Writing promt: You are the narrorator of a story, but your hero doesn't want to be the hero.

geen liemiet of min aantal woorden deze keer.

_____________________________________________________________________

*Hallo lieve lezers. Vandaag ben ik jullie ongelofelijk knappe, slimme en geweldige verhalenverteller.*

Geschrokken kijkt Jimmy om zich heen.

'Niet alweer,' zegt hij. Jimmy draait abrupt om en rent terug naar waar hij vandaan kwam.

*En daar is onze dappere held van vandaag. Jimmy is onze knappe, maar niet zo knap als jullie favoriete verteller natuurlijk, prins voor vandaag.*

Jimmy probeert sneller te rennen, maar hij maakt geen kans. De wereld om hem heen begint te draaien en stopt wanneer hij in het midden van een bos staat. Hij kijkt naar zijn kleren en ziet hoe zijn spijkerbroek en t-shirt zijn vervangen door de kleren die een sprookjesprins zou dragen.

'Stuur me terug!' schreeuwt hij naar de verteller.

*De prins, hoort een prachtig gezang uit de verte komen en besluit te gaan kijken wie dat goddelijke geluid maakt.*

'Nee, nee dat doe ik niet.' Jimmy loopt met grote stappen weg van het geluid, maar waar hij ook heen gaat, het geluid lijkt steeds dichterbij te komen.

*Zo makkelijk kom je er niet van af Jimmy. De prins stond voor een grote muur en wist dat als hij wilde zien wie er zo mooi zong, dat hij er dan overheen zou moeten klimmen.*

Jimmy ging prompt op de grond zitten, hij had hier helemaal geen zin in.

*Ik zei! De prins klom over de muur heen.*

'Nee ik blijf zitten tot je me terug hebt gestuurd. Ik wil hier helemaal niet zijn! Zoek maar iemand anders.'

*Je weet dat je niet thuis komt als je niet mee werkt? De enige manier om terug naar huis te gaan is door het verhaal af te maken.*

Gefrustreerd schreeuwde Jimmy naar de lucht en stond op.

'Best als het dan echt niet anders kan, maar dit is echt de laatste keer. Laat me hierna gewoon met rust!' Jimmy liep naar de muur en begon met moeite omhoog te klimmen.

*Boven op de muur ging hij zitten en keek naar het beeldschone meisje dat daar zat te zingen. Ze had haar zo zwart als een raaf, huid zo wit als sneeuw...*

'Sneeuwwitje? Dit meen je niet. Nee, nee, nee, nee, nee hier doe ik niet aan mee.' Jimmy probeerde van de muur af te springen maar hij zat vast en kon geen kant meer op.

*Ben stil, ik probeer een verhaal te vertellen, wacht maar op je eigen beurt. Haar haar zo zwart als een raaf, huid zo wit als sneeuw en lippen rood als bloed. Ze was het mooiste meisje wat de prins ooit had gezien en hij was opslag verliefd geworden.*

'Nee, dat ben ik niet en ik heb echt wel mooiere meisjes gezien. Laten we beginnen met....' Jimmy zijn stem verdwijnt in het niets. Zo boos als hij kan kijkt hij naar boven en probeert in woede te gillen.

*Vergeet dat nu maar even, voor de loop van het verhaal is zij het mooiste meisje wat je ooit hebt gezien. Is dat duidelijk?*

Jimmy vouwt zijn armen over elkaar en knijpt zijn ogen tot spleetjes.

*Best, ze was een van de mooiste meisjes die de prins ooit heeft gezien.'

Jimmy draaide zijn hoofd weg en hield zijn armen over zijn borst gevouwen.

*Doe nou niet zo moeilijk. Best, de prins zag er een mooi meisje zitten. Is dat beter?*

Jimmy liet een zucht ontsnappen en knikt. Meteen keert zijn stem terug.

'Ik ben het hier niet mee eens!' Hij draaide terug naar het meisje, maar ze liep al weer terug naar het kasteel en was gestopt met zingen.

*Zie je wat je nu weer hebt gedaan? Nu is ze weg. Maakt niet uit, verder met het verhaal. De prins was hoteldebotel en huppelde terug naar huis*

Jimmy springt naar beneden en begint een willekeurige richting op te lopen.

*De prins huppelt terug naar huis.*

Jimmy negeert de verteller en blijft verder lopen tot zijn linker voet blijft hangen en hij voorover op de grond valt.

*Zoals ik al zei, de prins huppelt terug naar huis.*

'Ik ga niet huppelen!'

*Weet je het zeker?*

Jimmy staat op en gaat gewoon verder met lopen. Drie stappen later valt hij weer met zijn gezicht op de grond.

'Ik... ga...niet...huppelen!'

*Ik kan hier nog uren mee door gaan.*

'ARHGGG!' Jimmy gaat weer rechtop staan en huppelt één keer voor hij weer gaat lopen.

*Best, veel beter gaat het waarschijnlijk toch niet worden.*

Bij de verslagen toon in de stem van de verteller krijgt Jimmy een grote grijns op zijn gezicht. Deze kleine overwinning is genoeg voor nu.

*Oké het duurt te lang, als je toch niet gaat huppelen kunnen we net zo goed de tijd vooruit spoelen.*

De wereld om Jimmy heen wordt donker, dan licht en weer donker, zo gingen er meerdere dagen voorbij.

*De prins begon te zoeken naar sneeuwwitje, hij had besloten haar als zijn vrouw te nemen.*

Jimmy begint met een zucht weer te lopen en rolt met zijn ogen. Hij had het er helemaal mee gehad.

'Net alsof dat gaat gebeuren,' fluistert hij.

*Omdat ik graag verder wil met ons avontuur, zal ik die opmerking even negeren. Nou zoek je mooie prinses, laat me geloven dat ze de vrouw van je dromen is.*

Zonder iets te zeggen liep Jimmy door, hij zal meespelen, voor nu, maar dat betekende niet dat hij de verteller zijn zin zou geven.

Hij kwam voorbij een klein huisje waar zeven dwergen huilend om een glazen kist zaten en ik de kist lag sneeuwwitje.

*De prins is overkomen met verdriet als hij ziet hoe de mooie sneeuwwitje dood in de kist licht. Hij loopt naar de kist en lift de glazen deksel op.*

'En natuurlijk doen de dwergen er niet moeilijk over waarom zouden ze ook,' zegt Jimmy. Zijn stem doorklonk met sarcasme terwijl hij deed wat de verteller van hem vroeg.

*De knappe prins boog over het meisje heen en kuste haar.*

'Ja... dat gaat niet gebeuren. Ik ga dus echt geen lijk kussen.'

*Waarom werk je me toch altijd zo verschrikkelijk tegen, best... hier beter nu?*

Sneeuwwitje begon weer te ademen en de dwergen keken met grote ogen toe wat er gebeurde.

*De prins boog over het bewusteloze meisje heen en kuste haar.*

'Ik ga ook niet de creep zijn die het bewusteloze meisje kust.'

*Jimmy! Het is een verhaal, dat is hoe het verhaal loopt, kus de prinses, trouw en leef lang en gelukkig.*

'Nee, ik ga haar niet kussen voor drie redenen. Één ze is bewusteloos, twee ik ken haar niet eens en drie ik wil verdomme gewoon terug naar huis. Nu we het daar toch over hebben, waarom besluit je de meest saaie persoon in het hele verhaal van sneeuwwitje te volgen?' Zodra de laatste woorden Jimmy's mond verlaten trekt zijn gezicht wit weg, hij heeft een fout gemaakt en hij weet het. De wereld om hem heen begint te vervagen en wanneer alles weer normaal is zit hij langs een put. Langzaam buigt hij naar voren, in de weerspiegeling van het water ziet hij zijn eigen gezicht, rode linten in zijn haar, huid zo wit als sneeuw, haren van bruin naar zwart gegaan en lippen zo rood als bloed. Hij kijkt naar zijn kleren en ziet een blauw met gele jurk en gilt.

*Op verzoek van onze prins, gaan we de volgende keer verder met het verhaal van sneeuwwitje met onze knappe prins in de rol van prinses sneeuwwitje. De knappere en geweldige verteller gaat even pauze nemen, slaap lekker lieve lezers en tot de volgende keer.*