"Μην με παρεξηγείς που φεύγω... Μην με παρεξηγείς που χάνομαι, όσα αφήνω πίσω θα μείνουν για να μου δίνουν κουράγιο. Να μου υπενθυμίζουν πως έπραξα το σωστό..."

"Πώς μου ζητάς να απαρνηθω την ζωή δίνοντας σου την ζωή μου ;" Ψέλλισε και χάιδεψε το πρόσωπο του Λιαμ απαντώντας στην ερώτηση του Τζον...

"Μακρυγορεις και εκνευρίζομαι... " της είπε και το πρόσωπο του άλλαξε όψη. Αγρίεψε και έβγαλε έξω τα δόντια του. Κάτι στην αρχική μυρωδιά της άρχισε να αλλάζει και δεν του άρεσε καθόλου ...  Ήξερε πολύ καλά πως παίζει με τη φωτιά φέρνοντας τον Λιαμ αλλά δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς. Μπορεί να ηταν το άλλο της μισό, η ολοκλήρωση της και το πεπρωμένο αλλά πίστευε πως δεν θα έβαζε ποτέ σε κίνδυνο ένα αγέννητο παιδί η Φαιθ.

"Εντάξει λοιπόν... Η ζωή μου για την δική τους " Είπε λυπημένη και έσκυψε προς τον Λιαμ. Μόλις η Νερισσα την άκουσε , ξεδεσε αμέσως τον ψεύτικο κόμπο και απελευθέρωσε τα χέρια της . Έβγαλε το μαντήλι και περίμενε την κίνηση της. Η Φαιθ έχοντας ακόμα το πρόσωπο του Λιαμ στα χέρια του χάρισε ένα απαλό φιλί στα χείλη. Ήταν ότι ακριβώς ήθελε η Νερισσα για να ορμηξει αλλά πριν επιτεθεί ο Τζον την σταμάτησε.

"Όχι! Όλα τελείωσαν..." Ψιθύρισε και την αγριοκοιταξε. Της έκανε νόημα να βάλει το μαντήλι κι εκείνη τον άκουσε αμέσως.

Η Φαιθ από την άλλη απορροφημένη στον Λιαμ δεν κατάλαβε τίποτα. Για εκείνη όλα είχαν δρομολογηθεί... Αποχαιρετούσε την αγάπη της ζωής της με τον δικό της τρόπο... Μπορεί η αδερφή της να στεκόταν λίγα μέτρα μακριά αλλά δεν την ένοιαζε. Ήταν το τέλος. Ένα τέλος που θα όριζε το καινούριο μέλλον και εκείνος δεν θα υπήρχε πουθενά. 

"Σ'αγαπάω..." Ψιθύρισε στο αυτί του , σίγουρη πως δεν την ακούει... Χάιδεψε τα μαλλιά του και σκούπισε την βροχή από το προσωπο του. Χαζεψε τα χαρακτηριστικά του για μια τελευταία φορά και πέρασε τα δάχτυλα της πάνω από το γυμνό του στήθος. Τα εναποθεσε ακριβώς στην καρδιά και έκλεισε τα μάτια της . Κράτησε τον χτύπο του σαν φυλαχτό . Ένα φυλαχτό δύναμης...

"Είμαι έτοιμη...." Είπε και αφήνοντας τον κάτω απαλά, σηκώθηκε και κοίταξε τον Τζον .

"Ώραια και τώρα θα σου ζητήσω να απομακρυνθεις από κοντά του . Πάρε ότι σου δώσει ο άντρας που θα πλησιάσει δίχως ερωτήσεις και όλα θα τελειώσουν...."

"Πώς θα ξέρω ότι δεν θα τους πειράξεις;"

"Θα έχω εσένα... Όλοι αυτοί είναι άχρηστοι..."

Ο Τζον ίσως για πρώτη φορά έλεγε αλήθεια. Αν την έπαιρνε δεν είχε λογο να ασχοληθεί με κανέναν. Είχε μπροστά του δύο ημέρες πριν την πανσέληνο.  Δυο ημέρες έτσι ώστε να την κρύψει κάπου μακριά και να την κάνει θνητή. Δεν θα ρισκάρε να μείνει στο Σικάγο. Είχε ήδη έτοιμη την μεταφορά τους για το Νότο.

Ένας από τους άντρες πλησίασε και άπλωσε το χέρι του , το άνοιξε και την προσέφερε ένα περίεργο αποξηραμένο μαύρο άνθος από λουλούδι..

Η Φαιθ ήθελε να ρωτήσει τι ακριβώς ήταν αλλά δεν θα είχε νόημα. Οποία απάντηση και να έπαιρνε θα είχε την ίδια κατάληξη. Το πήρε στα χέρια της και άφησε το βλέμμα της να περιπλανηθεί στην αδερφή της. Η Νερισσα είχε ένα νικητήριο ύφος και η Φαιθ δεν καταλάβαινε το λόγο.  Λίγα λεπτά πριν έδειχνε θλιμμένη...

"Να τον προσέχεις..." της είπε και η Νερισσα σήκωσε το φρύδι της.

"Να είσαι σίγουρη γι αυτό..." Απάντησε και δίχως να περιμένει άλλο η Φαιθ τοποθέτησε στην γλώσσα της το περίεργο φυτό. Αμέσως μόλις ήρθε σε επαφή με το σάλιο της άρχισε να λιώνει. Η δράση του άμεση... Τα ματοκλαδα της βάρυναν και οι αισθήσεις μειώθηκαν σημαντικά. Ένιωσε τα πόδια της να την εγκαταλείπουν και το βάρος του σώματος της να μεγαλώνει.  Δευτερόλεπτα αργότερα έπεσε και σωριάστηκε στο έδαφος....

"Ώραια, και τώρα;" Αποκρίθηκε η Νερισσα

"Τώρα θα ενημερώσεις τους δικούς σου όπως ακριβώς είχαμε πει ... Τα άλλα δεν σε ενδιαφέρουν..." Η απάντηση του Τζον ήταν αρκετή.  Εκανε νόημα σε έναν άντρα κι εκείνος της έδωσε το τηλέφωνο του . Παράλληλα ένας άλλος εσυρε το σώμα του Τζόναθαν μέχρι τον Τζον κι εκείνος δίχως οίκτο τον αποτελειώσε... Ήξερε πως αν ζήσει θα αποτελέσει πρόβλημα αργά ή γρήγορα και δεν έδινε περιθώρια για Ρίσκο. Για τον Λιαμ ήταν σίγουρος αλλά δεν μπορούσε να τον σκοτώσει. Η Νερισσα του είχε υποσχεθεί πως θα τον κρατήσει μακριά από όλα.

"Μαμά; Ωωωω μαμά θα πεθάνω... Δεν μπορείς να φανταστείς τι έχει συμβεί... Πονάω μαμά... Πονάω... Όχι, δεν είμαι καλά... Έχω χτυπήσει και ο Λιαμ είναι σε τραγική κατάσταση... Η Φαιθ ; Πώς τολμάς και με Ρωτάς για αυτήν;;;;Αυτή φταίει για όλα!!!! Αυτή τα οργάνωσε όλα!!! Από την ζήλια της ... Δεν έχω χρόνο για εξηγήσεις... Πρέπει να έρθετε εδώ... "

Ο Τζον άκουγε την Νερισσα να μιλάει στο τηλέφωνο με τόση αληθοφάνεια που άθελά του έβαλε τα γέλια... Ο Σκοπός ήταν απλός. Μόλις ξυπνούσε ο Λιαμ θα είχε μερική απώλεια μνήμης. Το βότανο το οποίο δηλητηριαστηκε ήταν αρκετά ισχυρό αλλά ακακο για τον υπόλοιπο οργανισμό. Αυτό θα έγινε στην Νερισσα το προβάδισμα. Θα του εξηγούσε την κατάσταση αρχικά όπως ήθελε και μέχρι να επανέλθει θα φρόντιζε να αλλοιώσει σιγά σιγά την μνήμη του δίνοντας του το βότανο σε μικρές ποσότητες. Θα τον κρατούσε με αυτό το τρόπο πλάι της και η Φαιθ θα ήταν ξεγραμμενη από όλους. Δυστυχώς ο Τζον είχε μάθει αρκετά στο πλάι της γυναίκας του και δεν δίστασε να τα χρησιμοποιήσει ακόμα και στο ίδιο του το παιδί...

"Ώραια και τώρα που τελείωσε κι αυτό υποθέτω πρέπει να γεμίσω πληγές..."μονολογισε η Νερισσα και έδωσε το τηλέφωνο πίσω.

"Καλά υποθέτεις. ..." Της ειπε ο Τζον και την πλησίασε." Θα το κάνω εγώ η θα το κάνεις μόνη;"

"Θα το κάνω μόνη... Μπορείς να φύγεις πριν έρθουν και υποπτευθουν  κάτι;"

Ο Τζον με ένα νεύμα μάζεψε τους άντρες του. Οι δύο πήραν το σώμα της Φαιθ από κάτω και το πήγαν προς το ήδη έτοιμο αυτοκίνητο. 

"Ελπίζω να μην σε ξαναδώ ποτέ και χάρηκα για τη συνεργασία..." Είπε πικρόχολα η Νερισσα και εκείνος γέλασε πονηρά.

"Αν τα σκατώσεις , πολύ λυπάμαι πως θα με ξαναδείς και δεν θα σου αρέσει... Φρόντισε να τον κρατήσεις σε καταστολή όπως είπαμε αλλιώς θα έχεις την μοίρα του Τζόναθαν ..." Τα λόγια του όσο σκληρά κι αν ακούστηκαν μαρτυρούσαν την απόλυτη αλήθεια. Εκείνη κούνησε το κεφάλι της άρχισε να γδερνει με τα νύχια της τα πόδια της και τα χέρια.

Η συνολική εικόνα έφτανε στην ολοκλήρωση. Ο Τζον είχε ήδη αποχωρήσει από το μέρος και πλέον όλα είχαν μια άκρως σκοτεινή αύρα πανω τους... Ένα μαύρο πέπλο γεμάτο ψέματα είχε στηθεί και ήταν έτοιμο να πέσει πάνω στα μάτια της οικογένειας της χωρίς δισταγμό...

Λίγα λεπτά αργότερα και βαμμένη πλέον στα κόκκινα με το δικό της αίμα ξάπλωσε δίπλα στον Λιαμ και τον πήρε αγκαλιά...

"Θεέ μου !!!!" Ακούστηκε μια φωνή και η Νερισσα γέλασε. Άλλαξε αμέσως το βλέμμα της σε λυπημένο και μόλις οι δικοί της πλησίασαν πάτησε τα κλάματα....

Σας φιλώ ....

Ξέρετε καμία φορά στο όνομα της αγάπης κάνουμε πράξεις που στην ουσία την ευνουχιζουν... Την σκοτώνουν αλύπητα και την διαλύουν...

Ξέρετε όμως ποιο είναι το βαθύ νόημα; Πώς η αγάπη είναι ανιδιοτελής... Δεν την ορίζεις και προ πάντων δεν την πιέζεις να έρθει σε σενα... Όταν προσπαθείς να υποκλεψεις την αγάπη απλά την καταστρέφεις...