~ This chapter contains explicit language which may be offensive to some readers.

Reader discretion is advised~

***

            "Quaro, hijo, may problema ka ba?"

            Ang pagtanaw ni Quaro sa malawak na taniman ng mga mais sa likuran ng ancestral house ng pamilya ay natigil nang marinig ang tinig ng ina. He looked over his shoulder and found his mother walking toward him. Nasa anyo nito ang pag-aalala.

            He gently smiled and shook his head. "I'm fine, nagpapahinga lang ako."

            "Cerlance and Caprionne are looking for you, may gusto yatang ipakipag-usap." Naupo ang ina sa katabing rocking chair at ibinaling rin ang tingin sa maisan na iniilawan ng mga posteng nakatayo sa paligid. "They are in the study room should you wish to join them."

            Ibinalik din niya ang pansin sa field at inisandal muli ang sarili sa kinauupang tumba-tumba. His brothers, Cerlance and Caprionne had also came to visit their mother. Dalawang linggo mula sa araw na iyon ay kaarawan ng isa pa nilang kapatid na si Aris, kaya lahat sila ay kailangang bumalik doon upang ipagdiwang iyon. That was their family's activity since he and his brothers left home.

            "I'll pass," he said, "Caprionne is thinking of building a business, at niyayaya niya kami ni Cerlance na mag-invest. We don't have much, Ma. Hindi namin kayang mag-invest sa plano niya."

            "I can lend you both some cash if you really want to?"

            "No."

            His mother smiled wryly.

            "I knew you'd say that. Kahit nga ang trust funds ninyong magkakapatid ay hindi pa rin ninyo ginagalaw hanggang ngayon."

            "Sapat na sa aming pinalaki, pinakaian, at kinupkop niyo kami. Pinag-aral at ini-turing na sariling dugo. We can stand on our own, pay our bills on our own, live on our own."

            "Tingnan mo iyang mga kapatid mo at nagsipag-alisan din nang makapag-tapos. Gusto ko tuloy isiping hinikayat mo sila."

            Muli niyang nilingon ang ina at nakita ang pag-nguso nito. Napangiti siya.

            "Hindi ka ba masayang kinaya naming tumayo sa sarili naming mga paa? All our lives, we were just depending on you and Father. We are all grateful, pero sapat na ang mga ginawa ninyo sa amin hanggang sa makapagtapos kami."

            Napangiti na rin ito. "I am proud of you, Quaro, believe me. At siguradong ganoon din ang inyong ama."

            Ibinalik ng ina ang pansin sa corn field at andaling natahimik. Banayad nitong ini-duduyan ang rocking chair.

            Ang dalawang rocking chairs na iyon ay sa mga magulang niya; they often sit there on the balcony and had coffee in the morning. Their father would read his news or a new book while their mother would knit something. Sa hapon ay naroon din ang mga ito upang panoorin ang pag-lubog ng haring araw.

            "How is your bread shop doing, anyway?"

            Muli niyang nilingon ang ina. "It's doing alright."

            Hinarap din siya nito. "Wala ka pa rin bang planong mag-asawa, anak?"

            "Ahh, mother, here we go again."

            Bahagya itong natawa. "Paano ba naman kasi kayong magkakapatid, tingin ko'y walang balak lumagay sa tahimik."

            "Tahimik naman ang mga buhay namin, ah?"

            "You know what I mean, Quaro..."

            He shook his head in amusement, before turning his attention back to the cornfield. He decided not to answer anymore, ayaw niyang may masabi sa ina tungkol sa... kasalukuyang niyang sitwasyon.

            Dahil hindi tulad ng dati ay... hindi na tahimik ang buhay niya. His peaceful, normal life was ruined, bombarded, and ransacked by the petite, crying woman who was actually a bombshell when it comes to sex.

            Ahh shit, he couldn't stop thinking of her. Simula nang dumating ito sa buhay niya at umaalis siya upang bisitahin ang ina ay madalas na isipin nya ito. Pero mas malala ngayon dahil para siyang tandang na hindi mapakali at gusto itong tawagan. He just wanted to hear her voice, see how she's doing.

            Minsan na nitong sinabi na pinaalis ito ng tiyuhin sa bayang kinaroroonan ng pamilya nito dahil ito ang sinisisi sa pagkamatay ng ama; why would she still visit her family there who, in the first place, abandoned and pushed her away? Why did she have to leave for four fucking days?

            I should have just brought her here...

            Natigilan siya sa naisip.

            He never had once considered bringing a woman to their house—what's happening now?

            "Shit."

            Ang mura na dapat sa isip lang niya ay napalakas, dahilan upang marahas na napalingon ang ina niya sa kaniya.

            "Oh, you and your nasty mouth!"

            He laughed at his mother's horrified tone. Biglang sumagi sa isip noong nabubuhay pa ang kanilang ama.

            Their father cursed a lot and laughed at silly things. Well, their father was born and raised in Texas, so cursing wasn't really a big thing. Nakuha nila ang kanilang ugali sa kinalakihan nilang ama.

            Pero konserbatibo ang kanilang ina at madalas itong nagagalit sa ama nila dahil doon. But their father would just laugh at it and hug his wife to console her.

            They had a pretty, perfect, and happy life. They were all thankful to their foster parents for giving them this kind of life.

            "Kaya marahil hindi kayo nagugustuhan ng mga babae, eh. Pasmado ang mga bibig ninyong magkakapatid." Pumalatak ito sabay iling.

            "Oh, believe me, mother. Women like us, we just don't like to commit to them."

            His mother scoffed in amusement. "Manang-mana kayo sa ama niyo."

            He smiled and stayed silent for a few moments. Ganoon din ang kaniyang ina.

            Pareho nilang ibinalik ang pansin sa malawak na maisan at pinagmasdan ang pagsayaw ng mga dahon na sumasabay sa bawat paghampas ng hangin. Ilang sandali pa ay may naisipan siyang itanong.

            "Do you miss Father?"

            "Yes. Every day, Quaro. Every day..."

            Nilingon niya ito at nakita ang pagkalambong ng mga mata ng ina. "How does it really feel missing someone?"

            Amused, his mother turned to him. "You didn't know?"

            Umiling siya.

            "Well, in my case, it's one of continuous loss, knowing the longing will go away, but never truly knowing when. I will forever miss your father, hijo. But, if you miss someone and you think there is still a chance you'd see this person again, it feels like you can't sleep and eat until you see them. Parang tandang na hindi mapakali.."

            Bahaw siyang napangiti sa huling sinabi ng ina. Ganoong-ganoon din ang depinisyon niya sa sarili.

            "If I were you, anak, ay tatawagan ko na lang siya at kukumustahin. If you miss someone, say it. At ikaw dapat ang unang magsabi, hindi ang babae."

            His eyes grew bigger.

            "Oh come on, I may not have carried you in my tummy for nine months but I've raised you until you were able to stand on your own. I know if something... or someone, is bothering you."

            Nakangisi itong tumayo, saka yumuko at hinalikan siya sa ibabaw ng ulo. "You can go and see her if you want, ako na ang magsasabi sa mga kapatid mong nauna kang umuwi. But please bring her here next time you visit, I would love to meet this lucky girl."

            Iyon lang at iniwan na siya ng ina. Manghang sinundan niya ito ng tingin hanggang sa makapasok  na ito sa loob  ng bahay.

            How could his mother tell? How was she able to read his mind? O, ganoon na ba talaga siya ka-halata? Hindi kaya pati sina Cerlance at Caprionne kanina ay napansin din siya?

            Ibinalik niya ang tingin sa maisan, sandaling tinimbang ang naguguluhang damdamin, bago nagpakawala ng malalim na paghinga at dinukot ang cellphone sa bulsa.

            Ilang sandali pa'y sunud-sunod na ring na sa kabilang linya ang narinig niya.

            Sa unang subok niya'y hindi iyon ni-sagot, and he convinced himseld to try again for the last time. Sa ikalawang subok niya ay sumagot ang nasa kabilang linya, at nang marinig niya ang tinig nito'y tila lalo siyang... nag-alburoto.

            "Quaro?"

            He cleared his throat first. "Hey."

            "Anong... problema?"

            "Kailangan bang may problema bago kita tawagan?"

            "Eh, bakit ka napatawag?"

            Bakit nga ba? Ano ba ang sasabihin niya?

            He realized that he missed her and he just wanted to hear her voice; now that she answered his call, ano na ang sasabihin niya?

            Muli siyang tumikhim. "Where are you?"

            Si Kirsten sa kabilang linya ay sandaling natahimik, may ilang segundo itong nag-isip ng sasabihin bago sumagot. "Bumalik ako sa shop."

            Sa sinabi nito't tuwid siyang napa-upo. "What? Ano'ng nangyari sa lakad mo?"

            "Well..." she paused for a while, "...walang natuwa na makita akong dumalaw kaya bumalik na lang din ako kaagad. Narito ako ngayon sa roof top."

            Muli ay para siyang tandang na hindi mapakali. Biglang may pumasok na ideya sa isip niya. "Ano'ng plano mo sa dalawang araw na holiday?"

            "Wala, magmumukmok, ano pa nga ba. Kung ini-sama mo sana ako riyan eh baka—":

            "If you were to choose between the beach, the farm, the forest, and the city, where would you like to go?"

            Kirsten chuckled softly, and that made him smile.

            Damn, why did he smile at that?

            "Pwedeng all of the above?"

            "No, you have to choose just one. Tatlong araw lang ang mayroon ka kaya isang lugar lang ang maaari mong puntahan."

            "Hmm, bakit, may property ka sa beach, farm, forest, at city?"

            "No, my family does. So, which one, Kirsten?"

            "Pag-iisipan ko ngayong gabi."

            He went still and said nothing. Pinakinggan niya ang tunog ng mga sasakyang dumaraan sa ibaba mula sa kabilang linya, ang malakas na hangin sa rooftop, at ang paghinga ni Kirsten. He knew she was still there, probably waiting for him to say more or end the call.

            Ipinikit niya ang mga mata, ang kamay na may hawak sa cellphone ay humigpit. Hindi niya alam kung ano ang nangyayari sa kaniya. He was bothered, uneasy, he wanted to say something, do something, pero may pumipigil sa kaniya.

            Must be his fucking pride.

            Huminga siya ng malalim. He's probably going nuts. Kung umasta siya'y parang noon lang siya nakakilala ng babae.

            "Pag-isipan mo ngayon habang nasa rooftop ka. I want you to give me an answer the moment I get there."

            Ilang segundo muna ang lumipas bago sumagot si Kirsten. "Okay... Daddy."

            His forehead furrowed; hindi niya nagustuhan ang salitang ginamit nito. Kahit na ginamitan iyon ni Kirsten ng kakaiba at mapanuksong tono ay hindi siya natuwa. Ganoon na ba katanda ang tingin nito sa kaniya? Damn that woman, he was only eight years older than her!

            "Don't call me that," suway niya.

            "Why not?" Kirsten asked; nakikinita na niya ang pag-ngisi nito sa kabilang linya.

            "Just because."

            "Tinawag kitang ganoon sa paraang... alam mo na; sexy."

            "Sexy or not, don't call me that."

            "Pff, ang KJ mo. Bakit ka ba umaastang matandang binata lagi?"

            "Matandang—" Nanlaki ang mga mata niya; he was annoyed and amused at the same time. At hindi niya alam kung matatawa o tuluyang magalit dito. "I swear, Kirsten, pagbalik ko d'yan ay—"

            "Padadapain mo ako at papaluin? Yeah, gawin mo 'yan sa akin, Quaro..."

            This time, her voice was smooth and sensual, tonong ginagamit nito sa tuwing nasa ibabaw sila ng kama at ginagalugad ang katawan ng isa't isa. She was obviously seducing him—through phone!

            And curse her, because he was starting to get affected by it!

            "I actually feel hot right now..." Kirsten added. "And I can't decide whether to take a cold shower or touch myself..."

            Fuck.

            Napayuko siya sa pagitan ng kaniyang mga binti nang maramdaman ang pagwawala ng sarili niyang pagnanasa. He was... starting to grow hard down there.

            "Would you stay on the phone while I touch myself, Quaro...?"

            Hindi siya kaagad na nakasagot. Pakiramdam niya'y nasusunog ang buong corn field sa kaniyang harapan at umaabot sa kaniya ang apoy.

            "Daddy?"

            Mariin siyang napalunok; at sa paos na tinig ay, "Sinabi ko na sa'yo na... h'wag mo akong tawagin ng ganiyan."

            "Oh please, maliit na bagay para pagtalunan." She then purred like a cat; at alam niyang ang tunog na iyon ay ginagamit lang nito sa tuwing nagniniig sila.

            Damn Kirsten.

            Nararamdaman na niya ang pamumuo ng pawis sa kaniyang noo at ang lalong pagsikip ng kaniyang pantalon.

            "You call me Sugar, and I'll call you Daddy. How about that, Quaro?"

            Sugar? Ahh, that's why. All this time, she wanted to be called Sugar; kaya pala iyon ang inilagay nitong pangalan sa cellphone niya.

            But wait—Sugar and Daddy? Sugar Daddy?

            Gusto niyang mapikon, pero mas nangibabaw ang pagnanasang unti-unting bumabangon sa buong sistema niya.

            "It's still a No, Kirsten."

            "Come on, kung tayong dalawa lang naman, eh..."

            "I'm gonna spank you if you try calling me that—"

            "Yeah, spank me, Daddy."

            This time, he couldn't help but smile. Tuluyan na siyang kinain ng magkahalong pagnanasa at pagkaaliw sa mga sinasabi ni Kirsten sa kabilang linya.

            She was hot and funny and goddamn sexy all at the same time.

           And he badly wanted her. Right there. Right at that moment.

            Kung kasama niya ito sa mga sandaling iyon ay wala na siyang pakealam kahit makita siya ng mga kapatid at ng ina na hinihila si Kirsten patungo sa silid niya sa itaas. He'd fill her with his flesh all night, hanggang sa hindi na niya maigalaw ang buong katawan niya.

            "Nakahiga ako ngayon sa blanket at nakatingin sa langit," she said after a while; her tone didn't change. "Can I touch myself while I lay here?"

            May isang butil ng pawis ang gumuhit sa gilid ng kaniyang noo. Gusto niyang magmura, pero imbes na iyon ang gawin ay napa-hugot na lang siya ng malalim na paghinga.

            Nang walang nakuhang sagot mula sa kaniya ay nagpatuloy si Kirsten.

            "My hand is going into my boxers now..." Her breathing was uneven, making him sweat all the more. "What should I touch first? This soft, little pearl, right?"

            "Kirsten..." He didn't know what to say. Ang pagnanasa niya'y kumakawala na, ang pantalon niya'y sumisikip sa bawat minutong lumilipas.

            Ang sunod niyang narinig ay ang mahinang ungol na pinakawalan ni Kirsten sa kabilang linya.

Mariin niyang ipinikit ang mga mata, which didn't help because the scene Kirsten had told him transpired on his mind. Sa isip niya'y tila nakikita niya ito sa kaniyang harapan at ginagawa kung ano ang sinasabi nito sa kabilang linya.

            "Still there, Quaro?" she asked, breathlessly.

            "Y—Yes..." Fuck, why am I stuttering?

            "I'm using my index and middle finger to massage this sensitive part. Pero... parang may gusto pa akong abutin. Hindi ko... alam kung ano ang gagawin. Where and what should I touch next?"

            "Just go on..." Damn it—hindi na siya teenager para sa ganitong sistema; phone sex was a teenager's thing for fuck's sake! "Go on until you feel warm and moist."

            "Warm and moist? Quaro, I'm already burning."

            Oh Lord, please help him.

            Itinaas niya ang isang palad at itinakip sa bibig. He was losing it.

            "If...I put my phone closer to it, maririnig mo ba ang—"

            "No, please don't do it." For my own fucking sake.

            Ayaw niyang pumasok sa loob at magkulong sa kaniyang silid; hindi imposibleng makasalubong niya ang dalawang kapatid o ang mama niya o ang mga katulong, at makita ng mga ito ang namumukol niyang pantalon.

             "Just... keep going."

            Kirsten moaned in delirium. "Quaro... bibilisan ko ba?"

            "However you like it, Kirsten... Find your tempo and writhe with it."

            Kung alam lang ni Kirsten ang pagpipigil din niya sa sarili.

            Itinaas niya ang kamay sa ulo at sinapo iyon, saka ibinalik ang tingin sa namumukol na bagay sa pagitan ng kaniyang mga binti.

            "Just continue to caress it slow and gentle, and when you feel like you're getting there, go fast and rough."

            Shit—para ba kay Kirsten ang sinasabi niya o para sa sarili?

            "G—Ginagawa ko na... Oh... Quaro, parang mas gusto kong ikaw ang... gumawa nito sa akin kaysa ako..."

            Fucking shit.

            Muli niyang sinapo ang ulo, ang isang kamay niyang may hawak sa cellphone ay lalong humigpit. "Don't worry, I'll make it up to you."

            Ahhh, shit. Lalo lang niyang dinagdagan ang paninikip ng pantalon niya. Ang isipin pa lang na may naghihintay sa kaniyang ganoong sitwasyon pagbalik niya sa Montana ay nagdadala ng kung anong apoy sa buong sistema niya.

            Damn it—since when did I start to become a sex maniac?

            Malakas na ungol ni Kirsten sa kabilang linya ang dahilan kaya napahilamos siya ng mukha.

            "Quaro, pwede ko bang... gamitin ang mga daliri ko para..." She trailed off. 

            "You want to thrust them in?" he asked, understanding what she meant.

            "Uhuh..."

            "Yes, you can, Kirsten... Use your middle and ring fingers to gain entry."

            In response, Kirsten whimpered and then moaned the next. "Oh, ang init..."

            "What is?"

            "The inside..."

            "Oh." Ibinaba niya ang kamay mula sa ulo upang takpan ang bibig. His breathing was uneven, his heart pounding wildly.

            "Hahayaan ko lang ba na... ganito, Quaro? Hindi ba dapat ay may gawin pa ako?"

            Inalis niya ang pagkakatakip ng kamay sa bibig saka huminga muna ng malalim bago sumagot; "Yes—start to pull your fingers out gently, or however you like. Once pulled out, thrust it back in again, do it several times. Find your tempo, and enjoy."

            "Okay..."

            Sa sumunod na mga segundo ay pawisan siyang nakikinig sa munting mga ingay na nililikha ni Kirsten sa kabilang linya. Naroong napapasinghap ito, napa-u-ungol ng mahina, at impit na iiyak. And as he listened, he felt like he was brought to hell and burnt there. Gusto na rin niyang pakawalan ang pagnanasa niya pero hindi siya makaalis sa kinaroroonan.

             Until...

            "Q—Quaro..."

            "Hmmm?"

            "B—Binibilisan ko na..."

            "Good girl..." he answered, almost in a whisper.

            "And I think I'm—" Kirsten stopped and let out a muffled scream.

            Kasabay ng paghigpit ng pagkakahawak niya sa cellphone ay ang pagsapo ng isa niyang kamay sa ulo.

            Ilang segundo pa ang nagdaan ay muli niyang narinig ang tinig ni Kirsten; this time, her voice was soft and sleepy.

            "Quaro..."

            Hindi siya sumagot at hinayaan itong magpatuloy

            "Next time, teach me how to properly do it."

            He gritted his teeth in controlled passion. "You can count on it, Kirsten."

            "I missed you."

            Sa sinabi nito'y natigilan siya. It came without a warning, and he didn't know how to answer.

            Si Kirsten, nang walang nakuhang sagot mula sa kaniya ay muling nagsalita. "Bababa na ako sa kwarto at matutulog. Thank you for your assistance." She then added it with a giggle. "I'll be thinking of you tonight, Quaro..."

            He opened his mouth to say something but Kirsten had already ended the call. Napatitig siya sa cellphone na tila makikita ito roon.

            Maraming salita sa likod ng kaniyang utak ang gusto niyang sabihin dito. He wanted to tell her that his body ached for her. That he couldn't get her out of his mind. That he... wanted to see her 24/7.

            Shit, malala na siya. And he had never acted this way since he had his first sexual intercourse back in high school.

            Muli niyang niyuko ang galit na galit pa ring muscle sa pagitan ng kaniyang mga binti; sandali itong tinitigan hanggang sa napabuga siya ng hangin at pabalyang tumayo.

            Pumasok siya sa loob, not caring if his arousal was too obvious for people to see. Nasalubong niya si Patty, ang may-edad na ring katulong at assistant ng ina niya.

            "Patty, paki-sabihan si Mama na aalis na ako. I'll call her tomorrow night and see her in two weeks."

            "Uuwi na kayo, Sir Quaro? Ang akala ko ay bukas pa..."

            "I have an emergency."

***

A/N:

I wrote this chapter outside, doon sa may daanan ng bahay namin, may mga batang nagsisitakbuhan sa harapan ko, naglalaro, at nagku-kwentuhan.

I basically wrote this in a noisy surrounding, pero nagawa kong magfocus kasi wynuts? Ang saya kaya ng 'over the phone' scene. Hihi

This chap is prolly one of my faves!

Xx