***

Zavier Yutsuko

"Ano? Gigising pa ba siya?"

"Ogag! Malamang, OO!"

"Si Zavier pa? Eh sa may sa pusang demonyo 'yun!"

"Shh! 'Wag nga kayong maingay! Baka magising si Ri!"

"Tuleg ka ba?! Eh diba ikaw 'tong may gusto na magising na siya?! Edi tutulungan ka namin!"

Sino ang ingay na 'yun? 'Asan ako? Unti unti kong ginalaw ang aking daliri sunod kong minulat ang aking mga mata. Medyo blurred pa àng nakikita ko kaya, pinipikit-mulat ko ang aking mga mata.

Bumungad sa akin ang mga kaibigan ko. Ang iingay talaga kahit kailan! Biglang lumingon sa akin si Kae at nanlaki ang mga mata niya. Kailangan ba talagang lumaki ang mga mata? Sheesh! "S-she's awake!" gulat niyang sigaw habang nakaturo sa akin.

Ngumiti ako ng mahina at kinusot ang aking mga mata. "Grabe! That was the the worst nightmare ever!" untag ko na para bang batang nagsusumbong. "Can you believe it?! My pareng Pikoy just died in my dreams! Inside the factory, where all of us fought just to save him!"

Bigla silang napaiwas ng tingin, at tila hindi komportable sa sinabi ko. May mali ba sa sinabi ko? "N-nightmare?" nauutal na saad ni Oxford. Tumango naman ako. "Yeah, I dreamed about Jiro's death! Fudge! It was horrifying!" kinakabahan kong sabi sa kanila. Nagkatinginan silang lahat.

Third Person

Nagkatinginan ang mga kaibigan ni Zavy. At ang nobyo niya. Hindi nila alam kung paano i-a-approach ang nightmare thingy ni Zavy. Kung paano sasabihin sa kanya ang totoo, na lahat ng nangyari sa panaginip niya ay totoo.

Bumilis ang tibok ng kanilang mga puso. At nilukob ng kaba ang kanilang dibdib. Hindi nila alam kung matatakot ba sila o maaawa sa reaksiyon ng kaibigan.

"R—"

"Can somebody please give me pants and shirt? Ughh! I hate dresses!" ungot ni Zavier na pumutol kay Nox. Tinignan niya ang kaniyang kabuoan at napangiwi siya nang mapagtanto niya na ang kaniyang suot ay hospital gown.

"O-okay, I'll get your clothes, wait here. Okay?" pag-sunod ni Celian sa utos ni Zavy. Mapanuring tinignan sila ni Zavy. Kumunot ang noo niya at tinignan sila isa isa. "Is there any problem? Why are you stuttering?" nagdududang tanong niya.

Napahinto sa kinatatayuan niya si Celian. Palihim niyang itinago ang kaniyang nanginginig na kamay at bumuntong hininga. "Is there any?" ulit niya.

"N-nothing," Celian answered. Iniwas niya ang kaniyang paningin. "I better go, para makapag-bihis ka na," paalam niya at walang ano ano'y umalis. Takang tinignan ni Zavy ang pintong nilabasan ni Celian.

"Anong problema nun?" bulong niya na siya lang ang nakakarinig.

-

'Paano na 'to?' tanong ni Nox sa kaniyang sarili.

"May problema ba?" mag bahid ng pag-aalalang tanong ni Zavier.

"P-problema? A-ah wala naman!" kinakabahang sagot niya kay Zavy.

"Are you sure?" paninigurado ni Zavy.

Zavier Yutsuko

Anong meron sa kanila? Bakit parang may mali? Kanina ko pa napapansin, ano na naman ba ang nangyari sa akin at napunta ako sa hospital? Tsk, weak naman ng katawang 'to.

"Here's your clothes, Zavier," sabi niya Celian sabay bigay sa akin ng mga damit na kinuha niya. "Thanks," pasasalamat ko. Whoo! Mabuti naman, makakapagbihis na ako! Fudge, I feel so uncomfortable wearing dresses!

Feeling ko kasi parang anytime, masisilipan ako. Pumasok na ako sa banyo at inilagay na muna sa sahig ang mga damit ko bago ni-lock ang pinto. Pumunta ako sa harap ng salamin at itinukod ang aking mga kamay.

I can sense it. They are trying to hide something from me. Itinapat ko ang aking mga palad sa gripo at automatiko itong nagbigay ng tubig. Kumuha ako ng sabon at sinabon ang aking mga kamay. Ano kaya ang itinatago nila?

Kumunot ang noo ko. Bakit naging ganoon ang reaksiyon nila sa panaginip ko? Arghh!! Curiosity is killing me! Ginulo ko ang buhok ko at doon ko lang naalala na, hindi pa pala ako nagbabanlaw ng kamay.

Inis na napa-irap ako sa sariling katangahan. "Makaligo na nga lang," mahina kong bulong at punasok sa banyo and do what I need to do.

Nox Cantrell

Pagkapasok na pagkapasok ni Zavy sa banyo ay agad kamin nagsilapitan sa isa't isa.

"Ano ang gagawin natin?!" nag-aalang tanong ni Kae. "P-paano kung.." hindi na nasabi ni Kae ang kanyang gustong sabihin, siguro dahil sa kaba. Naiiyak na rin siya.

Bumigat ang aking paghinga. "She needs to know the truth! Kahit anong gawin natin, masasaktan at masasaktan siya!" suhestiyon ni Celian. Napa-tango-tango si Keana. "Celian's right, Sa-Sa will be hurt, either way."

Naiiyak na tumango si Kiara. "She needs to know the truth." pinunasan niya ang mga luha niya.

"Pero hindi niyo ba nakita ang mukha niya.. nung kinuwento niya sa'tin ang panaginip niya? Kahit sa panaginip niya! Nasasaktan siya! Paano pa kaya pag sasabihin natin sa kanya ang totoo?" sarkastikong sabi ni Arkin habang naka-muwestra ang kamay sa pinto ng banyo.

"Pero hindi ba, masasaktan pa rin si Sa-Sa pag hindi natin sinabi sa kanya ang totoo? How much more kapag itinago natin sa kanya!" galit na saad ni Keana. Sininghalan siya ni Arkin at hindi makapaniwalang tinignan si Keana.

"Who told you na itatago natin sa kanya?" si Arkin.

"Eh ano tawag mo dun? Hide and seek?" kunot noong balik ni Keana. Nagpatuloy sila sa pagbabangayan hanggang sa hindi ko na sila kaya pang tiisin.

"CAN BOTH OF YOU STOP?!" naiinis konh suway sa kanila, kita na nga nilang nagkaka-aberya tayo siya pang panggu-gulo nila!

"We'll tell her and that's FINAL!!" nanggigil kong saad habang nasa magkabulanh gilid ng bewang ko ang aking mga kamay habang ang mga palad ay patungong harap.

"Tell me wahay, Oxford?"

Zavier Yutsuko

Matapos kong banlawan ang sarili ay nagbihis na ako. Kinuha ko ang tuwalya at kiuskos ito sa buhok ko. Para matuyo itong buhok ko, ayaw ko kasi ng blower munsan kasi nakaka-brittle 'yun ng buhok, for me. Pinihit ko ang doorknob gamit ang aking kaliwang kamay.

"CAN BOTH OF YOU STOP?!.. WE'LL TELL HER AND THAT'S FINAL!!" bumungad kaagad sa akin ang parang tangang nanggigil si Oxford. Aning nangyari? Ba't nagsisigawan? Bakit ang ulo?! Humakbang ako ng isang beses at ibinaba ang aking kamay na may hawak na towel.

"Tell me what, Oxford?" malumanay kong tanong. Unti-unti siyang napalingon sa'kin pati na rin sila. What are they talking awhile ago? Is is about me? What do I need to know? "ANSWER ME!" sigaw ko pa at bahagya pa silang napaatras nang sumigaw ako.

Hindi ko alam ang nararamdaman ko bigla. Halong kaba, inis at kung ano-ano pa ang nararamdaman ko. Nanginig ang kamay ko at nagsimulang uminit ang ulo ko. "What?! Aren't you going to tell me?!" sigaw ko at natahimik silang lahat at yumuko.

"Well.. I'll know it myself then," pagdesisyon ko at binuksan ang pinto at pabagsak iton isinara.

Kung ayaw niyong sabihin sa akin, pwes ako mismo ang aalam. Naglakad-lakad ako sa hallway ng hospitak at marami akong nakitang pasyente na naglalakad o 'di kaya'y nasa wheelchair at may nurse na kasama.

"Alam mo? Sobrang kawawa nun namatay ano?"

"Oo nga, iyak nga nang iyak iyong Mommy ng lalake eh.. Tsk tsk, grabe naman yata ang pasang nakuha nun?"

"Ah.. Kasama niya 'yung si Ms. Yutsuko na ipinasok dito ng mga men in blavk! Grabe ang creepy nga nila eh!"

"Oo.. Pero dead on arrival na 'yung lalake. May apat na tama ng bala sa katawan niya eh."

"Hay, kawawa talaga."

Bigla akong kinabahan nang marinig ang dalawang nurse na nag-uusap. M-may kasama akong isinugod dito sa hospital?! May tama ng baril?! Sino?! Sunod sunod akong napakurap at bumigat ang aking paghinga. Sino 'yung kasama kong isinugod dito?

Agad kong hinabol ang dalawang nurse.

"Ah, Nurse! Nurse!" tawag ko sa kanilang dalawa. Agad naman silang napatingin sa gawi ko at agad 'ring nanlaki ang kanilang mga mata na tila hindi nila inaasahan ang pagtawag ko sa kanila.

"M-may maititulong po ba kami sa'yo, Miss Yutsuko?" u-u-utal nitong tanong at bahagya pang nanginig. "Who's the guy you're talking to a while ago?" deretso kong tanong.

"Ah 'yun po ba?" tumango ako. "Hindi po namin siya kilala eh. Pero deretsuhin niyo lang po ang hallway na 'yan, diyan po kasi dinala 'yung lalake," saad niya sabay turo dun sa hallway na nasa bandang kanan ko.

"That one?" paninigurado ko na nakaturo rin sa tinuro nilang hallway. "Yes po. Sige po, mauunana kami, may iba pa po kaming pasyenteng aasikasuhin," paalam nila na tinanguan ko lang.

Habang tinatahak ko ang hallway pakiramdam ko ang bigat bigat ng dibdib ko. Bakit ganito? Ano ba talaga ang nangyayari? Gusto ko ng kasagutan! Pero bakit pakiramdam ko, ayaw kong malaman ang kasagutan na gusto ko?

Nang marating ko ang sa tingin ko'y huling pinto ay napatitiig ako roon. Agad na nanginig ang aking katawan at nanlamig rin ito. B-bakit ako napunta rito? Ba't nila ako tinuro sa.. Morgue?!

Bahagya akong napaatras at napahawak sa aking dibdib. H-hindi.. H-hindi mali lang ang nasabinilang hallway. S-siguro.. Oo nga nagkamali lang sila. Oo 'yun tama. Hindi ko mapigilang sapuhin ang aking dibdib.

Wala sa sariling napahawak ako sa doorknob. At unti-unti ko itong pinihit. Sabay pagpihit ko ng pinto ay ang paglukob ng nakakabinging tunog nun sa tenga ko. I walked one by one as I opened the door.

Am I that stupid for opening that door? I want answers but I don't want to know them.

Nang ilibot ko ang aking paningin sa buong kwarto ay, halong puti at grey ang kulay ng buong lugar. May mga steek beds, I think for corpses. May mga upuan then na I think for the corpse's loved ones.

Nang dumapo ang tingin ko sa isang banda ay agad akong napaatras. "T-tita Julie? What are you doing here?" nanlalaking mga mata na tanong ko, her eyes were wide too upon seeing me inside the room.

"Z-zavier? Aren't you supposed to rest?" nag-aalalang tanon nito pero tumungo ako. Why does the place feels so eerie? Bakit nandito sila Tita?

"Yes I am, Tita. But I'm curios of what's— who's in here. Is he or she important to you?" taka kong tanong as my eyes are fixed on the corpse where they are attending on. She gulped and walked towards my direction.

"We covered him with that cloth. Hindi ko kasi kayang makita siya at that s-state," naiiyak nitong sambit at nang yumakap siya sa akin ay tuluyan na siyang humagulhol. Her cries filled the silence of the four corners of the morgue.

"W-what do you mean, T-tita?" kinakabahan kong saad, bumitaw siya sa pagkakayakap sa akin at iginiya niya ako sa patay na pinalilibutan ng pamilya niya. I looked each and everyone of them, and there's someone who's missing.

"I know you won't accept the truth, hija. But be brave, okay? He always cares for you," pagpapalakas niya ng loob ko habang hinihimas hinas ang likod ko. Why do I need to be strong? Sini ba talaga ang taong 'to, para kailangan ko pa ng lakas para harapin siya? Is he that important?

Hinawakan ko ang tela at unti-unti itong hinila. Para namang matatanggal ang kaluluwa ko sa kaba habang ginagawa 'yun. As I remove the cloth, the face of the dead person is getting clear.

Hindi ko pa natapos na ilihis iyon ay agad akong natuod sa kinatatayuan at nanlaki ang aking mga mata. N-no.. T-this c-can't b-be! H-hindi! Hinawakan naman ni Tita Juli ang dalawa kong braso dahil sa hindi na kayang suportahan ng tuhod ko ang aking katawan.

The laughters we've got, the memories we shared, the friendship we treasure.. i-is a-all gone?! Siya ba ang inilihim sa akin nila Oxford? They knew what will happen! S-so, m-my d-dream is t-true?! T-the f-fudge?

Unti-unting naglandas ang mga mumunting butil ng luha sa mukha ko, and unexplainable pain covered my heart. My throat, it feels like something's blocking it. My chest tightened and my body is shaking like fuck.

"J-jiro.."

Third Person

Nang makaalis si Zavy ay natahimik silang anim. Pinapakiramdaman ang galaw ng bawat isa. Napa-upo sa upuan si Nox at ang iba ay kaniya-kaniyang sandal at mauupuan.

Walang sinoman ang umimik..

"We need to follow her," pagpuputol ni Nox sa katahimikan, napatingin naman ang iba sa kanya at siya ay napatitig rin sa kanila. Punong-puno ng kaba ang bawat mata ng isa't isa. At pilit lang na nilalabanan 'yun.

Hindi na nasundan pa ito nasundan at binalot na naman sila ng katahimikan. They are all thinking for a one person, what will happen if she knew? What if she'll go on a rampage? All the think of is Zavy's emotional breakdown. 

"Let's split up," suhestiyon ni Arkin na tinanguan naman ng iba. Nox was so serious, Celian too, Keana is like a cold stone, Kiara is almost crying joined with Kae while Arkin is calm. "Let's go, para maabutan pa natin siya!" yaya ni Kiara sa mga kasamahan na tinanguan naman nito.

At nang tumayo sila ay sabay sabay nilang naramdaman ang determinasyon na mahanap ang taong kilala nilang parang bubog, babasagin pero delikado.

-

"Did you saw her?" punong puno ng pag-asang tanong ni Nox, pero umiling lang silang lahat sa kanya. Napahinga ng malalim si Nox, napahawak sa noo niya si Celian at si Keana and Kiara ay nanatiling nakatayo at walang imik.

"Wait!" biglang sigaw ni Kae at nakuha niya ang atensyon ng lahat. "May isa pa tayong hindi napupuntahan!" dagdag niya pa, agad silang nagtaka sa sinabi niya. Nagtataka kung ano ang sinasabi niya, dahil halos nasuyod na nila ang buong hospital, pero ni anino ni Zavy ay hindi nila nakita.

"Ano? Di ba nilibot na natin lahat?" takang tanong ni Arkin pero umiling si Kae. Natuon sa kanya ang atensyon nilang lahat, at naghihintay ito sa maaaring sagot niya. He gulped and his fingers trembled.

"We haven't look inside the morgue," sabi niya at tila may bombilyang umikaw sa mga ulo nila at na-realize nila na hindi pa nga nila napupuntahan 'yun. Pero ang bombilyang 'yun ay tila napundi nang mapagtagpi-tagpi nila ang sitwasyon.

"Shit!" bulalas ni Nox at nagsimulang tumakbo.

-

Nang marating nila ang hallway na nadaanan ni Zavy ay naglakad na sila. Matapos ang dalawang minuto ay narating na nila ang pintong may lable na morgue at naka-awang ng kaonti ang pinto nito.

Naririnig nila ang boses ng hindi masyadong maraming tao. At sobrang hihina nun na tamang tama lang para marinig nila ang kakaonting tinig. They felt nervous as the same time when they realized who's in that room.

"J-jiro.."

***

So 'yun nga guys. Pwede na bang gawan ng Facebook page ito? Kasi...

13+ k reads na!!!!!!!!!!!!!!

Oo ako na maingay, pero yes! Salamat sa lahat guys. Kailangan ko lang ng mga comment niyo if gagawan siya ng PAGE.. GROUP CHAT.. And if ever na mangyari yun, gusto kong may mag portray ng mga following characters:

Zavier (opkurs di mawawala ang siga)
Nox (Huhuhuhu akin ka na langgg)
Kae
Arkin
Celian
Keana
Kiara
Dwayne (alala niyo pa kumag na 'yan?)
Deverell (O si baby boy? Alala niyo pa?)
Marcell (Siya? Ang tanders na may gusto?)
Phoenix
Jiro
Lawrence
Aiya (mom ni Zavy)
Taigen (dad ni zavy)
Papa Jo
Mitchell
Tyvon
Zyrah
Author(meron kaya?)

At kung may gustong gumawa ng fb page, please inform me guys! An may iba pang positions para ma portray ninyo. I wish kahit isa man lang may mag agree diba? And if ever na may kumopya ng story, sabihin niyo sa akin ha? Kakalbuhin natin, charot!

I will be waiting for your agreement guys! And kung oo well I'll make it on Sunday (this week) if wala then I'll delete this party, okah?(ganyan talaga okay ko!)

And in Sunday (siguro?) You can reach me out on fb, twitter, Instagram (ano pa ba?) tiktok? Through this account: IE_Starlight (for the public things?) And Ianna Elisse for my acc.

So please, check them out! Remember the songs na kinanta ni Zavy? Dahil mahal ko kayo, ika-cover ko yun! Hehehehe -ma-try lang!

And so.. Please wag niyo kalimutan mag vote, follow saken at comment ng mga improvement(s) na kailangan ng story para ma change ko or my reasons kung bakit ganyan. You can freely message me in wattpad, as in free walang bayad.

Malay mo maging friend kita diba?

(づ￣ ³￣)づ❤❤❤