***

Zavier Yutsuko

After a month of business, nauwi na ako. Kaya ito ako kinakabahan na makaharap si Nox dahil sa nangyari sa amin ni Marcel na hinalikan niya ako. I feel so sinful, my lips are sinful.

Bumuntong hininga ako. Kaya mo yan Zavy mag explain ka lang makikinig sayo yun. Kabadong kinatok ko ang kwarto niya, pero bakit walang sumasagot? Kumatok ako. "Nox? No—  I mean Ri? Are you there?"

Hindi ko na napigilan ang sarili ko at binuksan ang pinto, nadatnan ko silang lahat na nakatanga at nang mabuksan ko ito dumapo ang tingin nila sa akin. Pero hindi ko sila pinansin at ang tanging nakikita ko lang ay si Nox na umiiyak.

May hawak hawak siyang parang photos? Lumapit ako sa kanya at sila naman ay nanatiling walang imik. "Ri—"

"You don't love me anymore." napahinto ako. "Niloko mo ako, Zavier." napatanga ako, ano ang pinagsasasabi niya? Ang bilis bilis ng tibok ng puso ko at tila bumibigat ito. H-hindi ko maintindihan,bakit nagkaganito? Ano ang sinasabi niyang niloloko? Litong lito na ako!!! "W-what are you talking about?" nalilitong tanong ko.

"Ito!" lumuluha niyang anas sabay tapon sa akin ng hawak hawak niya kanina, kinuha ko iyon at biglang nanlaki ang mga mata ko nang makita kung ano ang laman nun. Napatingin ako sa kanya, gustong gusto kong magpaliwanag kasi mali ang iniisip nila, maling mali. "No—"

"Umalis ka sa pamamahay ko!!! Ayaw ko na sayo!!" bigla akong natuod at tumigil sa pag ikot ang mundo ko. A-ano ang sinabi niya? A-ano ang sinabi niya?!!! Biglang nabuo sa gilid ng mga mata ko ang mga luha, kassbay nun ang paninikip ng dibdb ko. How could he say such things to me?! Hindi ko na napigilan ang mga luha konat agad silang nag si agusan.

"No! It's not what you think Ri—"

"Tumigil ka na!!" marahas niyang pinunasan ang mga luha niya. "Sabi mo.. May aasekasuhin kang ibang bagay pag nawawala ka?! Eh bakit, nakikipaglandian ka na sa kanang kamay mo?! Akala ko ba.. Akala ko ba.. Ako lang Zavier?!" bigla akong nabingi, ganun ba kadali sa kanilang i-judge ako? Bakit ba sa tuwing may ibinibintang sa akin ang ibang tao, hindi nila ako pinag-e-explain? Bakit parang ang dali lang sa kanila na ibalewala ako?

"Bu—"

"Go away! And never come back! Manloloko kang babae ka!!!" nanlaki ang mga mata ko.

"Manloloko kang babae ka!"

"Manloloko kang babae ka!"

"Manloloko kang babae ka!"

"Manloloko kang babae ka!"

Parang sirang plaka ang utak ko at paulit ulit iyong pumapasok sa isip ko. T-totooba ang mga sinasabi niya?! Paanoniya nasabi ang bagay na iyan? "Leave me alone!" dahil sa sinabi niya ay napatakbo ako palabas sa bahay nila at hapong hapo na napasandwl sa sasakyan ko. Alam niyo kung ano ang picture? Kami lang naman ni Marcel na naghahalikan. Ang sakit lang na hindi niya ako hinayaang makapag-paliwanag.

Nox Cantrell

M

ay nakuha akong mga pictures kanina, may naglagay daw sa mailbox namin si ng isa naming kasambahay. Para sa akin daw kaya binuksan ko iyon, bigla na lang akong nanghina at agad na nagsitluan ang mga luha ko. Paanoniya nagawa sa akin to? Paano niya ako nagawang lokohin? Bakit magkahalikan sila ni Marcel?

Akala ko ba tauhan lang niya yun? At yun nga nakapagbitiw ako ng mga masasamang salita sa kanya, nagi-guilty ako oo. Peron nangingibabaw ang sakit na nararamdaman ko. How could she do that to me? Akala koba ang ako lang ang mamahalin niya? P-pero bakit niya ako niloko?! Kulang pa ba ang mga efforts ko?! Kulang pa ba ako sa kanya?

-

Napamulat ako ng aking mga mata nang maramdaman ang init. A-anong oras na ba? Bumangon ako sa aking higaan. Tsk. Umaga na pala, bigla kong naalala ang nangyari kahapon, hm ano ba? Break na ba kami? Perobakit ayaw ko? Diba niloloko na nga? Bakit ayaw ko pang bitawan? Napahawak ako sa dibdib ko, ang sakit sakit pala.

Napa-iling na lang ako at nag prepare na para sa school. Matapos kong maisuot ang aking sapatos, kinuha ko ang bag ko, at lumabas na ng kwarto. Bumaba ako sa hagdanan at pumunta na sa dining area, nadatnan ko silang lahat doon. Si Mommy Lina, si Daddy Lemuel, si Ate Nancy at si Nyke. Bigla silang napatingin sa akin.

"U-uhm.. Goodmorning?" bati ko at umupo na sa pwesto ko na katabi ni Ate. "Morning Li'l Bro," bati ng ate ko na nginitian ko lang. Tahimik na kumuha ako na kumuha ng pancakes, egg at hotdog. Nagsimula na rin akong kumain. Matapos kumain ay tumayo na ako. "Mom, Dad, Ate, Bro.. Alis na ako," walang buhayna paalam ko.

Perobigla akong nagtaka nang tumayo si Dad at lumapit sa akin? Anong kailangan niya? Bigla niyang hinawakan ang balikat ko, bahagya pa akong nagulat. "A-ano po yun D-dad?" nagtataka kong tanong, umiling siya. "Let her explain her side, son. Malay mo diba?" umiling ako at umalis na sa bahay namin,nang makarating ako sa parking lot ng school ay agad akong bumaba at naglakad na papuntang room.

Habang naglalakad ako, marami namang bumabati sa akin. Pero ni isa sa kanila wala akong pinansin, walang wala ako sa mood. Nang makapasok na ako sa classroom ay umob ob ako sa aking desk at pumikit, bigla na lang nagpakita sa akin ang mukha ni Zavy, Nox naman niloko ka na ng tao, naiisip mo pa rin? Baliw ka ba ha?

Umiling na lang ako at hinintay na magsimula ang klase.

-

Lumipas ang buong morning schedule ngunit ni anino ni Zavy ay hindi ko mahagilap, pati na rin ang mga kaibigan niya,missing in action apat. Asan kay sila? "Bakit kaya wala silang lahat? Sa tingin niyo bakit?" tanong ni Arkin sabay subo ng ham sandwich niya.  Umiling si Kae. "Wala naman silang na itext sa akin, and malamang diba? May kasalanan si Zavy sa friend natin?"

Napatango tango naman si Arkin. "Pero sa totoo lang, alam ko hindi ganun babae si Zavier, Bro." lumapit siya sa akin. "Siguro, maniniwala pa ako kung pinakita pa sa picture na pumatay siya ng tao." then bumalik na siya sa pwesto niya. Bigla kaming natahimik tatlo ng mga ilang minuto. Pero biglang tumunog ang cellphone ni Kae.

"Oh? Si Kiara, tumatawag!!!" agad kaming dumikit sa kanya. Video call pa. "Oh Sis, bakit?" nag aalalang tanong ni Kae, hanggang ngayon hindi pa rin ako masyadong sanay sa pananlita niya. "Help us! Punta kayo dito sa hospital daliiiii!!!!!" agad naman akong umalis sa inuupuan ko at sa tingin ko talo ko na ata si Flash sabilis kong takbuhin ang parking lot.

May itenext sa amin na address si Kiara kaya agad ko itong pinuntahan. Bahala na muna yung mga kaibigan ko, marunong na naman ang mga yun.

Third Person

Pagkarating pagkarating ni Nox sa hospital ay para siyang bulateng inasinan na tarantang sa kaka tanong sa mga nurses.  "Zavier Yutsuko po!" dahil sa tarantang nararamdaman nadamay na rin sa kanya ang mga nurse.

"ROOM143POSIR!!!"

Napatanga saglit si Nox. "Ano po?" tanong niya kasi hindi niya naintindihan ang sinabi ng nurse sa kanya dahil sa bilis nito. Napahawak naman sa dibdib niya ang nurse. "Ano ka ba hijo! Mamamatay ako sa iyo sa nerbyos!"

Napapahiyang napangiti naman si Nox sa kanya. "Pasensya na po," paumanhin niya. Bigla siyang nahiya sa ginawa niya dahil sa pag-aalala. Alalang alala siya sa sitwasyon ni Zavy, akala niya kasi ganun na ito kalala.

"Hay, hijo yung jowa mo ayun sa room 143. Aba, wag mo ngang hayaaan na uminom ng sobra sobrang alak yung girlfriend mo. Ayun na admit kasi hindi na kinaya ng katawan niya." payo ng nurse, narinig niya kasi ang nangyari sa pasyente ng Room 143.

"Ah, o-opo. Sige po, mauuna na po ako," paalam niya at umalis na doon, agad siyang pumunta sa nasabing kwarto na andun lang sa second floor ng hospital. Halong kaba, takot at pag aalala ang naramdaman niya nang hinawakan niya ang doorknob.

Paano kung paalisin siya ni Zavy? Natatakot siya, kasi takot siyang masaktan. Isang masakit na salita lang ni Zavy, wala na pinish na ang puso ni Oxford.

Nox Cantrell

Binuksan ko na ang pinto, bumugad agad sa akin ang isang tahimik na kwarto na puro puti lang. Agad na dumapo ang paningin ko sa babaeng nakahilata sa kama, nangilid ang luha ko at parang tutulo na.

Gusto ko magsalita pero, walang lumalabas sa bibig ko. Bahagya pa akong napaatras dahil sa aking umaapaw na nararamdaman. "A-anong findings ng doctor?" gusto kong palakpakan ang sarili ko, dahil nagawa ko pang itanong iyon.

Humakbang ako papunta sa kama, at nang malapitan ko na siyang nakita ay halos tumigil ang tibok ng puso ko. Bakit sobrang putla niya? "Na over fatigue, stress, malnutrition at hika si Zavier. Nasobrahan din siya ng alcohol."

"Pero, bakit?" naluluha kong tanong kay Keana na siyang sumagot sa akin. Pero imbis na siya ang sumagot ay si Kiara ang biglang sumugod sa akin, mabuti na nga lang at napigilan siya ni Celian.

"Bakit?! Bakit?! Bakit, hindi mo tanungin yang sarili mo?!" sigaw niya na nakaturo pa sa akin ang kanyang hintuturo.

''Nang dahil sayo, nagkaganyan ang kaibigan ko! Ni hindi mo man lang siya hinayaang mag explain! Alam mo ba kung gaano ka kamahal ng kabigan namin?! Mahal na mahal Nox! Pero ikaw? Anong iniisip mo tungkol sa kanya?! Malandi?! Ano pa ba ha?! Sumagot ka!!" pilit siyang kumakawala sa hawak ni Celian na tinulungan na ni Mitchell.

Nandito silang lahat actually. Napayuko na lang ako, ako na naman ba ang mali? Bakit ba kasi padalos dalos ako kumilos? Pero bigla kaming napalingon kay Zavy nang bigla siyang napahawak sa dibdib niya at tila nahihirapang huminga!

"Tawagan niyo ang mga doctor dali!!!" natataranta kong utos sa kanila at lumapit kay Zavy. "Zavy?! Ri?! Ri?! Papunta na ang mga doctor, please hold on!!" napaluha na lang ako, kung hindi dahil sa ka selfishan ko wala sana siya rito.

Biglang bumukas ang pinto at pumasok mula roon ang mga doctor. May kung ano ano silang pinagsasasabi, at sila rin ay natataranta. "We need to transfer her to the emergency room!!!"

Agad na nagsikilusan ang mga iba pang nurse a doctor at lumabas na sa kwarto, sinundan naman namin sila. "I'm sorry, sir. Pero hanggang diyan na lang po kayo." papasok sana ako pero pinigilan ako ng isa sa mga nurse.

Hinang hina na napaupo ako sa gilid. "Ikaw ang may dahilan ng lahat ng to! I swear! Kapag may nangyaring masama kay Zavy. Hindi ko alam kung ano ang magagawa ko sa sayo!" umalis siya bigla.

Napayuko ako at ramdam ko ang bigat bigat ng dibdib ko. Hindi sana kami hahantong sa ganito.. Hindi sana.

-

Lumipas ang isang oras at may lumabas ng doctor mula sa ER. Kaya ako ang unang pumunta sa kanya, sumunod na lang sa akin ang iba pa. "How is she, Doc?" nag aalalang tanong ko. Bigla siyang ngumiti na nakapagpagaan ng dibdib ko.

Tila nabunutan ako ng tinik. "She's already having her rest. Maya maya rin ay gigising na siya." sabay sabay kaming guminhawa na tila may natapos kaming bagay after a long time of waiting.

"Ano po ba ang talagang nangyari sa kanya, Doc?" tanong ni Wallace. Seryosong seryoso pa ang mukha niya, hindi ko inakalang ganto na siya ka seryoso. Sa isip bata pa talaga, earlier I know. They are very eager to hurt me.

I know how they protected and treasured Zavy. Kaya naiintindihan ko sila kung galit pa rin sila sa akin. "S-she was over fatigued, stressed and malnourished. Dapat pakainin niyo ng tamang pagkain ang kaibigan ninyo. And base sa observation namin, wala pa siyang maayos na tulog at pahinga, pati na ang pagkain. Pilitin niyo siyang, alagaan ang sarili niya."

Bakit parang may kakaiba sa sinabi ng doctor? May hindi ba siya isinasabi sa amin? "Doc, yan lang po ba?" nagdududa kong tanong. Napansin ko ang malalaking butil sa noo niya at naging malikot ang kanyang mga mata.

"A-ah, y-yes yes! Of course! I need to go, may iba pa akong pasyente na aasekasuhin." and he just left na parang may iba pang iniisip.

"Bakit parang ang weird naman yata ng doctor na yun?" nagtatakang tanong ni Kae.

"Yeah, he seems uneasy." komento naman ni Mitchell. Nahuli ko pa ang pag make face ni Arkin sa kanya, wait wait. Is there something going on with this three?

"Baka may nagmamadali, diba?" saad ni Kiara para mawala ang tensyon. "Oo nga naman, tara hintayin na lang natin na ilipat ng bagong room si Sa-Sa." sumang ayon na kami at naghintay.

Third Person

(Ang nangyari sa loob ng ER..)

Halos hindi na makahinga ang lahat ng staffs ng hospital sa loob. Sa totoo lang, they're not actually from this hospital. Pinatawag lang sil because sila lang ang tanging may karapatan na i examine and i cure si Zavy.

Alam nilang lahat na malaking tao ang hawak nila, and if they did a small mistake that leads to her death. Mamamatay rin sila. They did their best para masalba si Zavy. Matapos ang isang oras sabay sabay silang napabuga ng hangin.

Nagkatingin silang lahat. "She needs to have an operation, bata pa lang siya at hawak siya ng mga relatives nating doctor. They suggested her to have her operated, but she don't want to, she don't want to risk someone's life in exchange of hers." nag aalalang saad ng doctor.

"But Doc! We can't risk hers! Kailangan niyang kailangan mag pa opera!" other insisted, but he just stared at him.

"We can't do anything about it, desisyon niya pa rin ang susundin. Even though she really need, a..

Heart transplant.."

***