"Σε αφήνω, ποτέ δεν σε είχα στην πραγματικότητα..."

Η φωνή του αναταραξε τον Λιαμ. Δεν έκανε όμως καμία κίνηση να βγει από μέσα της. Η Φαιθ τραβήχτηκε και σκούπισε τα χείλη της προσπαθώντας να τον απωθήσει.

"Κόρη μου απάντησε μου ! Θα σπάσω την πόρτα!" Η Φαιθ ήξερε πως η έκφραση που χρησιμοποίησε ο πατέρας της δεν είχε σημασία. Αν ήθελε έκανε το πόμολο και έβγαζε την πόρτα απευθείας.

"Λιαμ φύγε!" Είπε σιγανά και αποκολληθηκε από πάνω του. Μέσα στη ζάλη του ήξερε πως έφτανε μια στιγμή για να τιναχθουν όλα στον αέρα αλλά η Φαιθ έπιασε το πρόσωπο του στα χέρια και τον κοίταξε.
"Σε ικετεύω... Απλά φύγε " του ξαναείπε κι εκείνος υπάκουσε. Σηκώθηκε από το κρεβάτι και ξεκίνησε να βάζει τα ρούχα του.

"Πατέρα όλα καλά! Μην μπεις έκανα μπάνιο και ντύνομαι..." Απάντησε δυνατά. Ο Λιαμ ντύθηκε με αστραπιαία ταχύτητα. Σκαρφάλωσε στο παράθυρο και την κοίταξε. Την δεδομένη στιγμή όχι μόνο δεν μετανιωνε αλλά ήθελε να μπει ξανά μέσα και να συνεχίσει...

Βλέποντας τον στο παράθυρο η καρδιά της άρχισε να τρέμει. Ούτε εκείνη ήθελε να φύγει κατά βάθος . Ηταν ο εχθρός της όμως , ο άντρας της αδερφής της , δεν μπορούσε να κάνει και πολλά ο Λιαμ  με ένα σάλτο πήδηξε από το παράθυρο και εκείνη έμεινε μόνη.  Χάθηκε για ένα δευτερόλεπτο στις σκέψεις της και στην κατάληξη της βραδιάς , ήταν τόσο τρομακτικό το γεγονός πως έκανε έρωτα μαζί του.

" πατέρα έχει συμβεί κάτι;" ρώτησε και φόρεσε τα ρούχα της. Πάνω στο κορμί της υπήρχαν ακόμα τα σημάδια του. Η μυρωδιά και η ένταση της στιγμής. Δεν μπορούσε να ρισκάρει να μπει μέσα. Δεν ήταν καν σίγουρη αν ο πατέρας της θα μπορούσε να τον μυρίσει.

" όχι απλά σε άκουσα να φωνάζεις και τρόμαξα" η Φαίθ γέλασε αλλά αμέσως το πρόσωπο της σκοτείνιασε.

" όχι όλα είναι μία χαρά,μπορώ να κοιμηθώ;  Θα τα πούμε αύριο το πρωί"

"Όπως επιθυμείς κοριτσάκι μου. Αύριο  έχουμε και το οικογενειακό γεύμα ελπίζω να μην το ξέχασες..."

"Πώς θα μπορούσα;Καληνύχτα πατέρα..." Είπε πιο σιγά και άκουσε τα βήματα του να χάνονται. 

Πήγε προς το παράθυρο αλλά εκείνος δεν υπήρχε πουθενά...

Το επόμενο απόγευμα...

"Φαιθ ! Μπαίνω μέσα δεσποινίς μου !"Η Λούνα δίχως άλλη προειδοποίηση μπήκε στο δωμάτιο. Η Φαιθ αν και είχε ήδη πάει απόγευμα δεν βγήκε από το δωμάτιο. Βλέποντας την πόρτα να ανοίγει έκρυψε αμέσως κάτω από το μαξιλάρι της το μικρό της βιβλιαρακι μαζί με την ζωγραφιά που είχε δημιουργήσει πάνω.

Από το πρωί που ξύπνησε είχε απενεργοποιήσει το κινητό της. Ο Τζόναθαν δεν σταμάτησε πάλι να την καλεί και οι τύψεις για όσα έγιναν το βράδυ την έκαναν ανήσυχη. Έπρεπε να χαλαρωσει. Από την άλλη ένιωθε πως προδίδει τον εαυτό της και τα ίδια της τα λόγια. Δεν το μετάνιωσε. Ακόμα και με καθαρό μυαλό το σκεφτόταν και ένιωθε όμορφα.  Τρόμαζε στην ιδέα όμως πως εκείνος πιθανότατα θα ήταν εξοργισμένος.

"Καλή μέρα θεία!"Απάντησε και σηκώθηκε

"Καλή μέρα;Κορίτσι μου όλοι σε περιμένουμε κάτω! Γρήγορα ντύσου και ελα...Για μια στιγμή όμως...." Η Λούνα πήγε κοντά της και την επεξεργάστηκε.

"Θεέ μου Φαιθ ! Ποιος σε δάγκωσε;" Ρώτησε έντρομη και εστίασε στα νωπά,αχνα μαύρα σημαδακια που είχε στο λαιμό. Η Φαιθ έβαλε αμέσως το χέρι της πάνω καλύπτοντας το. Δεν είχε ιδέα πως τα σημάδια του θα υπήρχαν ακόμα μετά από τόσες ώρες. Κατακόκκινη γύρισε προς το κρεβάτι και άρχισε να το στρώνει μηχανικά.

"Κανείς. Απλά κάτι με τσιμπισε και το εξυσα..." Απάντησε αλλά η Λούνα την έπιασε και την γύρισε.

"Με κοροϊδεύεις;αυτό το πράγμα είναι δάγκωμα! Θεε μου Φαιθ ! Εχεις σχέση με δικό μας ; " Η λαχτάρα στη φωνή της έφερε την Φαιθ σε δύσκολη θέση.  Δεν μπορούσε να κρυφτεί και το ήξερε. Έπρεπε να βρει μια καλή δικαιολογία μην καταλάβει περισσότερα.

"Τίποτα σπουδαίο. Της μιας βραδιάς θεία..." Απάντησε και η Λούνα την αγριοκοιταξε.

"Τέλος πάντων. Ας κάνω πως σε πιστεύω. Όλοι είμαστε κάτω. Η αδερφή σου ήθελε να μας ανακοινώσει κάτι και σε περιμένουμε..." Η Φαιθ κομπιασε.  Ένιωσε αμέσως ένα βάρος μέσα της και στραβοκαταπιε. Δεν της άρεσε καθόλου αυτό που είπε η Λούνα.

"Μάλιστα... εμ ... Είναι μόνη;" Ρώτησε και το καχύποπτο βλέμμα της Λούνα έπεσε πάνω της.

"Τι εννοείς; Φυσικά και όχι. Είναι με τον Λιαμ όπως πάντα. Τι έχεις πάθει;Γιατί φέρεσαι τόσο περίεργα;"

"Εγώ; τίποτα. Απλά ξέρεις πως δεν τον αντέχω αυτό είναι όλο... πήγαινε και έρχομαι θεία..." Ο τόνος στη φωνή της έσπειρε στην Λούνα την αμφισβήτηση. Συνέδεσε τα κομμάτια και την περίεργη συμπεριφορά αλλά δεν μπορούσε καν να επεξεργαστεί την τρελή σκέψη που πέρασε από το μυαλό της.

"Σε πέντε να είσαι κάτω νεαρή μου !" Είπε και έφυγε από το δωμάτιο.

Η ατμόσφαιρα ήταν τεταμένη. Δεν ήξερε πως θα αντιδράσει αν τον δει μετά από όσα έγιναν. Πώς θα αντικρίσει ακόμα και την αδερφή της. Ήταν σίγουρη πως θα το είχε μετανιώσει από την πλευρά του και μαλώνε τον εαυτό της που εκείνη ένιωθε διαφορετικά.

"Ωωωω ηρέμησε και ετοιμάσου επιτέλους!" Διέταξε τον εαυτό της. Άνοιξε την ντουλάπα και έβαλε ένα μαύρο ζιβάγκο. Ένα ξεθωριασμένο τζιν και άφησε ελεύθερα τα μαλλιά της. Πήρε μια βαθειά ανάσα και βγήκε από το δωμάτιο. Κατέβηκε και έφτασε έξω από την τραπεζαρία. Η καρδιά της άρχισε να χτυπάει δυνατά και μόνο στην ιδέα να τον αντικρίσει.

"Το έχεις κορίτσι μου. Όλα θα πάνε καλά... Όλα θα επιστρέψουν στο φυσιολογικό. Ήταν μεθυσμένος και δεν σημαινε τίποτα σωστά;"

Ξάφνου ένιωσε ένα χέρι στην πλάτη της.

"Τι λες ;" άκουσε την Λούνα από πίσω και πετάχτηκε. Έβρισε από μέσα της και γύρισε.

"Τίποτα τίποτα... Αλλά έξω είσαι; Πάμε μέσα...." Αυτή τη φορά ο σπόρος της αμφιβολίας που είχε η Λούνα μεγάλωσε. Και μαζί του μεγάλωσε και ο φόβος της.  Μπήκε μπροστά δίχως να απαντήσει και άνοιξε την πόρτα. Όλοι ήταν καθισμένοι στις γνωστές θέσεις. Η Νερισσα έριξε ένα απαξιωτικό χαμόγελο στην αδερφή της και έπιασε το χέρι του Λιαμ πάνω στο τραπέζι.

"Καλώς την!" Είπε η Ελπίδα και χαμογέλασε. Η Φαιθ για κάποιο λόγο δεν απάντησε. Κάθισε στην θέση της σιωπηλή και απέφυγε να τον κοιτάξει. Καθόταν ακριβώς απέναντι της. Ο Ντομ γεμισε τα ποτήρια και η Νερισσα σηκώθηκε.

"Τώρα που επιτέλους είμαστε όλοι μαζεμένοι έχω να ανακοινώσω κάτι!"Το χαμόγελο της έσταζε δηλητήριο. Η Λούνα κοίταξε την Φαιθ και μέσα σε μια και μόνο στιγμή κατάλαβε πολλά περισσότερα από όλους.

"Τι πας να κάνεις;" Ψιθύρισε ο Λιαμ αλλά η Νερισσα δεν του έδωσε σημασία.

"Είμαι έγκυος!!" Εκρωξε χαρούμενα και δυνατά η Νερισσα αφηνωντας όλο το τραπέζι παγωμένο.

Η Φαιθ ακούγοντας την αισθάνθηκε ένα κρύο ιδρώτα στην πλάτη της. Η Λούνα έπιασε το χέρι της κάτω από το τραπέζι αλλά εκείνη δεν σαλεψε καν. Ο Λιαμ αναστέναξε και όλοι άρχισαν να γελάνε και να δίνουν τα συγχαρητήρια τους στην Νερισσα. Όλοι εκτός από την Φαιθ και την Λούνα που ήταν αρκετά σοκαρισμένη με την συνηδητοποιηση των γεγονότων.

"Είσαι καλά;"της ψιθύρισε αλλά δεν πήρε απάντηση.

Ξαφνικά η Φαιθ σηκώθηκε όρθια. Πήρε το ποτήρι στο χέρι και το σήκωσε ψηλά. Χαμογέλασε. Ο Λιαμ από την άλλη ένιωσε το αίμα του να βράζει. Πάλευε να κρατηθεί ψύχραιμος. Η Νερισσα του υποσχέθηκε να μην πει λέξη ακόμα και αθέτησε τον λόγο της. Εκτός αυτού  το ξημέρωμα τον βρήκε στον μεγάλο λοφο. Με το αλκοόλ να μην υπάρχει στις φλέβες του τρόμαζε στην ιδέα πως δεν μετάνιωσε λεπτό όσα είχαν γίνει. Από την ώρα που την είδε να μπαίνει μέσα το μόνο που ήθελε ήταν να την αρπάξει και να φύγει από το θέατρο του παραλόγου. Είχε κάνει μια βαθειά συζήτηση με τον εαυτό του. Είχε αποφασίσει να αλλάξει... Όλα όμως έγιναν στάχτη σε μια στιγμή.

"Σας εύχομαι τα καλύτερα!Και τώρα συγνωμη αλλά δεν αισθάνομαι και πολύ καλά... " Είπε η Φαιθ δυνατά και κατέβασε το ποτήρι της. Δίχως να απομένει τίποτα άλλο για να ειπωθεί έριξε μια τελευταία μάτια στον Λιαμ. Τα μάτια της πάλευαν να κρατηθούν στην σπανια διχρωμια τους. Ένιωθε πως θα σκάσει. Πριν ξεσπάσει μπροστά σε όλους έτρεξε προς την έξοδο και βγήκε από το σπίτι....

"Φαιθ περίμενε!!!!"Φώναξε η Λούνα και αδιαφορώντας για τους υπόλοιπους που δεν καταλάβαιναν έτρεξε από πίσω της...

Σας φιλώ