" Τον βρίζεις, καταριεσαι την ώρα και την στιγμή που μπήκε στην ζωή σου αλλά η ουσία είναι πως δεν μπήκε στην δική σου ζωή... "

"Δεν ήρθα για σ'ενα.  Και Έχω την εντύπωση πως δεν είναι δικό σου το σπίτι" της απάντησε αμέσως και η Νερισσα αναστέναξε απογοητευμένη.  Η Φαιθ ήξερε πως ήταν τσιμπημενη μαζί του και συνέχιζε να κρατάει αυτή την αρνητική στάση.  Για την Νερισσα  ήταν απαράδεκτο. Πίστευε πως η αδερφή της έπρεπε να αφήσει πίσω εκεινη την άτυχη στιγμή και να προχωρήσει επιτέλους.  Στο κάτω κάτω από την δική της πλευρά δεν είχε θέμα που ήταν ερωτευμένη με έναν θνητό. Κάτι που ξεκάθαρα ήταν απαγορευμένο. 

"Θα ηρεμήσεις επιτέλους; Ένα γεια ήρθε να πει ο άνθρωπος και αμέσως να τον αρπάξεις από τα μούτρα! " Η Φαιθ δεν πίστευε τα λόγια της αδερφής της. Από την αρχή την είχε προειδοποιήσει πως κάτι δεν της άρεσε πάνω σε αυτόν τον άντρα.

"Ζηλεύει ρε μωρό,αστην... Πάρε τα πράγματα  σου και πάμε μια βόλτα"
Ο Λιαμ χαμογέλασε και εστίασε στην Φαιθ.

"Δεν Έχει να πάει πουθενά μαζί σου !"

"Φαιθ ! Σταμάτα πια! Έχω δική μου κρίση και αν θες να ξέρεις θα πάω και θα περάσω και όμορφα... εσυ μπορείς να λες ότι θες αλλά ειμαι αρκετά μεγάλη πιστεύω για να αποφασίζω !" Η Νερισσα αρκετά νευριασμένη προσπέρασε την αδερφής της και  ανέβηκε γρήγορα τις σκάλες.

"Θα σε ρωτουσα αν έχεις ψυχολογικά αλλά αυτό νομίζω είναι ξεκάθαρο... κι Εγώ θα είχα με τέτοια μούτρα " Σχολίασε πικρόχολα και έβαλε τα χέρια του στις τσέπες. 

"Ποιο ειναι το πρόβλημα σου ; Μήπως εσύ  έχεις ψυχολογικά;Γιατί αν σε κοιτάξω καλά καλά....." Η Φαιθ τον πλησίασε και χαμογέλασε πονηρά. Εστίασε στο μόριο του και ανασηκωσε τα φρύδια της. Ήταν αποφασισμένη να περάσει στην επίθεση. " Χμ , αν σε κοιτάξω λοιπόν μπορώ να βρω έναν λόγο που αισθάνεσαι μειονεκτικά και ξεσπας στους άλλους για να νιώσεις καλύτερα..."

Δυστυχώς για εκείνη ο Λιαμ ήταν περίπτωση από τις λίγες. Έκανε ένα βήμα πιο κοντά της και την κοίταξε κατάματα. 

"Αν βλέποσουν έστω και λίγο θα σε άφηνα να δεις τι υπάρχει εκεί μέσα... Έτσι για να δεις πως είναι η τελειότητα..." Η φωνή του χαμηλή,έστειλε κύματα εκνευρισμου στο κορμί της αμέσως. 

"Σε σύγκριση με το 'Εγω' σου , που από ότι βλέπω είναι αρκετά μεγάλο δεν νομίζω να υπάρχει κατι εκεί μέσα μεγαλύτερο.  Πόσο μάλλον κάτι που να αξίζει να δω..."

Ο Λιαμ έσφιξε τα δόντια και πριν της δώσει μια φαρμακερή απάντηση η Νερισσα κατέβηκε τις σκάλες. 

"Πάμε Λιαμ !" Είπε και βγήκε από το σπίτι. 

"Εμείς θα τα ξαναπούμε φρικιό..." Είπε χαμηλόφωνα προς την Φαιθ και αποχώρησε.  Ξέροντας πως είναι  στην πόρτα και κοιτάει πέρασε το χέρι του γύρω από την μέση της Νερισσας. Το δυνατό μπαμ που ακούστηκε τον επιβεβαίωσε....

"Τι της είπες όσο έλειπα;"Ρώτησε η Νερισσα βγαίνοντας από την μεγάλη αυλόπορτα.

"Τίποτα ρε μωρό... Δεν καταλαβαίνω το κόλλημα της !"

"Δεν ειμαι χαζή Λιαμ. Ξέρω την αδερφή μου καλύτερα από τον καθένα. Τέλος πάντων... Που θα πάμε;"  Ο Λιαμ την κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω.

"Θα ειμαι μόνος σπίτι...." Είπε χαμηλόφωνα. 

"Είσαι τρελός παιδί μου ;" του απάντησε αμέσως και τον έσπρωξε χαμογελώντας.

"Πες μου ότι ανήκεις κι εσύ σε όλα εκείνα οπισθοδρομικα μυαλά που θεωρούν πως αν δεν περάσει κανένας χρόνος δεν κάνουν σεξ ..." Σαν θηρίο που τυλίγει την λεία του έκανε μια στροφή γύρω της .

"Εκτός κι αν δεν γουστάρεις... Τότε αλλάζει το πράγμα!" Η Νερισσα σαν χαρακτήρας δεν είχε κολλήματα. Το σεξ δεν αποτελούσε ταμπού στην κοινωνία τους ειδικά στους βρυκόλακες.  Βέβαια το αμοιβαίο δάγκωμα σε κάθε περίπτωση ήταν απαγορευμένο αφού έφερνε δέσιμο αν γινόταν σωστά αλλά κατά τα αλλά ήταν αρκετά ελεύθεροι να κάνουν ότι θέλουν.

"Όχι, δεν θεωρώ πως ανήκω σε μια τέτοια κατηγορία..." Καταβαθος απ την στιγμή που τον αντικρυσε ήταν και το μοναδικό πράγμα που σκεφτόταν αλλά δεν ήθελε να την περάσει για εύκολη. 

Ο Λιαμ νιώθοντας ήδη την έξαψη στο κορμί του άνοιξε απαλά τα χείλη του και έβγαλε τους κυνόδοντες του . Την τράβηξε από το κεφάλι και της χάρισε ένα αρκετά επικίνδυνο φιλί... 

"Ουάου....." Ψέλλισε η Νερισσα μόλις εκείνος απομακρύνθηκε  και εγλυψε το αίμα από τα χείλη της .

Ο Λιαμ όμως αντί να ικανοποιηθεί σκοτείνιασε ξαφνικά. Σήκωσε το κεφάλι του ψηλότερα και έκλεισε τα μάτια μυρίζοντας σαν λακωνικό...

"Τι τρέχει;" Ρώτησε εκείνη αλλά δεν της απάντησε.

"Σςςςς " Ξάφνου βρεθηκε στους θαμνους λιγα μετρα μακρια ...έχωσε το χέρι του μέσα και τραβώντας το προς τα έξω κρατουσε ένα αγόρι σχετικό μικρό σε ηλικία...

"Δεν Είναι κακός άφησε τον !" Είπε η Νερισσα δυνατά και ο Λιαμ τον άφησε.

"Για ποιο λόγο μας παρακολουθούσε τότε;" Το μικρό αγόρι έβγαλε ένα επιφώνημα και κρύφτηκε πίσω από την Νερισσα.

"Είναι ένα μικρό λυκακι που βοηθάει η Φαιθ ... το Βρήκαμε λίγους μήνες πριν και ζει στο κοινωνικό κτήριο. Ήταν αρκετά τρομαγμένο.  Εκείνη ανέλαβε να το ηρεμήσει για να ενταχθεί στην κοινωνία " Ο Λιαμ έμεινε σκεπτικός. Κοίταξε το τρομαγμένο παιδί και ξεφυσηξε.

"Συγνωμη φιλαράκο, δεν ήθελα να σε τρομάξω..." το μικρό παιδί έκανε ένα βήμα πιο κοντά του και χαμογέλασε.

"Δεν πειράζει.  Είμαι καλά τώρα. Τελικά δεν είσαι τόσο κακός όσο φαίνεσαι..." είπε και έτρεξε γρήγορα προς το σπίτι.

"Πάμε;" Ειπε η Νερισσα

"Ξέρεις κάτι; Τι λες να βρεθούμε καλύτερα το βράδυ; θα έχει πιο πολύ ησυχία τότε..." Το πρόσωπο της μόλις τον άκουσέ φόρεσε μια λυπημένη φάτσα.

"Εντάξει, υποθέτω πως μπορώ να περιμένω... Που θα βρεθούμε;"

"Δεν ξέρω καλά την πόλη ακόμα. Τι λες για τα παλιά τείχη; " Η Νερισσα χαμογέλασε.

"Φυσικά, κάνεις δεν πάει εξάλλου σε εκείνη την πλευρά της πολης ... Κατά της 11 είναι καλά;"

"Είναι μια χαρά..." Την πλησίασε και έκανε στην άκρη τα μαλλιά της.  Έβγαλε τ δόντια του έξω και κοιτώντας δεξιά και  αριστερά  για τυχόν αδιάκριτα βλέμματα έσκισε την σάρκα της. Εγλυψε Τις μικρές κόκκινες σταγόνες που βγήκαν από μέσα κι εκείνη αναστέναξε. 

"Φύγε τώρα,  φύγε και θα σε περιμένω το βράδυ..." Η Νερισσα του χάρισε ένα βλέμμα γεμάτο υπονοούμενα και επέστρεψε σπίτι.

Ο Λιαμ από την πλευρά του παρέμεινε στο ίδιο σημείο αρκετά σκεπτικός. Εγλυψε τα χείλη του και ανασηκωσε το φρύδι του.

Λίγες ώρες αργότερα

"Για Που ετοιμάζεσαι;" Ρώτησε η Φαιθ την Νερισσα αλλά εκείνη δεν της απάντησε.

"Μικρή σε ρώτησα κάτι!" Η Νερισσα γύρισε και την κοίταξε επιθετικά.

"Για όπου θέλω... Εσύ δεν έχεις να πας στο ραντεβουδακι σου ; τι σε νοιάζει;" Η αλλαγή στην συμπεριφορά της ήταν απότομη.

"Τι σε έπιασε μου λες ;" Ρώτησε η Φαιθ καθώς έβαζε το παντελόνι της και Η Νερισσα την στραβοκοιταξε.

"Δεν καταλαβαίνω την αρνητικότητα σου ! Αυτό με έπιασε!Εσύ μπορείς να βγαίνεις και να κάνες ότι γουστάρεις ενώ εγώ δεν έχω δικαίωμα;"

"Νερισσα ... Πότε δεν σου είπα τίποτα για κανένα.  Ο Λιαμ δεν μου αρέσει... Προσπαθώ να σε προφύλαξω και δεν το καταλαβαίνεις..."

"Ενώ ο Τζόναθαν είναι άγιος!Ασε μας ρε Φαιθ...  " Με έναν δυνατό αναστεναγμό έβαλε την μπλούζα της . Δεν είχε το κουράγιο να έρθει σε μια αντιπαράθεση μαζί της. Θα Την άφηνε να φάει τα μούτρα της. 

"Κάνε ότι θέλεις λοιπόν... Μην μου πεις ότι στα λεγα μετα όμως!φεύγω... Έχω ήδη πει στη μαμά πως θα πάω στο κέντρο " Η Φαιθ άνοιξε το παράθυρο και με ένα δυνατό σαλτο βρέθηκε στο χώμα. Απογοητευμένη από την στάση της αδερφής της ξεκίνησε προς την ελευθερία της...

Έτρεξε με ταχύτητα φωτός και βρέθηκε ξανά σε γνώριμα εδάφη. Όπως έκανε πάντα κοντοστάθηκε για λίγο μόλις έφτασε στο τείχος. Έβγαλε το ένα της πόδι έξω και ένιωσε αμέσως την μαγεία να να φεύγει... λίγο πριν βγει ολόκληρη προς τα έξω ένιωσε ένα απότομο τράβηγμα προς τα μέσα και βρέθηκε στο έδαφος...

"Κάποιος έλκεται από το απαγορευμένο....Η ειναι τόσο στραβός που δεν βλέπει το τείχος σωστά;"  Η φωνή του την ανατρίχιασε...

Σας φιλώ...