Chapter seventeen: Controlled

Punong puno kami ngayon sa kotse, pauwi na kami galing Disneyland at sobrang sikip sa kotse. Paano kasi, tong si Enzo halos bilhin na yung buong amusement park. Lahat ng t-shirt binili niya, may mga terno shirts pa kami doon. Tapos yung mga pagkain ng Disneyland ayon nasa kotse. 

Kaya amoy na amoy yung mga binili niya, naghalo na sa mga damit!

"Do you really see us together in the future?" Pagbasak ko sa katahimikan namin. Wala na kasi akong maisip na topic kaya ayan, sana sagutin niya. 

"The future is untold, darling. You never what might happen, but I'm going to make sure that my love for you will never stop even if both of our worlds tends to keep us apart." He smiled before looking at the road again. 

Nakarating na kami sa parking lot at magbubuhat na sana ako ng mga bags pero pinigilan ako ni Enzo, ano problema nito? 

"Get the fuck down here, no buts, bilisan niyo." Sabi niya sa cellphone niya. 

"Sino yon? Dalawa lang yan, Jesse or Maverick?"  

"Both of them, sila yung pagbubuhatin ko niyan." Pagkasabi niya non sumandal muna ako sa kotse, ang sakit na ng paa ko. We've been walking around for almost 4 hours at nakaboots pa ako. 

We waited for about 10 minutes bago dumating yung dalawa, hingal na hingal pa ang dalawa. "What took you two so long? 

"Sira yung elevator, tumakbo kami sa hagdanan." Hingal na hingal na sabi ni Maverick.

"Bakit naman kasi sa mataas na floor pa ang pinili niyong magasawa- este magpartner?" Jesse. Umirap ako sa kanila bago maglakad. "Bakit mo ba kasi kami pinababa? Nagrerelax pa kami dahil nakabukas yung aircon oh." Binatukan ni Enzo yung dalawa bago ako lapitan. 

Binato niya yung susi ng kotse niya bago ako hawakan sa kamay, "Iakyat niyo yan lahat. Wala dapat sira yan pagdating niyo sa unit kung hindi makakatikim kayo sa akin." Pagbabanta ni Enzo. Kaya natawa naman ako, bakit? Kasi yung itsura nung dalawa parang gusto na nila mag-quit bilang agent at manglimos nalang sa gusali. 


6th floor na kami at hingal na hingal na ko, yung unit namin 17th floor.  Nakita ko si Enzo na balak na kong buhatin pero hinarangan ko yung sarili ko gamit ang dalawang kamay ko, "Wag na, baka ikaw naman ang mapagod." 

"Tss, I don't care. Ituturing kitang reyna kaya wag ka nang pabebe at magpabuhat ka na."

Siya nanaman ang nanalo sa usapan, ang daya talaga!

Nakarating na kami sa 17th floor kaya nagpababa na ko, paglingon ko sa kanya parang hindi manlang napagod, wow. Give me that kind of stamina. 

Kumatok ako sa unit namin at agad itong bumukas, pagkapasok ko napanganga ako. Sobrang ganda ng improvement. 

"Hello, Mr. Okazaki, and Ms. Hendrix. Let me give you a tour of the place." Bungad sa amin ni Saya na naka maid outfit pa. Natawa nalang ako sa inaasta niya ngayon, kung wala ka lang talagang sariling bahay aampunin kita bilang house keeper. 

"Please take off your shoes and place it here," turo niya sa kaliwa. "This is where all of your shoes, boots, sandals, slippers, and heels are going to be placed. This is a 100 capacity show area. If that's what you like to call it." Nginitian niya naman kami. 

"Over here we have our kitchen, a two door fridge and a pantry full of snacks and kitchen needs. We hanged your pots and pans here, and some of the kitchen essentials like spoon and fork with plates and bowls are placed here in this cabinet." Pinakita niya pa ang mga laman nito bago kami dalhin sa sala. 

"And this is the living room, with your 75 inch tv and your lovely couch." 

"Here at the right we have the first bathroom, with ashower and toilet. We already have the essential medicines incase of headaches, stomach aches, and pain killers." 

"Pretty neat." Comento ni Enzo. 

"Please follow me to the second floor," Sinundan namin siya paakyat ng hagdan. Ngayon ko lang napansin na glass ang hagdan, at ang ganda niya para sa aesthetic. 

"Here is the masters bedroom, with a massive walk in closet and it's own bathroon. With a bathub and a shower head and a toilet."

Pagkatapos ng halos 30 minutes natapos na din si Saya magtour at umalis na, pero yung dalawa naman hindi pa din tapos magakyat ng napamili namin. Pang limang balik na nila at mayroon pa rin daw sa loob ng kotse. 

Naligo na ako at may narecieve akong instagram message. 

"Sino yan?" Tanong ni Enzo. 

"It's my ate," Sagot ko habang binabasa ang text message. "WHAT?!" Sigaw ko. 

"Why?" 

"Dad is smoking again, shit! This can't be happening, kakagaling niya lang sa cancer at kakarecover lang din. Ayaw kong malagay ulit ang buhay niya malapit kay kamatayan." Sunod sunod kong sambit. "At pinapakausap sa akin ni ate si Daddy." 

"What are you affraid of?" Tanong nito. 

"Maybe it's a set up at sila Cassian lang ang tumawag, at ayaw kong sabihin na hindi ko na siya mahal. And them knowing that baka malaman nila na ikaw kasama ko. I don't know what to do." 

"So ibig mong sabihin na hindi mo na siya mahal? At ako na mahal mo?" Ngumiti siya ng nakakaloko. 

"I'm not saying that, pero naka-move on na ko." 

"Then dito ko na itra-try ang mind controlling na napagaralan ko 3 months ago. Just let them think na si Cassian pa rin ang gusto mo right? That's easy." 

"Kapag napunta lang sa weird na usapan act like someone is calling me as an excuse na itigil ang tawag." Sabi ko bago buksan yung laptop ko.


Tumango siya, biglang tumawag na si Ate at bumungad sa akin si daddy at si ate. Long time no see na ah. 

"I heard the news, you're smoking again?!" Di ko na mapigilan na taasan ang boses ko. 

[Anak, pagbigyan mo naman na ako.] 

"You can't just do that again dad! Your cancer just came away last 4 years. Then what?! You will have lung cancer?" 

["Anak naman, kailangan ko ng pampakalma. At stressed ako all out, kahit sa pagkamatay ng mommy mo. It's still creeping inside me.] He's making mom's death as an excuse! Uh! [Ay nako, Ravenna Vesper Hendrix ikaw kumausap dito kay daddy ang hirap sabihan.] Singit ni ate.

"But dad, that's not enough explanation to smoke." I sighed.

[Nasan ka ba anak? Bakit parang ang ganda ng lugar mo at ang ayos ng quality ng pwesto mo? May trabaho ka na ba dyan anak?] Biglang pagiba niya ng topic. Kinakausap kita dad ng maayos, ayons ayusin mo ang mga sagot mo sa akin kung hindi baka padalhan kita dyan ng mga bagong body guard. 

"Dad could you please stop changing the fucking topic?! Stop smoking, You may disappear from this world in no time and leave me and ate. I am not ready to take over the company. I am not yet ready for the great responsibility that will be thrown at me. Simply us six, I couldn't be a good leader to them. To the whole company? I think I would just have a breakdown." Sabi ko na tila iiyak na ng ilang sandali. 

"You still think I am worthy to be the heiress of the company? Maybe I can just give my position to Riley." Dagdag ko. 

Sumingit naman si ate, [No little sister, you deserve everything in this world. Lahat, kasi naging maayos na anak ka kay daddy. Inalagaan mo siya nung wala ako, at wala si mommy.]

"You think that you are the only one affected by moms death? Well you're wrong, every night since then I would always blame me. Myself only."

[Hindi mo na dapat iniisip yan, move on din. Salitang move on lang narinig, ano. Move on ka na ba kay Mr. Priam?] Pagkatanong niya non medyo sumakit ang ulo ko, napalingon ako kay Enzo na parang may sinsabi na sa hangin. 

"I miss him ate, I really do. And it seems like I am still affected even if it happened 4 months ago. Going 5 months."

[Kailan ka ba kasi babalik anak?] Tanong ni daddy.

"Can I come back?" I chuckled bitterly.

[Tanungin ko si Kaede.] Agad akong umiling

"No dad!" 

[Love, how something so beautiful could end up being so destructive. Ravenna ang dami pang tao dyaan.] Sambit ni Ate.

"Yeah you're right." I heavily sighed again.

[Kailan mo ba kasi balak bumalik? Kay simple ng tanong hindi mo masagot, at nasaan ka ba? May trabaho ka na ba?] Paguulit ni daddy sa tanong.

"Don't worry about me, I'm fine and healthy.".

[Bakit ka ba english ng english?] Inis na tanong ni daddy, sorry naman!

"Sorry, nasanay na kasi akong puro english dito." I added an accent with my tagalog para kunyari attached na ko sa Japan.

[Hay nako, kahit kami hindi mo manlang sabihan kung asan ka.] 

"Hindi nga pwede, basta--" Naputol ang sasabihin ko nang magsalita si Enzo.

"Nanishiteruno?" 

Napalingon ako sa kanya at nabalik naman agad ang atensyon ko sa screen dahil may narinig akong dabog ng pinto. 

"Sino yun? Basta I have to get going now. Bye." I ended the call bago humarap kay Enzo.

"How was your experience in being controlled?" Tanong nito agad. 

"Masakit sa ulo pero, kakayanin." I smiled before going to bed.