Dit is een beetje anders dan normaal. Ik wilde graag mee proberen te doen aan een schrijfwedstrijd maar was te laat met me inschrijven. (Wat natuurlijk mijn eigen schuld is). Maar de opdracht die ze hadden gegeven leek me heel leuk om te doen.

Met toestemming heb ik alsnog de opdracht gemaakt omdat deze me erg interessant leek. Hij word alleen niet beoordeeld of mee geteld als onderdeel van de wedstrijd. (Wat oke is, volgende keer beter).

De opdracht was: Hoofdkarakter: Felia, heeft waterkrachten. Locatie: een meer. Alles mag maar beetje spannend zou leuk zijn. Minimaal 750 woorden en maximaal 1500 woorden.

De opdracht kwam van: @Psychanima  en dit was een van de verhalen die ik daar op had gemaakt.

_______________________________________

Felia zette een voet op het meer. Er verschenen een paar zweetdruppels op haar voorhoofd van inspanning. Een kleine ring verscheen onder haar voet die langzaam steeds groter werd. Stap voor stap kwam ze dichter bij het midden van het meer. De rest van haar klasgenoten hadden hier veel minder moeite mee dan haar. Het was niet dat ze weinig kracht had over water. Zelfs al was dat wat de rest over haar zei.

Felia was de dochter van een commandant met grote waterkracht en een sirene. En relaties tussen landlopers en waterwezens was niet toegestaan. Toen Felia was geboren zag ze er meer uit als een landloper dan een sirene, dus haar moeder besloot haar oorsprong geheim te houden en samen met haar geliefde en dochter op het land te gaan wonen. Het moest een schok zijn geweest toen bleek dat haar sirene eigenschappen tevoorschijn begonnen te komen toen ze 16 werd en water aan raakte. Nu moest ze niet alleen haar school af zien te maken, maar er ook voor zorgen dat niemand achter het geheim van haar familie zou komen.

Felia keek naar beneden toen ze een natte druk op haar enkel voelde. Een groene hand met zwarte vlijmscherpe nagels had haar vast en probeerde haar het water in te trekken. Haar ademhaling versnelde en ze balde haar vuisten om haar concentratie op het water te behouden. Felia's been begon langzaam glad te worden en ze vloekte. Hoe had ze ooit kunnen denken dat hier alleen gaan oefenen een goed idee was. Natuurlijk was er een goede reden dat we nooit bij dit meer trainde. De druk op haar enkel werd groter en door de pijn raakte ze haar concentratie kwijt. In een seconde werd ze onder water getrokken. Haar huid werd glad en hard, ze voelde haar tanden scherp worden en ze prikte tegen de binnenkant van haar lippen. Ze deed haar ogen open en de blauwe kleur van haar irissen werden zeegroen. Ze zag twee sirenes die rondjes om haar heen aan het zwemmen waren en onder haar was een kappa die haar enkel nog steeds stevig vast had.

"Hoe lang zou het duren voor deze verdrinkt?" zei de sirene met groene haren en staart. Haar stem, net als die van alle sirene's in hun originele vorm klinkt melodieus.

"Als kappa haar los laat kunnen we misschien langer met haar spelen," zei de sirene met paarse haren en staart. Ze giechelden en begonnen sneller om haar heen te zwemmen. Een kleine draaikolk ontstond onder haar voeten en de kappa liet haar los. Hij zwom weg en bleef van een afstandje kijken. Na 10 minuten rondjes te hebben gezwommen stopte ze en keken naar Felia.

"Ze houd het wel heel lang vol zuster," zei de paarse sirene. De groene sirene zwom op Felia af en ging met haar scherpe nagels over Felia's arm. De nagel kon haar huid niet doorbreken en geschrokken keek ze naar haar zus. Een normale land loper zou nu al lang naar boven zijn gegaan om lucht te happen, maar Felia bleef waar ze was. Ze ademde een keer diep in en genoot van het water dat door haar longen heen ging. Het was weken geleden dat ze dit gevoel had gehad. Haar krachten kwamen terug met een boost. Hier was ze in haar element. En nu ze niet het meeste van haar energie en concentratie hoefde te gebruiken om niet nat te worden zou ze zichzelf helemaal op hun kunnen richten.

"Wat ben jij?" vroeg de groene sirene met een hint van paniek in haar stem. Felia lachte met haar tanden bloot naar de sirenes. Als haar haren een andere kleur waren en haar benen in een staart zou zijn veranderd zou ze nu het evenbeeld zijn van hun.

"Is het nu mijn beurt?" vroeg Felia. Haar stem was niet zo mooi als die van hun, maar de melodische ondertoon was duidelijk te herkennen. De sirene's draaide om en begonnen weg te zwemmen, maar voor ze ver kwamen voelde Felia haar connectie met het meer en hield ze stil in het water. Hoe veel ze ook tegenstribbelen. Het water om hun heen bewoog niet.

"Denken jullie niet dat het een beetje dom is om een landloper met waterkrachten uit te dagen? Niet alleen zijn het een van de weinige landlopers die een sirene kunnen verslaan, maar nu ben je helemaal aan mij overgeleverd." De schubben van hun staart begonnen langzaam weg te vagen en benen begonnen te verschijnen waar eerst hun staart was geweest. Felia hield een flinterdunne laag tussen hun lichaam en het water waardoor ze beetje bij beetje van vorm begonnen te veranderen. Zodra Felia de doodsangst in hun ogen zag liet ze haar controle over het water gaan. En de sirenen veranderde weer in hun natuurlijke vorm.

"Houd je kappa in controle en laat me met rust. Ik moet trainen en de volgende keer laat ik jullie niet zomaar gaan."

De paarse sirene zwom voorzichtig naar Felia toe en stopte op een respectabele afstand, "wat ben jij?"

"Een landloper met water krachten."

"Maar dat is niet alles," zei de groene sirene die langs haar zus was verschenen.

"Een sirene." Deze mededeling gaf de sirenen een dromerige blik in hun ogen.

"Een verboden liefde," zei de groene sirene.

"Die concludeert in de geboorte van een helemaal nieuw soort wezen," maakte de paarse sirene haar zin af.

"Hoe romantisch," zeiden ze in koor. Felia kneep haar ogen samen en keek ze verdacht aan.

"Horen jullie me nu niet aan te vallen?" Niet alleen waren relaties tussen hen soorten verboden maar een kind geboren tussen de twee moest vernietigd worden. Dat was wat de regels zeiden. De landlopers waren heel strikt in deze regeling, maar hoe dat zat bij sirenes wist ze niet zeker.

"Half landloper of niet, je bent een van ons. En als een van ons heb je het recht om in onze wateren te komen," zei de groene sirene. Ze pakte Felia's hand vast en trok haar mee naar beneden. Felia wilde net terug vechten toen ze een verzameling stenen zag verschijnen. Het was duidelijk een zitplaats en ze besloot om hun een kans te geven. Ze kwamen aan bij de stenen en de groene sirene liet los waarna ze op een van de stenen ging zitten, haar staart begroef zichzelf met de tip in de kleiachtige bodem en haar zus deed het zelfde. Toen Felia ging zitten en hun na deed met haar tenen voelde ze hoe haar hele lichaam relaxte en energie in zichzelf op begon te slaan.

"Wat is dit voor iets?"

"Dat wil je niet weten," zeiden ze tegelijkertijd. En een stem in haar achterhoofd zei dat ze waarschijnlijk gelijk hadden.

"Kun je ons vertellen over het leven op land?" vroeg de paarse sirene. Felia knikte en maakte een kleine draaikolk over haar hand. Ze staarde naar het center en begon te vertellen over hoe het leven voor haar op land er uit zag.

____________________________________________

Dit waren 1160 woorden en ongeveer 45 minuten werk. 

Terugblik: De eerste paar alinea's gingen voor mijn gevoel de goede kant op, het einde stond me wat tegen, naar mate dat ik verder kwam begon ik aan de flut-romannetjes te denken die ik nog aan het lezen ben en daardoor kwam er niet helemaal uit wat in het begin mijn bedoeling was. Ook was het niet zo spannend als ik zou willen. Het idee van een mens/mythisch wezen leek me wel wat, maar wist niet goed hoe ik dat het beste uit zou kunnen werken. Ik heb er nog aan gedacht om dit verhaal nog een paar keer door te lezen en aan te passen maar hoe meer ik er door las, hoe duidelijker het voor me was dat dit nooit iets zou zijn geweest wat ik door zou hebben gestuurd. Niet omdat er niets goed aan is, maar omdat ik het zelf niet goed genoeg vind passen. Dit was heel wat anders dan een writingprompt gebruiken waarbij ik een timer aan zet en zo snel mogelijk zo veel mogelijk op papier zet en als het acceptabel is besluit om het wel of niet te posten.

Uiteindelijk leek mij het beste om opnieuw te beginnen wanneer ik even een nachtje had geslapen en deze laten voor wat het was.

Ik denk dat ik dit vaker ga doen, wanneer ik een opdracht maak of wil maken van een schrijfwedstrijd (zeker als ik mee kan doen). Hier de verhalen plaatsen (wanneer de inleverdatum is afgelopen) en er bij zetten wat de opdracht was, van wie en hoe ik er mee om ben gegaan. En wanneer dat het geval is, meerdere opties van de zelfde opdracht plaatsen.

______________________________

Ben je hier niet in geïnteresseerd of juist alleen hier in, ik zal in de titel een (S) zetten. Dan kun je de hoofdstukken die je interesseren makkelijker vinden.

Opbouwende kritiek is van harte welkom, of het nu spelling controle, grammatica, plot gerelateerd, simpele tips of wat je je ook maar in kan denken. Zolang het maar op een vriendelijke manier gebeurt.