Το επόμενο πρωι ξημέρωσε με εμενα να σέρνομαι. Δεν κοιμήθηκα την μισή νυχτα. Οι γονείς μου ομως σαν να μην εγινε τιποτα χθες ετοιμάστηκαν για την δουλειά τους και έφυγαν.

Ισως τελικά να πίστεψαν πως χθες δεν ειχα ακούσει λέξη και πως κοιμόμουν. Ή Απλα βαρέθηκαν να ασχολούνται με τις ασυναρτησίες που λεει ο γείτονας.

Έφτιαξα το πρωινό μου, ενα τοστ και μια κουπα τσαι ενω ετοίμαζα τα ρουχα που θα έβαζα και την τσάντα. Ηταν βαριά. Οπως παντα. Ηθελα να γυρισω ξανά στο Δημοτικό όπου ειχα μια τσάντα τρόλεϊ και δεν χρειάζονταν να κουβαλάω τούβλα στην πλάτη μου.

Επισης σημερα θα μας έβγαζαν μια ομαδική φωτογραφια για το σχολικό άλμπουμ. Ισιωσα το μαλλί μου και εβαλα κατι όμορφο. Ενα λουλουδάτο αερατο σορτσάκι και μια αμανικη άσπρη μπλούζα κοντη απο μπροστα και μακρια απο πισω.

Κοιταξα για λιγο τα καλλυντικά της μάνας μου και βρέθηκα σε δίλλημα: να προσπαθήσω να βαφτω ή οχι; Τελικά το μονο που εκανα ειναι να βάλω μια μάσκαρα. Χτένισα τα μαλλια μου, κοιτάχτηκα στον καθρέφτη, εσκασα ενα χαμογελο και έστειλα ενα φιλακι στην αντανάκλαση μου και βγήκα.

Φόρεσα τα Vans μου, εβαλα το κινητο στην τσέπη μου, μαζι με τα ακουστικά, στον ώμο περασα την τσάντα μου και βγήκα απο το διαμέρισμα χτυπώντας δυνατα την πόρτα πισω μου μπας και έβγαινε ο γείτονας να με χαιρετήσει.

Τζάμπα κόπος. Δεν βγηκε. Αρχισα να κατεβαίνω τις σκαλες και τότε ειδα μπροστα μου τον τύπο απο τα goody's να με κοιταει λες και ειδε φάντασμα.

"Τελικά δεν πήρες τηλεφωνο." μπηκε στο ψητό. Και τωρα του λες ή δεν του λες πως η μανα σου ειναι μουρλη και έβαλε την χαρτοπετσέτα με το νουμερο του για πλύσιμο;

"Εχασα το νουμερο. Μαλλον πέταξα την χαρτοπετσέτα καταλαθος." βρήκα μια δικαιολογία και στα ματια του έλαμψε μια ελπιδα.

"Άρα δεν μου μπήκες μονο εσυ στο ματι." ειπε και με κόλλησε στον τοιχο. Μου χάιδεψε απαλά το μαγουλο και παραμέρισε μια τούφα που έπεφτε στο προσωπο μου. "Άρα θες να τα πούμε καποια μερα;" ρωτησε και τα χείλη του απείχαν πλέον λιγα εκατοστά απο τα δικά μου.

Η αληθεια ειναι πως δεν θελω. Οχι πια. Μετα τα χθεσινά γεννήθηκε μεσα μου μια ελπιδα πως ισως ο Κώτσος.. ισως να αρέσω στον Κώτσο.. και δεν θελω να την χάσω.

Αλλα αν βγω μαζι του μπορει και να ζηλέψει; Αλλα αν μου ανταποδώσει με το ιδιο νόμισμα; Αν φέρει στο σπίτι του καποια; Στο δωματιο του.. Σε εκείνο το διπλό κρεβατι; Θα με διαλύσει.

"Μμμ.. βλέπουμε." του ειπα παίζοντας την δύσκολη. Απλα ηθελα χρονο. Τότε εκείνος έβγαλε ενα χαρτάκι απο την τσέπη του τζιν του και σημείωσε ξανά το νουμερο του.

"Μην το χάσεις αυτην τη φορά." ειπε και ανέβηκε πανω. Εγω κοιταξα το ρολοι του κινητού μου και προσεξα πως ειχα μονο πέντε λεπτα να φτάσω στο σχολειο.

Σιγα μην έτρεχα. Είχαμε φωτογράφιση και ηθελα να βγω τέλεια. Να εχω κατι να θυμαμαι απο την Τριτη Λυκείου και οχι μονο τα βάσανα που θα αρχίσουν σε λιγο καιρό.

Μπήκα στην αίθουσα αργοπορημένη αλλα η καθηγήτρια υποσχέθηκε να μου σβήσει την απουσία. Απο το καλο στο καλυτερο παμε. Αν εξαιρέσουμε την αγκωνιά της Αννας μολις κάθισα στην θέση διπλα της.

"Μωρή, που ήσουν; Σε περιμενα ενας Θεός ξερει ποσο και παραλίγο και θα αργούσα." ειπε εκεινη με παράπονο.

"Με σταμάτησε ενα παιδι." της ειπα και πρόσθεσα μετα ενα συγγνώμη.

"Ο γείτονας;" ρωτησε και το υφος της άλλαξε. Ανασηκωσε το φρύδι και με κοιταξε με νοημα. "Παίξε μπάλα ρε Σελήνη." αστειεύτηκε εκεινη και ηταν σειρα μου να της χώσω μια αγκωνιά.

"Οχι. Ενας ακυρος. Τον γνωρισα τις προάλλες στα goody's. Μου έδωσε το νουμερο του αλλα η μανα μου.. το έπλυνε." της αφηγήθηκα.

Η Άννα άκουγε προσεκτικά αλλα δεν έπαυε να κρατάει σημειώσεις. Άκουγε εμενα αλλα κοίταγε τον πίνακα και σε καποια φάση ακούμε την καθηγήτρια να λεει: "Σταματήστε να μιλάτε εσεις εκει.". Έστειλε την καρδιά μας στην κουλουρη και την κοιτάξαμε με ματια γουρλωμένα. Δεν πηγαινε ομως σε εμάς αυτο αλλα μαλλον στα αγόρια που καθόταν τρεις σειρές πισω μας.

Ηταν οι λεγόμενοι μάγκες της τάξης μας. Κανεις δεν τολμούσε να τους φέρει αντίρρηση. Ο Αχιλλέας εχει πηδήξει το μισό γυναικείο πληθυσμό του σχολείου. Ο Τάκης ηταν γιος της διευθύντριας και ο Μανώλης ειχε γνωριμίες παντού και εκανε παρεα με κατι γοριλλες σαν και αυτόν. Και τελος ο Λάμπρος, χρήστης και προμηθευτής ναρκωτικών με πατέρα δικηγόρο, εναν απο τους καλύτερους τους Αθήνας.

Γυρισα το κεφαλι μου για να δω γιατι γελάνε τοσο πολυ και προσεξα πως έπαιζαν με φυσοκαλαμα και έκαναν στόχο τον Γιαννη, εναν απο τους πιο καλούς μαθητές του σχολείου. Ηταν πολυ όμορφο παιδι, ντροπαλό ομως και αδύνατο. Που να τα βαλει με την μαφία του σχολείου..

Ο Γιαννης υπομονετικά περιμενε μεχρι να βαρεθούν γιατι φοβόταν. Και εγω στην θέση του δεν θα μιλαγα. Ηθελα να ανοίξω το στόμα μου και να τους πω να σταματήσουν αλλα με πρόλαβε η Άννα η οποία ειχε προσέξει και αυτη την σκηνή bullying.

"Θα σταματήσετε γαϊδούρια; Μηπως μπερδέψατε τάξεις; Η θέση σας ειναι στο διπλα κτήριο." ειπε η Άννα και ο Τάκης αντιγυρισε.

"Το διπλα κτήριο ειναι για εκείνα τα ανάπηρα παιδια." σχολιασε ο Τάκης.

"Ακριβώς. Εκει ανήκετε. Αναπηρία στο μυαλό. Διανοητικά καθυστερημένα ζωάκια." ειπε και ολη η τάξη άρχισε να γελάει.

Δεν ξερει ομως με ποιον τα εβαλε. Ο Αχιλλέας σηκώθηκε απο την θέση του και πλησίασε το θρανίο μας ενω η καθηγήτρια κοιτουσε έντρομη. Δεν ηξερε αν επρεπε να αντιδράσει ή οχι. Τι σχολειο ειναι αυτο που οι καθηγητες φοβούνται τους μαθητές;

"Γατάκι, δεν ξερεις με ποιον τα έβαλες μαλλον." ειπε ο Αχιλλέας και με το ενα δάχτυλο της ανασηκωσε το πιγούνι για να τον κοιτάξει στα σχεδόν κατάμαυρα ματια του. Κενά απο οποιοδήποτε συναισθημα.

"Γατάκι, να πεις την γυναικούλα που πηδηξες χθες. Τα εβαλα με ζώα και δυστυχώς δεν ειμαι φιλόζωη. Οποτε μην παίζεις με τα νευρα μου. Εχω αλλεργία σε κατι γουρούνια σαν και εσενα." αντιμιλησε.

Τότε χτύπησε το κουδούνι και εγω πηρα την Άννα απο την τάξη και την πήγα στην βιβλιοθήκη για να της εξηγησω που έμπλεξε. Δεν την ενοιαζε ομως. Ειπε πως δεν θα ανεχτεί τέτοιες συμπεριφορές.

Γυρνώντας στην τάξη είδαμε τα ζώα να βασανίζουν τον Γιαννη και η Άννα δεν άντεξε και πήγε προς το μέρος τους. Που το βρήκε τοσο θάρρος δεν μπορω να καταλάβω. Ενα κοριτσακι που οταν του πρωτομιλησα κοκκίνιζε με την μια ενω τωρα κοκκίνιζε απο τα νευρα της και ηταν ετοιμη να σκοτώσει.

"Εεε ζώα." ειπε και προχώρησε προς το μέρος τους με σφιγμένες τις γροθιές.

Πέταξε την τσάντα κατω και σήκωσε τον Γιαννη απο το πάτωμα. "Γιατι δεν τα βάζετε με καποιον ισάξιο σας;" ειπε και βοήθησε τον Γιαννη να μαζέψει τα πράγματα απο το πάτωμα. Πλησίασα και εγω.

"Ρε κοντοστουπα, κοιτα την δουλειά σου και μην ανακατεύεσαι." απείλησε ο Μανώλης και την έσπρωξε για να φτάσει στον Γιαννη. Τον σήκωσε απο την μπλούζα και τρόμος ζωγραφιστηκε στα ματια του.

"Ασ' τον κατω παλιομαλακα." του ειπα και εκείνος με κοιταξε με ενα βλεμμα που πέταγε φλόγες. Πήγα να τον βαρεσω αλλα με πρόλαβε ο Λάμπρος και άρπαξε τα χέρια μου και με ακινητοποίησε.

Η Άννα τότε εκανε το αναπάντεχο. Βάρεσε τον Μανώλη στα αρχιδια και τον πόνεσε τοσο πολυ που σωριαστηκε στο πάτωμα και βογκουσε απο τον πόνο. "Αυτο για να μην αναπαράγεις το είδος σου, γοριλλα." φωναξε και τα αλλα αγόρια το έβαλαν στα πόδια.

Εγω σήκωσα τον Γιαννη και τον πήγα στο γραφείο των καθηγητών. Του ειχε ανοιξει η μυτη. "Σας ευχαριστω." ειπε και έσφιξε την Άννα στην αγκαλια της. Λέρωσε ομως το μανίκι της με λιγο αίμα. "Συγνώμη." ειπε και κοκκινησε οπως εκανε η Άννα στην αρχή οταν την γνωρισα.

"Δεν πειραζει, η φωτογράφιση ετσι και αλλιως αναβλήθηκε για αυριο." ειπε.

"Κοριτσια; Δεν επρεπε να τα βάλετε με αυτούς. Θα κυνηγάνε εσας τωρα. Και δεν θελω να πάθετε τιποτα." ψιθύριζε κοιτώντας την Άννα έντονα στα ματια.

Εδω γεννιέται ενας ερωτας μεγάλος. Κανονικα στις ρομαντικές ιστορίες το αγορι προστατεύει την κοπελα απο τον κακο που παει να την βλάψει και οχι το αντιθετο. Ειναι ομως πολυ γλυκο ολο αυτο οπως και να 'χει.

Η διευθύντρια έμαθε για το γεγονός αλλα επειδη σε ολο αυτο συμμετείχε και ο γιος της ειπε πως δεν εχουμε αποδείξεις και ετσι το θεμα έκλεισε.

Για ολο το υπόλοιπο της ημέρας ο Γιαννης καθόταν μαζι μας στα διαλείμματα και τον γνωρισα λιγο παραπάνω. Θα ηθελα να γίνουμε μια μεγάλη παρεα.

Η ημερα άρχισε καλα. Μετα ομως άρχισε να κατρακυλάει.. ολο και περισσοτερο.

🍌😱🍌😱🍌😱🍌😱🍌😱🍌😱

Λοιπον. Άλλη μια ανακοίνωση. Γιατι εχω βαρεθεί πραγματικά την μαλακια που κουβαλάνε καποια ατομα εδω μεσα. Πρώτον. Παραδέχομαι πως εχω πληγωσει αρκετό κόσμο εδω πέρα. Μετανιώνω μονο για ενα άτομο. Και ας μην με πιστεψει ποτε.

Μπορει όντως να ειμαι εγωιστής. Ολοι οι άνθρωποι ειναι σε μικρο ή μεγαλο βαθμο. Δεν αντέχω ομως τα ψεμματα. Εντάξει. Ενα αθώο μικρο ψεμματακι θα μου πεις. Αλλα οχι ψέμματα που τα λες για να φανείς. Καλυτερα ο εαυτός σου παρα κάποιος που δεν εισαι.

Anyway, δεν ασχολούμαι. Μπορω να πω πως ηταν το μεγαλυτερο κεφαλαιο απο αυτα που εχω γραψει. Και εχω μια μικρη ερωτηση για εσας: Ποιο ηταν το αγαπημένο σας κεφαλαιο μεχρι τωρα ή τελος παντων ποια ηταν η αγαπημένη σας σκηνή; 😈

Το Αννουκι μας αγρίεψε 😏 Ο Γιαννης μας ισως και να ερωτεύτηκε. Μμμ.. Η Σελήνη ξαναβρήκε το νουμερο. Πολλες εξελίξεις.

Δημοψήφισμα 😂
🙈Άννα και Θάνος (αδελφός Σεληνης)
🙉Άννα και Γιαννης
🙊Άννα και Άρης

Πρεπει να κανω και spoil τωρα; Πρεπει όντως να κανω; (Fangirls: αν θες να ζήσεις 😈) Άρα..

😈 Spoil 😈
*Μια λέξη. Λουκουμακης 😂
*Δυο λέξεις. Μπαμπάς ➡️ χαμός

Λοιπον.. Σημερα εχει γενεθλια τούτο το κοριτσι thelittlewritterbaes ❤️ Χρονια πολλα 💕 Οτι επιθυμείς στην αγκαλια σου να το βρεις. Και όποιον επιθυμείς μην ξεχνάμε 😏 Μμμ.. τα πιτόγυρα θα ειναι στην αγκαλια σου σε καμια ωρα.. Επισης το καλο που σου θελω ειναι να μου αφήσεις ενα κομμάτι τούρτας.. 😂 Καραμέλα κατα προτίμηση 😂

Το βιβλιο πλέον εχει φτάσει στα 11 χιλ views 😳 Δεν ξέρετε ποσο χαίρομαι.. αλλα η αληθεια ειναι πως με το πάσο που παω εγω θα καταλήξει να εχει καπου στα.. 200 κεφαλαια 😂 Οποτε ισως.. ξερω γω.. να φτιάξω δεύτερο βιβλιο για την συνέχεια του; 😂

Καλημερα babies and bae 💕
Aντριαν που παει να διαβάσει Αρχαία και δεν θελει.. θελει να κάτσει μεσα να γράψει κεφαλαια στο καινουργιο βιβλιο.. 😭 Εσεις τι κανετε;