Ethiopia, Africa

Papalubog na ang araw kasabay nun ang paglamon ng makapal na pinaghalong usok at alikabok sa malaparaisong lugar.

Sa di kalayuan ay may mga bahay na unti unti na ring tinutupok ng apoy maging ang mumunting puno at halaman.

Kung dati ay para itong isang paraiso sa sobrang ganda na pinapalibutan ng mga disyerto, ngayon naman ay nagmistula na itong impyerno.

"Aahhh!"

Sigaw ng isang grupo ng mga taong paparating. Lahat sila naka itim at may kanya kanyang dalang patalim.

"The world is in chaos. And it worsen as time passes by."

"Yeah, and it will be completely wrecked if she won't do anything about it."

"Woah! You scared the shit out of me!"

Ngumisi lang ang dalaga at kumapit sa sangang nasa itaas at tumayo para makita ang kabuuang lugar.

"Lagi nalang ba kitang dadatnan na nagsasalitang mag-isa?"

"What are you doing here?"

Kahit tinakpan ang boung mukha nya ng itim na tela ay kitang kita pa rin ang kagandahan ng mata niya. Sa sobrang ganda para itong maraming tinatago. Ngunit galit ang pinapakita sa ngayon.

"Tell me, are you stalking me?"

"Hmm.. This place screams for help huh? Anyway, about your question, yes, I did followed you since the day I met you."

Sabi ng babae at muling umupo. Bahagyang nilapit ang mukha nito sa binata. Napaatras ang lalaki.

"But that doesn't mean I stalked you." Sabay ngiti.

Ilang saglit silang nagtitigan at ang lalaki na mismo ang umiwas.

"Ang ganda pala ng kulay ng mata mo no?" Wala sa sarili nitong sabi.

"I don't leave traces wherever places I went to. So how did you find me?"

Ma awtoridad nitong sabi sabay tingin muli sa babae.

Lalong ngumisi ang kausap at nag cross arms.

"I know you would ask me that. Remember how we met in Tagaytay? I helped you not to get caught by policemen."

"And?"

Tumawa ng mahina ang babae sabay tingin sa mga mata nito.

"I thought you're a quiet person and a man in few words, but you seems to be the opposite now. I hate to think but, are you interested in me?"

Ngayon ang lalaki naman ang natawa habang umiling.

"I'm not fan of assassin who teleports at dinudugtungan ang mga sinasabi ko." He smirked.

"I get it. Don't worry I'm not fan of people who has lots of secrets pretending to be smart in everything." She also smirked.

"If so, you did otherwise."

"When I saw you, you seems to be an important person so I kept an eye on you at hindi nga ako nagkakamali."

Saglit silang natahimik at parehong nakatingin sa kaguluhan sa baba.

"So tell me Shiki, bakit hindi mo sila tinulungan?"

****

"Ready?"

Tanong ni Shineya nang ma corner sila ng mga kalaban. Wala sana silang balak kalabanin ang mga ito dahil sa pagmamadali ngunit hinarangan na agad sila sa labas ng airport.

Tumango si Hiro at nauna ng sumugod.

Lahat yata ng mga taong naroon ay mga pasahero sana na naging kalaban. Hindi nila alam kung nagkataon lang ba ito o sinadya talaga silang harangan upang maantala ang byahe.

Halos isang oras na ang sagupaan nila pero tila walang kaubusan ang mga kalaban.

"Fvck! Can't you use your magic or whatsoever that you have?!"

Galit na sigaw ni Hiro nang makalapit siya kay Shineya. Tila napipikon na din ito. Sa loob ng halos isang oras, ngayon lang sila nagkausap ng malapitan.

"Hindi ako magician! At wag na wag ka ng lalayo ha? Kanina ko pa kasi napapansin na palayo ka nang palayo. Mabuti na nga lang at nilapitan kita."

Sabi nito sabay saksak sa kalaban.

"I don't mean to kill you people but you leave me with no choice." Bulong nito sa kakasaksak nya lang na kalaban.

"You know what? We're just wasting our time here. Lumayo na din tayo sa airport." Sabi nito sa binata.

"Buti nga at alam mo."

"Piling ko pinipigilan tayo ng mga 'to." Sabi niya at tumingin sa binata.

Nilibot nya ng tingin ang paligid at wala talaga siyang makitang bakante. Ngayon niya lang napansin na sa kakasunod niya kay Hiro ay napunta sila sa isang iskwater na lugar. Kaya naman pala habang tumatagal parami nang parami ang mga kalaban.

Nilingon nito ang likuran habang abala si Hiro sa pakikipaglaban. Isang mataas na pader ngunit walang kalabang nag-aabang.

Sinenyasan niya ang binata at nakuha naman agad nito ang ibig sabihin ng dalaga.

Sa sobrang taas kailangan niyang mapapatungan o matalunan para makaakyat.

Sabay silang tumakbo. Si Hiro papunta sa may pader samantalang si Shineya naman ay sa tapat ng pader. Para mahati ang kalaban at madaanan din ng dalaga.

Pinagsasaksak nito ang kung sino mang humaharang at nang makapwesto at bumwelo na ito. Sinalubong sya ulit ng kalaban ngunit tumalon sya at naglanding sa ulo ng mga ito. Tumalon syang muli sa ulo ng mga ito hanggang sa makalapit ito kay Hiro.

Nakamasid lang ang binata sa kanya habang nakikipaglaban at nang nilahad nito ang kamay ay kaagad syang tumalon para abutin ito. Boung pwersa siyang hinila ni Shineya sabay nun ang pagtalon ng dalaga sa pader.

Bago bumagsak, agad sumalubong sa kanila ang isang portal.

Agad kinumpas ng dalaga ang kanyang daliri at dahan dahang naglaho ang portal kasunod nun ang paglitaw ng puting ulap.

Dumilat ang binata at agad nanlaki ang mga mata.

"We're falling!"

Ngumiti lang ang dalaga at tumingin sa malawak na karagatan.

"I know. At hindi ako gumagawa ng magic carpet. I'm not a magician."

Kalma nitong sabi.

"Damn it! I'm not a fan of magics either. But you're the Princess, I bet you can do everything right? Just don't let us fall on this ocean! Wait, nasaan pala tayo?"

Halata sa boses ng binata na natatakot siya ngunit may tiwala pa rin siya sa dalaga na gagawa ito ng paraan.

"Sabi nila. But I am not their fvcking Princess. Anyway, welcome to Bermuda triangle." Sabay ngiti.

"What?!"

"Isn't that's the scariest part of the ocean on earth where dangerous sea creatures are?"

Natatarantang tanong ng binata.

"Naniwala ka naman?"

"Akala ko ba nagreresearch ka?"

Ngunit tinaasan lang sya ng kilay ng binata.

"Fvck! I don't want to die virgin!"

Sigaw nito habang nakapikit. Natawa ang dalaga at binitawan ang kamay. Agad nanlaki ang mga mata ng binata at pilit inabot ang braso ng dalaga.

"Shit!" Sigaw nitong muli ng mas bumilis ang pagbaba niya kasabay nun ang pagbaliktad niya. Kung babagsak siya, panigurado mauuna ang ulo niya. "Shineeeyyaa!!"

Lalong natawa ang dalaga sa nasaksihang takot ni Hiro. Hindi ito takot makipagpatayin pero takot itong bumgsak sa dagat.

"Shineya! Fvck! I don't swim! Hindi ako marunong!"

Paikot ikot lang ang binata habang sumisigaw. Nilapitan siya ng dalaga at hinawakan ang balikat. Tinulungan niya itong makatayo ng maayos.

Nang makatayo ng maayos ay agad nyang niyakap ang dalaga sa sobrang takot.

"Damn it! Mommy I'm scared! I saw her drowning but I was too late, I'm sorry I did not save her. I'm sorry mommy."

Dahil sa matinding takot hindi na nito namalayan ang mga pinagsasabi. Lalong humigpit ang yakap nya sa dalaga at suminghot singhot ito. Niyakap nalang siya ni Shineya pabalik at hinagod ang likod.

"Sleep now Hiro, you must be tired."

Dahan dahan silang bumaba. Napatingin si Shineya sa kabilang karagatan. May isang bangka na nandudon. Wala itong kahit sinong tao kaya nagtaka siya kung bakit mayroon iyon doon. Inisip pa niyang baka naligo ang may-ari o baka nasiraan kaya iniwan nalang doon.

Gayunpaman, lumipad siya palapit doon at hiniga ang binata.

May sulat doon at hindi na sana niya pakialaman kung hindi niya lang nakita ang initials sa harap nito.

ʟνp

Binuksan niya iyon at binasa.

pяıňċєss, ţѧҡє ţһıs ѧs ѧ ɢıғţ.

- pяoғєssoя ɰıʟʟ

*see yah! ;)