De volgende dag staat Arthur vroeg op. Ceyda moest een nachtje in het EHBO-post slapen. Haar vader besluit haar mee te nemen naar de Shifterburcht, zodat ze zelf met eigen ogen kan aanschouwen dat er vrede komt.

'Pap, gaan Gavin, Giel en Yordi ook mee?,' vraag ik aan hem.

'Ja, die moeten ook mee,' antwoordt mijn vader.

'Top,' zeg ik en samen met mijn vader loop ik de EHBO-post uit. Ik ben snel hersteld, maar met wel rustig aan doen.

'Gaan we met een groep of alleen wij tweeën?,' vraag ik door aan hem.

'Met een groep van zes,' antwoordt mijn vader.

'Oké,' reageer ik en loop alvast naar de poort, waar ik op de groep wacht om te vertrekken.

Een poosje later komt mijn vader met zes andere mannen aangelopen. Ik glimlach als ik één van de jongens zie, waarmee ik vroeger in de zelfde klas zat. Hij glimlacht terug naar me, maar kijkt daarna snel weg. Zachtjes grinnik ik om hem. Hij kijkt weer terug naar me en steekt zijn tong vlug uit, maar trekt hem al snel weer in.

'Goed, we gaan,' hoor ik dan plots mijn vader zeggen.

Verstoord kijk ik op en zie mijn vader naast me staan. Het zal me niks verbazen als hij het heeft gezien. Hij loopt voor me uit, terwijl ik verbijsterd sta toe te kijken.

'Cey, ga je mee?,' vraagt de jongen, wie net zijn tong naar me uit stak.

'Owh, ja. Ik ga mee inderdaad,' zeg ik bescheiden en voel me een beetje raar worden.

 'Gaat het?,' vraagt hij aan me.

'Natuurlijk Artem,' zeg ik en verkleur een beetje.

'Hey Ceyda, gaat het weer wat beter met je?,' klinkt plots de stem van Giel.

'Hey Giel, ja het gaat weer beter met me. Moet wel rustig aan doen,' reageer ik.

Ik zie de andere wolven ook lopen. Zij lopen ook in mensengedaante rond. Het zijn Gavin, Thomas en Stefan. Giels vader loopt voor ons, naast mijn vader.

Niet veel later komen we aan bij de Shifterburcht, waar de bazen van de burcht op ons staan te wachten. De burcht is nog altijd vernield. Ik sta iets te ver van mijn vader vandaan, maar hoor dat hij met de bazen en Giels vader staat te praten over vrede.

'Dan is er bij deze vrede tussen jullie Shapeshifters van vossen en wolven,' zegt één van de bazen.

Ik loop naar voren en schraap mijn keel. 'Dan stel ik voor om met vossen en wolven de burcht te herstellen,' zeg ik luid.

Iedereen stemt mee in en komt in beweging. Het lijkt erop dat na deze woorden opeens meer vossen en wolven komen aanrennen, die direct beginnen met het herstellen van de burcht. Ik vermoed dat mijn vader daar al aan dacht en ze waarschijnlijk voor alle zekerheid heeft mee genomen.

Plots hoor ik geluid van achter de burcht vandaan komen. Ik kan het geluid niet plaatsen, dus loop ik op het geluid af. Niemand houdt me in de gaten en ik verdwijn achter de burcht. Het geluid blijft alsmaar aanhouden. Het komt achter een bosje vandaan. Ik duw het bosje aan de kant en zie dan tot mijn schrik een hyena zitten. In een rap tempo veranderd de hyena naar een meisje.

'Wil je met me mee gaan?,' vraagt het meisje aan me.

'Aaah! Nee,' roep ik geschrokken uit en ren snel weg. Naar mijn vader toe of naar één van de wolven? Wat is het slimste?