"Αν δεν πάρεις από την αρχή το πάνω χέρι θα σε πνίξει... το σκοτάδι θα σε καταβροχθίσει και θα χαθείς..."

"Λοιπόν; για που το βαλες μικρε διάολε;" της Ειπε κι εκείνη τον έσπρωξε μακριά της.

"Μετά από το στραβή,το τυφλή, το φρικιό έγινα και διάολος;" Ειπε νευριασμένη

"Λάθος... Μικρός διάολος!" Την διόρθωσε κι εκείνη στριφογυρίσε τα μάτια της.

"Σωστά, ο μεγάλος είσαι εσύ να φανταστώ... " Ο Λιαμ γέλασε.  Εκείνη τον αγνόησε και έβγαλε ξανά το  πόδι της έξω από τείχος.

"Πολύ βιαστική είσαι νυχτιάτικα...Και υποθέτω πως δεν ξέρει κανείς για την βραδινή σου εξόρμηση..." Τα λόγια του έσταζαν ειρωνεία.  Η Φαιθ τον αγριοκοιταξε, βγήκε ολόκληρη και ύψωσε περήφανα το μεσαίο της δάχτυλο προς το μέρος του.

Χάθηκε δίχως να του απαντήσει...

"Καλά...." μουρμουρησε και άναψε ένα τσιγάρο.  Σε λίγοτερο από πέντε λεπτά η Νερισσα έκανε την εμφάνιση της. Ήταν ντυμένη αρκετά προκλητικά.  Έτοιμη για εκείνον  όπως ακριβώς την ήθελε...

{.....}

Καθισμένη στο γνωστό δέντρο κοίταζε ανυπόμονα τα αυτοκίνητα για ακόμα ένα βράδυ.  Ξάφνου άκουσε βήματα προς το μέρος της .

"Να φανταστώ κάνεις πάλι την μαϊμού;" Η φωνή του έσκασε σαν μελωδία στα αυτιά της. Πάλι δεν τον κατάλαβε..

Κατέβηκε κάτω αρκετά προσεκτικά για να μην προσγειωθεί ξανά επάνω του και τίναξε τα ρούχα της.

"Και να έπεφτες δεν θα είχα θέμα όμορφη..." Σχολίασε ο Τζόναθαν και την πλησίασε. Η Φαιθ κοκκίνισε ελαφρά στον προσδιορισμό που της έδωσε. Κανένας ποτέ δεν την χαρακτήρισε όμορφη εκτός φυσικά από την οικογένεια της. Πάντα θεωρούσε τον εαυτό της περίεργο λόγο των ματιών της.

"Θα είχα όμως εγώ..." μουρμουρησε η Φαιθ και του χαμογέλασε.

"Από ότι καταλαβαίνω είναι το στέκι σου εδώ πέρα έτσι;" Ρώτησε εκείνος και της έδειξε το δέντρο.

"Ας πούμε πως με εξιτάρει να βλέπω τα αυτοκίνητα. Ο τρόπος που τρέχουν, είναι μαγικός"

"Θα ήθελες να μπεις μέσα σε ένα από αυτά;" Τα μάτια της γυαλισαν προς στιγμήν και μόνο στην ιδέα.

"Και το Ρωτάς;" Ο Τζόναθαν γέλασε και τις άπλωσε το χερι του . Αν Και δίστασε στην αρχη το έπιασε και τον ακολούθησε...

{......}

"Όταν λες ότι ο Τζον εθεαθει στην πόλη τι εννοείς ;" έχουμε να τον δούμε σχεδόν έναν αιώνα... " Η Ελπιδα πλησίασε το παράθυρο σκεπτική και ο Ίαν την αγκάλιασε από πίσω.  Έβαλε το κεφάλι του στον λαιμό της και αναστέναξε

"Δεν ξέρω αγάπη μου ,έχω ήδη μιλήσει με τον Ντομ και σκέφτομαι να αυξήσω λιγάκι την ασφάλεια στο τείχος. Να σε ρωτήσω κάτι άσχετο;" Η Ελπιδα κούνησε το κεφάλι.  Ο Ίαν πήρε μια βαθειά ανάσα και κοίταξε το πρόσωπο της μέσα από το τζαμι

"Κάποιος μου είπε πως είδε σήμερα την Νερισσα με τον καινούριο... " Η φωνή του έβγαλε προβληματισμό.

"Ε και ; Δεν είναι κακο..." απάντησε η Χόουπ και γύρισε προς το μέρος του. Έκλεισε τα μάτια της και ακούμπησε το μέτωπο του.

"Σε Έχω μάθει τόσα χρόνια μωρό μου... Ρωτά με, δεν χρειάζεται να νιώσεις όσα νιώθω"

"Ωραία λοιπόν.  Ποιος είναι ο προβληματισμός σου ακριβώς;"

"Τον είδαν να βρίσκεται χωμένος μέσα στον λαιμό της Ελπίδα!" Εκείνη γελάσε...

"Ίσως ήρθαν πιο κοντά ,που είναι το κακο μεγάλη γυναίκα είναι Ίαν "

"Το ξέρω αυτό , και φαίνεται καλό παιδί απλά όσο να και είναι κι αυτή το κορίτσι μου..."ελαφρος λυπημένος πήγε προς το κρεβάτι

"Το κορίτσι σου είναι ολόκληρη γυναίκα, ίσως ήρθε η ώρα της ..." Η Ελπίδα τον πλησιάσε και τον ξάπλωσε στο κρεβάτι. Ανέβηκε από πάνω του και τίναξε τα μακριά μαλλιά  της...

"Προσπαθείς να με αποπλανησεις γυναίκα;" της Ειπε και τοποθέτησε τα χέρια του στους γλουτούς της.

"Δεν βλέπω να σε πειράζει..." του απάντησε πονηρά...

Με ενα απότομο γύρισμα την ξάπλωσε στο κρεβάτι και ανέβηκε πάνω της ...

{.......}

Οι αναστεναγμοί της καθώς δάγκωνε με μανία την σάρκα της και ρουφούσε το αίμα της γέμισαν όλο το δάσος. Ήταν κατηγορηματικός ωστόσο προς το μέρος της. Τής το ξεκαθάρισε από την αρχή πως δεν γούσταρε τα δαγκώματα επάνω του κι εκείνη το δέχθηκε. Η απόλαυση εξάλλου από το δικό του δάγκωμα ήταν εξίσου καλή...

Την έβαλε να ακουμπάει πάνω στα ερείπια από τα τείχη και σαν ζώο ξεσπούσε τις ορμές του πάνω της. Μπορούσε να νιώσει την ικανοποίηση της η οποία τονώνε το Εγώ του ακόμα περισσότερο...

Ακούγοντας ένα τελευταίο ουρλιαχτό από τα χείλη της , της έπιασε τα μαλλιά και μπήκε μέσα της δυνατά. Βγήκε και τελείωσε αμέσως.

Γυμνός, χωρίς ίχνος ντροπής πήγε μέχρι το παντελόνι και έβγαλε το πακέτο με τα τσιγάρα.  Άναψε ένα και την κοίταξε. Η Νερισσα με μια έκφραση Νιρβάνας στο πρόσωπο της χαμογελούσε. Είχε ήδη σηκωσει την φούστα της και το εσώρουχο και καθόταν στο βράχο χαζεύοντας τον.

"Δεν Έχω ξανανιώσει έτσι . Ήταν απίστευτο!" Σχολίασε και σηκώθηκε.  Τον πλησίασε και πέρασε προκλητικά τα δάχτυλα της πάνω από το γυμνό του στήθος.. Ο Λιαμ τα επαισε ελαφρά και τα κατέβασε.

"Δεν είμαι συναισθηματικός τύπος Νερισσα ... ούτε μου αρέσουν τα γλυκαναλατα και τα ρομαντικά. Ζω την στιγμή στα άκρα και όταν γουστάρω κάτι το απολαμβάνω... Που Θα πάει σιγά σιγά θα μάθεις..."Αν και κατσουφιάσε στην αρχή κράτησε σαν φυλαχτό τα τελευταία του λόγια και απομακρύνθηκε...

"Λέω να πάω σπίτι , θα σε δω αύριο;" Ο Λιαμ γελασε. Η Νερισσα άρχισε ήδη να δείχνει σημάδια εξάρτησης και τον εξίταρε.  Ήταν πραγματικά μια κούκλα άλλωστε. Είχε ήδη ακούσει στην πόλη ότι ήταν δύσκολη γκόμενά αλλά να, που μέσα σε λίγες μόνο μέρες υπέκυψε στην γοητεία του. 

"Θα είμαι στη πόλη το απόγευμα. Έλα στο Ρέντινγκ κατά της 8 για καφέ..." Με ένα χαμόγελο που έφτανε μέχρι τα αυτιά τον αποχαιρέτησε και χάθηκε μέσα στο δάσος....

{......}

Με την έξαψη ζωγραφισμένη στα κατακόκκινα μάγουλα της ένιωθε πιο ζωντανή από ποτέ καθώς κατέβασε τα πόδια της από το αυτοκίνητο. Ο Τζόναθαν της χάρισε μια αξέχαστη βόλτα... Ήταν ότι ακριβώς αναζητούσε σε έναν άντρα ενώ η δυναμική του χαρακτήρα του την ενθουσίαζε. 

"Ήταν απλά τέλειο!" Αναφώνησε χαρούμενη όταν πάτησε στο έδαφος.

"Που να σε πάρω μαζί μου και σε αγώνα!" Της Είπε και την πλησίασε...

"Θα το ήθελα είναι η αλήθεια αλλά και με την βόλτα δεν έχω κανένα παράπονο. Ομολογώ πως είσαι εξαιρετικός οδηγός!"

"Και Όχι μόνο...." είπε πονηρά και μείωσε την απόσταση ανάμεσα τους.

"Τρελαίνομαι για τα μάτια σου ... αυτή η διαφορετικοτητα σου με φτάνει στο Θεό..."  Η Φαιθ για πρώτη φορά στη ζωή της ένιωσε ποθητή αλλά πάραυτα κράτησε χαμηλό προφίλ. Δεν έμαθε να εμπιστεύεται πόσο μάλλον να αφήνεται σε έναν άντρα. Στην αρχή αρκετοί είχαν προσπαθήσει να την πλησιάσουν ερωτικά αλλά τους έδιωχνε όλους με αποτέλεσμα να την κοροϊδεύουν με τον καιρό. Είχε μια εξωτική ομορφιά που ξεπερνούσε ακόμα και την Νερισσα που έμοιαζε με μοντέλο.  Το αποτέλεσμα όμως για εκείνη ήταν άσχημο.  Άρχισαν να της κολλάνε διαφορά παρατσούκλια και οι άντρες την απέφευγαν ξέροντας πως δεν έχουν μέλλον.

"Νομίζω πως υπερβάλλεις..." είπε χαμηλόφωνα αλλά ο Τζόναθαν ήταν μαγεμένος από την ομορφιά της . Έσβησε το κενό μεταξύ τους και πιάνοντας την απροετοίμαστη πήγε να την φιλήσει αλλά εκείνη απομακρύνθηκε.

"Συγνωμη , απλά είναι λιγάκι απότομο για μένα όλο αυτό...." Είπε βιαστικά και έτρεξε προς το δάσος αφήνοντας τον πίσω να αναρωτιέται τι έκανε λάθος...

"Ηλίθια! Πήγε να σε φιλήσει κι εσύ! Εσύ τα κατέστρεψες όλα!" Έβριζε τον εαυτό της και αύξησε ταχύτητα.. λίγα λεπτά αργότερα βρέθηκε έξω από το τείχος. Επικρατούσε απόλυτη σιγή, το φεγγάρι ήταν αρκετά ψηλά και ολογιομο . Το κοίταξε για λίγο και αναρωτήθηκε αν νιώθει κι εκείνο μοναξιά... Έβαλε το πόδι της μέσα απ το τείχος και ένιωσε ξανά την μαγεία να την κατακλύζει. 

Στο επόμενο όμως βήμα Βρέθηκε κολλημένη στο πιο μεγάλο τείχος . Ένιωσε ένα απότομο πονο στο κεφαλι  καθώς η σύγκρουση ήταν αρκετά δυνατή και έκλεισε τα μάτια. Πριν προλάβει να τα ανοίξει αισθάνθηκε μια θέρμη στα χείλη της , κάποιος την φίλησε... κάποιος τόλμησε να κλέψει από εκείνη το πρώτο της φίλι δίχως την άδεια της. Ένα φιλί που θα έδινε απλόχερα στον Τζόναθαν λίγα λεπτά πριν... ανοιγοκλείσε τα βλέφαρα της και έσπρωξε από πάνω της τον άντρα. Μαύρο... Έβλεπε μόνο μαύρο. Έπιασε το κεφάλι της και αισθάνθηκε το αίμα... Δευτερόλεπτα αργότερα κατέρρευσε στο έδαφος...

Σας φιλώ....