We komen niet veel later in een grote zaal, de eetzaal. Er zitten al een hoop leerlingen aan de tafel, waar de andere leerlingen die met ons mee reisden bij gaan zitten.
'Shelly, kom alsjeblieft bij Griffoendor. We kunnen jou goed gebruiken, met je eigen wijsheid,' grapt James naar me, die zich naar de tafel van Griffoendor begeeft.
Ik geef hem een stomp, maar hij lijkt geen pijn te hebben.
'Niet aardig James,' zeg ik hem nog na. 'Je weet wat pap en mam hebben gezegd. Het maakt niet uit in welk huis je geplaatst wordt.'
'Succes Shelly. Ik spreek je snel weer,' zegt Roos, die zich ook naar de Griffoendor tafel begeeft.

Samen met de andere eerstejaars en mijn zusje Lily loop ik helemaal naar voren toe. Daar zitten de andere leraren en schoolhoofd, Alfredo Ganders. Het is een lange man met zwart haar en felblauwe ogen, die ons vrolijk aankijken. Maar zodra hij mij ziet staan kijken zijn ogen mij nog vrolijker aan, dan eerst.
'Ga allemaal naast elkaar staan. Ik roep straks jullie naam, waarna jullie naar voren moeten komen. Alleen ik zal de sorteerhoed op jullie hoofd plaatsen en jullie zullen in jullie huizen gesorteerd worden. De eerste die naar voren mag komen is Hugo Griffel!' vertelt professor Henderiksen ons en leest dan de eerste naam voor, die ze op haar perkament rolletje heeft staan.
Ik hoor Hugo naar lucht happen. Waarschijnlijk had hij niet verwacht dat hij als eerste naar voren mag komen.
'Komt goed, Hugo,' zeg ik tegen hem, om hem de moed in te spreken. Hij kijkt me even aan en kijkt me wat onzeker aan. 'Geloof me, het komt goed.'
Dan ontstaat er een zwakke glimlach op zijn mond en loopt hij naar voren. Hij neemt plaats op de kruk en ik zie hoe professor Henderiksen de sorteerhoed op zijn hoofd zet.
'Een Wemel, is het niet? Twee jaar geleden had ik ook een Wemel rond deze tijd. Eens kijken, waar ga ik jou plaatsen,' begint de sorteerhoed.
Ik zie hoe Hugo mompelt en om iets smeekt. Wat zou hij smeken?
'Griffoendor!' roept de sorteerhoed dan uit.
Ik zie hoe Hugo opgelucht adem haalt, terwijl professor Henderiksen de hoed van zijn hoofd haalt. Hij stapt vervolgens van de kruk af en loopt vluchtig naar de tafel van Griffoendor, waar hij plaats neemt tegenover zijn zus.
'Lily Potter,' leest professor Henderiksen vervolgens de volgende naam op.
Ik kijk naar mijn zusje, wiens gezicht lijkbleek wordt. 'Denk er aan wat pap en mam hebben gezegd. Het maakt niet uit waar je terecht komt. Alle huizen zijn goed,' zeg ik tegen haar, om ook haar de moed erin te spreken. Ze knikt, maar lijkt nog niet helemaal op haar gemak gesteld te zijn.
'Kan je niet mee lopen?', vraagt ze zachtjes aan me.
'Nee, helaas. Je moet het echt zelf doen, meid. Vertrouw in jezelf, jij kan het ook. Net zoals Hugo,' beantwoord ik haar vraag en stel haar nog wat meer gerust.
Ze knikt en loopt dan met bibberende benen naar de kruk toe. Zodra ze eenmaal zit, krijgt zij de sorteerhoed ook op haar hoofd. Het duurt heel lang, totdat de sorteerhoed zijn besluit heeft genomen. En dan...
'Ravenklauw!' roept de sorteerhoed om.
Ik glimlach tevreden. 'Dat is de beste plek voor haar. Zij is niet zo moedig als ik, zij is een rustig type en helpt graag anderen,' denk ik en hoor niet dat professor Henderiksen mijn naam roept.
'Pearl Potter?', roept ze dan vragend, omdat ik niet op de naam Shelly Potter reageer. Het is mijn tweede naam.
Ik loop naar voren en loop nog even langs professo Henderiksen. 'Het is Shelly Potter mevrouw,' zeg ik, waarna ze me een strenge blik werpt.
'Beter opletten dan Shelly!' sist ze tussen haar tanden tegen me.
Zodra ik plaats neem op de kruk, voel ik de ogen van schoolhoofd Alfredus Ganders op mijn rug. Het zal me niks verbazen als hij vurig hoopt dat ik in huize Zwadderich terechtkom. Daar heeft hij zelf ook immers ingezeten.
Ik voel hoe professor Henderiksen de hoed op mijn hoofd zet.
'Nee maar, weer een Potter op Zweinstein. Ik kan me nog goed herinneren toen je vader hier voor het eerst was. Wat had ik een plezier met zijn voorkeur. Hij kon beter in Zwadderich zitten, net zoals jouw broer Albus,' begint de hoed meteen.
'Zwijg over hen!' sis ik, wel zo zachtjes mogelijk dat de andere mensen die in mijn buurt zijn het niet kunnen horen. 'Dat gaat alle leerlingen en leraren niets aan.'
'Prima, ik zie overduidelijk dat je op je moeder Ginny Wemel lijkt. Slim en leergierig. Maar ergens heb je ook iets van je vader weg. Moedig en eigenwijs. Ja, ik weet het. Ik weet waar jij heen moet, Z-.' 'Geen Zwadderich, alsjeblieft,' mompel ik snel en blijf het de hele tijd mompelen. 'Wat zeg je me nou? Geen Zwadderich! Maar daar pas jij het beste. Waar wil je dan heen? Griffoendor? Ha, laat me niet lachen. Je lijkt zeker meer op je vader nu. Zo reageerde je vader ook, toen ik hem bijna in Zwadderich op had gedeeld. Prima, vooruit dan! Griffoendor!' roept dan uiteindelijk de hoed uit.
Professor Henderiksen haalt de hoed van mijn hoofd af. 'Maar waag het niet om te klagen,' hoor ik de hoed me nog waarschuwen.
Ik reageer er niet op en haast me snel naar de tafel van Griffoendor. Mijn broer James omhelst me, zodra ik naast hem ga zitten tussen hem en Roos in.
'Hoe heb je dat voor elkaar klaar gespeeld? Volgens mij wou hij je eerst ergens anders plaatsen, totdat je opeens begon te mompelen,' vraagt James grijnzend aan me.
'Wilskracht broer. Hij wilde me eerst in Zwadderich plaatsen, maar dat vond ik geen goed idee. Anders was Scorpius dood geweest,' gniffel ik en James begint zachtjes te lachen.
'Joh! Dan at hij voor altijd slakken,' lacht hij. 'Wie weet het hele schooljaar door.'
Ik begin te gniffelen en lach niet veel later met hem mee.
'Het verbaasd me alleen dat Lily in Ravenklauw is ingedeeld,' merkt James op.
'Mij niet hoor! Je weet toch immers wel, dat zij een totaal ander type is dan wij tweeën?', vraag ik aan hem, nog na gniffelend om zijn opmerking.
'Ja oké, je hebt gelijk,' zegt James.
Na de sorteerceremonie staat Alfredo Ganders op en begint te spreken. 'Laten we het feestmaal maar beginnen,' zegt hij tot slot. Daarvoor vertelde hij nog alles over de huizen en de punten die je kan verdienen. Allemaal informatie die James mij ooit heeft verteld voorgaande jaren. Er tovert een heleboel lekker eten op tafel. Alle leerlingen beginnen meteen eten te pakken en te eten. Het is een feestmaal dat ik niet snel zal vergeten. Wat een hoop heerlijke lekkernijen!