"Its not that easy Light Princess."

Parehas silang napalingon sa paligid. Hinahanap ang pinanggalingan ng boses na iyon.

"Who's that?" Takhang tanong ni Hiro.

"You heard that too?" Napatingin si Shineya sa binata.

"Of course. I have ears."

Napangisi si Shineya ng may napagtanto. Titig na titig ito sa binata na may malaking ngiti sa labi. Nagtataka itong tiningnan pabalik ni Hiro.

"What?"

"Of course, you have ears. Long ears."

Pagkasabi niya nun ay kinapa agad ni Hiro ang kanyang tainga at tunay ngang lumaki ito. Matutulis pa ang dulo.

"Right here Light."

Muli ay hinanap din nila ang pinanggalingan ng boses na iyon. Hindi nakatiis ang dalaga at naiinis na ito.

"sɦɛռtօ aɦռ!"
(Show yourself!)

Sigaw nito at bigla namang lumaki ang isang bagay sa paanan nila. Bahagya pang nagulat si Hiro at napaatras.

"Woah! How did that--"

"Sinh."

"What?"

"Isa itong sinh. Langgam kung tawagin sa Manila. Ant sa English."

Sinamaan siya ng tingin ni Hiro na binalewala lang din ng huli.

"Anyway, isa itong uri ng langgam na pwedeng lumaki at pwede lumiit. At nakakapagsalita din sila."

Ngumiti ang hanggang tuhod na langgam sa kanya at tumango naman ito kay Hiro.

"Woah! Wag mo ring sabihin sa akin na ang mga nilalang dito ay nakakaintindi at maaring makikipag usap din."

May halong sarkastiko na pahayag ng binata. Natuwa bigla si Shineya sa narinig. Maging ang malaking langgam na kasama nito.

"Apparently yes mister. That's my gift to them, if my memory serves me right, two centuries ago."

Nanlaki ang mga mata ng binata sa nalaman.

"Y-you mean--"

"Yes and no."

Kumunot ang noo ng huli.

"Yes, I am 200 years old now and No, I am not an immortal. My soul just reincarnated with the person who posses the same face eighteen years ago for the first time."

Hindi na nakapagsalita ang binata samantalang tila kumikinang naman ang mga mata ng higanteng langgam.

"Do you still remember me Light?"

Ngiting ngiti na wika nito.

"Yes Adeh. Now, explain to me what you said awhile ago."

Biglang napalitan ang masayahing mukha ni Adeh. Nag-alala itong napatingin sa kanya at sa binata. Hindi naman makatingin ng diritso ang binata dito. Wendang pa rin sa mga kaganapan.

"He must find the three things that ىɩɭѵҽɾʏ posses in order for him to go home and to stop the chaos before its too late."

Lumingon sa kanya si Adeh.

"And you will be his light."

Natawa ng bahagya si Hiro na parang naasar sa nalaman.

"Is this some kind of a joke?"

"Hiro. We better hurry. Let's go Hugo!"

And with that, the horse immediately run as the darkness followed them.

....

"Not so fast!"

Sabay na napatingin ang dalawa sa babaeng naka sout din ng cloak. Base sa hubog ng labi nito, kilala ni Shiki kung sino ito. Bahagya pang napaawang ang labi ng binata sa nakita.

Ngunit ang huling naramdaman ng binata ay parang hinuhulog siya sa isang tunnel.

"Just as I thought."

May narinig syang nagsalita kaya dumilat siya.

Unang nakita ay isang malawak na silid. Walang ibang gamit kundi puro katana at kung ano ano pang matutulis na weapon ang naroroon na nakasabit sa dingding.

"What happened?"

Tanong niya rito.

"You passed out."

Ngiting sagot naman ng babae.

"Where's that anonymous?"

"He's gone. Why are you even siding him?"

Umupo ang binata at sinandal ang ulo sa headboard.

"I am not. I just don't want him to meddle this country, my country."

Napahagalpak ng tawa ang babae. Naiinis namang napatingin si Shiki sa kanya.

"Playing hero eh? Sorry but, what made you think you'll be able to stop his plan by siding him?"

He can sense mock on her voice. The way she asked him.

"At least I tried my luck."

"Yeah. As if he would have a second thought of slaving you or worst killing you. Hah! I thought you're genius enough."

"Look Raine, I know nothing about that guy. All he did was to pester me every now and then since I lost. At first I thought he was going to help me that's why I accept his offer."

Natigilan si Raine sa narinig at kunot noo itong napatingin sa binata.

"What offer?"

"A cure to Shine."

"What cure?"

"A bottle filled with black liquid."

"Did you have it?"

May kinapa si Shiki sa likod ng pants niya. Pagkaraan ng ilang segundo ay nakuha din niya ito.

"Oh, asan ang laman nito?"

Sumeryoso ang mukha ng binata at hinayaan ang dalaga na buksan ito.

"Until I learned that it was just a trick to made me follow him. It was actually a potion. A potion that is meant to follow everything the owner ordered you to do."

Natigilan ang dalaga at napatingin sa binata. Galit na galit na ang mukha nito tila may inaalala.

"You mean--

"Yes, he ordered me to kill innocent people. I did a killing spree for days. And the last day was the day we met."

"Oh, that explains everything. Anyway, you should be grateful I came back."

"Why should I? It's your job to protect the High Prince, isn't it?"

Nalukot ang mukha ng dalaga sa narinig. Tiningnan niya si Shiki mula ulo hanggang paa.

"You're not yet the High Prince but I tell you, you don't deserve to be one, Mr. Arrogant man."

*Seeyah! ;)

Oh-uhww, they're obviously not in a good relationship. Cats and dogs!