"Τι να το κάνω....."

Πατήστε να παίζει το κομμάτι 💋

Τι να το κάνω που σου παίρνω δυο φιλιά στα κλεφτά
Τι να το κάνω
Τι να το κάνω που σκορπάει κάθε ματιά μια φωτιά
Τι να το κάνω
Σε κάθε όνειρο νομίζω πως σε πιάνω
και όταν βρισκόμαστε σε χάνω
Τι να το κάνω

Εγώ θέλω να σε ‘χω σε αυτήν τη ζωή
και από τον εαυτό μου πιο πάνω
να μπορείς να δεις ανά πάσα στιγμή
πως για σένα μπορώ να πεθάνω
Που σ’ αγαπώ και μ’ αγαπάς τι να το κάνω
σου απαγορεύεται , δεν μου επιτρέπεται το κάτι παραπάνω

Τι να το κάνω που χτυπάει δυνατά η καρδιά
τι να το κάνω
Τι να το κάνω που σου κλέβω μια αγκαλιά στα κλεφτά
Τι να το κάνω
Σε κάθε όνειρο νομίζω πως σε πιάνω
και όταν βρισκόμαστε σε χάνω
Τι να το κάνω

"Λούνα!!!" Ούρλιαξε ο Ίαν και έκανε νόημα στον Λιαμ να σηκωθεί. "Γύρνα πίσω! Δεν θα διακυνδυνεψω να πάθεις κάτι. Ο Λιαμ θα πάει να την βρει. Αυτός είναι ο σωματοφύλακας της" Η Νερισσα σηκώθηκε έξαλλη

"Είσαι με τα καλά σου ;Ποιός ξέρει τι διάολο την έπιασε πάλι και προτιμάς να διακινδυνεψεις την ζωή του πατέρα του παιδιού μου ;"

"Σιωπη εσύ!! Λιαμ γρήγορα πήγαινε πίσω της!" Φώναξε αυτή τη φορά η Ελπίδα και ο Λιαμ έφυγε τρέχοντας.

Βγήκε έξω και προσπάθησε να πιάσει την μυρωδιά της στον αέρα. Χωρίς να χάσει χρόνο άρχισε να ακολουθεί τα ίχνη της. Άκουγε κραυγές και φωνές. Η καρδιά του κόντεψε να φύγει από τη θέση της όταν την βρήκε λίγα λεπτά αργότερα βαθειά μέσα στο δάσος . Πεσμένη στα γόνατα με την πλάτη της προς την μεριά του έπιανε το χώμα και το έσφιγγε γερά στις παλάμες της.

Παγωμένος στο θέαμα και βλέποντας την τόσο επηρεασμένη κατάλαβε πως δεν ήταν ο μόνος τρελός. Πώς δεν ήταν ο μόνος που λαχταρούσε τον απαγορευμένο καρπό... Την πλησίασε και στάθηκε πίσω της. Έκπληκτος διαπίστωσε πως έκλαιγε σιγανά...

"Φαιθ..." ψέλλισε και είδε τα χέρια της να σφίγγουν πιο πολύ σε γροθιές.

"Φύγε Λιαμ " Τραυλισε και αμέσως μόλις ένιωσε αδύναμη το αντιγυρισε σε γρυλισμα...

"Όχι!" Της ειπε και γονάτισε πίσω της.

Η αφήγηση αλλάζει

Νιωθω τα χέρια του να τυλίγονται γύρω μου και θέλω να ουρλιάξω. Θέλω να κλάψω όπως δεν έχω κλάψει ποτέ. Παιδί; Ακόμα δεν μπορεί να το χωρεσει το μυαλό μου... κι αυτό το βλέμμα της. Αυτή η απαξίωση και η ζήλια που έβγαλε προς το πρόσωπό μου ήταν το αποτελειωμα.

"Άφησε με να σου μιλήσω..." λέει και πονάω. Γιατί πονάω;Αφού ήξερα γαμωτο πως το επόμενο πρωί όλα θα αποτελούν παρελθόν. Με πιο γαμημένο δικαίωμα πονάω; ΜΕ ΚΑΝΕΝΑ! Δεν μου ανήκει... Δεν είναι δικός μου και δεν θα γίνει ποτέ...

Με.σφιγγει και τραβαει στο κορμί του. Δεν μπορω ... Νιώθω πως ραγιζω και ξέρω πως δεν θα κολλήσω ποτέ το σπασμένο κομμάτι...

Λιαμ POV

Την αισθάνομαι... Την μυρίζω και ανάθεμα αν μπορώ να κάνω κάτι για να επαναφέρω τα γαμημένα μάτια της στο χρυσό που λατρεύω... Μετάνιωσα; Όχι... Όχι και το λέω στο λόγο μου.

Σκύβω στο λαιμό της και τα μαλλιά της είναι υγρά από τα δάκρυα... Σώπα μωρό μου ... Σώπα,θέλω να φωνάξω αλλά δεν βγαίνει φωνή... Έτσι όπως τα έκανα ο μαλακας καλά να πάθω...

"Δεν υπάρχει τίποτα για σένα πλέον εδώ..." την ακούω να μου λέει και σβήνω. Σβήνω γιατί όλη νθχτα πακέτα με τους δαίμονες μου .πάλευα με τον θάνατο της μάνας μου και κατάλαβα πως η καρδιά μου δεν ορίζει όσα το μυαλό προστάζει.

"Από την πρώτη στιγμή που ύψωσα το βλέμμα μου πάνω σου ήξερα πως θα ήσουν μπελάς.. ήξερα πως αυτά τα μάτια με κέρδισαν πριν καν προλάβω να εκφέρω γνώμη και άποψη. Πριν καν προλάβω να αντιληφθώ γύρω μου τον κόσμο..."

Η αφήγηση αλλάζει

Ακούγοντας τον τίναξε τα χέρια του από πάνω της.

"Πώς τολμάς;"

"Φαιθ ..."

"Σκάσε! ΒΟΥΛΩΣΕ ΤΟ!!! ΦΎΓΕ ΠΟΥ ΝΑ ΣΕ ΠΑΡΕΙ Ο ΔΙΑΟΛΟΣ !!!" Κραυγασε δυνατά και στάθηκε απέναντι του. Τα μάτια της ήταν κατάμαυρα και η αυτά που αναδυε το κορμί της φώναζε κίνδυνο αλλά ο Λιαμ δεν δίστασε.  Πήγε κοντά της και ρίσκαρε.

Μια κίνηση ήταν αρκετή. Τον έπιασε με μόνο ένα χέρι και τον σήκωσε ψηλά. Ούρλιαξε και τον εκτόξευσε στο δέντρο που υπήρχε πίσω του. Ήταν εκτός εαυτού. Δεν άντεξε να διαχειριστεί όσα της είπε.

"ΑΠΌ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΣΤΙΓΜΗ; ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΓΑΜΗΜΕΝΗ ΣΤΙΓΜΗ;;;"  φώναξε και ορμηξε κατά πάνω του. Για εκείνον δεν υπήρχε περίπτωση να αντιδράσει. Δεν θα την πείραζε. Για Πρώτη φορά στα χρονικά έδειχνε κάποιες δυνάμεις κι αυτό από μόνο του ήταν εκπληκτικό και συνάμα τρομακτικό.

"ΕΜΠΡΟΣ! ΤΙ ΠΕΡΙΜΈΝΕΙΣ; ΑΠΟΤΕΛΕΙΩΣΕ ΜΕ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΝΤΈΧΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΉΘΕΙΑ!" Της απάντησε και την εξόργισε ακόμα πιο πολύ. Ξάφνου το σώμα της αιωρηθηκε χωρίς καν να βγάλει φτερά. Μαζί της σήκωσε κι εκείνον.

"ΜΠΟΡΕΊΣ ΝΑ ΤΟ ΑΡΝΗΘΕΙΣ ΑΛΛΆ ΕΛΙΩΝΕΣ ΣΤΑ ΧΈΡΙΑ ΜΟΥ ΠΟΥ ΝΑ ΠΆΡΕΙ !! ΣΕ ΈΝΙΩΣΑ! ΣΕ ΝΙΏΘΩ!!!" Είπε ξανά και τότε συνέβη... τα κατάμαυρα μάτια της άρχισαν να λαμπιριζουν , τρεμοπαιζαν σαν δύο αστέρια που χάνουν το φως λίγο πριν σβήσουν. Τα χείλη της τρεμουλιασαν και λίγο πριν χάσει την αιώρηση ο Λιαμ πρόσταξε , την κράτησε εκείνος αυτή τη φορά  και έπεσαν απαλά στο έδαφος.

Το μαύρο έγινε χρυσό και το χρυσό χάραξε ένα καινούριο διαφορετικό χρώμα... Ένα αχνό λευκό με βιολετί ίριδα.. απλά μαγικό...  Το μόνο λάθος ήταν πως χανόταν πίσω από τα δακρυσμένα της μάτια.

Απομακρύνθηκε από κοντά του και ξέσπασε σε λυγμούς...

Δεν είχε κουράγιο να παλέψει. Δεν είχε κουράγιο να σταθεί και να τον κοιτάξει. Δεν είχε καν το κουράγιο να ξεστομίσει όσα η καρδιά υπαγόρευε...

"Κοίταξε με ... Τίποτα δεν είναι σίγουρο γι αυτό το μωρό... Μην μου το κάνεις αυτό γαμωτο σου !!"Της είπε και πήγε από πίσω της. Την αγκάλιασε  και χώθηκε στον λαιμό της.

"Μίλα μου μικρε μου διάολε! Μιλά μου ... " Έκανε στην άκρη τα μαλλιά της και άρχισε να αφήνει μικρά φιλιά στον λαιμό της . Η Ελπίδα πως θα γυρίσει να τον κοιτάξει φωλιάζε μέσα του αλλά άρχισε να εξασθενεί...

Προσπάθησε να την γυρίσει προς το μέρος του αλλά εκείνη αρνήθηκε. Σκούπισε τα μάτια της και κοίταξε το δάσος που απλωνόταν μπροστά τους. Ήταν το τέλος... Δεν υπήρχε τίποτα για εκείνη. Τίποτα εκτός από μια ζωή μακριά του. Δεν θα έμπαινε ποτέ ανάμεσα σε εκείνον και την.αδερφη της πόσο μάλλον με ένα παιδί. Ήταν λάθος. Όλα μέσα στο κεφάλι της ήταν λάθος...

"Μην με διώχνεις....απλά μην το κάνεις..." της ψιθύρισε και πήγε από μπροστά της. Έπιασε το πρόσωπο της ανάμεσα στα χέρια του και την ανάγκασε να τον κοιτάξει.

"Για σένα απαρνήθηκα την ίδια μου την ύπαρξη... τα πιστεύω και τους στόχους της ζωής μου. Συνεχίζω να το κάνω...και θα συνεχισω. Μην με διώχνεις, μόνο αυτό σου ζητώ..."Έσκυψε και φίλησε απαλά τα υγρά της χείλη... Η Φαιθ προς μεγάλη του έκπληξη ανταπέδωσε το φιλί και πίεσε τα χείλη της πάνω στα δικά του. Η στιγμή όμως δεν κρατησε πολύ... Σηκώθηκε και περπάτησε μέχρι την άκρη του μονοπατιού που οδηγούσε πίσω.

"Αντίο Λιαμ ...." Ψέλλισε δίχως να τον κοιτάξει και σαν σφαίρα εξαφανίστηκε από μπροστά του...

Σας φιλώ