"Δεν Θα υποκυψω ! Θα σταθώ στο ύψος μου και θα σε διάλυσω "

Σικάγο δύο ημέρες αργότερα

Έβαλε τα χέρια στο τσέπες και μπήκε στο μικρό φθηνό μοτελ. Ο κύριος στην υποδοχή τον είχε ήδη μάθει και τον χαιρέτησε. Δίχως να του μιλήσει ανέβηκε στον πρώτο όροφο και έφτασε έξω από την πόρτα του.

Χτύπησε μια φορά και περίμενε υπομονετικά την πόρτα να ανοίξει. Άκουσε βήματα. Ήθελε όσο τίποτα να τελειώνει από αυτό το φιάσκο και να πάρει επιτέλους αυτό που του υποσχέθηκε ο Τζον.

Η πόρτα άνοιξε διάπλατα και εκείνος τον κοιτάξε με ενα πλατύ χαμόγελο στα χείλη .

"Άργησες!"

"Δεν φταίω, είχα δουλειές" Αποκρίθηκε εκνευρισμένος από την ειρωνεία του και μπήκε μέσα.

"Πώς τα πας ; Ελπίζω να έχω καλά νέα
.."

"Είμαι πιο κοντά από ποτέ στον στόχο... " Ο Τζον με ένα σκοτεινό ύφος  έτριψε τα χέρια του...

Την ίδια στιγμή στο σπίτι της Νερισσα.

"Μα που στο διάβολο είσαι επιτέλους Λιαμ ;" μονολόγησε καθώς άλλη μια κλήση έπεσε στο κενό...

Είχαν επέτειο και εκείνος ήταν άφαντος. Η σχέση τους είχε καλυτερέψει κάπως και σε αυτό έπαιξε μεγάλο ρόλο το γεγονός πως δεν βρισκόντουσαν και πολύ. Ο Λιαμ είχε αναλάβει διπλοβάρδια στο τείχος με αποτέλεσμα όταν γυρίζει σπίτι να είναι κουρασμένος για καυγάδες.

Η Νερισσα είχε ήδη ετοιμαστεί. Ο πατέρας της τους είχε ειδοποιήσει ότι θα τος περιμένει για γεύμα. Είχε κάτι σημαντικό να τους ανακοινώσει αλλά ο Λιαμ δεν είχε επιστρέψει ακόμα

Κάθισε στην κόκκινη πολυθρόνα που είχε στο σαλόνι και τράβηξε την κουρτίνα από το παράθυρο. Κόλλησε το βλέμμα της στο δρόμο γεμάτη προσμονή...

Στο σπιτι της Φαιθ λίγες ώρες αργότερα

Πηγαινοερχόταν μέσα στο δωμάτιο συνεχώς.  Αν και δεν ήταν φυλακισμένη εκείνη ένιωθε το ακριβώς αντίθετο. Είχε ειδοποιήσει τον Τζόναθαν μέσω απλού μηνύματος πως αρρώστησε. Αν και την είχε πάρει αρκετά τηλέφωνα εκείνη προτίμησε να απαντήσει σε δυο μόνο κλήσεις του . Δεν ήξερε τι να του πει. Είχε σκεφτεί να του μιλήσει αλλά ένιωθε ότι θα τον τρόμαζε. Από την άλλη η τρελή ιδέα να μιλήσει στην Μεριλ και να μάθει πως γίνεται να απαρνηθεί την φύση της είχε φωλιάσει στο μυαλό της για τα καλά.

Δεν ήθελε τίποτα άλλο από το να είναι ευτυχισμένη. Και για την ίδια ευτυχία ήταν μόνο εκείνος. Άκουσε το κινητό της να χτυπάει. Ειδε το όνομα του  στην οθόνη και αναστέναξε. 

"Έλα αγάπη μου ..." έκανε την φωνή της πιο βραχνή και κάθισε στο κρεβάτι.

"Ακόμα χάλια είσαι ρε μωρό μ ; Μήπως συμβαίνει κάτι και δεν μου το λες ; "

"Τίποτα δεν συμβαίνει ηρέμησε. Απλά ξεκουράζομαι...." Μιλούσε όσο πιο ήρεμα και απαλά μπορούσε για να κρύψει την ένταση της. Ο Τζόναθαν από την άλλη δεν μπορπυσε να περιμένει λεπτό.

"Θέλεις να έρθω να σε δω ;Τόσο καιρό είμαστε μαζί ρε Φαιθ κι ούτε ξέρω που μένεις!" Ακουγόταν ανήσυχος. Εκείνη έπεσε προς τα πίσω και κοίταξε το ταβάνι. Είχε κουραστεί με όλη αυτή τη μυστικοπάθεια...

"Γιατί δεν μιλάς; Ελπίζω να μην με αποφεύγεις . Δεν θα αντέξω να σε χάσω να το ξέρεις... Τέλος πάντων.  Αν νιώσεις καλύτερα ξέρεις που θα με βρεις ..." της έκλεισε το τηλέφωνο χωρίς άλλη κουβέντα.

Η Φαιθ ξάπλωσε στο πλάι. Πήρε αγκαλιά το μαξιλάρι της και αφέθηκε στις σκέψεις της. Ξάφνου άκουσε φωνές από κάτω. Πριν προλάβει να σηκωθεί είδε το χερούλι της πόρτας να κατεβαίνει. 

"Φαιθ; Τι έχεις αγάπη μου ; δύο μέρες τώρα δεν έχει βγει από εκεί μέσα. Ξεκλειδώσε σε παρακαλώ και έλα κάτω.  Ήρθε και η αδερφή σου. Ο πατέρας σας θέλει να σας μιλήσει..."

Αν Και ένιωθε άσχημα για την μάνα της , δεν ηθελε  να της αποκαλύψει τίποτα. Ηξερε πως ούτε και ο Πατέρας της είπε κάτι,  αλλιώς σίγουρα θα εισέπραττε κι από εκείνη κήρυγμα. 

"Δεν Έχω όρεξη μαμά..." Είπε σιγάνα

"Δεν τίθεται θέμα όρεξης αγάπη μου. Πρέπει να έρθεις κάτω. Ο πατέρας σου ήταν ξεκάθαρος. Ούτε σε μένα είπε κάτι.  Θέλει απλά να μας μιλήσει όλους σαν οικογένεια..." Η Φαιθ γέλασε.

"Δεν νομίζω να είναι μόνη της η Νερισσα σωστά;"

"Τι σχέση έχει αυτό τώρα ;"Ρώτησε η Ελπίδα

"Δεν είναι οικογένεια ο Λιαμ μητέρα!" Η Ελπίδα ξεφυσηξε . Αν και δεν ήθελε να φτάσει στα άκρα ανοιγοκλείσε τα βλέφαρα της και η Φαιθ είδε το κλειδί στην πόρτα να γυρίζει.

"Ρε μαμάαααα!" Φώναξε αλλά η Ελπίδα ήταν ήδη πλέον μέσα στο δωμάτιο. 

"Σήκω και ντύσου! Ο Λιαμ είναι άντρας της αδερφής σου , τι στο καλό σε έχει πιάσει;Τόσους μήνες την φροντίζει και την έχει σαν βασίλισσα! Δεν Έχω ακούσει οθτε ένα παράπονο από τα χείλη της και εσύ συνεχίζεις να έχεις αμφιβολίες.... " έκανε μια παύση και έκατσε στο κρεβάτι. 
"Το ξέρω πως είναι δύσκολο να μην έχεις ακόμα ταυτότητα και καταλαβαίνω πως ίσως βλέπεις διαφορετικά κάποιες καταστάσεις αλλά σε παρακαλώ. Αν μ'αγαπάς Κάνε μου την χάρη και έλα κάτω..."

Χάιδεψε τα μακριά της μαλλιά και η Φαιθ δάκρυσε...

"Εντάξει μητέρα. Μόνο για σένα έρχομαι όμως να το ξέρεις..."

Η Ελπίδα σηκώθηκε χαρούμενη. Αποχώρησε από το δωμάτιο και η Φαιθ έκλεισε την πόρτα δίχως καν να σηκωθεί.

"Άχρηστη δύναμη... " μουρμουρησε και πήγε προς την ντουλάπα. Έβγαλε ένα τζιν κι ένα φούτερ και τα πέταξε στο κρεβάτι. Τα κοίταξε για λίγο και αποφάσισε πως αφού ήταν αναγκασμένη να πάει θα τους εκνεύριζε. Έβαλε το φούτερ ξανά μέσα στην ντουλάπα και έβγαλε ένα μαύρο μακρυμανικο μπλουζάκι που αν κι ήταν ζιβαγκο αποκάλυπτε όλο το στήθος της και τα κόκαλα στην περιοχή του ώμου.

Μια δερμάτινη μαύρη φούστα αντικατέστησε το τζιν και τα μαύρα μποτάκια της τα αθλητικά που τόσο της άρεσε να φοράει. Άφησε ελεύθερα τα μαλλιά της και ικανοποιημένη από το αποτέλεσμα έριξε μια τελευταία μάτια στον καθρέφτη.

"Επίσημο δείπνο , ανακοινώσεις και μαλακιες .... " σιγοψυθιρισε και κατέβηκε στην τραπεζαρία.

Πριν μπει μέσα κοίταξε από την χαραμάδα. Η μητέρα της καθόταν δεξιά από τον πατέρα της. Απέναντι της η Νερισσα και δίπλα της ο Λιαμ . Και Μόνο που τον έβλεπε ήθελε να του ορμηξει.

Με το που μπήκε μέσα όπως ήταν φυσικό τράβηξε όλα τα βλέμματα επάνω της.

Ο Ιαν ξέροντας πως η κατάσταση είναι τεταμένη και χωρίς να θέλει να έρθει σε αντιπαράθεση μαζί της την αγριοκοιταξε .

"Δεν άργησα;" Ειπε χαμογελαστή και έκατσε στην μόνη κενή θέση που υπήρχε γύρω από το στρογγυλό τραπέζι. Η μητέρα της ήταν δεξιά και ο Λιαμ αριστερά της. Απέφυγε την οπτική επαφή μαζί του ενώ η Νερισσα την κοιτούσε εχθρικά.

"Για ποτό θα βγεις ; να φάμε ήρθαμε!" Σχολίασε πικρόχολα αλλά η Φαιθ απαξίωσε.

"Κορίτσια ηρεμία!" Ο Ιαν πήρε θέση στην μεταξύ τους διαμάχη και η Νερισσα τράβηξε το βλέμμα της από την αδερφή της.

"Συγνωμη Πατέρα, λοιπόν;Τι ήταν αυτό το τόσο σημαντικό που ήθελες να μας πεις; Ξέρεις έχουμε επέτειο σήμερα κι ήθελα να περάσω λίγο χρόνο με τον αντρα μου ...."έπιασε το χέρι του Λιαμ πάνω από το τραπέζι κι εκείνος το τράβηξε. Της Είχε δηλώσει επανειλημμένες φορές πως μπροστά στους γονείς της δεν θέλει μαλακιες.

"Δεν θα σας καθυστερήσω παιδιά μου... Λοιπόν αφού είστε τόσο καιρό μαζί και αφού ο Λιαμ θα γίνει οικογένεια αποφάσισα να σας χτίσω ένα σπίτι κοντά στο δικό μας...."Η Νερισσα έριξε μια ξινή μάτια στην Φαιθ και γέλασε.

"Αυτό είναι υπέροχο πατέρα!"Αναφώνησε αλλά ο Λιαμ είχε αντίθετη άποψη.

"Με όλο το θάρρος κύριε πιστεύω πως το σπίτι που μένουμε είναι μια χαρά..." Η Νερισσα του ζουληξε το χέρι αλλά εκείνος παρέμεινε απτόητος.

"Το ξέρω αγόρι μου. Είναι καθαρά για λόγους ασφαλείας. Σε λίγο καιρό θα παντρευτείτε.  Σίγουρα θα έρθει κάποια στιγμή και ένα παιδί στο σπίτι.  Στον κόσμο μας η ασφάλεια ειναι το παν και το ξέρεις αρκετά καλά... Δεν Είναι όμως μόνο αυτό που σας ήθελα..."

Η Φαιθ ξεροκαταπιε. Δύο μέρες είχαν περάσει και πίστεψε πως ίσως η τρελή ιδέα να βάλει τον Λιαμ να γίνει σκιά της είχε φύγει από το μυαλό του αλλά ο τρόπος που την κοίταξε ο πατέρας της ήταν αρκετός.  Ανατριχίλα προκλήθηκε σε όλη την σπονδυλική της στήλη.

"Όπως ξέρεις Λιαμ, Σε εμπιστεύομαι αρκετά..."

Ξεκίνησε να λέει.  Ξαφνικά ο Λιαμ αναστατωθηκε. Η Φαιθ το πρόσεξε αμέσως και τον κοίταξε σκεπτική.

"Επειδή έχω μια υποψία πως η Φαιθ κινδυνεύει θα ήθελα να γίνεις ο προσωπικός της φρουρός για λίγο διάστημα..." Η Νερισσα ακούγοντας τον έφτυσε το κρασί της και η Ελπίδα τον κοίταξε με μάτια ορθάνοιχτα...

"Από ποιος κινδυνεύει Ίαν; Τι διάολο λες ;" Σηκώθηκε όρθια αλλά εκείνος την τράβηξε κάτω.

"Θα σου εξηγήσω μετά ηρέμησε λιγάκι...." της ψιθύρισε.

"Δεν Υπάρχει περίπτωση πατέρα να συμβεί κάτι τέτοιο! Εχεις τόσους άντρες ! Αρνούμαι να το επιτρέψω!" Σχολίασε η Νερισσα και σηκώθηκε όρθια ενώ οι μόνοι ήρεμοι μέχρι στιγμής στο τραπέζι ήταν τα δύο βασικά πρόσωπα.  Ο Λιαμ και Η Φαιθ...

"Δεν σε ρώτησα Νερισσα!" Είπε εκνευρισμένος κι εκείνη κάθισε κάτω ρίχνοντας εχθρικές ματιές στην αδερφή της.

Η Φαιθ αδυνατούσε να καταλάβει πως έφτασαν σε τέτοιο σημείο...

"Φταίει ο γκομενος της έτσι; Εκείνος ο θνητός! " Είπε ξαφνικά η Νερισσα και όλο το τραπέζι πάγωσε...

Σας φιλώ