Third Person

Iginapos ng apat na tauhan ni Celian si Zavier, nasa baba ang kanyang ulo habang nasa itaas ang kaniyang mga paa. "Yeah, that's it," natutuwang saad ni Celian habang nakatingin sa nakakadenang katawan ni Zavier na binitay.

Pulang pula na ang mukha ni Zavier dahil halos lahat ng dugo niya ay pumunta sa kanyang ulo. Tumatagaktak na rin ang kanyang pawis, habang ang kanyang pasa ay natuyuan na ng dugo. Nagising na ang lahat ng nandoon, at kagit gusto man nilang tumulong ay hindi nila magawa.

Nginitian sila ni Zavier, isa ngiti na nagpapahiwatig na magiging okay ang lahat. Mas gugustuhin pa niyang masaktan kaysa makitang masaktan ang minamahal. "Everyone!" tawag ni Celian sa kanilang lahat.

Naka-angat ang dalawang kamay nito habang may ngiting tagumpay. Nag-uumapaw ang saya sa mga mata nito. Pinalakpak niya ang kanyang kamay at unti-unting bumababa ang katawan ni Zavier papunta sa isang transparent glass na punong puno ng tubig.

"NO! NO! NO! NO! NO! Let her go! Celian! Fuck!! Let her go!" sigaw ni Nox. Pero tinawanan lang siya ni Celian. Tuwang tuwa ito habang pinapanood ang paulit-ulit na paglublob ng ulo ni Zavier sa tubig. She's very satisfied of what she's watching right now.

Zavier Yutsuko

I tilted my head from side to side. Fudge, ang hirap palang ibitay patiwarik. Halos umakyat lahat ng dugo ko sa ulo ko! Nox is shouting like an angry kid, like his veins on his will going to pop anytime soon.

Halos maduling na ako kakatingin sa mga tao at sa tubig na nasa ilalim ko, baliktad na kasi ang mundo ko. "Please! Let her go!" pagmamakaawa ni Nox. Basang basa na ang pisnge niya kakaiyak, pati na rin si Kae, Arkin, Mom at Dad.

Celian's wearing her victorious smile, beside her is the girl who captured my brother's heart and never gave it back that's why my brother is silently grieving for his broken heart. Kahit mahirap ang posisyon ko ay nagawa ko pa silang nginitian.

Sometimes, a sailor needs to overcome big waves to be a better sailor. Silent seas never makes a skillful sailor. I just need to pass through this challenge, and I know that God.. God will always be here in my side and willing to help in perfect time.

I just need to wait. "ATE!!!" naiiyak na sigaw ng kapatid ko. His eyes are bloodshot, even his face is red to. Umiling ako sa kanya telling him to stop. I can't even utter a word. Pati ako kinakabahan sa mangyayari.

Alam ko na kung saan to patutungo, pero kinakabahan pa rin ako. "Do it!" sigaw ni Celian sa tauhan niya. Dahan dahan naman ako nitong ibinababa hanggang sa maabot ng tubig ang ulo ko. I moved my body, pero wala iyong nagawa.

May madaming kadena na nakakabit sa akin assuring that I won't escape. I reserved my remaining breath inside my chest, nakita ko pa sa ilalim ang pagsigaw ni Nox at ang pagpumiglas niya. I just closed my eyes and prayed silently.

Lord Jesus, Almighty Father, Mother Mary and All Saints and Angels in Heaven. Please guide me in this rough journey, you are my only hope right now. I know, you will help me. Just please let me survive this, and let me be happy with Oxford..

Before I die..

Naramdaman ko na lang na wala ako sa tubig. " "NO! NO! NO! NO! NO! Let her go! Celian! Φθψκ! Let her go!" sigaw na naman ni Nox. Pero tinawanan lang siya nito. I can see the happiness in her face. But I can read those eyes crystal clear.

"Next!"

Inilublob na naman ako sa tubig at halos hindi ako makahinga dahil hindi ako nakapaghanda at hindi pa ako nakakarecover sa unang paglublob. I moved my body again, hoping the chains will loosen up. I just want to end this thing. I wanna sleep na.

"No!!!" naiiyak na sigaw ng Mom. Her eyes are on pain, umiiyak na rin siya. I wonder kung paano ko pa rin sila nakikita sa ilalim, ah sobrang clear kasi ng tubig. I closed my eyes as I reached my peak, hindi ko na kaya. Naturingan lang akong demonyo.

Pero hindi ako demonyo na hindi mamamatay sa ilalim ng tubig. Hindi ako mala Aquaman na nakakahinga sa tubig. "Oh Jesus! Zavier! Please don't close your eyes!" sigaw na naman ni Oxford. He's still struggling between the ropes tied on him.

Umiling na naman ako. I guess I need to suffer. Suffer from the pain I caused to my best friend. But, why it is so unfair? Kapag ako ang may kasalanan, napapahirapan ako ng tadhana? Pero bakit 'yung nananakit sa akin hindi man lang nakakaradam ng hirap?

Yes.. I admit it. I killed Charles, Celian's brother na ngayon ko lang nalaman. That night, as I knew he killed Wowo, wala na akong ibang naisip pa kung hindi ang patayin siya. Hindi ko pa nakikilala si Celian noon.

Hindi ko pa alam ang koneksyon nila, talagang matatalino ang lahi nila. Magaling magtago. But what's my connection on her family's death? Paghihiganti nila rin ba to dahil close ako ng Wowo ko? Ano nga ba ang ginawa ni Lolo nung kabataan niya?

They, dumped my head a lot of times in the water. And all those times, I heard Celian's devilish laugh. Wow, I never thought that she could do that kind of laugh, it's too impossible for her angelic face.

"Okay! That's enough! Untie her and put her on the magical chair!" utos na naman niya. Nagsigalawan ang mga tauhan niya at dali daling ibinaba ako. Pero hindi nila kinuha ang kadena na nakakabit sa aking katawan.

I know, right now I look so pitiful. Wet look, messy hair, a bruise on my face and well also had a pale face. Umiepekto na talaga ang sakit ko. Tsk. I hope my men will win their own fights too. Alam ko kaya walang sumasaklolo sa amin dahil hinarangan iyon ng mga tauhan ni Celian na hindi ko alam kung saan niya kinuha.

As I stepped on the floor, bigla ako napaatras at natumba sa lalakeng nasa likod ko. Inayos niya ako ng tayo at sapilitang pinaupo sa isang steel chair. Pagkatapos ay kung anong wire silang iginapos sa leeg ko at may mga clips silang inilagay sa kadena na nakakabit sa aking katawan.

May nakita rin ako machine sa gilid at isang may wire na remote na dala dala ni Celian. I pulled all of my force and struggled so I can be free. Fuck! I know where this is going to! I need to— "Ahhh!!" daing ko at bahagya pang naidilat ang aking mga mata at tumingala sa langit.

Napayuko ang ulo ko dahil sa kuryenteng naramdaman sa katawan ko matapos patayin ni Celian ang remote. "Zavier?! Zavier?! Please! Let her go! Ako na lang! Ako na lang ang saktan niyo!" Oxford pleaded.

I balled my fist. My King isn't going to plead for anybody. "Shut up!" pagpapatahimik sa kanya ni Celian. And she then pressed the red button on the remote. Para na naman akong inatake ng epilepsy sa mukha at katawan ko.

Fudge, may magagawa pa ba ako para matapos nato? O baka matapos na 'to pag patay na ako? Please, puso. Kumapit ka muna at wag kang bibigay, mamahalin ko pa si Oxford ko please wag muna, hayaan mo muna ako sumaya sa kanya kahit konting panahon man lang.

"Argh!!!" dumaing na naman ako. Nakita ko na naman ulit ang malademonyong ngisi ni Celian habang mahigpit na nakapress ang kanyang thumb sa pulang button. Sa likod niya ang kanyang ate na nakacross arms at siyang siya rin sa nakikita niya.

Napapikit ako at mahigpit na napakapit sa upuan. "Pakawalan niyo na siya oh! Hirap na hirap na siya! Please! Ako na lang ang saktan niyo!!" umiiyak na sigaw na naman ni Oxford. Halos paos na paos at ubos na ubos na ang boses niya.

Ang mga mata niya ang sobrang pula at namamaga na rin. Basang basa ang pisnge at halos mabibigat na hinga na ang pinapakawalan. Still.. I smiled at him. Saying that I'm still okay. Even though I'm not.

It's better to fake a smile than to explain the pain you felt. Once again, Celian pressed the remote as if she's just playing with it. And Oxford, he became so noisy. Sigaw siya nang sigaw. Kahit halos maputol na ang litid niya.

I remained silent. Walang magagawa ang ingay ko, dahil mukhang hindi na talaga mapipigilan si Celian sa gusto niya. "Ano ba! Ang ingay mo!!" inis na saad ni Celian kay Oxford. "You!" turo niya sa tatlong tauhan niyang nakaitim at may dala dalang baril.

"Tie him up! I want them to face each other! Gusto niyang masaktan diba? Then I'll give him the pain he wants!" she ordered, at ngali ngali namang sumunod ang tatlong yun. They got Oxford's arms. I balled my fist.

I sacrificed myself to protect him and to not let them hurt Oxford. Pero siya ikukuryente nila?! GINAGALIT BA NIYA TALAGA AKO?!! IDAMAY NIYA LANG LAHAT WAG LANG ANG OXFORD KO!!

"Hurt him, and you'll see the final me.."

***

Oh guys! Chap 83! Malapit na tayo sa ending! Mwuah! I'll miss them all!