***

Nox Cantrell

PUMASOK kami sa mall na pagmamay-ari niya. At kanina ko pa gustong dukutin at durugin ang mga mata ng mga lalakeng kanina pa siya tinitignan at tila ba hinuhubaran na siya sa isipan nila, mga walanghiya!

"Faster." Kaya napabilis ako dahil sa sinabi niya huminto kami sa may upuan. Sinineyasan niya ang kanyang tauhan na lumapit sa kanya, pagkatapos ay may sinabi siya dito na nakapagpatango tango sa man in black.

Then umupo na siya. Sumunod na lang din ako. Biglang tumunog ang mga speaker na nakapalibot sa buong mall. "EVERYONE LISTEN! ZY MALL WILL CLOSE IN FIVE MINUTES NOW! AGAIN, ZY MALL WILL CLOSE IN FIVE MINUTES NOW!"

Agad na napatingin ako sa relo ko. Seven o'clock pa lang! Pero, magsasara na? "Zavy, I think we need to go home now. Diba? Kasi magsasara na sila, bukas na lang tayo mag-mall." Napatawa siya ng mahina na ikinasigla ng puso ko.

She just laughed! "I think you've forgotten that I'm the OWNER. Let's go, I'm hungry." Hinawakan niya ang pulsuhan ko at pumasok kami sa isang restaurant. "Teka? Hindi ba sila magsasara?" Taka kong tanong nanag makapasok kami.

"Where in the hell is your brain?! I ordered them to close the mall, so we can go freely here. Tsk, stupid." Umuna na siyang umupo sa isang lamesa. Sumunod na lang din ako, baka mabugahan pa ako ng apoy eh.

"Menu please," mahinahong tawag niya sa waiter kaya dali dali itong lumapit sa kanya at ipinakita ang menu.

"I'll take the Buttered Steamed Salmon and three glasses of Strawberry Juice." Binalingan niya ako at ibinigay sa akin ang menu.

"Tatlong baso ng juice?! Mauubos mo 'yun?!" Gulat kong tanong. Tumawa naman siya ng mahina.

"If it's for strawberry, then I'll have a lot of space in my tummy. Choose now, we still have to buy some things." Tumingin ako sa menu at pumili.

"One Sweet and Spicy Honey Glazed Fried Chicken and an Ice Tea will do. Thank you," order ko sabay bigay ng menu. Sinulat naman ng waiter iyon.

"Okay again, Ma'am, Sir. One buttered steamed salmon, three glasses of strawberrie juice, one sweet and spicy honey glazed fried chicken, and one ice tea. Is that all Ma'am? Sir?"

"That's all, thank you." Ako na ang sumagot kasi busy si Zavy sa cellphone niya. Teka, inaaya ba niya ako ng... DATE?! Pero diba dapat, ako 'yung nag-aaya? Baliktad na ata ang mundo ah.

May dinial siya at matapos ang ilang segundo ay may sumagot. "Marcel?" Who the fuck is Marcel?

"Uh yeah, thanks. Just ready the car. Hmm? Limousine. Yes, alright, bye." Buti naman ang bilis lang natapos ng tawag nila. Tsk, wala man lang konsiderasyon si Zavy. Sa harap ko pa talaga nakikipag-phone pal sa isa sa mga text mate niya ah?

And mag-de-date rin sila? And, limousine rin ang sasakyan? Tsk! Akala ko pa naman, ako lang ang papasakayin niya dun sa mga sasakyan niya, tsk!

"Oh? Bakit ka bumusangot diyan?" Umismid naman ako at inirapan lang siya at tumingin sa labas. Bahala ka diyan, 'di tayo bati. Hmmp!

Nang dumating na ang pagkain, ay kinuha ko ang sa akin at kinain na. Pansin ko na sinusulyapan niya ako pero wala lang ako. Bahala siya diyan. Hanggang sa matapos ako, ay wala pa ring imikan. Kinalikot ko na lang ang phone ko, mabuti pa 'to pinapasaya ako ngayon si Zavy hindi.

"Aray naman!" Daing ko na nakahawak sa noo ko na pinitik niya. Grabe! Tumunog pa 'yung buto ko! Ang sakit nun ah!

"Why so silent huh?" Umirap siya. "That's not the Oxford that used to know," sarkastiko niyang dagdag at mataimtim akong tinignan.

"Eh ikaw?! Sa harap ko pa talaga kayo ng lalake mo nag-uusap para sa date niyo huh?! At sa limousine mo rin siya papasakayin?! At.. SA HARAPAN KO PA TALAGA HUH?!" Galit kong anas.

Ewan ko, kung saan ko nakuha iyong inis ko na umabot sa point na nagsisisigaw ako. Kumunot ang noo niya.

"What are you talking about?" Mahinahon niyang tanong.

"Tsk! Ano? I-de-deny mo?!" Inis kong sigaw.

"Ang ano nga?!" Inis din niyang sigaw. Sumandal ako sa upuan at pinadaan ang mga daliri ko sa aking buhok. Alam mo 'yung inis na gusto mong magsisisigaw? 'Yung gusto mong ibuhos ang lahat ng lakas mo sa pagkakasuntok sa taong kinaiinisan mo?

"You! You were talking to your other man earlier for your date. And you want him to ride on your limousine huh? Fuck it Zavy!! Am I not enough?! The efforts I've done to you?! Is it not enough?! Do you want me to change my personality? Then I would do it! Just.. Just.. Please, I don't want to share you with others. You're mine, and mine alone!"

"You don't need to change yourself. Because I accepted you for who you are and not the way I want you to be. You may be stupid, but it's fine. You maybe over acting sometimes — no always. But it's fine. You may be dumb but it's fine. You may be the most annoying, stubborn, naughty, brat Nox that I know it is fine. Because that's you." Tumawa siya ng mahina.

"And besides, I don't want to have a relationship with someone who's older than me." Napatanga naman ako.

"Know what Zavy? Lately, you've been smiling and chuckling. What's with the sudden change?" Taka kong tanong. She stood up at tumalikod. Pero 'yung ulo niya nakalingon sa kaliwang part.

"You're the reason with these changes."

-

"Where are we?" Tanong ko at pilit na pinapakomportable ang sarili sa posisyon ko. Kalahati na lang ng pwet ko ang nakaka-upo sa upuan ng limousine. Habang si Zavy ang nagda-drive. Nandito ako sa upuan na katabi ng driver's seat.

PUNONG PUNO ng mga shopping bags at kung ano-ano pa ang limousine. AS IN! Putek! Ang sikip! Hindi naman ako nagrereklamo kasi si Zavy eh. Parang excited kasi siya sa pupuntahan namin.

"Pupunta ba tayo sa isang orphanage?" Umiling siya. Hay, asaan ba talaga kami pupunta? Where in the Earth is that place and we need to travel for an hour?! Ang tagal! And hindi pa komportable dito sa kinauuuan ko!

"Stay still, we're almost there. I know you're not comfortable with your position right now. But please, don't burst my bubble," natatawa niyang saad.

*click!*

At si 'di malaman na paraan ay nagawa ko pa siyang kuhanan ng letrato sa sitwasyon kong ito, ha! Ang galing naman.

"Let's stop here," sabi niya at bumaba siya sa limo. Nakahinto kami sa isang daanan na may nakalagay na 'Sitio Mapanganib' 

"Zavy? Anong ginagawa natin dito?! Parang papasok tayo sa isang squaters area na horror!" Pero hindi niya ako pinakinggan. Ouch! Ang sakit naman. Kailan kaya niya maririnig ang sigaw ng puso ko? Na ang sinisigaw ay, si Zavy lang ang mahal ko.

Ganyan naman talaga. Sometimes, we want to say something but we can't, 'cause were hesitant. Hesitant of what they're going to say. Natatakot tayo sa thought na baka masaktan ako pag hindi ang i-ne-expect kong sagot ang isasagot niya.

You're afraid of what they're going to tell you about what have you just said. Just like,

"Hey I like you." And what? Sasagutin ka ng,

"Sorry but I like someone else who's better than you." Boom basag diba? Or gan'to,

"Can you be my girlfriend?" You sweetly said kneeling in front of her and the crowd. Then here she's going to answer.

"Sorry, I don't feel the same way." Nasaktan ka na nga, napahiya ka pa. Double kill ika nga ng voice sa ML.

"On the second thought, marami pala tayong dala. So we should get inside." Bumalik kami sa limo.

Actually, ang daang papunta rito ay parang konektado or likod ng NSLI. Marami nga lang pasikot sikot na hindi ko alam kung paano nalusotan ni Zavy sa laki ba naman ng limo na dala niya.

Medyo lumuwag luwag na sa 'di malamang dahilan pero hindi ko na pinansin. Kinuha ko ang phone ko at nag-IG story ang nakalagay ay trip with my love. Hehehe, bakit? Totoo naman ah?

Ibinalik ko ang aking tingin sa labas, kahit tinted ang bintana ay nakikita ko pa rin ang mga tao na nasa labas. Namamangha nilang tinignan ang sasakyan na sakay sakay ko.

Kahit ako nga eh, nagulat nang may humino sa harap kong limo. Sila pa kaya?

Nag-drive lang nang nag-drive si Zavy hanggang sa may hinintuan siyang kanto. We waited for minutes dahil nakatingin ng matiim si Zavy sa paligid at ipinalinga linga pa ang ulo niya na tila'y sinusuri kung tama ba kami ng lugar na pinuntahan.

.
Zavier Yutsuko

I'M excited! Yehey! Makikita ko na ulit sila! Halos hindi matanggal sa utak ko ang aking palihim na pag-ngiti. Its been years since I saw them. How are they? Naaalala pa kaya nila ako?

Ang hindi ko maintindihan sa sarili ko ay bakit sa lahat ng pwede ko pang isama ay si Nox pa? Maybe dahik pasasalamat? But the fudge! Hindi pa ba sapat 'yung cake? Argh!

Bumaba na ako matapos tignan ang buong lugar. Naglakadlakad ako sa daanan na naaalala ko nung pumunta ako dito. May nakita akong matandang lalake na nasa 40 or 50+ na yata ang edad. Shit! I know that figure!

Dali dali akong tumakbo papunta sa kanya. "TATAY SEVEN!!"

***

Thanks for reading 🖤

PRES.