het noodalarm, dit is nog nooit eerder gebeurt.' Roept hij hard in mijn oor. Nadat ik dat gehoord heb pak ik Yasmines arm vast, die bang mijn kant opkijkt. Ik weet niet waarom, maar ik wil haar zo goed mogelijk beschermen als kan, gewoon omdat ze zelf niet veel durft. Ik denk dat dat komt door wat er met haar is gebeurt. Nate pakt mijn hand vast, waar ik eerst een beetje van schrik, en trekt mij en Yasmine mee naar de hoofdingang van de kantine. We lopen de kantine uit en hier is het alarm gelukkig niet zo hard, dus hoeven we niet te schreeuwen. 'Wat denken jullie dat er is gebeurt?' vraagt Tayler.

Nog voordat we kunnen reageren gaat de intercom aan. 'Groep 1 tot en met 4 verzamelen zich zo snel mogelijk naar de binnenplaats. Groep 5 en hoger gaan onmiddellijk naar het laboratorium.' Hoor ik Killian zeggen. 'Welke groep zijn wij?' vraag ik aan niemand in het bijzonder. 'Yasmine en ik zijn groep 4, jullie zijn allemaal 5.' Geeft Lucy als antwoord, ik knik. 'Kom Yasmine, we moeten opschieten.' Zegt Lucy en ze rennen samen de linker gang door. Ze gaan een hoek om en vanaf dat moment zien we ze niet meer. Ik haal mijn pistool uit mijn rugzak, die ik altijd meeneem, en zie Andrew geschrokken kijken. 'Hoezo mag zij een geweer bij zich hebben, dat is verboden.' Zegt hij en kijkt Nate ongelovig aan. Nate haalt alleen nonchalant zijn schouders op. 'Welke kant is het laboratorium?' vraag ik dan. Nu pas dringt het tot me door, ze hebben hier een laboratorium, daar zitten natuurlijk Nyx in. Nu begin ik een beetje boos te worden, ze houden die monsters gewoon hierbinnen! Al die tijd zaten ze hier al, al die tijd dat ik eindelijk dacht veilig te zijn, waren leugens. Ik ben hier niet veilig, ik ben nergens veilig. Hoe kon ik nu zo dom zijn om dat te denken. We leven niet meer in een wereld waar veiligheid voorop staat, we leven in een wereld waar overleven het enige is dat we moeten doen, het enige dat we horen te doen. Ik pak mijn geweer steviger vast, ze hebben mij gewoon voorgelogen, ze hebben het verzwegen. 'Angel, kom je nog.' Zegt Nate tegen mij die al aan het einde van de gang staat. Ik knik alleen maar en volg hem. We rennen door een doolhof van gangen en gaan een aantal trappen af, we komen steeds meer mensen tegen die andere helpen om naar de juiste plek te gaan.

Dan staan we voor een metalen deur, 'Wat nu?' vraag ik me hardop af. Nate loopt naar de rechter muur, waar een scanner hangt. Volgens mij is het een soort beveiliging voor de deur, wat er ook achter deze deur zit, het is zeker niet voor iedereen bestemd. 'Handafdruk.' Zegt Nate zuchtend. Lekker geregeld dit, krijgen we het bevel om zo snel mogelijk hierheen te gaan, kunnen we er niet eens heen. 'Hoe komen we er nu in?' vraagt Tayler en loopt naar Nate toe om ook naar het apparaat te kijken dat ons er van weerhoud om binnen te komen. Ze zitten met z'n drieën naar een oplossing te zoeken, wat ik te lang vindt duren.

Ik zucht een keer, loop naar het apparaat toe en schiet er een paar keer op met mijn geweer. Ze kijken mij alle drie verbluft aan, Andrew is de eerste die iets zegt. 'Dat ding was meer dan 5000 euro!' Zegt hij en wijst naar de kapotte scanner die nog met een paar draden aan de muur zit. 'Nou, de deuren zijn nu wel open.' Zeg ik en loop met mijn geweer vooruit gericht de gang door. Ik kijk onopvallend naar achter en zie dat Nate achter mij loopt. Doordat de muren hier ook van metaal zijn hoor je onze voetstappen heel goed. Verderop is er weer een deur, volgens mij van glas. Ik probeert erdoor heen te kijken, maar ik ben nog te ver weg om iets te zien. Wel zie ik dat er dingen bewegen. Ik loop sneller door, want ik wil weten wat er achter de deur gebeurt. Zodra ik het kan zien sta ik stil, mensen rennen hysterisch rond, gevolgd door Nyx. Van sommige kanten zie ik kogels afgevuurd worden, maar het zijn er niet veel. Overal waar je kijkt zie je bloed zitten, alles is verwoest. Ook hier zit weer een scanner aan de muur. 'Zijn jullie er klaar voor?' vraag ik. Zonder op een antwoordt te wachten schiet ik twee keer op het apparaat.

De deur gaat open en nu pas hoor ik het geschreeuw en gegil van de mensen. Het geluid van afvurende wapens galmt door de grote ruimte heen en het gekrijs van de Nyx vult mijn oren. Ik loop verder de ruimte in en schiet de eerste de beste Nyx die op mij afkomt neer. Andrew, Nate en Tayler lopen achter mij aan en doen verder niks. Best wel logisch want hun hebben geen wapens. Ik zie verderop twee geweren op de grond liggen, maar natuurlijk staan er daar weer heel veel Nyx. Ik zucht een keer diep, verstevig de grip op mijn pistool en ren dan naar de wapens toe. Een paar Nyx hebben mij opgemerkt, maar die schiet ik natuurlijk moeiteloos neer. Het is best donker, dus veel zie ik niet echt. Ik pak snel mijn zaklamp uit mijn rugzak, ren nog een stukje verder, schiet nog meer Nyx neer en pak dan ook de geweren. Ik ren snel terug naar de rest. 'Hier.' Roep ik en gooi de geweren naar hun toe. Nate en Tayler vangen ze op. 'En ik dan?' vraagt Andrew. Niemand van ons geeft antwoordt en we schieten zoveel mogelijk Nyx neer. Gelukkig komen er steeds meer mensen die de Nyx neerschieten, en na een half uur ligt elke Nyx die hier was dood op de grond.

Ik zucht een keer opgelucht, maar die opluchting was maar voor even, want nu ik pas goed om me heen kijk zie ik hoeveel gewonde en doden er op de grond liggen. Ik slik een keer, ik heb genoeg dode mensen gezien, maar op een of andere manier is dit anders. En ik weet waarom het anders is, bij de lijken die ik allemaal heb gezien zitten er geen huilende mensen omheen. Geen mensen die hun geliefde half opengereten op de grond zien liggen. Geen mensen die de ingewanden van hun beste vriend, of kennis, van de grond moeten rapen. Geen mensen die al het bloed zien, die niet eens afscheid konden nemen. De laatste gedachte die ze zullen hebben is van het dode lichaam dat ze nu voor zich zien. Ik schud deze gedachten weg, zo moet ik niet denken, het is hun eigen schuld. Hun hebben Nyx hier binnengelaten, dus dan kun je zoiets wel verwachten. Ze hebben het op zichzelf afgeroepen, alle mensen die hier dood op de grond liggen hebben het aan zichzelf te danken.

A/N

IK WEET HET, HET HEEFT ECHT EEUWEN GEDUURD VOORDAT IK IETS GEPOST HEB...

srry daarvoor, ik heb het de laatste tijd gwn heel druk met school en al en dus bijna geen tijd meer om te schrijven. Ook kijk ik er voort tegenop om dit verhaal verder te schrijven, niet omdat ik geen inspiratie meer heb fzo, mr gwn omdat er zo veel fouten in zitten die ik er allemaal uit moet halen en waar ik dus helemaal geen zin in heb.

Ik beloof daarom ook niet dat ik weer elke week een deel erop zet, maar ik ga m'n best doen om weer een beetje leven in dit verhaal te krijgen.

Eigenlijk wilde ik dit al op de 24ste posten aangezien dat mn twee jarig bestaan op Wattpad was mr jah zelfs dat haalde ik nii door school. Ik hoop, dat de mensen die dit verhaal nog lezen en de hoop nii hebben opgegeven, het nog een leuk verhaal vinden en er meer van willen lezen.

Laat vooral n comment achter en tot t volgende hoofdstuk! :)

(ps: let aub niet op de spelling of iets dergelijks want ikzelf weet ook dat het slecht is XD.)