Prompt: zie boven

Komt van: Pinterest

woord doel: 500 woorden minstens

Sprint tijd: 30 minuten / zijn 40 minuten geworden

Ik liep langs de spiegel in de gang en schrok. Verbeelde ik mezelf dat of was de spiegel leeg. Ik draaide mezelf om en ging voor de spiegel staan. Daar stond ik met mijn krullen alle kanten op pluizend en mijn bruine ogen die me verbaasd aankeken. Ik hield mijn hoofd schuin en mijn spiegelbeeld deed hetzelfde. Voor 5 minuten deed ik alles wat ik kon om mijn spiegelbeeld te betrappen op een fout maar het gebeurde niet.

"Wat een verbeelding," zei ik tegen mezelf. Ik draaide om en schoot in de lach. Toen mijn ouders vroeger zeiden dat ik te veel fantasie had geloofde ik ze nooit, maar misschien hadden ze toch een punt.

De rest van de dag verliep zonder problemen tot ik langs een winkel af liep. Een oudere vrouw stond haar lippenstift bij te werken met hulp van haar reflectie in het glas. Maar ik zag mijn eigen reflectie niet. Ik was perplex en ging zo snel mogelijk naar huis. Zodra ik binnen kwam ging ik voor de spiegel staan. En ja hoor daar was mijn spiegelbeeld. Er klopte alleen iets niet. Ik had op mijn werk me moeten omkleden omdat een van de andere obers hun dienblad over me heen hadden laten vallen. En mijn shirt was nu blauw niet zwart. Maar mijn spiegelbeeld had het zwarte shirt aan dat ik vanochtend droeg. Ik keek naar beneden om zeker te weten dat ik het me niet verbeelde en zag mijn spiegelbeeld hetzelfde doen. Een blik vol horror verscheen op het gezicht van mijn spiegelbeeld en zwaaide met een scheve glimlach naar me. Mijn mond viel open. Ik had niet bewogen of niets. Hoe was dit mogelijk. Ik stak mijn hand uit en raakte het glas van de spiegel aan. Het was koud en hard net als altijd. Maar mijn spiegelbeeld deed niet hetzelfde ze keek alleen naar mijn hand rolde met haar ogen en zette haar hand op de andere kant van de spiegel.

"Wat in de hel?" Vraag me niet waarom maar ik besloot dit te zien als een uitdaging en ik legde mijn hand waar haar hand lag. Mijn spiegelbeeld haalde haar hand weg en stak haar tong uit. En ik deed haar na. Dit veroorzaakte een situatie waarin mijn spiegelbeeld bewoog en ik haar na deed. Ik schoot in de lach en kon niet stoppen met lachen. Dit sloeg nergens op wie was nu het spiegelbeeld ik of zij? Mijn spiegelbeeld keek me aan alsof ik gek was geworden en ik probeerde mezelf rustig te krijgen.

"Hoezo de rollen zijn omgedraaid hier." Ik drukte mijn vinger op haar neus en trok terug en mijn spiegelbeeld wreef over haar neus. Ze vouwde haar armen over elkaar en keek me met recht aan. Ik kende de blik. Dat was de blik die ik had als ik iemand uitdaagde om dat nog een keer te doen. Ik legde mijn hand weer terug op de spiegel en voor ik iets anders kon doen stak ze haar hand uit en pakte me vast bij mijn pols. Ik gilde en voelde hoe ik door de spiegel werd getrokken. Alles om me heen vervaagde en begon te draaien. Ik moest mijn ogen dicht doen tegen het beeld omdat ik er misselijk van werd. Toen het rare gevoel in mijn maag stopte deed ik mijn ogen weer open en daar stond ik recht voor mezelf in een grote witte ruimte met een bank en een boekenkast in de uiterste hoek langs een deur.

"Waar ben ik?" vroeg ik. Mijn spiegelbeeld begon te lachen en ik schrok.

"Welkom in mijn kamer," zei ze.

"Je kan praten?" zei ik. Het klonk meer als een vraag dan de bedoeling was.

"Natuurlijk kan ik praten. Je kan me alleen niet horen door de poort heen," zei ze. Ik stak mijn hand uit en raakte haar arm aan. Het voelde glad en hard en ik trok meteen terug.

"Wat ben jij?" vroeg ik.

"Ik ben jouw spiegelbeeld. Al noemen we onszelf in deze dimensie wachters. De eerste keer dat iemand door een poort heen kijkt worden wij gecreeërd om deze dimensie te beschermen." Ze keek me aan alsof het de meest logische verklaring ooit was. Voor ik meer kon vragen ging de deur open en mijn moeder kwam binnen lopen.

"Mam?" vroeg ik verbaasd. Mijn moeder keek van mij naar mijn spiegelbeeld en ze sloeg de deur achter zich dicht. Ze pakte de boekenkast en duwde hem voor de deur.

"Wat is hier aan de hand Francie?" vroeg mijn moeder.

"Geen idee," zei ik terwijl mijn spiegelbeeld op hetzelfde moment reageerde met, "Niets." Achter me in de spiegel verscheen mijn moeder. En mijn moeder die aan deze kant van de spiegel was duwde mij en mijn spiegelbeeld aan de kant en deed haar na. Ik zag hoe mijn moeder in de spiegel bewoog en de vrouw hier haar precies na deed seconden later tot ze weg liep en de vrouw omdraaide naar ons toe.

"Oké ik wil nu een uitleg anders ga ik naar de wissers," zei ze. Ik draaide om naar mijn spiegelbeeld en zag dat ze met haar hand achter in haar nek schuldig naar de grond keek.

"Oke dan. Ik moet even iets hebben om je te noemen wachter die er uitziet als mijn moeder. Want het is raar om je mam te noemen als mijn moeder daar aan de andere kant van de spiegel is," zei ik.

"Niets jij noemt me niets. Het is niet goed om de Naam te weten van een van de wachters want dan heb je de macht over ons," zei ze. Ik haalde een wenkbrauw op en wees naar mijn spiegelbeeld.

"Je noemde haar net Francie. Wil dat zeggen dat ik nu de macht heb over haar. Want als dat de deal is. Mijn moeder heet Trish en ik heet Francie dus bij default heet jij dan Trish." De vrouw zuchtte en draaide naar mij toe. Weg van mijn spiegelbeeld.

"Ik noemde haar Francie omdat we hier gaan bij de namen van onze tegenbeelden. Alleen wij weten onze eigen naam. Maar best noem me maar Trish als het echt moet." Ik knikte en zag hoe mijn spiegelbeeld weg probeerde te glippen. Trish leek uit het niets te verdwijnen en weer voor mijn spiegelbeeld te verschijnen waarna ze haar op de bank duwde.

"Uitleg nu!" zei ze.

"Ik was nieuwsgierig en wilde kijken wat er zou gebeuren als ik me niet helemaal aan de regels hield, omdat ik vanochtend en net een kleine fout maakte. En toen de aap toch al uit de mouw was dacht ik dat het leuk was om haar een beetje voor de gek te houden. En toen raakte ze mijn neus aan en ik werd geïrriteerd. Dus toen ze haar hand er op legde trok ik haar door het portaal heen. Maar ik los het wel op," zei mijn spiegelbeeld.

"Ik moet de wissers halen. Zij moet een nieuw spiegelbeeld krijgen en haar herinneringen moeten gewist worden voor ze voet zet in het koninkrijk," zei Trish.

"Koninkrijk? Ik dacht dat dit gewoon de plaats was waar onze spiegelbeelden leefde," zei ik verbaasd. Zodra ze mijn opmerking hoorde trok Trish wit weg en mijn spiegelbeeld schoot in de lach.

"Ik had haar niets verteld over het koninkrijk, je weet dat als ze daar van weten ze haar geheugen niet kunnen wissen. Ze is nu voor altijd een deel van onze wereld. Zelfs al besluit ze terug te gaan," zei mijn spiegelbeeld met een grijns. Trish liet zich verslagen neer zakken op de bank langs mijn spiegelbeeld en zuchtte.

"Wat nu?" vroeg ze. Mijn spiegelbeeld draaide haar hoofd naar mij met de grijns nog steeds op haar gezicht.

"We kunnen je niet terug laten gaan tenzij je belooft deze demensie een geheim te houden. Maar ik wil een deal met je maken. Het wordt hier nogal eens eenzaam. En zeker omdat jij bijna nooit iemand bij je hebt als je in de spiegel staat. Sterker nog je bent bijna altijd alleen wat geen reden geeft voor anderen hierheen te komen. Dus wat dacht je hiervan. Jij houd onze dementie geheim, en dan kom je 1 keer per dag of 1 keer in de twee dagen hier heen om mij gezelschap te houden en dan vertel ik je alles wat je maar wilt weten over onze wereld,"zei ze. Ik kon het niet tegen houden en schoot weer in de lach. Blijkbaar waren spiegelbeelden niet alleen ons evenbeeld maar hadden dezelfde karaktereigenschappen als ons. Dat zou ik ook hebben gedaan als ik haar was geweest.

"Oke dat is goed. Maar moet ik perse door de spiegel naar mijn huis? Want ik heb geen zin om met mijn moeder te praten. Waarom ik haar ooit een sleutel heb gegeven vraag ik me ook af op dit moment," zei ik.

"Ik kan je waar je maar wilt heen sturen. Zie het als een portaal naar iederen reflecterende plek op jou wereld," zei ze. Dat bracht me op een idee. Ik had altijd al een wereldreis willen maken. En als ik via hier zou gaan zou ik de wereld kunnen zien zonder kosten of reistijd.

"Ik kom iedere dag langs en dan stuur je me terug naar waar ik ook maar heen wil," zei ik. Mijn spiegelbeeld knikte.

"Dit kan nooit goed gaan," zei Trish. Ik liep naar mijn spiegelbeeld en we gaven elkaar een hand om de afspraak vast te zetten.

"Breng me maar naar een land wat jou leuk lijkt," zei ik tegen mijn spiegelbeeld. Ze liep met me naar de spiegel en duwde me er doorheen. Het gevoel van misselijkheid kwam weer over me heen. Toen ik mijn ogen weer open deed stond ik midden in parijs. Ik draaide naar mijn spiegelbeeld en glimlachte.

"Dit wordt een geweldige vriendschap," zei ik. 

XXXXXXXx

Dankje wel voor het verbeteren van mijn  spellingfout zonder me er slecht over te laten voelen TheresaGrayHerondale. Je bent echt een schat en ik stel het erg op prijs. Ik weet dat dit niet helemaal de titel is die je als idee gaf, maar jou idee was wel het geen wat me de inspiratie gaf voor de titel dus bij deze draag ik het hoofdstuk op aan jou. 

Voor de lezers die haar nog niet kennen, TheresaGrayHerondale schrijft awsome schaduwjagers fan-fic die zelfs leuk is om te lezen en begrijpbaar is als je de serie zelf niet kent. ( Ik ben de serie pas verder gaan lezen en kijken na dat ik haar verhaal had gelezen.) Ook heeft ze een Geniale verzameling met Quotes die de moeite waard is om door te kijken.
Wat belangrijk is om te weten is dat ze me niet heeft gevraagd om haar boeken en account aan te raden. En ik raad haar ook  niet aan omdat ze me heeft geholpen, maar omdat dit mijn eerlijke mening is.