If you happen to notice some changes and weird stuff, I just want to let you know that I'm editing and not yet done:>

***

Zavier Yutsuko

TIME flies so fast, at Lunes na naman. Hindi napipigilan yan, kaya hindi rin natin mapipigilan na gumising maaga para pumunta sa eskuwelahan. Nang makarating ako sa loob, agad na napunta sa'kin ang atensyon nila.

Sinamaan ko lang ng tingin ang bawat taong haharang-harang sa harapan ko. Hearing bees around buzzing nonsense isn't my feel. Ayoko sa maingay, ayoko sa mga makukulit. 

Para silang mga siyentistang pinag-aaralan ang bawat galaw ko. Keep your cool, self. You don't want to be a hot topic again. Tahimik lang akong pinapakinggan ang bawat tinig nila. I honestly want to beat them into pulp, pero wag.

Nang makarating ako sa hallway namin ay nakita ko agad sina Oxford at ang dalawa pang lamang lupa. Aga nila ah. They walked towards me. I can't help but to praise them silently. Para naman kasi silang mga modelong naglalakad sa hallway.

My cellphone vibrated kaya napatingin ako doon and opened it. It's a message from someone unknown. Ngunit sa tinext nito ay alam ko na kung sino agad.

Punta ka sa TIL mamaya! Jiro and I will be there. We will have a lot of catching up to do.

-parekoy

I smiled. 

"Sino yang kausap mo?" Agad akong napatingin sa harapan ko. Oxford is wearign some kind of an expression na hindi ko maintindihan kung bakit pinaakita ng mukha niya. Ibinalik ko ang cellphone ko sa bulsa ko. "Oh? My friend, Laurence."

Bakit ko ba siya sinasagot? Does he even have the rights to know whom I'm talking to? Ngumiti naman sa'kin sa likod sina Kae and Arkin. I nodded at them at umuna ng naglakad sa kanila. 

Pero pinigilan ni Oxford ang kamay ko. Taka ko siyang tinignan. Para bang may sasabihin siya pero nanatili lang siyang nakayuko at nanginginig pang nakahawak sa kamay ko. "May sasabihin ka ba?" Malumanay kong tanong.

He looked at me, at pansin ko ang pagpula ng pisnge niya. "A-ah, nothing. Sorry." Binitiwan niya na ang kamay ko at naglakad papalayo sa direksyon ko. Napakunot naman ang noo ko. What the hell is wrong with him? And what the hell is wrong with me?

-

THE teacher entered with a smile on her face as always. Tahimik lang akong nakinig. "Now, we have new students," iginiya niya ang kanyang kamay upang pumasok ang kung sino man ang bagong kaklase namin. Nang makita ang bagong pasok ay agad na kumunot ang noo ko.

Kilalang kilala ko ang mga babaeng papasok. They entered the room with a wide smile, except for one. Napangiti ako. It's been awhile since we met. May iba't iba kasi kaming ginagawa and we got busy with our own lives.

Inilibot nila ang kanilang paningin. Everyone is in awe too, mabe some of them recognize the three. Sinong mag-aakalang magkikita kami ulit dito? Ilang buwan na rin nung huli naming pagkikita.

They smiled when they saw me. Tipid ko slang kinawayan. "Before you can go to your respective seats, please introduce yourselves first," ani ni MIss Garcia.

Tumango naman ang tatlo at tumayo sila sa harap ng buong klase. The girl with a black straight hair, wearing the school uniform with a black Chanel bag on her arm spoke first.

"Hi! I'm Celian Jane Hoffman!" Napangiti naman ang iba nang marinig si Celian. Well, she's a known fashion designer based in France.

Keana bowed a bit, her face is showning no emotions at all. I chuckled with her reaction. Ayaw na ayaw nya sa atensyon, she extremely hates public speaking and facing a lot of people. "Keana Hasegawa." Hinampas pa siya ni Kiara sa braso bago magsalita ito.

"I'm Kiara Hasegawa! Nice to meet you all!" She energetically said while smiling and saying hi to everybody. She's an exact opposite of Keana kahit identical twin sila, trip din nilang magpa-short hair kaya magkamukhang magkamukha talaga sila. 

The three guys on my side kept their silence na para bang inoobserbahan nila ang tatlo. Napatingin ako kay Oxford. Nakasirado lang ang mga mata niya habang nakahalukipkip. I don't think he's sleeping, parang nagme-meditate lang siya.

"Kung gusto mo akong kausapin, magsabi ka lang. Staring is rude you know." Nanlaki ang mgamata ko nang lumingon siya bigla. Ngumisi siya sa'kin at nag..

FLYING KISS?!! Sumimangot ako at kumuha ng papel pagkatapos ay ibinato sa kanya. Agad siyang tumingin sa gawi ko at hindi makapaniwalang tinignan ako ngunit hindi ko na lang siya pinansin. 

Hindi o namalayan na natapos na pala ang mga pinagsasasabi ng tatlo dahil nakita ko na lang silang nakaupo sa tabi ko.

"Hi Sa-Sa! May ibabalita kami sa iyo mamaya," sabi ni Ara. I just nodded as response. Wala ako sa mood makipagdaldalan.

-

LUNCH time already came at pumunta na kami sa canteen, of course to eat. Hindi maiiwasan ang mga bubuyog sa paligid. Some of them are wondering kung bakit magkasama kaming apat. Of course, sinong hindi magtataka. Lowkey person lang ako while this three?

They are popular in the industry. Celian as a fashion designer and the twins as models. Kiara and Keana are well known models globally, hindi lang talaga halata kay Ana, talagang pinilit lang siya ng kambal. Pumila na sila habang ako ang nagbabantay sa lamesa namin.

Alam ko namang matatagalan pa ang tatlo, dahil mamimili pa sila ng kakainin, kinuha ko na muna ang headphones ko sa bag at nag-soundtrip. Ipinikit ko ang mata ko and tried to relax.

Ngunit hindi pa man nagtatagal ay agad na napabukas ang mata ko at napalingon ako sa isang gawi. Some screamed and some immediately got out of that place, hindi rin nakaligtas sa'kin ang singhap ng iba dahil sa nahulog na tray. Natuon sa may counter ang paningin ko at ipinilig ko ang ulo ko nang makita ang nahulog na mga strawberry.

Sigurado akong strawberry ko yun. Mula sa kamay ni Celian ang tray na bumagsak. And I'm sure she didn't do that intentionally. Lumipat ang tingin ko sa 'aksidenteng bumangga sa kanya'. Do they know her?

Napalabi ako at tumayo, pagkatapos ay lumapit sa kanila. Some were looking at me, at nagbigay daan sakin. Hindi ako masyadong dumikit sa kanila, I just stood where I can clearly see and hear them. "Andito na naman kayo mga Hasegawa," the girl with a long blond wavy hair said while her arms are crossed on her chest.

 I just stood there na para bang isa lang akong kaluluwang nanonood sa kanila, yung iba naman ay takang napapatingin sa'kin. They're maybe wondering kung bakit hindi pa ako sumasawsaw sa eksena. Nilagay ko sa likod ko ang kamay ko.

"What the? Akina? You didn't change at all, still an attention whore," Kiara said and rolled her eyes, with that a smirk appeared on my face. The blondie scoffed at her. "Said by the twinnie whinie, na walang ibang ginawa kung hindi ang mang-agaw at magpapansin!" My brow immediately rose up upon hearing her.

I unconsciously looked at Keana. Nakakuyom ang kamao niya at tila nababalutan na siya ng maitim na aura. Uh oh. 

"Wala akong inagaw sayo, kasi in the first place. Mas magaling kami sayo," pambawi naman ni Kiara. Without a word umangat ang braso ni blondie, at akmang sasampalin si Kiara. And that's my que to enter their funny conversation.

Nakahawak sa palapulsuhan niya ang kamay ko. And I made sure it's so tight that she can feel her own bones pressing against her flesh. "Ahh!!" She screamed in pain. Pansin na rin ang pamumula sa wrist niya.

I tilted my head and boringly looked at her. "You already messed up my strawberries. You don't want to cross my patience, dear." Namula ang mukha niya at akmang sasampalin ako sa isa pa but before she could even do that I already slapped her..

Real hard..

"Sino ka ba sa inaakala mo huh?! Pamangkin ako ng isa sa mga stockholders--" I slapped her once more.

"Kahit sinong anak ka pa, wala akong pakialam. Loser." Tumalikod ako at nagpunta sa counter para mag-order ulit. Ngunit hindi ko pa man natatapos ang order ko ay naramdaman ko agad ang isang bagay na papalapit sa likod ko.

I can clearly hear it as it flew against the wind. Malakas ang pagkakabato but not fast enough to hit my oh so precious nape. Itinabingi ko ang ulo ko pakaliwa at sakto namang dumaan ang isang plato na tumama sa refrigerator.

Nabasag ang pinto ng refrigerator dahil glass ito. The cashier's eyes widened because of fear. Muntik kasi siyang matamaan. I clenched my fist. She's really pushing my limits.

"Ano ha?! Who in the damn hell are you?! Sumagot ka! You're acting high and mighty, but I know you're just like those petty bitches out there! Mga patapon! Basura!" Hinarap ko siya at sinugod ng sakal.

Mabilis kong nahawakan ang leeg niya and choked her, walang emosyon ang mukha ko habang ginagawa yon. Everyone's shock, I can clearly see their faces. Puno iyon ng takot at ang iba ay may panghuhusga. Pero wala na akong ibang gustong gawin ngayon kung hindi ang patahimikin ang manok na to.

Her face began to swell, at pilit niyang tinatanggal ang kamay ko while gasping for air. "Sasa!" Halos sabay na sigaw ng tatlo. Hindi ko sila pinansin at tinitigan ng maigi ang mata ng taong hawak ko.

I can feel her body trembling, then the side of my lips rose. "Fucking loser--" 

"Zavier!" Akmang ihahampas ko na sana siya sa lamesang nasa likod niya when somebody shouted my name. I immediately knew who it was. 

"Akina!" Arkin shouted too. Hinawakan ni Oxford ang kaliwang kamay ko at marahang hinahaplos ng thumb niya ang palad ko. His face is telling me to calm down. Doon ko lang napansin na sobrang nanginig ang kamay ko dahil sa galit.

"Calm down, let her go. Calm down." His voice is just so soothing enough to make me let her go. The girl immediately slumped over the floor while trembling. She's holding her neck na para bang mawawala ito sa kanya.

Dinaluhan siya ni Arkin na sobrang nag-aalalang nakahawak sa likod niya at hinahagod ito. I stared at his face. From his dazzling eyed down to his well sculpted nose and up to his perfectly red thin lips.

He smiled at me at hinawakan niya mismo ang dalawang kamay ko at mahigpit na kumapit doon. Napatingin naman ako sa mga kamay naming magkahawak. 

If this is a normal scenario I would push him. Hinawakan niya ang kamay ko nang walang paalam sa'kin, at ayaw na ayaw ko non. Pero bakit ko siya hinahayaan?

No one can stop me when I'm in rage, kahit sina Papa neither my friends. Hindi nila kayang pigilan ang galit ko p

ag nagwala ako. Pero sa isang hawak niya lang..

Bakit kumalma ang puso ko?

***

Thanks for reading 🖤

PRES.