*ENRICO'S

I'm here at the coffee shop. Of course with my friends. Naisipan namin mag kape muna. Naka tingin lang ako sa bintana habang yung tatlo ay nag kukwentuhan.

I sigh. Naalala ko yung dinner date last week. Halos mag pula kaming dalawa ni George sa panunukso nila samin. So George never had a boyfriend kaya inaasar nila ako sa kanya. And I'm thankful for that.

I took my phone and type a message for her.

'Hey, how's your day?'

Di pa inaabot ng ilang minuto ay may nag reply agad. Dali-dali kong binasa iyon at halos mag tatatalon ako sa tuwa when I saw her reply kahit plain lang iyon.

'It's doing great. How about you?'

'Same. Naka text kasi kita. I'm with your cousin and the others.'  I couldn'thelp but to bit my lips to suppress my smile.

'Owh I see. Guys out? Nakaka abala ata ako.'

'No! It's okay!'

We keep on texting each other when someone grab my phone. Inis na binalingan ko iyon just to see Mark grinning. I roll my eyes and snatch back my phone.

"You're grinning like a lunatic, fucker." Mark

"Same goes to you." nag reply ako kay George

"Tinamaan ka ata sa pinsan ko ah? Ano, liligawan mo na ba? Wala naman problema sakin dahil matino ka. Ewan nalang sa kanya." Joseph

"Aruuuuy! Inlababo ang manong!" Raymond

"Wag ka nga!" sigaw ko.

Pakiramdam ko kulay pula buong mukha ko. Pinag aasar nila ako kay George and I was dumb founded ng marinig ko ang boses nya. Mahina lang iyon kaya di napansin nila Mark na patuloy sa pang aalaska sakin.

"Aysus, inlababo na si Enrico kay George!" Raymond

"Hoy!" bawal ko kasi kinakabahan ako. Sure kasi akong si George yung narinig ko.

"Aysus! Kilala ka na namin! Ilalakad kita kay pin-san... H-Hey George!" Joseph.

Nanigas kaming lahat sa kina uupuan namin. Para akong robot na tumingin sa kanya. Her face are all red and there's a smile from her lips. I stood up and Raymond tap my shoulder. I walk towards her and about to explain when she cut me off.

"So you love me?" mahinang tanong nya.

Napa kamot nalang ako sa batok ko. God, my heart is racing! Pakiramdam ko din kulay pula na ang buong katawan ko. Narinig ko yung mahinang bulong sa likod ko na cheer nila.

I shut my eyes tight and open it. I bit my lisp as I look at her straight in her eyes. God, those brown round eyes! I slowly nod and grip the end of my polo. Para akong bakla!

"Y-Yes.." ako

Ngumiti lang sya. Pero alam ko, kita ko. We're mutual. Tinignan ko sya ng nag tatanong and to my surprise, SHE NOD!

"A-Are you saying.."

"I.."

"Aysus! Di pa sabihin na gusto mo din si Enrico!" Joseph

"Osige na, sayo na sya. Kahit nasasaktan ako dahil ako ang una, sayo na sya! Hindi ko kasi sya mabibigyan ng anak kaya pina uubaya ko na sya sayo.. A-Ang sakit.." Raymond.

Tadong Raymond, yumakap pa kay Mark. Yung isa naman, tinapik pa yung likod! Mga sira! Nag tawanan sila. Nang tignan ko si George ay naka tingin din pala sya sakin. It was like a silent conversation between us. I hug her tight that made them shout.

"You won't regret it.." bulong ko.

"I hope." maikling sagot nya and hug me back.

Pag hatid ko kay George sa unit nya ay dumeretso ako sa bahay nila Dad. Naabutan ko sila ni Mom na nag tatalo na naman. Nang maka lapit ako ay nag tatakang tinignan ko sila.

"What's going on here?" ako

"Yang tatay mo, ang kulit! Tumingin lang ako sa lalake na naka sabay ko sa grocery, di na ako tinigilan! Kanina pang tanghali yan, gabi na!" Mom

"That's because you looked at him! Mabuti nalang sumunod ako sayo, paano kung hindi? Edi nakatingin ka ng nakatingin sa kanya?!" sigaw ni Dad

"Honestly, Mom, Dad? How old are you para mag away pa sa ganyang bagay?" gusto ko tumawa kaso di ko magawa.

"It's your Mom! She's looking at him!" sabay akyat ni Dad sa second floor.

"Anong ako?! Baka ikaw!" sigaw pa ni Mom.

Tumabi ako sa kanya at umakbay. When I look at her, she's hiding her laughter. I lightly hit her forehead and look at her. She pout and hug me.

"Ano na naman kalokohan mo Mom?" ako

"You're Dad is easy to get jealous. I didn't really mean to stare at him, gwapo lang talaga yung lalake kanina." sya

"You know him Mom. He doesn't like being replaced." sabay buntot ko ng tawa.

Tumawa lang sya. Maya-maya lang ay bumaba na si Dad at naka simangot sya samin. Tinignan ko si Mom at kumindat sakin. Here comes the war again.

"Kaya ayun, napa lingon ako. Gwapo talaga sya anak! Parang model dun sa company na pinag trabahuhan ko dati." Mom.

Agad lumapit samin si Dad. Ako naman nag pipigil ng tawa saka tumingin kay Mom. Nilakihan nya ako ng mata, meaning to say sumakay ako. Ako nang may makulit na pamilya!

Umayos ako ng upo saka pina seryoso yung mukha ko. Yung mukha akong interesado talaga, habang si Dad naka siksik sa gilid ni Mom. Sige lang Dad, ang laki mong tao.

"Really? So natanong mo ba yung pangalan nya Mom? Alam mo naman na gusto ko subukan mag model." naka kunot pa ang noo na sabi ko. I saw Dad get stiff and eyed me.

"Eh yung Dad mo, hinatak ba naman ako pauwi! Di ko tuloy nakuha yung number! Kahit nga pangalan, hindi! Sayang talaga anak, mukhang may gusto pa ata sakin--"

"It's decided. Pag nag punta sa ospital ko ang lalakeng yun, tuturukan ko ng lason!" Dad

Sabay tayo nya uli at umalis. Pero wala pang five seconds ay bumalik na sya. Hinatak nya si Mom na halatang tuwang tuwa kay Dad. Sumunod naman ako pero pinag saraduhan ako ng pinto ng kwarto.

Pinakuha ko agad yung duple key ng kwarto nila sa isa sa mga katulang and to my surprise, Dad if forcing Mom to stripe!

"Dad!" sigaw ko sabay hatak kay Mom.

"Lumayas ka dito! Kinukunsinti mo pa iyang nanay mo!" sigaw nya sakin.

"T-Talaga! A-Aalis na kami ng anak mo dito! Anak, let me sleep at your place." Mom.

Tinignan ko si Dad. Naka upo sya sa kama at nakahawak sa buhok nya. Hanggang ngayon nasasaktan ako pag nakikita ko syang ganyan. I know he doesn't love Mama anymore pero meron parin sa loob nya ang natatakot. Natatakot na mawala naman si Mom sa kanya ngayon.

I know how much Dad loved Mama. I was there. I know how much he begged and cry, and drunk himself to oblivion when Mama left us to be with Papa Rhyne.

But my Mama isn't my Mama if she left us for good. Naaalala ko pa, ayaw ako iwan ni Mama pero kailangan kaya halos madalas niya akong bisitahin noon.

I heave a sigh. Too much for our past.

I mentioned Mom to leave the room and sit in front of him.

"Dad.."

"Don't.. Go." bulong nya.

I hug him. That's not a good prank. Next time, remind me not to prank my father again. I hate seeing him like this. I really hate seeing him sad and in pain.

"I'm sorry. We're just playing prank on you. Wag mo seryosohin yung sinsabi ni Mom. You know she's crazy and all.. She loves you."

"I know. I just can't help it. I.. I felt like she's being taken away every time she look at other man. You know I love your Mom right?" seryoso nyang sabi. Tumango  ako.

Matapos namin mag usap, naabutan ko si Mom na nag aayos na ng pagkain. Kasunod ko lang si Dad. Hanggang sa pag kain namin ay tahimik. Bumuntong hininga ako at nag salita.

"I have my girl. She's George and I want you to meet her." ako

They stop from eating and look at me. Gulat. Iyon ang nasa mukha nila. Hindi lingid sa kanila yung tungkol kay Rhyon and I know they are worried. Wala naman silang magawa dahil kahit humarang silang lahat na mga parents namin, walang makapag pahinto sa batang yun.

"Are you sure? Does Rhyon knew about this?" Dad. I shrug.

"Anak.. Baka naman maging gaya lang ito ng dati. Gusto mo ba kausapin na uli namin ang Mama at Papa mo?" Mom.

I fake a smile and nod. I need it. Gusto ko na mag settle down. Ayoko ng ganito. Nararamdaman ko na yung pangungulila.

"Please Mom.. Kausapin nyo sila. I want to settle down. With George." alam ko maaga pa pero ramdam ko.

"We will. We're so glad, son." Dad

"Ipakilala mo agad samin ha?" Mom

Tumango ako. That's the reason why I came here. Para sabihin ang tungkol kay George. God please. Sana ito na. Ito na sana ang huli kong mamahalin. I want to be happy.