"Pakisabi kay Lolo na uuwi ako roon pagkatapos ng dalawang linggo—h'wag niya kamo akong papuntahan ng tauhan niya rito."

           "Ayaw niyo ba siyang tawagan, Miss Kirsten?"

           Napabuntong-hininga siya. "Kilala mo si Lolo. Magpapaawa iyon ng bonggang-bongga hanggang sa makombinsi niya ako. Dalawang linggo na rin lang naman."

           Napilitang tumango si Daday at bantulot na tumalikod saka naglakad patungo sa van na nakaparada sa tawid ng kalsada. Sumunod siya hanggang sa marating nila ang van kung saan naroon si Paco at matiyagang naghihintay.

           Si Daday ay muling humarap, subalit ang mga mata ay nasa shop. "Iyong... Quaro na iyon. Tina-trato ka ba niya ng maayos habang nakatira ka sa bahay niya?"

           Tinatrato ba siya ng maayos? Well... it was neutral. Quaro would sometimes give her silent treatment, but he was a gentleman and a kind person—well, 'pag wala sila sa kama. He was as rough as a barbarian when they're in bed, kaya hindi rin niya masabi kung tamang pagtrato ba iyon.

           But then... she grinned secretly. Her body liked Quaro's rough ways and she was always satisfied. So yeah, tinatrato naman siya ng tama.

           "He's alright—hindi naman niya ako binabastos," aniya sabay ngiti. Hindi niya masabi-sabi kay Daday ang lahat.

           "Kapag nalaman niyang nagsisinungaling ka, anong mangyayari sa'yo?"

           "I'll cross the bridge when I get there, Daday." Itinaas niya ang kamay at tinapik ito sa balikat. "Mag-ingat kayo pauwi. Tatawagan kita sa susunod na mga araw."

           Bantulot itong tumango saka pumasok na sa passenger's seat. Kumaway siya kay Paco bago ibinalik ang tingin kay Daday na hindi pa rin maalis ang pagkabahala sa mukha. Muli niya itong ningitian.

           Nang makaalis na ang van ay nanatili pa rin siya sa kinauupuan at hinatid iyon ng tanaw hanggang sa makaliko patungong highway. Napabuntong-hininga siya at tumalikod upang bumalik sa shop nang makita si Quaro na nakatayo sa nakabukas na pinto.

           Nahinto siya, at mula sa nakabukas na bintana ay napagtanto niyang wala nang customers sa loob.

           Ibinalik niya ang tingin kay Quaro na nakamasid lang din sa kaniya. Quaro's left hand was on the door handle while his right arm was leaning on the door panel. At habang nakatayo ito roon ay hindi niya maiwasang mag-isip na naman ng kung anu-ano.

           Tulad ng... Darating kaya ang araw na si Quaro ay hihintayin siya pauwi sa bahay na iyon na may ngiti sa mga labi?

           Oh, she could only wish.

           She had risked everything she had just to gain his attention—his heart. At kahit ayaw niyang aminin ay nag-aalala siyang matalo sa sugal na pinasok niya.

           But she was prepared to lose. She had prepared herself for it.

           Humakbang siya palapit, at nang huminto siya sa harap nito'y nagpakawala siya ng pilit na ngiti.

           "Hinihintay mo ako?"

           Ilang segundo pa muna ang pinalipas ni Quaro bago sumagot sa kaniya. "Not really, I sent the last customer out."

           She answered him with a smirk.

            "You look sad."

            "Sad? Ako?" Nagpakawala siya ng pilit na ngiti. "Hindi ah. Gutom lang."

           Muli ay tahimik siyang tinitigan nito; halatang hindi na-kombinsi sa sinabi niya. "Yeah, you can try again, Kirsten."

           Napanguso siya. "Siyempre, binisita ako ng matalik kong kaibigan mula sa bayan namin. Matagal din kaming hindi nagkita at ngayong umalis na siya ay nalulungkot ako."

           She hoped he'd believe her.

           Ayaw niyang patuloy itong magtanong ng tungkol kay Daday o ng tungkol sa pamilya niya. She didn't want to mess her stories up. Hindi pa man na din niya maalala kung ano ang mga ini-kwento niyang kasinungalingan dito. Kapag nagtanong ito ng tungkol sa buhay niya sa bayang kinalakihan niya at tungkol kay Daday, nag-aalala siyang magkamali siya ng kwento at nabuking siya nito.

           Sa ngayon ay... hindi pa siya handang magsabi ng totoo.

           "Got plans for this weekend?"

           Napakurap siya nang marinig ang tanong nito. "Huh?"

           "I asked you if you have any plans this weekend."

           Pinanlakihan siya ng mga mata. "D-Depende. Bakit, ikaw?"

           "Nothing really. But I'll probably do some groceries."

           "Samahan kita?"

           "If you want?"

           Lumapad ang pagkakangiti niya. "Of course I want!"

           Bahaw itong ngumiti saka malapad na binuksan ang pinto ng shop. "Would you like some pizza tonight?"

           "Kung iyon galing sa pizza parlor ay hindi na, magpi-prito na lang ako ng itlog," sagot niya saka ini-tuloy na ang paglalakad palapit dito.

           Quaro smirked. "We are making. Get in."

***

           Quaro prepared the dry ingredients and taught her how to mix them. She helped him sliced the toppings and Quaro showed interest in her by asking how she and Daday met. Ayaw na sana niyang pag-usapan dahil magsisinungaling lang siya, pero bihirang magtanong si Quaro ng tungkol sa buhay niya at magpakita ng interes kaya napilitan siya... na muling hindi magsabi ng totoo.

           Muli siyang gumawa ng estorya. Pinaniwala niya itong kasamahan niya si Daday sa choir. Well... totoo naman.

           Ang choir na sinalihan niya ay doon sa simbahang nagmamay-ari rin ng bahay-ampunang kumupkop sa kaniya noong bata siya. Nang makuha siya ng kaniyang lolo ay hindi siya nakalimot na bumisita roon upang magbigay tulong. When she turned ten, she joined the choir, at tuwing Linggo ay nagpapahatid siya simbahang iyon upang daluhan ang children's mass sa umaga. She was singing for the orphaned kids. At sa maraming pagkakataon ay sumasama sa kaniya si Daday kaya na-kombinsi niya itong sumali na rin sa choir. 

           "Would you like to knead the dough?"

           Mula sa paghihiwa ng bell pepper ay nag-angat siya ng tingin at sinulyapan si Quaro. Kinuha na nito ang takip na towel ng bowl kung saan nito pinaalsa ang dough saka iyon ini-usog patungo sa kaniya.

           She stared at the sticky dough for a few seconds, unsure of what to do. At nang pumuwesto si Quaro sa likuran niya ay natigilan siya. Ganoon ba ang tamang pagtuturo? Dapat ba talagang nakatayo ito sa likuran niya at dapat bang magkadikit ang kanilang mga katawan?

           Napalunok siya. Sana lang ay magawa nila ang pizza na iyon at maisalang sa oven bago siya masunog sa pagnanasang unti-unting bumabangon mula sa kaibuturan niya.

           Si Quaro ay inalis ang chopping board at kutsilyo sa harapan niya saka inilatag doon ang pastry board na noon lang niya napansing nakapatong sa isang upuan. He sprinkled a fair amount of flour on it before placing the dough.

           Tinayuan siya ng mga balahibo sa batok nang kunin nito ang kaniyang mga kamay, banayad na hinawakan, saka siya tinulungang masahain ang dough.

           Para siyang pinangapusan ng hininga; Quaro's broad chest was pressing against her back, and his lower body was too close... too close for comfort. His crotch behind her was making her uncomfortable. Sinasadya ba iyon ni Quaro?

           "Knead it like this. Press it gently and reshape. Continue doing this until the dough is no longer sticky."

           Sandaling inalis ni Quaro ang isang kamay sa pagkakahawak sa kaniya at dumukot ng harina sa isang bowl na inihanda na nito kanina. Muli nitong hinawakan ang kamay niya at nilagyan niyon.

           "You need to dust your hand with flour to keep the dough from sticking too much. Then, press the heel of your hand into the dough, pushing forward slightly. This process is called 'punching', and this helps the gluten start working. Kailangan mo lang ituloy ito hanggang sa tingin mo'y handa na ang dough mo."

           Napalunok siya. Kanina pa siya pinapapawisan ng malapot sa pagkakadikit ng katawan ni Quaro sa likuran niya, at ang paghaplos ng mainit nitong hininga sa leeg niya.

           "P-Paano malalaman na handa na ang... dough?"

           "When the dough is slightly springy, that's when you know it's ready."

           Nagpaubaya siya sa sumunod na mga sandali. Ang kaniyang mga mata'y nakatutok sa mga kamay ni Quaro kung saan ang mga ugat ay naglalabasan sa bawat pagdiin nila sa dough. At habang nangyayari iyon ay hindi niya naiwasang alalahanin ang mga pagkakataong hinahawakan siya ni Quaro.

           At ilang beses na ba siyang dinala ng mga kamay nito sa langit?

           Napalunok siya.

           Pero... ilang mga babae na rin ba ang hinawakan ng mga kamay na iyon?

           "Why are you stiff?"

           Pinanginigan siya ng laman nang marinig muli ang tinig ni Quaro. But it wasn't what he said that brought shivers down her spine, but his warm breath that fanned on her sensitive skin.

           "S—Stiff?'

           "Hindi ganyan ang tamang pagmasa ng dough, Kirsten."

           Nanlaki ang kaniyang mga mata nang dumampi ang mga labi nito sa puno ng tenga siya, deliberately seducing her. Naramdaman din niya ang paghigpit ng mga kamay nito sa mga kamay niya, at ang pagdikit lalo ng ibabang bahagi ng katawan nito sa likuran niya.

           Mariin siyang napapikit. Malapit na malapit nang kumawala ng pinipigilan niyang pagnanasa.

           "Keep going," he whispered to her ears. "Knead the dough in a way like you always did to my body."

           Napamulat siya at pinanlakihan ng mga mata. She turned and looked him in the eye. "Bakit, ganito mo ba masahin ang mga babae mo, Quaro?"

           He smirked. "If I said yes, magseselos ka?"

           "S-Selos?" Natilihan siya. "Hindi ako... pwedeng makaramdam no'n."

           "Good," he countered, his lips inches away from hers. "At least you know where you stand."

           "Malinaw naman sa akin na... wala akong karapatang magselos." Napalunok siya. "Gusto ko lang malaman kung ganito mo rin masahin ang mga babaeng dumaan sa'yo."

           "What's the use of knowing? They're all water under the bridge now."

           Bumaba ang tingin niya sa mga labi ni Quaro—at habang nakamata siya roon ay parang gusto na lang niyang bitiwan ang dough at sunggaban ito. She could still feel his erection against her back and that gave her shiver—parang gusto na niyang yayain ito sa itaas.

            "Kaya ba nahuhumaling ng husto ang mga babae sa iyo hindi lang dahil mukha kang masarap, kung hindi dahil sinasarapan mo rin ang pagmasa mo sa mga tinapay na kinakain nila?"

           His smirk turned into a chuckle. "Nasasarapan ka ba sa paraan ng pagmamasa ko kanina? Kaya ka ba natigilan na lang bigla?"

           He was bending his head inch by inch, and she knew what he was planning to do

           "Inaamin ko—oo. At aaminin ko ring nag-iinit na ako dahil dito sa ginagawa mo pero matagal pa ang gabi kaya hindi ko alam kung ano ang gagawin ko."

           Naramdaman niya ang lalong pagdiin ng ibabang bahagi ng katawan nito sa likod niya. "You have a nice ass, don't you know that?"

           "Alam ko," she answered, the heat within her body was devouring her, "kaya ka nga nanggigigil lagi 'di ba? You can't get enough of me, 'di ba?"

           "Yeah, I couldn't get enough of you because your sexual desire matches mine. You're a horny woman, and I like that."

           "Paano akong hindi magiging horny, eh ginagalingan mo?"

           Quaro smirked again before releasing her hands. Ang mga kamay nito'y lumipat sa kaniyang puson, gently... teasingly running his fingers up to her breasts. She closed her eyes and let out a long sigh when Quaro's hands started to knead her knockers. Ginawa nito sa mga dibdib niya ang ginawa nito kanina sa dough na ikina-ungol niya.

           Later on, his right hand crawled up a little further and stopped on her neck, while the other remained on her breast, possessively cupping as if someone would steal it from him. Wala na siyang pakealam kung ang harina sa mga kamay ni Quaro ay dumikit at kumalat sa suot niya; ang mahalaga'y ang sandaling iyon. Ang maramdaman niya ang maiinit nitong mga haplos sa kaniyang katawan, at damhin ang apoy na unti-unting tumutupok sa kanila.

           She swallowed hard when Quaro's thumb rubbed the hollow of her throat; it was done sensually it made her tremble in excitement.

           "Bakit ka nanginginig, Kirsten?" he asked, deliberately brushing his warm lips on her ear.

           "Mainit kasi."

           "Mainit? Kirsten, you only tremble when it's cold."

           "I tremble whenever your skin touches mine, Quaro. The heat I feel whenever it happens makes me tremble. Mahina ba talaga ang pick up mo sa mga sinasabi ko?"

           "Yes, mahina ang pick up ko lalo kung nagpapaliguy-ligoy ka. I want you to be straightforward with me, Kirsten. Like, always."

           "Fine." Diretso niya itong tinitigan sa mga mata. "I want you. I want you so bad na sa tuwing iniisip ko pa lang kung ano ang gagawin natin sa ibabaw ng kama ay pinanginginigan na ako ng kalamnan. Just thinking of you filling me with your flesh brought shivers down my core. You excite me, Quaro. And your touch makes me tremble. There. Happy?"

           "Very." And without another word, Quaro lowered his head and claimed her lips.

           Quaro's passionate kiss became so familiar she already knew when he would turn his head to change position, or when he would delve his tongue to deepen the kiss. Nasasanay na siya... nagiging pamilyar na siya sa mga galaw nito.

           Ilang sandali pa'y muling ini-diin ni Quaro ang ibabang bahagi ng katawan nito sa kaniyang likuran upang ipabatid sa kaniya ang nararamdaman. Doon siya muling napa-ungol. Wala sa loob na napakapit siya sa braso nitong dumadama sa kaniyang dibdib upang doo'y kumuha ng lakas. Kailangan niyang gawin iyon dahil pakiramdam niya'y nanlalambot na ang kaniyang mga tuhod.

           "Your kisses have improved a lot," he murmured in her mouth.

           Gusto niya itong sagutin, sabihin ditong madali lang namang matutunan ang paghalik lalo kung magaling ang nagtuturo, pero ayaw nitong pakawalan ang kaniyang mga labi.

            Quaro's kiss deepened; ang kamay nito sa kaniyang dibdib ay naging mas mapaghanap. Mas dumiin ang pagkakahawak. Doon ay lakas-loob niyang kinuha ang kamay nito at ini-giya papasok sa suot niyang blusa.

           And Quaro obeyed like a good boy. His hand slid inside her shirt, his fingers slowly running through her soft skin as his hand continued to travel up until he found her breast and stroked it again.

           She let out a soft moan. Quaro tore his mouth from hers and stared down at her flushed face. "You feel hot and needy, don't you?"

           Hindi siya kaagad na nakasagot. She was still dazed by his kisses.

           "I can tell," he said before rubbing his thumb on her taut nipple.

           Mariin siyang napalunok. "Lagi naman, hindi ba?"

           Quaro broke into a smile. "Don't worry, I feel the same."

           Lumuwag ang pagkakahawak sa kaniya ni Quaro, hanggang sa tuluyan itong bumitiw. Inilabas nito ang kamay mula sa suot niya saka siya ini-harap.

            "Let's forgo our plan of having pizza for dinner," he suggested. Ang mga kamay nito'y bumaba sa kaniyang bewang at sandaling pumirmi roon.

            "Ano ang... kakainin natin sa hapunan, kung ganoon?"

           Quaro gave her a lopsided grin; eyes glinted with intense desire. "Let's have each other for dinner."

           And before she could even answer, Quaro just suddenly pulled her up and put her on his shoulder. Kinarga siya nito patungo sa hagdan na tila isa sa mga sako nito ng harina.

           And from there, she knew... that she was going to have another taste—of Quaro's special.

***

NEXT >>

CHAPTER 28 – Flavors

A/N:

Sorry, wala palang sabong sa chapter na ituh, pinaasa ko lang kayo. Nyahahahhahaa!

Anyway, did you notice Quaro's changes? Sa chap na ito ay pumayag na itong sumama sa Kirsten sa kaniya sa grocery store kung saan marami ang nakakakilala rito. Is this a sign?

🙊

Xx