"Τον αφήνεις να σε αγγίξει και χάνεσαι στην άβυσσο που τον περικλείει..."

Ακούμπησε τα μαλλιά του. Το νωπό έδαφος είχε ήδη καταφέρει να ποτίσει τα ρούχα της με υγρασία. Ένιωθε ζεστή. Ένιωθε ζωντανή... Τα μάτια της είχα βαφτεί σε μια χρυσή απόχρωση που δεν πέρασε απαρατήρητη από τα δικά του. Την κοίταζε με βλέμμα που έσταζε λαγνεία, μίσος , πόνο... 

Συναισθήματα ανάμεικτα πάλευαν να κυριαρχήσουν. Ήταν η αιτία που η μητέρα πέθανε. Ήθελε να την σκοτώσει.  Να την εξαφανίσει. Η επιθυμία όμως να την γευτεί του έκλεινε τα μάτια. Ένιωσε τα ζεστά της δάχτυλα να κατεβαίνουν και να αγκαλιάζουν τον λαιμό του.

Στο άγγιγμα της το κορμί του παρέλυσε. Χανόταν και απορούσε που το επέτρεπε στον εαυτό του. Ήταν όμως τόσο έντονη η στιγμή που όσο και να προσπάθησε δεν μπόρεσε να τραβήξει τα χέρια της από πάνω του. Το στήθος της ανεβοκατεβαίνε σαν τρελό. Οι ανάσες της έσκαγαν στο πρόσωπο του σαν θύελλα και τον τράβηξε πιο κοντά της. Ακόμα και για την ίδια ήταν υπερβολική αυτή η επαφή.

Ανασηκωσε το κεφάλι της και τα χείλη της βρέθηκαν στον λαιμό του. Έψαχναν τον δρόμο τους αφηνωντας υγρά μονοπάτια κατά μήκος του και ο Λιαμ έβγαλε δόντια. Οι ανάσες τους έγιναν πιο βαριές, πιο μικρές και έντονες. Ακουγόταν σαν ένα πληγωμένο θηρίο.

Χωρίς να το περιμένει η Φαιθ τον έπιασε απροετοίμαστο. Για Πρώτη φορά στη ζωή του ένιωσε το λεγόμενο  τσίμπημα. Πότε στη ζωή του όσες φορές και να ήρθε σε επαφή με γυναίκα του ίδιου είδους δεν άφηνε να δαγκωθει.  Ήταν Νόμος.  Ένας νόμος που μόλις είχε γίνει σκόνη. Νιωθωντας τα δόντια της να σκίζουν την σάρκα του, έκλεισε τα μάτια και παραδόθηκε στην υπέρβαση.

Η Φαιθ αν και σιγα, ρουφούσε αχόρταγα. Σε κάθε της ανάσα τραβούσε όλο και περισσότερο αίμα. Ο Λιαμ σοκαρισμένος αισθανόταν το κορμί του να τυλίγεται στις φλόγες. Κατέβασε το κεφάλι του προς το μέρος της. Μόλις εκείνη σταμάτησε και τον κοίταξε, η έλλειψη τον χτύπησε αμέσως. Ήθελε κι άλλο.

"Σε Θέλω...." της ψέλλισε και χώθηκε στο λαιμό της. Πέρασε το χέρι του κάτω από την μέση της και ανασηκωσε το κορμί της. Έβγαλε τα δόντια του και την δάγκωσε χωρίς προηγούμενο. Σε σχέση με το δικό της δάγκωμα το δικό του ήταν κτητικο. Πιο βίαιο και σκληρό αλλά για εκείνη ήταν ο παράδεισος. Εγυρε το κεφάλι της στο πλάι δίνοντας του περισσότερο χώρο και αναστέναξε.

Χαμένοι ο ένας μέσα στον άλλο.  Τυφλωμένοι από την στιγμή ήθελαν λίγο ακόμα για να νιώσουν το απόλυτο. Να βιώσουν την ολοκλήρωση και να γίνουν ένα...

"Τρελαίνομαι να ακούω την σπασμένη σου φωνή..." της ψιθύρισε και εμπηξε πιο βαθειά τα δόντια του. "Η γεύση σου ... Αυτή η γαμημένη γεύση μου παίρνει το μυαλό"
Η Φαιθ  πίεσε το κορμί της στο δικό του.  Τύλιξε γύρω του τα πόδια της και ώθησε το σώμα της πάνω του. Λίγους μήνες πριν εκείνος της έκλεψε το πρώτο τη φίλι, τώρα εκείνη μέσα σε μια στιγμή του έκλεψε το πρώτο του δάγκωμα... ανέτρεψε την κοσμοθεωρία του και η ζωή τους τα γύρισε.

"Θα καω στην κόλαση..." τον άκουσε να μουρμουρίζει και αυτόματα αισθάνθηκε το χέρι του μέσα από την μπλούζα της. Τα δάχτυλα του έφτασαν στο στήθος της και έκλεισε τα μάτια της. Όλα κράτησαν ένα και μόνο δευτερόλεπτο ...

Το κορμί του αφαιρέθηκε βίαια από πάνω της. Ο Τζόναθαν τον έπιασε απροετοίμαστο. Τον τράβηξε και τον πέταξε μακριά. Από την ώρα που συνήλθε προσπάθησε να βρει την μυρωδιά της και βλέποντας το θέαμα τρομοκρατηθηκε. 

Ο Λιαμ σηκώθηκε αμέσως. Τα μάτια του μαύρισαν. Η Φαιθ προσπάθησε να σηκωθεί αλλά για κάποιο λόγο αισθανόταν αδύναμη.

"Θα σε σκοτώσω πουστη !" Ούρλιαξε ο Τζόναθαν και μπροστά στα έκπληκτα μάτια της έβγαλε δόντια.

Δεν ένιωθε καλά. Ζαλιζοταν υπερβολικά πολύ και η όραση της έγινε θολή. Οι δύο άντρες πιάστηκαν στα χέρια. Μέσα στις σκιές έβλεπε την κορμοστασιά του Λιαμ και προσπάθησε να τους ξεχωρίσει. Ήταν σαφώς πιο δυνατός. Με ένα και μόνο του πρόσταγμα σηκώθηκε άνεμος. Ξάφνου μέσα στις σκιές είδε ακόμα μια. Μια διαφορετική...

"Λιαμ μη !" Φώναξε δυνατά και κατέρρευσε...

Λίγη ώρα αργότερα

"Πώς τόλμησες μου λες ;" Ο Λιαμ εξαγριωμένος χτύπησε το χέρι του στο τραπέζι. Ο Τζόναθαν καθόταν ήρεμος στην καρέκλα και ο Τζον απέναντι του τον αγριοκοιταξε.

"Δεν καταλαβαίνω το πρόβλημα σου ! Σου είπα πως θα έχεις την εκδίκηση σου. Η αποστολή του Τζόναθαν ήταν να την μετατρέψει σε θνητή κι εγώ να τον κάνω αθάνατο. Από εκεί και πέρα θα στην έδινα να την σκοτώσεις" Απάντησε ο Τζον και σηκώθηκε.

Από την ώρα που τους βρηκε στο δάσος κανένας δεν είπε πολλά. Ο Τζόναθαν δεν τόλμησε να αποκαλύψει στον θείο του για το δάγκωμα ανάμεσα τους. Του φάνηκε αρκετά ισχυρό για να εκβιάσει τον Λιαμ έτσι ώστε να μείνει μακριά της. Εκτός αυτού δεν ήθελε να εκνευρίσει τον θείο του μέχρι να πάρει αυτό που θέλει. Ο Λιαμ από την άλλη ηταν έξαλλος. Από την ώρα που την άφησε λιπόθυμη σπίτι της δεν μπορούσε λεπτό να ηρεμήσει.

"Το πρόβλημα είναι πως δεν είχα ιδέα το καταλαβαίνεις;"

"Ωραία και τώρα έχεις... Υποθέτω όλα κυλάνε καλύτερα σωστά; Αυτή η κοπέλα φταίει για όλα Λιαμ. Αν δεν υπήρχε η μάνα σου θα ήταν δίπλα μας κι εγώ θα είχα ένα στήριγμα στη ζωή... Το άλλο μου μισό..." Ο Τζον γύρισε την πλάτη και άφησε τα κροκοδείλια δάκρυα του να πέσουν γεμίζοντας με μίσος ακόμα μια φορά το μυαλό του Λιαμ. 

"Το ξέρω πατέρα" Απάντησε σιγάνα και ο Τζον γέλασε στα κρυφά.

"Ωραία, το σχέδιο προχωράει. Ο Τζόναθαν αποκαλύφθηκε οπότε πρέπει να της δώσει εξηγήσεις. Αυτό είναι εύκολο. Το δύσκολο είναι να την φέρει σε μένα...."

"Να την φέρει σε σένα;" Ρώτησε ο Λιαμ και ο Τζον γύρισε.

"Εγώ θα την κάνω θνητή... " μουρμουρησε και τον πλησίασε.
"Πρέπει να την σκοτώσουμε γιε μου. Είναι η πηγή όλων των κακών..."

Η πλύση εγκεφάλου που του έκανε από μωρό λειτούργησε ξανά. Ο Λιαμ αν και ένιωθε πως κάτι είχε αλλάξει προτίμησε να ακολουθήσει το μονοπάτι του μίσους. Έσφιξε τις γροθιές του και γέλασε.

"Ωραία λοιπόν... Δεν καταλαβαίνω τον ρόλο του Τζόναθαν όμως... Μπορώ να στην φέρω και να το κάνεις ανά πάσα ώρα και στιγμή!" Αποκρίθηκε ο Λιαμ .

"Όχι,δεν γίνεται έτσι. Πρέπει να το αποφασίσει μόνη κι αν νιώσει απειλή δεν θα το κάνει.  Τον Τζόναθαν τον αγαπάει. Θα καταφέρει να την πείσει πως είναι το σωστό... Μην ξεχνας πως είναι ένα πλάσμα άγνωστο, ενα πλασμα που δεν ξερουμε τι δυνατότητες εχει... "

Ο Τζόναθαν τόση ωρα δεν έβγαλε μιλιά.  Προκειμένου να επιτευχθεί το σχέδιο του δεν θα πήγαινε κόντρα σε κανένα από τους δύο. Βλέποντας πως ο Λιαμ δεν είχε κανένα πιθανό σκοπό μαζί της εκτός από το θάνατο , ο θυμός που είχε καταλιαγιασε.

"Μάλιστα...Κάντε ότι θέλετε. Στο τέλος την θέλω!" Είπε πιο δυνατα και άνοιξε την πόρτα. Έριξε στους δύο άντρες μια ματιά και βγήκε από το σπίτι.

Λίγα λεπτά μετά ....

Ανεβασμένος στο δέντρο έξω από το παράθυρο της έψαχνε έναν λόγο για να φύγει. Με ένα σάλτο μπήκε στο δωμάτιο και την κοίταξε. Ακόμα κοιμόταν... Ο Λαιμός της είχε δύο μικρά αχνά μαύρα σημαδακια και έμοιαζε γαλήνια...

"Πώς σε άφησα να μου το κάνεις αυτό μικρε διάολε...." Μουρμουρησε και ασυναίσθητα έπιασε τον λαιμό του. Έφερε την εικόνα της στο μυαλό του και η αίσθηση ζωντάνεψε μονομιάς...

Απογοητευμένος με τον ίδιο του τον εαυτό σκαρφάλωσε στο παράθυρο.

"Θα σε σκοτώσω...και Θα το ευχαριστηθώ!"Δήλωσε και χάθηκε μέσα στην νύχτα...

Σας φιλώ