"Τυφλωμένη από το μίσος καταστρέφεις τα πάντα γύρω σου χωρίς να σκεφτείς τις συνέπειες "

Με τα μάτια της κλειστά και βουρκωμένα ξάπλωνε στο κρεβάτι. Μόλις άκουσε την πόρτα να ανοίγει έσφιξε το μαξιλάρι και έκανε πως κοιμάται. Ο Λιαμ βλέποντας την αναστέναξε. Καταβαθος ήξερε πως της είχε φερθεί σκαρτα αλλά κι εκείνη δεν βοηθούσε με την συμπεριφορά της.

Πλησίασε και στάθηκε στο πλάι του κρεβατιού παρατηρώντας την καλά. Δεν χρειάστηκε ούτε δευτερόλεπτο για να καταλάβει πως ήταν ξύπνια. Δεν είχε όμως την όρεξη της. Στην γλώσσα τού,υπήρχε ακόμα η γεύση της Φαιθ. Όσο και να το αρνιόταν όμως κατά βάθος το μόνο που ήθελε ήταν να γυρίσει πίσω, να σκαρφαλώσει στο κρεβάτι της και να τελειώσει ότι άρχισε.

Η Νερισσα άνοιξε δειλά τα βλέφαρα της. Νομιζε πως την κοιτούσε αλλά ο Λιαμ ήταν χαμένος στο κενό.

"Είσαι καλά;" Ρώτησε και τον επανέφερε στην πραγματικότητα.

"Μια χαρά. Πέσε κοιμήσου..."Έβγαλε τα ρούχα του αλλά εκείνη ανασηκωθηκε στο κρεβάτι. Πήρε μια λυπημένη έκφραση και τον κοίταξε.

"Πρέπει να μιλήσουμε..." Είπε σιγανά...

"Μετά από όσα έκανες δεν έχουμε τίποτα να πούμε " Έκοψε την φόρα της αλλά εκείνη επέμενε.

"Υπάρχει εξήγηση για την συμπεριφορά μου εντάξει;Δεν είμαι καμία τρελή..."

Την κοίταξε γεμάτος απάθεια. Δεν τον ενδιέφεραν οι χαζές δικαιολογίες. Είχε ακούσει αρκετές από τα χείλη της.

"Θα τα πούμε το πρωί. Δεν έχω όρεξη για κουβεντούλα..." Φόρεσε ξανά την μπλούζα του και άνοιξε την πόρτα.

"Νομίζω πως είμαι έγκυος Λιαμ !!" Του φώναξε κι εκείνος πάγωσε.

"Τι είπες;" Γύρισε απότομα και την κατακεραύνωσε με το βλέμμα του. Ήξερε πως οι πιθανότητες ήταν λίγες αλλά και πάλι πρόσεχε. Εκτός αυτού είχε να την αγγίξει περίπου ένα μήνα.

"Αυτό που άκουσες! Κάτι συμβαίνει στο σώμα μου που δεν μπορώ να εξηγήσω! Το νιώθω σου λέω!"

Με μια κίνηση έσπασε στα δύο το μικρό τραπεζάκι που είχε πάνω τα καλλυντικά της. Η Νερισσα ξέσπασε σε κλάματα.

"Γιατί το κάνεις αυτό;! Νόμιζα πως μ'αγαπάς... Για το Θεό θα παντρευτούμε !!"Ούρλιαξε και σηκώθηκε.

Ο Λιαμ παρέμεινε σιωπηλός. Το στήθος του ανεβοκατεβαίνε σαν τρελό. Με μια τελευταία μάτια σηκώθηκε και έφυγε από το σπίτι.

1 ώρα μετά....

Μπορεί το αλκοόλ να μην τους επηρέαζε όπως έκανε με τους κοινούς θνητούς , τα 3 μπουκάλα ουίσκι όμως που άδειασε ήταν αρκετά για να μεθυσουν το τραυματισμένο του μυαλό. Ο ουρανός ήταν ακόμα σκοτεινός. Χωρίς να νοιάζεται για την ώρα ακολούθησε το μικρό χωματόδρομο. Τα βήματα του τον έφεραν εκεί που η καρδιά του όριζε.. 

Με ένα σάλτο ανέβηκε στο παράθυρο. Ήταν έτσι ακριβώς όπως την άφησε. Στην ίδια στάση, η έκφραση του προσώπου της ήταν και γαλήνια.

Μπήκε μέσα και έκλεισε το παράθυρο πίσω του. Στάθηκε ξανά μπροστά από ένα κρεβάτι, να κοιτάζει σαν τον ψυχακια μια γυναίκα να κοιμάται αλλά αυτή τη φορά ήταν στη σωστή.

Άπλωσε το χέρι του και χάιδεψε τα μαλλιά της. 

"Γιατί με ηρεμεις μικρε μου διάολε;" ψιθύρισε απαλά... Αν και μπορούσε να ελέγξει τις επιλογές και το κορμί του αποφάσισε να παραδοθεί. Ξάπλωσε όσο πιο σιγά μπορούσε δίπλα της. Είχε ενημερώσει φυσικά πως ήταν αδιαθετη όταν την έφερε σπίτι και ήταν σίγουρος πως δεν θα τους ενοχλήσει κανείς.

Ξάφνου εκείνη νιώθοντας την ζεστασιά δίπλα της άπλωσε το χέρι της και τον αγκάλιασε. Ακόμα κοιμόταν αλλά αυτό δεν την σταμάτησε από το να προκαλέσει τα έντονα χτυποκαρδια του.

"Θα καω στην κόλαση μωρό μου ..." της είπε και μέσα στην ζάλη έσκυψε και άφησε ένα φιλί στα κατακόκκινα χείλη της. Η Φαιθ κουνήθηκε.

"Δεν το θέλω αυτό το παιδί... Δεν θέλω καν να τη βλέπω..." συνέχισε να μουρμουραει ώσπου έχωσε το κεφάλι του στο λαιμό της.

"Με τραβάς σαν γαμημένος μαγνήτης, ίσως φταίει το μίσος που νιώθω για σένα ,ίσως πάλι φταίνε αυτά τα γαμημένα πανέμορφα μάτια σου που με πνίγουν κάθε φορά που τα κοιτάζω... Ναι μωρό μου τώρα το παραδέχομαι, τρελαίνομαι να τα κοιτάζω... τρελαίνομαι να χάνομαι μέσα τους ... Να πνίγομαι να λιώνω..." Έκανε μια παύση και έβγαλε τα δόντια του. Μύρισε το άρωμα που αναδυε το κορμί της και ικανοποιήθηκε. Είχε ακόμα πάνω της την μυρωδιά του...

Χωρίς να υπολογίζει τίποτα την δάγκωσε. Η Φαιθ πετάχτηκε αλλά έκλεισε το στόμα της με το χέρι του πριν προλάβει να φωνάξει. Μέσα στον πανικό της δεν κατάλαβε καν τι γινόταν.

"Σςςςς εγώ είμαι " Της ειπε και χάθηκε ξανά .  Ακούγοντας τον το κορμί της παρέλυσε. Για κάποιο λόγο δεν ήθελε να φέρει αντίσταση.  Μόλις μίλησε το αλκοόλ στην ανάσα του γέμισε τα πνευμόνια της αμέσως. Δάγκωσε πιο δυνατά.  Πιο απαιτητικά. Η Φαιθ άρχισε να ζαλιζεται και προσπάθησε να τον απωθήσει από πάνω της αλλά εκείνος την πρόλαβε και τραβήχτηκε.

Κοίταξε βαθειά μεσα στα μάτια της και το μόνο που ειδε ήταν η αντανάκλαση του πάνω τους.

"Λιαμ ..." Η φωνή της αν και έτρεμε του έδωσε όλα όσα ζητούσε. Την ανταπόκριση που καταβαθος ήξερε ότι θα βρει και την φοβόταν...

Πέρασε το χέρι του κάτω από την μπλούζα της και αυτή τη φορά την αφαίρεσε μονομιάς.  Η Φαιθ είχε όλες τις αισθήσεις της. Όλο αυτό ήταν απαγορευμένο.

"Δεν πρέπει..." του ειπε αλλά ο Λιαμ της έκλεισε το στόμα με το δάχτυλο του.

"Ασε με να το κρίνω εγώ αυτό..." Είπε και τράβηξε το χέρι του. Συνθλίψε τα χείλη του στα δικά της με μανία κι εκείνη ανταπέδωσε. Μπορεί ο αέρας να μην έφτανε αλλά δεν σταματούσαν.  Το φιλί αναζωπύρωσε όσα σταμάτησαν στο δάσος.

"Καταλαβαίνεις τι μου ζητάς να κάνω; Τι κάνεις εσύ ο ίδιος... Ποιος είσαι και ποια είμαι..." του ειπε πάνω στο φίλι αλλά εκείνος δάγκωσε τα χείλη της και συνέχισε να την φιλάει. Δεν χρειαζόταν υπενθύμιση.  Ήξερε ακριβώς και ποια ήταν και τον ρόλο της στη ζωή του.

Το μόνο που άκουγες ήταν οι γρήγορες ανάσες τους καθώς άρχισαν να αφαιρούν κάθε εμπόδιο που ονόμαζαν ρούχο από πάνω τους.

"Θα το μετανιώσεις αύριο...μαζί με Σ'ενα κι εγώ " του ειπε διακόπτοντας το φιλί και ο Λιαμ έπιασε το πρόσωπο της και το εκλεοσε ανάμεσα στα χέρια του. Είχε ήδη πάρει θέση ανάμεσα της και ο ανδρισμος του ήταν έτοιμος. Σταμάτησε όμως, σταμάτησε και κοίταξε τα χρυσά της μάτια.

"Το ξέρω..." Είπε και μπήκε μέσα της χωρίς προηγούμενο.  Η αίσθηση καθώς γέμιζε το κορμί της δεν είχε καν μέτρο σύγκρισης με του Τζόναθαν. Η Φαιθ εξτασιασμενη τράβηξε τον λαιμό του και τον δάγκωσε.

"Γαμωτο σου διάολε!"Της φώναξε γεμάτος πόθο και σφράγισε τα βλέφαρα του...

Η Φαιθ συνέχιζε να πίνει από εκείνον αχόρταγα . Ο Λιαμ κάθε φορά που έβγαινε από μέσα της έμπαινε ακόμα πιο δυνατά. Μικρές κραυγές έβγαιναν από τα χείλη της αλλά δεν την σταμάτησαν. Η αίσθηση της καυτης ανάσας της στο λαιμό του σε συνδυασμό με το ρούφηγμα της ήταν κάτι πρωτόγνωρο για εκείνη. Και οι δυο ήξεραν πως ήταν απαγορευμένο να αλληλοδαγκωθουν και δεν το τόλμησαν πάρα την έξαψη και την κάψα που κυριαρχούσε ανάμεσα τους.

Ο Λιαμ όμως ήταν σκέτη αναρχία από παιδί. Δεν κατάφερε να αντέξει.  Έβαλε το χέρι του στο πίσω μέρος του κεφαλιού της και την ανασηκωσε.

"Δάγκωσε με !"Πρόσταξε κι εκείνη υπάκουσε. Χώθηκε στον λαιμό του και εμπηξε τα δόντια  της στη σάρκα του. Ο Λιαμ  αναφώνησε από ηδονή. Έβγαλε τα δικά του και εστίασε στον γυμνό της ώμο. 

"Φαιθ;; Είσαι καλά εκεί μέσα;;" Ακούστηκε ξαφνικά η φωνή του πατέρα της ...

Σας φιλώ