" Τίποτα δεν είναι όπως το περίμενες...."

Πήδηξε αμέσως πάνω στο τείχος και τον κοίταξε, ο άντρας έκανε ένα βήμα πιο κοντά και γέλασε.

"Τι δουλειά έχεις εσύ εδώ γαμωτο ;" Ειπε Ο Λιαμ εκνευρισμένος

"Είπα να κάνω μια μικρή επίσκεψη...τόσο κακο είναι;"

Ο Λιαμ ήταν αρκετά έξυπνος. Δεν τον έπειθε η στάση του.

"Σήκω και φύγε πριν έρθει κάνεις και σε δει!" Φώναξε και πήδηξε κάτω.

"Λίγο τσιτωμενο σε βλέπω..." είπε ο άντρας σκεπτικός...

Ο Λιαμ ύψωσε το κεφάλι. Έπιασε μια ακόμα μυρωδιά στον αέρα. Μια μυρωδιά που παρα την μεταξύ τους σχέση αναγνώρισε αμέσως.

"Γρήγορα! Εξαφανισου γαμωτο !" Πρόσταξε και ο άντρας έγινε σκιά... χάθηκε με την ταχύτητα του ανέμου και ο Λιαμ κλώτσησε με δύναμη τις πέτρες. Κρύφτηκε πίσω από το τείχος και περίμενε υπομονετικά. Αν Και είχε να έρθει σε επαφή μαζί της μηνες,  το σάλιο στο στόμα του αυξήθηκε όταν οι θύμησες του έφεραν την γεύση της στο στόμα του.

Η Φαιθ έφτασε έξω από τείχος.  Έριξε μια μάτια δεξιά και αριστερά και έβαλε το πόδι της μέσα. Από χιλιόμετρα μπορούσε να μυρίσει το αρσενικό πάνω της. Έσφιξε τις γροθιές του. Ίσως ήταν η τέλεια ευκαιρία. Κάνεις δεν θα μάθαινε τίποτα...

Μόλις πέρασε από μπροστά του την έπιασε απότομα από το μπράτσο και την σταμάτησε. Οι ιριδες των ματιών του άρχισαν να ανοιγοκλείνουν γρήγορα και η καρδιά του αύξησε τους χτύπους της. Η εικόνα να της σπάει το λαιμό περασε μπροστά από τα μάτια του σαν φλας.

"Βρε βρε βρε ...."Είπε δίχως να την αφήσει.  Η Φαιθ τον έσπρωξε και πήγε να τρέξει αλλά ο Λιαμ πρόλαβε και την έπιασε από την μέση. Στο γύρισμα που έκανε  εκείνη τον χαστουκισε.

Τα μάτια  της μαύρισαν αμέσως...

"Ποιος Είναι εκεί;" Η βαριά μπάσα φωνή του φρουρού  ακούστηκε. Ο Λιαμ αμέσως τίναξε το χέρι του από πάνω της.

"Δεν τελειώσαμε μικρε διάολε..." Της ειπε φανερα νευριασμενος και η Φαιθ έφτυσε στα πόδια του.

"Δεν άρχισε τίποτα για να τελειώσει παλιό μαλακα!"  Του Είπε και πήδηξε στο τείχος.

"Εγώ είμαι Λεο.  Βγήκα μια βόλτα..." Ο φρουρός της χαμογέλασε.

"Συγνωμη  δεσποινίς , καλό σας βράδυ..."

Η Φαιθ τον αποχαιρέτησε και ο φρουρός πήγε προς το τείχος

"Λιαμ ; Δεν ήσουν ανατολικά απόψε;" Χωρίς να του απαντήσει τον έσπρωξε και έφυγε...

{.......}

Το πρωινό ήταν άκρως φθινοπωρινό... Κοίταξε έξω από το παράθυρο της και η εικόνα των κιτρινιασμενων φύλλων που υπήρχαν στο έδαφος την γέμισε. Πήγε στο κρεβάτι . Έβγαλε από κάτω το μπλοκ της και το σακουλάκι με τα κάρβουνα και ξάπλωσε μπρούμυτα.  Το χέρι της άρχισε να ζωγραφίζει αυθόρμητα... χαμένη μέσα στις χθεσινοβραδινες της αναμνήσεις ούτε που κατάλαβε πως τα δάχτυλα της  σκιαγράφησαν το λάθος πρόσωπο... Μια ολόκληρη ώρα κι εκείνη έφτιαξε τον εχθρο..

"Ανάθεμα σε διάολε!" Μουρμουρησε όταν κοίταξε την εικόνα που σχημάτισε και έκλεισε με δύναμη το μπλοκ.

Σηκώθηκε και κοίταξε το ρολόι. Ήταν η ώρα που θα έβγαζε βόλτα τον μικρό Μαρκους. Ντύθηκε και κατέβηκε κάτω. Η μητέρα της με την γιαγιά της και την Λούνα ήταν στο καθιστικό.

"Πόσο καιρό έχω να σας δω μαζεμένες ρε κορίτσια!" Σχολίασε χαμογελαστή και τις πλησίασε.

"Για Που το βαλες;" Ρώτησε η Νεφέλη

"Πάω στο λυκακι, τι λυκακι δηλαδή... Η εξέλιξη του είναι τεράστια.  Στο σχολείο τα πάει υπέροχα και έχει ήδη μάθει να διαχειρίζεται τα συναισθήματα του" απάντησε χαρούμενη

"Μπράβο κοριτσάκι μου. Ειμαι περήφανη που κατάφερες να τον εντάξεις στο σύνολο. Όταν τον βρήκαμε ήταν σε άθλια κατάσταση το καημένο.." Είπε η Λούνα.

"Θεία τελικά το νιατο σου πάει πολύ!" Είπε περιπαικτικά και Η Λούνα γέλασε.

"Μαμά,μετά θα πάω μια βόλτα από την Μεριλ ... Θα αργήσω.  Βασικά σκέφτομαι αν δεν σε πειράζει να κοιμηθώ εκεί σήμερα"

Η Ελπίδα την κοίταξε σκεπτική. Η Μεριλ είχε βγει μαζί με τον Ίαν για να συλλέξουν κάποια απαραίτητα βότανα για την ενίσχυση του τείχους.θα γύριζαν σχετικά αργά αλλά με βάση τα λεγόμενα της Φαιθ κάτι δεν έστεκε. Ήταν παρούσα όταν κανονίσαν την εξοδο τους λιγες μέρες πριν .Προτίμησε να μην πει λέξη όμως.

"Να πας κορίτσι μου..."Της είπε και η Φαιθ τις αποχαιρέτησε και έφυγε.

"Κάτι δεν πάει καλά έτσι;"Ρώτησε η Λούνα και η Ελπίδα κούνησε το κεφάλι της...

"Γκαμπριέλ!" Φώναξε και αμέσως έλαβε την εμφάνισή τους ένα ψηλός μελαχρινός άντρας.

"Μάλιστα κυρία "είπε και του έκανε νόημα να πλησιάσει. 

"Θέλω να πας στο σπίτι των μοναχικών  παιδιών. Μόλις βγει η κόρη μου από μέσα ν την ακολουθήσεις όσο πιο διακριτικά μπορείς και να μου δώσεις αμέσως αναφορά!!"

"Αμέσως κυρία!"Είπε ο Άντρας και έφυγε.

"Μα Καλά είσαι σοβαρή;Δεν της έχεις εμπιστοσύνη;"Ειπε Η Νεφέλη αλλά η Ελπίδα ήταν ήδη αρκετά σκεπτική...

Λίγες ώρες αργότερα...

Έφτασε στο γνωστό μέρος και έψαξε με το βλέμμα της τον Τζόναθαν. Μόλις τον είδε Έτρεξε κοντά του κι εκείνος την καλοσωρισε χαρούμενος. 

"Πόσο πολύ μου έλειψες!" Είπε και πιάνοντας την απότομα από το πίσω μέρος του κεφαλιού την τράβηξε χαρίζοντας της ένα φιλί. 

Ο Γκαμπριέλ σε απόσταση ασφάλειας κοιτούσε σαστισμένος... Με τι λόγια να έλεγε στην μάνα της πως η Φαιθ συναντήθηκε με έναν θνητό και μάλιστα φιλιοταν κι όλας. 

Παρέμεινε στη θέση του. Την είδε να φεύγει από το πλήθος. Πήγε μαζί του μέχρι ένα αυτοκίνητο και μπήκαν μέσα. Μόλις εκείνο ξεκίνησε θέλοντας και μη τους ακολούθησε. Οδηγήθηκαν  προς ένα ξέφωτο.  Με την σιγουριά πως η Φαιθ δεν μπορεί να τον μυρίσει πλησίασε αρκετά. Ο Άντρας κατέβηκε από το αυτοκίνητο και εκείνη τον ακολούθησε. Άρχισαν να γδυνουν ο ένας τον άλλο σαν μανιασμενοι.  Ο Γκαμπριέλ είχε ήδη δει αρκετά. Έφυγε για το σπίτι όσο πιο γρήγορα μπορούσε. Πότε του δεν φαντάστηκε πως η νεαρή αφεντικινα του θα ήταν μαζί με έναν θνητό. Φτάνοντας στο στο σπίτι είδε το γνώριμο αυτοκίνητο του Ίαν να παρκάρει. Δίχως να χάσει χρόνο και αγνοώντας τις εντολές της Ελπίδας έτρεξε προς το μέρος του.

"Κύριε...."Είπε λαχανιασμένος και ο Ίαν τον κοίταξε γεμάτος απορία.

"Τι έγινε Γκαμπριέλ;" Ρώτησε προβληματισμένος.

"Πρέπει να σας μιλήσω! Αμέσως μάλιστα!"

"Πάμε στο γραφείο. Με τρομάζεις"

"Αν ακουσετε όσα έχω να σας πω θα τρομάξετε κι εσείς κύριε..."

Ο Ιαν τον οδήγησε μέχρι το γραφείο και σφαλισε τις πόρτες πίσω τους...

Ώρες αργότερα....

Αποχαιρέτησε τον Τζόναθαν καθώς αποφάσισε να επιστρέψει σπίτι αντί να μείνει μαζί του για το βράδυ και πήρε το δρόμο του γυρισμού. Αν και στην αρχή είχε βλέψεις για να μην επιστρέψει θυμήθηκε πως η Μεριλ θα ήταν εκτός και καταλαβαίνοντας την γκάφα της σκεφτόταν ένα σωρό δικαιολογίες για να πει στην μητέρα της. 

Φτάνοντας έξω από τα τείχη κρύφτηκε και κοίταξε για φρουρούς. Μόλις βρήκε πρόσφορο έδαφος το πέρασε και σε λιγότερο από 10 λεπτά είχε φτάσει σπίτι. Μια νεκρική ηρεμία επικρατούσε στο μπροστινό μέρος του σπιτιού.  Ανακουφισμένη σκαρφάλωσε μέχρι το παράθυρο του δωματίου της αλλά μπαίνοντας μέσα ήρθε αντιμέτωπη με τον απόλυτο τρόμο.

"Μπαμπά;" Ψέλλισε και ο Ίαν εκνευρισμένος άνοιξε την πόρτα.

"Ακολούθησε με στο γραφείο. ΤΏΡΑ!" ύψωσε την φωνή του πράγμα σπάνιο και η Φαιθ τον ακολούθησε χωρίς να πει πολλά.

Με το που μπήκαν  μέσα της έδειξε την πολυθρόνα κι εκείνη κάθισε.

"Σε ακούω πατέρα..." Ο Ίαν κάθισε πίσω από το μεγάλο του γραφείο και την κοίταξε. 

"Που ήσουν;"Στην ερώτηση του κατάλαβε αμέσως πως ξέρει.  Δεν γνώριζε πόσα αλλά σίγουρα ήξερε αρκετά.

"Στην πόλη ήμουν!" Του Απάντησε δίχως δισταγμό.

"Σε Ποια πόλη Φαιθ ;"

"Στο Σικάγο πατέρα! "

"Τι δουλειά έχεις εκεί;"

"Τις δέκα ερωτήσεις θα παίξουμε; Μπες κατευθείαν στο ψητό μπαμπά. Σε ξέρω αρκετά καλά για να απαντάω σε χαζές ερωτήσεις!" Στο άκουσμα της ο Ίαν πετάχτηκε. Κοπάνησε δυνατά το χέρι στην επιφάνεια του γραφείου και τα μάτια του μαύρισαν. 

"Θα σε ρωτήσω μια και μόνο φορά... Έχεις δεσμό με θνητό;"Η Φαιθ μετά από όλα όσα είπε δεν είχε λογο να κρύβεται. Σηκώθηκε και τον κοίταξε

"Ναι Έχω! Και σε πληροφορώ πως με κάνει απίστευτα ευτυχισμένη!" Ο Ίαν ακούγοντας την να το παραδέχεται χωρίς καν να διστάσει βγήκε εκτός ελέγχου. 

"Είσαι με τα καλά σου ; Καταλάβαινες τις συνέπειες τις πράξης σου ;"

"Αρκετά καλά πατέρα , και πίστεψε με τους τελευταίους μήνες που τον βλέπω δεν υπήρξε τίποτα που να με κάνει να αμφιβάλλω τόσο για εκείνον όσο και για την σχέση μου μαζί του"

"Σου απαγορεύω να τον ξαναδείς!" Φώναξε ο Ίαν και Η Φαιθ τον αγριοκοιταξε...

"Δεν καταλαβαίνεις! Πότε δεν θα καταλάβεις!"  απάντησε και αμέσως τα πανέμορφα  διχρωμα  μάτια της άλλαξαν χρώμα.

"Είναι θνητός που να πάρει η οργή! Πότε δεν σου απαγορεψα τίποτα αλλά κατάλαβε το ! Μας βάζεις όλους σε κίνδυνο!" Χτύπησε το χέρι του στο τραπέζι δίχως να φοβάται την άγνωστη ακόμα φύση της.

"Τον αγαπάω... Όπως κι εσύ αγαπας την μαμα πατέρα" Ο Ίαν πλησίασε και κοίταξε έξω από το παράθυρο τον πίσω κήπο.  Είδε την γυναίκα του να κάθεται ήρεμη δίπλα από τα αγαπημένα της λουλούδια και αναστέναξε. Δεν μπορούσε καν να βρει το κουράγιο για να της πει πως η Φαιθ μπλέχτηκε με έναν θνητό... Απαγορεψε στον Γκαμπριέλ να της αποκαλύψει όσα έμαθε και την κράτησε στα σκοτάδια.

"Πρέπει να τον ξεχάσεις. Αν εμοιαζες λιγο με την αδερφή σου όλα θα ήταν τόσο διαφορετικά...Παει και τελειωσε! Από δω και πέρα θα κυκλοφορείς με τον Λιαμ παντού!" Ακούγοντας τις τελευταίες του λέξεις ένιωσε θυμό.  Τον Λιαμ τον σιχαινοταν και δεν άφηνε κανέναν να της επιβάλει πλέον κάτι.

Η πόρτα άνοιξε με μόνο ένα της νεύμα. Δεν άντεξε να παραμείνει στον ίδιο χώρο με τον πατέρα της. Ήταν έξαλλη. Άφησε την σιωπή της να πει οσα δεν είπε και αποχώρησε με το κεφάλι ψηλά....

Σας φιλώ