Just a short message guys, thank you so much for reading SMBG! Salamat po sa suporta niyong lahat hindi ko man kayo kilala lahat (dahil di naman po kayo nagco-comment😂) but my most heartfelt thanks will be given all to you!

7.5k reads na!!

***

Zavier Yutsuko

"Ang kantang ito ay para sa isa naming kaibigan na, minsan naming iniwan sa ere." huminto si Arkin sa pagsasalita sa itaas at sinenyasan si Nox na pumunta sa stage. So ito ang pinagkakaabalahan nila ah?

Tinignan ako ni Nox na parang nagpapa-alam kung papayag ba ako. Siyempre naman nuh. Nginitian ko siya. "Go, ayusin niyo ang gusot na yan!" at pabirong itinulak ko siya papunta doon.

Tumawa lang siya at naglakad patungo roon, kitang kita ko pa ang panginginig ng kamay niya. Kinakabahan ang gago, tsk tignan mo nga naman. Magkatabi sila ngayon ni Arkin sa stage.

Kitang kita mo sa mga mata nila, ang pangangamba kasabay nun ang pagpapaumanhin. They're really guilty huh? They should be, malaki ang kasalanan nila nuh!

"A-ah, Sailor Moon este Kaemoon pala." natawa ang lahat sa sinabi ni Nox kaya napakamot siya sa kaniyang ulo. Kulokoy pa rin talaga, pati si Sailor Moon nadamay pa.

"Sorry sa lahat ng nagawa namin sayo," malungkot na saad ni Nox. Sana maayos na nila to. Tumingin ako kay Kae na katabi na naman ni Lennox. They're really hitting each other, si Kae naman kumekerengkeng na.

Nakita kong napaluha si Kae, she really looks like a girl lalo na pag inayusan lalo na sa height niya. "We know that, we should've accept you for who you are." then he looked at Kae with sincerity. "Cause you're you," sabi niya na nakalahad sa gawi ni Kae ang palad na nito na parang nanghihingi ang form.

Ibinigay ni Nox ang mic kay Arkin. "We're very sorry Bro, na-shock lang talaga kami!! Putangina like, bakla ka?! Shit naman, gulat ako nun!" explain ni Arkin na nanlalaki pa ang mga mata.

Napatawa naman kaming lahat, kahit kailan talaga walang ka galang galang ang bibig nito. "Kaya sana, mapatawad mo kami. We're friends forevah ryt?" kinakabahang tanong ni Arkin.

Natahimik ang lahat nang umakyat si Kae sa stage, bigla niyang nilapitan ang dalawa. "Woah!!" reaksiyon ng lahat nang suntukin nito ang dalawa. Yan, bagay  yan sa mga taong judgmental. Baka sakaling maliwanangan sila.

But after that, nagyakapan silang tatlo at nagtawanan. I guess, okay na ang lahat? Kasi naman, bakit pa pag-aawayan ang mga maliliit na bagay diba? Pinapalaki kasi, maliit na nga pinapalaki pa mga gago rin eh.

-

New Year ang bilis ng panahon grabe. Nandito kami ngayon sa bahay nila Mom and Dad. Nagka ayusan na rin kami.

Flashback

"Oh come on Zavy, sige na! For me please? Makipag-ayos ka na sa pamilya mo!" nagdadabog na sigaw ni Nox sa akin. Napapikit ako at bumuga ng hangin. Kalma lang baka mag away na naman kayo Zavy.

"Nox," pigil ko sa kanya.

"Wala ng maayos sa matagal ng sira okay?" paliwanang ko. Pero alam niyo ang dakilang makulit ayaw magpahuli.

"Eh ano pang silbi ng Glue at Epoxy?" pamimilosopo niya. I brushed my hair, at nauubos na pasensyang tinignan siya. Then I crossed my arms.

"Yan ba talaga ang gusto mo?" walang choice na tanong ko. He's been bugging me for days, dahil lang diyan. Na dapat daw akong makipag-ayos sa family ko. Heck? Maayos pa ba yun?!

Bumilog ang mga mata niya. "Papayag ka na ba?" parang batang tanong niya. I sighed in defeat, may magagawa pa ba ako? Eh halos hindi na ako patulugin sa pangungulit nito.

"Yeah fine, fine! Just stop it!" saway ko sa kanya nang halos mahulog na ang ulo ko dahil sa lakas ng pagkakayug yog niya sa balikat ko. He's very happy hearing that words, he's that eager huh?

"So, wala ng bawian ha?" naniniguradong tanong niya.

I nodded, segurista talaga.

End Of Flashback

"So how are you way back when you're in England Baby?" tanong ni Dad pagkatapos ay sumubo ng asparagus.

I stopped, and I'm supposed to eat my strawberry. Inilagay ko ito pabalik sa plato, then I cleared my throat. Inilagay ko ang aking form sa lamesa at pinagsalikop ang aking mga palad.

"How am I when I'm a England?" ginaya ko lang ang tanong ni Dad.

Ano nga ba ako nung nandun ako? Was I better? Or I became the worst? That time, I was depressed. Getting myself drunk everyday, wasting my money and worst? I killed and killed.

"I guess, I improved when I moved to England," I answered not sure.

Napatango-tango si Dad. Actually, may karapatan ba siyang tawaging Dad from me? Before, he— they never treated me like a family, rather than a trash. Pinagpasa-pasahan sa mga uncles ko and they used to turn me into a maid.

"Really? Have you heard sa kalaban nating company? The ZY, actually we're planning to invade their systems and destroy them—" saad niya ng kanyang plano but I cut him.

"You can't do it Dad, you will never defeat ZY!" kontra ko sa kanya.

He's forehead creased, like may nagawa na naman akong hindi maganda.

"And why is that? May partnership na ang company natin at ang company nila, so more moves to do and wolla! Top 1—"

"You think? You can do that, with your dirty tactics? Hindi, because that company is owned by someone who can never be defeated by anyone. A demon itself, so no chance of winning," malamig kong tugon sa kanya.

Tinignan niya ako, at puno ng pagtataka ang mukha niya. I will never let my company broke down into pieces. Never! Pinaghirapan ko yun! At ni Papa Jo and Wowo!

"Bakit ba kinakampihan mo sila? We're you're family! Sa amin ka dapat pumapanig!" galit niyang sigaw.

Tumawa ako ng mapait and I crossed my arms and leaned on the chair. Sumubo muna ako ng isang fresh strawberry, then I look at my brother.

"Haven't you told him Daichie?" mapanuyang tanong ko.

No one interrupted, nandito ang tatlong lamang lupa and kaming pamilya. Nagpapalit-palit ang tingin ni Dad sa amin. Then tinitigan niya si Daichie.

"Told me wha—"

"Haven't you told him? That I own the ZY CORP?!" may bahid na pagmamalaking tanong ko kay Daichie.

Nanlaki ang mga mata ni Dad pati ni Mom damay na sina Kae at Arkin. Hindi nila alam (Kae and Arkin) dahil si Nox lang ang sinabihan ko nun.

"You?" hindi makapaniwalang tanong ni Dad aphabang nakaturo pa sa akin.

My gaze became cold. They've been using that opportunity to ruin my company? Sa harap ko pa talaga ha? Ang kakapala ng mga mukha! Sila na nga ang binigyan ng tulong, inabuso pa nila!

Napayukom ako ng aking dalawang kamao. "And family? Did you ever treat me like one? Have you ever thought of me, being part with your family?" malamig na tanong ko.

"Bab—"

"Shut the hell up! You're so brave calling me, like I'm one of your so-called family? Goddamnit!" sigaw ko sabag hampas ng mesa at ang pagtayo ko.

Napa-igtad sila dahil doon. I feel like my head is heating up, and my nerves want to burst. Then, series of images are popping inside my head. Why now?

"You never treated me like one!" kontra ko.

"We did! Pero ikaw mismo, ang gumulo ng buhay mo! Naging basagulera ka, may bisyo naging pasakit sa ulo. You think kagagawan namin yun?!" galit na bawi ni Dad.

Napatakla ako. They are just pretending that they were the best parents anyone should have, but no. It's only for the show, people should think that they were kind but unfortunately they weren't.

"And what do you think makes me the worse girl ever, huh?? You!" paninisi ko sa kanila na nakaturo pa ang aking pointer finger sa gawi nila.

Napapikit ako at unti-unting tumulo ang luha ko na kanina ko pa pinipigilan.

"Remember this Isha, I maybe out of your sight. But I will be always here beside you, okay? I won't leave you, please be good. I love you so much my strawberry," he sincerely saif while he's eyes are flooding with tears. Pain is visible on his face, he's been vomiting blood.

I remembered how my Wowo's life ended. Just, blood everywhere. Halos sira sira ang HQ, at halos patay ang mga tauhan niya. That time, was the darkest day of my life, and the day I regretted the most.

"You made me into a monster! Do you know how I feel when you're away, having fun while me? Suffering from the emotional pain my own family caused?!" at marahas na pinunasan ko ang luha ko.

"And not just that, because of you.. My Wowo died!" napayuko ako at hinayaan na tumulo ang luha ko.

It's been years, yet the pain won't go away. Lagi kong sinisisi ang sarili at ang pamilya ko dahil sa nangyari. My Wowo died not because he's old, he died because someone killed him.

"What are you talking about Zavier? Buhay na buhag pa ang Lo—"

"Takeo Yutsuko is the name, ever heard of it? Does it ring a bell?" malamig kong tanong sa kanila.

I saw how my father's face got pale and my mother's too. Looks like they are hiding something from me huh? Fuck this life!

"H-how did you know about that?" ramdam ko ang kaba sa tanong ni Dad.

So they really are hiding something from he.

"How?!" hindi makapaniwalang tinignan ko silang lahat.

My eyes got teary. Ang mga alaalang ayaw na ayaw kong kalimutan. Kasi that time, I felt so loved. Na tinrato akong prinsesa.

"He was the one, who's always there for me! Siya yung taong sumusuporta sa akin! The only person who treated me like a family! He was the only person who's ready to hear my rants and ready to treat my wounds!" I sounded so desperate na gusto kong isampal sa pagmumukha nila ang pagkukulang nila.

Medyo napaatras pa nga sila nang makita ang reaksiyon ko, so they kinda fear me, eh?

"S-siya, y-yung taong nandoon. Sa panahong, k-kailangan ko ang p-pamilya ko.."

Tumahimik ang lahat at tanging paghikbi ko lang ang naririnig. My Dad was shocked while my Mom is silently crying. I don't know what to do but to burst.

"Kasi kayo? Alam niyo? Nagpapasarap kayo sa ibang lugar, kayong tatlo. While me? Nagdudusa sa kamay ng mga mismong kadugo ko, for I don't know why the hell they did that!! You are my family by blood, but not figuratively.." lumamig ang tingin ko sa kanila.

"I was never been your family, and I'm thankful that I'm not, you know why?" I paused and looked at Mom, Dad and Daichie. Hindi ko na sinama si Dev, he's young at walang alam.

"Because you're the worst!"

"Zavier!!!!!"

Umalis na ako sa hapagkainan, at kahit pilit nila akong tinatawag ay wala akong pinakinggan ni kahit sino man sa kanila. How dare them, calling me a family sounds so disgusting in my ears.

Padabog na lalabas na sana ako nang may humawak sa kamay ko, kaya nilingon ko siya. Oh, sinundan pala ako.

"Anong ginawa mo Zavier?!" nanggagalaiting sigaw niya sa mismong mukha ko.

Napakislot naman ako. Humigpit ang hawak niya sa braso ko at halos tumusok na ang mga kuko niya sa balat ko. Puta, ang sakit!!

"What I did, was right Oxford!!" kontra ko sa kanya.

I took all my force para mahila ang kamay ko, and successfully nagawa ko naman.

"Pero hindi tamang bastusin mo ang pamilya mo!! Hindi tama na insultuh—"

Napatawa ako ng mapait sa sinabi niya, ano bang inakala niya? Na I did that because of nothing?

"THEN WHAT?! LET THINGS PASS AWAY?! LIKE NOTHING HAPPENED BEFORE?!" napatawa ako na may halong sarkasmo.

"LIKE THEY DIDN'T LOVE ME, AND ACCEPT ME AS PART OF THE FAMILY?!" mapait kong tanong sa kanya.

Tumulo na naman ang mga luha ko. Is that the exact thing he wanted to say.

"Ano ba sa tingin mo, ganun lang kadali gawin yun ha?!" I asked as I want him to put himself on my shoe.

He's face softened and he tried to reach me, pero umatras ako. Ang sakit sakit lang kasi eh, ramdamin mo yung feeling ko na. Nasa loob ka nga ng bahay ng pamilya mo, pero feeling mo sampid ka lang sa loob?

Na super not-so-feel-at-home ang aura ng bahay mo para sayo. I always feel that, when I'm not with them because they making me feel that shit!

Pinunasan ko ang luha sa akinh mga mata gamit ang likod ng aking palad.

"Don't move! At sasaktan ko siya sa mismong harapan mo! Lady Akuma!"

***

Hey, sorry ha? Hindi na masyadong kaaya aya ang story, but please bear with me. Heheheh, sana mag-comment kayo mga beshie.

Nun nag preview ako (hehehhe di ako nag edit) grabe yung Englishan, sabi ko, nasulat ko ba talaga yun??

Thanks for reading!