"Σκοτάδι, αναδρομές στο παρελθόν και εφιάλτες "

Η Φαιθ τον έσπρωξε από πάνω της και σκούπισε το αίμα της που έτρεχε. Εκείνος παραπατησε . Αν πριν λίγη ώρα είχε αισθανθεί την ανάγκη να την δαγκώσει πλέον βλέποντας το αίμα της σαλεψε. Η βίαιη αποχώρηση του από την μάνα του στη γέννα τον έκανε με κάποιο τρόπο διαφορετικό. Τα αίματα του ενώθηκαν και οι δυνάμεις του πολλές. Αν και ο Τζον πίστευε πως ήταν ένας καθαροαιμος βρικολακας ο Λιαμ είχε την μαγεία μέσα του. Δεν το ειχε αποκαλύψει όμως σε κανένα.

Ύψωσε το χέρι του και με παρότρυνση του η φύση γύρω του υπάκουσε. Τα μαύρα σύννεφα κατέβηκαν πιο χαμηλά και σε δευτερόλεπτα ακούστηκε ένας δυνατός κρότος.

Πάνω ακριβώς από τα κεφάλια τους μαινόταν μια ανεκδιήγητη καταιγίδα. Η Φαιθ μπερδεμένη παρέμεινε στο ίδιο ακριβώς σημείο. Το βλέμμα της περιπλανήθηκε στον ουρανό και αμέσως μετά κόλλησε πάνω του.

Τα μάτια της ξάφνου χρυσαφισαν . Όσο η οργή του μεγάλωνε και δυνάμωνε την καταιγίδα εκείνη ένιωθε ήρεμη. Ο Λιαμ την πλησίασε. Τα δικά του μάτια σε αντίθεση με τα δικά της είχαν γίνει κατάμαυρα. Μια λεπτή κόκκινη γραμμή γύρω από την ίριδα ήταν αρκετή για να τον κάνει να μοιάζει τρομακτικό. Όχι όμως τόσο ώστε να καταφέρει να την φοβίσει.

Εμοιαζε υπνωτισμένη. Κάτι όμως ήταν περίεργο στο πρόσωπο της και ο Λιαμ δεν άργησε να το καταλάβει. Τα διχρωμα μάτια της είχαν αποκτήσει ένα χρώμα που δεν είχε ξαναδεί. Μάζεψε τα δόντια του και την παρατήρησε. Οι σταγόνες της βροχής έκαναν καλά την δουλειά τους και ξεπλυναν το αίμα από πάνω της. Η πληγή της είχε κλείσει και αρκετά πιο ήρεμος άρχισε να κατεβάζει αργά το χέρι του. Κανείς δεν έπρεπε να μάθει για εκείνον. Δεν ήξερε πως να το διαχειριστεί και ούτε ήθελε να καταλήξει πειραματόζωο κανενός.

"Εκπληκτικό...." μουρμούρισε και τα σύννεφα διαλύθηκαν. Το πρόσωπο της σκυθρωπιασε μόλις ο ουρανός καθάρισε , έμοιαζε λυπημένο.

"Εκπληκτικά είναι τα μάτια σου ...." της είπε αλλά αμέσως δάγκωσε την γλωσσα του. Ήταν εχθροί. Η έτσι τουλάχιστον το έβλεπαν εκείνοι.

Τον ένιωσε πιο κοντά. Τα μάτια της άλλαξαν αλλά εκείνος δεν πτοήθηκε.

"Πιστεύεις πως ένας θνητός είναι ικανός να σε κάνει κουμάντο;" Ρώτησε απαλά και στόλισε τα χειλη του με ένα άκρως γοητευτικό χαμογελο.

"Τόσο καιρό μια χαρά τα καταφέρνει..." απάντησε. Ίσως ήταν η πρώτη ήρεμη κουβέντα που έκαναν μεταξύ τους από την μέρα που γνωρίστηκαν. Γύρισε την πλάτη της και έπιασε τα μακριά της μαλλιά. Τα γύρισε και το νερό άρχισε να πέφτει στο χώμα. Τα ρούχα τους ήταν βρεγμένα αλλά για κάποιο περίεργο λόγο δεν κρύωνε κανένας από τους δύο.

"Να σε ρωτήσω κάτι;" του ειπε μετά από λίγο. Ένιωθε διαρκώς το βλέμμα του πάνω της και η αμηχανία είχε χτυπήσει κόκκινα. Δεν ήταν συνηθισμένη στην σιωπή του , δεν ήταν καν εξοικειωμένη με την παρουσία του δίπλα της και αυτό της προκαλούσε αναστάτωση.

"Ρίχτο..." Η φωνή του ακούστηκε πιο κοντά της. Δεν τόλμησε καν να γυρίσει.

"Εσένα η Νερισσα πιστεύεις ότι σε κάνει κουμάντο;" Ο Λιαμ γέλασε. Ανατρίχιασε όταν κατάλαβε πως στεκόταν ακριβώς από πισω της . Δεν ήταν όμως από τις γυναίκες που αφήνουν τον φόβο να της καταβάλει. Γύρισε και τον αντικρυσε . Η απόσταση που τους χωριζε ήταν λιγότερη από εκατοστό.

"Τόσο καιρό μια χαρά τα καταφέρνει..." Μουρμουρησε πάνω ακριβώς από τα χείλη της. Χρησιμοποίησε τα ίδια της τα λόγια εναντίων της και η Φαιθ του έδωσε ένα ψυχρό βλέμμα.

"Καλύτερα να πηγαίνουμε. Μην σε καθυστερώ κι όλας " Σε άλλη περίπτωση οι λέξεις που χρησιμοποίησε θα δήλωναν ειρωνεία , κακια... Αυτή τη φορά δεν ήταν όμως έτσι. Του απάντησε αρκετά ήρεμα. Κενά... Ακόμα και η ειρωνεία, προέκυπτε από κάποιο συναίσθημα. Ο Λιαμ όμως ακούγοντας την εισέπραξε απάθεια.

"Είπες και κάτι καλό μικρε διάολε..." της απάντησε και επέστρεψαν αμέσως στα αρχικές τους θέσεις. Ο ένας απέναντι από τον άλλο. Σαν εχθροί.

Δυο ημέρες αργότερα...

"Δεν καταλαβαίνω την επιμονή σου !" Ο Ίαν σηκώθηκε και κοίταξε την κόρη του. Η Νερισσα ελαφρώς στεναχωρημένη του γύρισε την πλάτη

"Βρε κορίτσι μου, κατάλαβε με. Δεν μπορω με τόσα πάνω από το κεφάλι μου να επισπεύσω τις διαδικασίες του γάμου. Εκτός αυτού δεν βλέπω τον λόγο... "

"Αυτό ακριβώς λέω κι εγώ. Δεν βλέπω τον λόγο να το καθυστερούμε!" Ο Ίαν αναστέναξε.

Η Νερισσα άρχισε να αισθάνεται αποκομμένη απ τον Λιαμ. Δύο μέρες τώρα έφευγε νωρίτερα ενώ η συμπεριφορά του απέναντι της είχε γίνει ψυχρή. Έπρεπε πάση θυσία να γίνει ο γάμος. Να τον δαγκώσει και να τελειώνει. Άπειρα βράδια καθισμένη στην πολυθρόνα του σπιτιού της αναρωτιόταν τι θα γινόταν σε περίπτωση που τον δαγκώσει ενώ κοιμάται. Ήξερε όμως την κατάληξη. Την τελευταία φορά που προσπάθησε να τον δαγκώσει πάνω στο σεξ βρέθηκε πεταμένη στην ντουλάπα σε δευτερόλεπτα.

Όχι πως τον κατηγορούσε... της είχε ξεκαθαρίσει πως δεν γουστάρει αλλά αργά ή γρήγορα με το γάμο έπρεπε να το δεχτεί.

«Θα μιλησω με τον Λιαμ . Μην ξεχνας πως τον εχω στη φρουρα και αυτη τη στιγμη εχουμε να αντιμετωπισουμε αρκετα ζητηματα που αφορουν την ασφαλεια»

«Ναι σωστα, τον εκανες σκυλακι της φαιθ. Τελος παντων κανε οτι νομιζεις» Με ενα τιναγμα των μαλλιων της σηκώθηκε ορθια και βγηκε εξω απο το γραφειο.

Την ιδια στιγμη στο δωματιο της Φαιθ

Κρατησε το κινητο της στο χερι. εκεινο χτυπουσε ασταματητα το τελευταιο μισαωρο αλλα κατι την προβληματιζε. ο Τζοναθαν την καλουσε . Παραυτα ομως δεν το σηκωνε. Ηθελε να παει να τον δει αλλα απο την αλλη , μια ακομα εξοδο με τον Λιαμ απο το σπιτι την φοβιζε. Σκεφτοταν το ενδεχομενο να του μιλησει. να του αποκαλυψει την φυση της και να τον ρωτησει αν θελει να αλλαξει. Φοβος. Ο φοβος ομως να τον χασει την σταματουσε. Ποιος θα δεχοταν να αφησει πισω του τα παντα ; Αναρωτιοταν συνεχως.

Η πορτα της χτυπησε και πριν απαντησει ο Ντομ μπηκε στο δωματιο.

«Καλημερα θειε» Ειπε και ανασηκωθηκε.

«Καλημερα κοριτσι μου.»

«Τι εγινε και ηρθες;» Ρωτησε και παρατήρησε καλυτερα τα χαρακτηριστικά του προσωπου του.Έμοιαζε ανήσυχος.

«Τιποτα σοβαρο. Ενας νεαρος εθεαθει στα συνορα. Δεν τον ειδα αλλα ο φρουρος ειπε πως εμοιαζε σαν να εψαχνε κατι. Ηρθα να σου πω να προσεχεις. Μυριζε περιεργα κι επειδη ξερω πως δεν αναγνωριζεις ακομα τους δικους μας ηθελα να σε ενημερωσω»

«Τι εννοεις περιεργα;» Τον ρωτησε προβληματισμενη.

«Εμοιαζε με δικο μας αλλα ειχε και ανθρωπινη φυση. Δεν μου εχει ξανασυμβει. Ισως απο την αλλη οι Φρουροι να μην μυρισαν καθαρα. Οπως και να εχει επειδη ξερω πως εχεις δυο μερες να βγεις για να πας στο Τζοναθαν ηθελα να στο πω» Την πλησιασε και την εκλεισε στην αγκαλια του. «Να προσεχεις κοριτσακι μου» Την φιλησε στο μετωπο και απομακρυνθηκε.

«Παντα προσεχω θειε και το ξερεις. Η Λουνα;»

«Κατω με την μητερα σου. Πλησιαζει πανσέληνος και κανουν τις απαραιτητες προετοιμασιες. Θα μείνεις μέσα εκείνη τη μέρα;" Η Φαιθ τον κοιτάξε σκεπτική. Πότε δεν έβγαινε με την πανσέληνο. Είχε πάντα ένα περίεργο συναίσθημα μέσα της. Και τα δύο είδη έκαναν μια μεγάλη γιορτή στο κέντρο της πόλης. Γιόρταζαν την Ένωση και την ηρεμία. Εκείνη όμως ένιωθε παρεισακτη. Δεν ήταν τίποτα από τα δύο. Εκτός από τα δόντια και τα μάτια...

"Υποθέτω πως ναι , δεν έχω λόγο να παω στη γιορτή..." Ο Ντομ της χαμογέλασε. Πάντα ήταν πιο ήρεμος όταν έμενε σπίτι. Χωρίς δυνάμεις ή καλύτερα χωρίς επίγνωση των δυνάμεων της θεωρούσε επικίνδυνη την έξοδο της μια τέτοια μέρα.

" Καλώς κορίτσι μου. Πάω να βρω τον πατέρα σου " Ο Ντομ έφυγε , Η Φαιθ ξάπλωσε στο κρεβάτι και κοίταξε το κινητό. Είχε άλλες δύο κλήσεις και 3 νέα μηνύματα. Το άφησε στην άκρη και έκλεισε τα μάτια της ..

Την ίδια ώρα Σικάγο

"Δεν έχεις περιθώρια Τζόναθαν!" Ούρλιαξε ο Τζον από την άλλη πλευρά της γραμμής "Αν δεν την πείσεις να αλλάζει μέχρι την πανσέληνο που έρχεται ξέχασε την συμφωνία μας !" Ο Τζόναθαν ακούγοντας τον τρεμουλιασε.

"Μου υποσχέθηκες γαμωτο !" Απάντησε και ο Τζον γέλασε.

"Υποσχέθηκα να σε κάνω ολοκληρωμένο βρυκόλακα... να σε κάνω αθάνατο. Ξέρω καλά τις υποσχέσεις μου ανιψιε... Αργείς Όμως, αργείς και κάτι μου λέει ότι θα αποτύχεις!" Ο Τζόναθαν έσφιξε τις γροθιές του

"Στην πανσέληνο που έρχεται θα έχεις μια απάντηση, θα την βγάλω εκτός! Θα την κάνω να απαρνηθεί την φύση της στο υπόσχομαι! Και τότε θα πάρω ότι ακριβώς επιθυμώ...." Είπε και του έκλεισε το τηλέφωνο στα μούτρα.

Ήξερε πως κάτι δεν πάει καλά και την τελευταία φορά έπιασε πάνω της μια γνώριμη μυρωδιά. Όντας μισός όμως βρικολακας δεν μπόρεσε να καταλάβει σε ποιον ανήκει. Ήταν εξαγριωμένος.... Η Φαιθ ήταν η ευκαιρία του για την αθανασία και δεν θα το άφηνε έτσι...

Σας φιλώ