Ειναι έντεκα η ωρα και οι γονείς μου ακομα να πέσουν για ύπνο. Συζητάνε για την έξοδο τους το Σάββατο με τους φίλους τους. "Θα έρθουν και τα παιδια μαζι μας. Δεν το συζητώ." ειπε ο πατέρας μου και ρεύτηκε. Αηδία. Άντρες. Τι να πεις.

"Μα αγαπη μου, εγω θελω μονο εμείς οι δυο να παμε, να περασουμε καλα. Ενω με τα παιδια ολη την ωρα θα τρέχουμε και θα φωνάζουμε." ειπε η μανα μου και πραγματικά ηθελα να την ακούσει ο μπαμπάς γιατι επρεπε να παω να βοηθήσω τον γείτονα.

"Ισως και να εχεις δικιο.". Μπράβο μαμά. Άξια. Τωρα πάτε επιτελους να ξαπλωσετε. Νυστάζω.

Τότε ομως ακουσα να τρίζει το κρεβατι και την μανα μου να βογκάει. Αηδία. Έβγαλα απο το συρτάρι του κομοδίνου μου τα ακουστικά μου και εβαλα την μουσικη να παίζει δυνατα. Δεν ηθελα να ακούω τους γονείς μου να κάνουν σεξ. Ποσο πιο αηδία.

Σε μια ωρα περιπου τα έβγαλα αλλα ακομα άκουγα το κρεβατι να τρίζει και τους γέρους να βογκανε. "Αλλο λιγο." εύχομαι απο μεσα μου και μπαίνω να χαζέψω στο Tumblr.

Βλεπω 2 ask και λεω να τα απαντήσω μιας και δεν εχω και τιποτα καλυτερο να κανω.

Εσυ τι θα έκανες αν μια
φιλη σου σε πρόδιδε και
πηγαινε η καργιολα να
κανει παρεα με μια
άλλη τσουλα του κερατά;

Κατι μεσα μου μου έλεγε πως ηταν ειτε η Μονικα αυτη που το έγραψε ειτε η Ελένη. Δεν ηθελα να δωσω σημασια και ετσι διέγραψα το μηνυμα. Ετσι και αλλιως η Μονικα ηταν απο τους λίγους που αντί να γράψουν καριολα έγραφαν καργιολα.

Το δεύτερο ask ηταν πιο ευχάριστο. Παλι απο τον ή την Λ. Θα μπορούσε επιτελους να μου στείλει κανονικό μηνυμα αντί να γράφει ανωνυμα. Δεν δαγκώνω.

Και εσυ διαβαζεις Κικη Δημουλά;
Την λατρεύω.
By the way, ειμαι αγορι.
-Λ-

Άρα ειτε θα τον λενε Λαμπρο, ειτε Λεωνιδα ειτε Λευτέρη.. Ειτε Λουκά, ειτε Λυσσανδρο. Καλα εντάξει. Δεν μου έρχονται αλλα ονοματα. Λουκουμακης. Τι δεν θα έδινα τωρα για ενα λουκούμι.

Ναι, ειναι η καλύτερη.
Ποιο απο ολα τα ποίηματα
της σου αρεσει περισσοτερο;

Η αληθεια πως πλέον ειναι 2 η ωρα και οι γονείς μου συνεχίζουν. Ακομα δεν κουράστηκαν; Θα επρεπε τωρα να μπουκάρω στο δωματιο, να πεταξω στο κρεβατι ενα προφυλακτικό και να τους πω: "Αυτο γιατι δεν θελω και αλλο αδελφάκι." και να παω να κοιμηθω.

Οταν άρχισε να παίζει το The nights του Avicii τα ματια μου αρχισαν να βαραίνουν ώσπου στο τελος δεν άντεξα και παραδόθηκα στην αγκαλια του Μορφέα.

{...}

"Εισαι για τον πουτσο." ειπε η Ελένη και μου πέταξε μια ντοματα. Αυτη με πέτυχε στο κούτελο. Τα μαλλια μου και τα ρουχα μου γέμισαν με χυμό ντομάτας και ολη που ηταν στο θέατρο αρχισαν να γελάνε.

Χαμήλωσα το βλεμμα μου και τα ματια μου πλημμύρισαν με δακρυα. Καυτά έτρεχαν στα μάγουλα μου και έπεφταν στο έδαφος. Τα γελια αρχισαν να δυναμώνουν.

"Τοσο χαλια τραγουδούσα;" σκεφτηκα απο μεσα μου και τότε ειδα την μανα μου με τον πατέρα μου στο πισω μέρος του θέατρου να με κοιτανε με τεράστια απαγοήτευση να ειναι ζωγραφισμένη στα ματια τους.

Και τότε κάποιος αλλος εκτόξευσε άλλη μια ντοματα η οποία με πέτυχε στο κοιλια. Κοιταξα για να δω ποιος το εκανε και ηταν ο Δημήτρης. Αυτος που τοσο αγαπούσα. Τα γελια απο στιγμή σε στιγμή ολο και δυναμωναν.

"Μοοουυ... μοοοουυυ." άρχισε να ηχεί το ξυπνητήρι. Εβαλα μια αγελάδα ως ήχο γιατι τιποτα αλλο δεν μπορούσε να με κανει να σηκώσω το κεφαλι μου απο το μαξιλάρι.

Δεν τρομαξα απο το όνειρο. Δεν ένιωθα τιποτα πλέον τόσες φορες που το εχω ξαναδεί. Ειναι οι ανασφάλειες που ειχα μικρη. Για την φωνη μου, για το crush μου στο Δημοτικό και για τις φίλες φίδια μου.

Ξαφνικά θυμήθηκα πως το βραδυ δεν πρόλαβα να δω τι σκατα ειχε κολλήσει ο αλλος στο παραθυρο του. Βγήκα στο μπαλκόνι και πρόσεξα πως ηταν ενα χαρτι.

"Κώστας." έγραψε με μεγάλα κεφαλαια γράμματα. Χαμογελασα αλλα ήρθε η ωρα να ντυθώ και να παω στο βάσανο. Τουλάχιστον θα δω την Άννα. Μου έλειψε.

Πηγαίνοντας προσεξα πως οι γονείς μου δεν σηκώθηκαν ακομα. Λογικο μου φαινεται. Ποιος ξερει μεχρι τι ωρα συνέχιζαν τα μπάρα-μπάρα.

Έβγαλα απο το ντουλάπι δυο φέτες ψωμί, της άλειψα λιγο με νουτελλα, έκοψα μια μπανάνα και κάθισα να φάω στο σαλόνι βλέποντας ειδήσεις.

Σημερα έχουν απεργία τα ΜΜΜ και ετσι εχω την ελπιδα πως θα λείψει τουλάχιστον ενας καθηγητής. Αυτο ομως θα ηταν πολυ καλο για να ειναι αληθινό.

Φόρεσα τα μαύρα Vans μου, πηρα τα κλειδιά μου και κατέβηκα τις σκαλες. Η Άννα με περιμενε ηδη καθισμένη στα σκαλιά. Μιλούσε με τον Άρη.

"Γεια σας, πιτσουνάκια." ειπα και η Άννα πηρε παλι το χρωμα της ντομάτας ή μαλλον του πατζαριου.

"Ζηλεύει." εκανε πλακα ο Άρης και κοιταξε την Άννα με νοημα. "Τα λεμε κοριτσια. Χάρηκα για την γνωριμία, Άννα." μας χαιρέτησε.

Οταν απομακρύνθηκε εντελώς έφαγα μια αγκωνιά απο την Άννα η οποία με εκανε να διπλωθω στα δυο. "Δεν το ηθελα, συγνώμη." ειπε η Άννα και τα ματια της βούρκωσαν.

"Εντάξει, ηρεμησε. Εχω αδελφο. Εχω περασει χειροτερα." ειπα και της εσκασα ενα αμήχανο χαμογελο. "Γιατι την έφαγα την αγκωνιά;" την ρωτησα.

"Για Καλημερα." ειπε εκεινη. "Ειναι επειδη δεν με αγκαλιασες και εμενα μου αρέσουν πολυ οι αγκαλιές."

"Μετα απο αυτο; Ξεχνα." ειπα και σκάσαμε στα γελια. Μεχρι που φτάσαμε στο σχολειο. Εκει σε όλους κόβεται το γελιο.

Πρώτη ωρα Βιολογία, δεν άντεχα. Είχαμε μια ξινισμένη η οποία δεν χώνευε κανενα κοριτσι στην τάξη αλλα κόλλαγε σε ολα τα αγόρια. Αντί να μας κανει μάθημα μας μιλούσε για το πως πέρασε το καλοκαιρι στο Dubai με τον άντρα της.

Δεύτερη ωρα, είχαμε κατεύθυνση. Λατινικά. Απο την πρώτη μερα χωρις συζητηση μπήκαμε στο κειμενο. Μου φάνηκε αρκετα εύκολο. Το μονο που με άγχωνε ηταν το γεγονός πως η καθηγήτρια αυτη δεν ηταν και απο τις καλύτερες. Ξακουστή ηταν στο 41ο Λυκειο με το ψευδώνυμο δράκος.

Υστερα γυμναστική η αλλιως η ωρα του φαγητού και της χαλάρωσης. Πήγα με την Άννα στο κυλικείο να αγοράσω κατι να φάω. "Γεια σας κύριε Μανώλη. Τι κανετε;" έπιασα συζητηση με τον Κυρ. Μανώλη και παράλληλα κοιτούσα τι θα μπορουσα σημερα να φάω.

Ημουν ανάμεσα στην πίτσα και στο κρουασάν με σοκολάτα. Δεν βαριέται; Πηρα και τα δυο. "Σελήνη, εισαι η καλύτερη πελάτισσα." ειπε.

Βγαίνοντας απο το κυλικείο η Άννα άρχισε να γελάει και με ρωτησε: "Που τα βάζεις ολα αυτα;" σκανάροντας με με το βλεμμα της.

"Θα χωρέσουν μωρε. Ετσι και αλλιως δεν βάζω κιλο οποτε δεν βαριέται. Θες λιγο;" ειπα και εκεινη δάγκωσε απο την πίτσα μου.

"Δεν στην δίνω πισω." ειπε και εκανε να φύγει αλλα την έπιασα και πηρα την αγαπη μου πισω.

"Πέρα απο την πλακα Άννα έφαγες τιποτα σημερα;" την ρωτησα με υφος που πρόδιδε την ανησυχία μου.

"Ναι, τοστ το πρωι." ειπε εκεινη και σούφρωσε την μυτη της.

"Και πως κρατιέσαι; Θες να σου δωσω λεφτα να πας να παρεις κατι; Ή θες να μοιράσουμε αυτα που εχουμε;"

Εκεινη με κοιταξε με ενα βλεμμα γεματο ευγνωμοσύνη και αρνήθηκε. Ειπε πως κανει δίαιτα. Ηταν πιο λεπτή απο εμενα και εκανε δίαιτα. Ποσο αλλο ηθελε να λεπτύνει;

Φεύγοντας, την παρακαλεσα να μπει μεσα εστω για λιγο αλλα παλι βρήκε μια δικαιολογία και έφυγε. Κατι κρύβει η νυφίτσα αλλα αν δεν θελει να μου το πει τότε δεν μπορω να την πιέσω. Με τον καιρό ισως να μου ανοιχτεί.

Καθως έμπαινα στην πολυκατοικια το σωμα μου συγκρούστηκε με εναν τοιχο. Ή τελος παντων πονουσε λες και συγκρούστηκα με τον τοιχο.

💦💦💦💦💦💦💦💦💦💦💦💦

Να 'μαι και εγω. Παιδια ειμαι τοσο μα τοσο χαρούμενος που η ιστορια μου ειναι #45 θέση στα Ρομαντικά. 😍

Σας ειμαι ευγνώμων. Επισης τα ⭐️ έχουν φθάσει 90 το καθε κεφαλαιο. Για εμενα αυτο ειναι ενα κατόρθωμα και ας μην μιλησω για τα σχόλια. Εννια χιλ. περιπου μονο σε 9 κεφαλαια. Και που 'σαι ακομα. Σας ευχαριστω 💕 Όλους εσας που ψηφίζεται. Και σχολιάζετε..

Και εσεις οι ghost readers, να σας πω.. Η ιστορια μου δεν θα ειναι κατι τύπου τσοντας. Δεν χρειάζεται να ντρέπεστε και να φοβάστε οτι κάποιος θα σας κρίνει επειδη διαβάζετε ενα βιβλιο με σεξουαλικο περιεχόμενο μεσα. Chill. Το αναφέρω γιατι μια κοπελα μου ειχε στείλει τις προάλλες. 🙃

💫Spoil💫
Στο αλλο κεφαλαιο παίζει να μαθουμε τι δουλειά κανει ο γείτονας. Και αν οχι τότε θα ζητήσει μια βοηθεια απο την Σελήνη μας. 😳 Ξανά.

Ονομα:
Διάλεξα το ονομα Κώστας γιατι το Στέλιος μου είχαν πει πως ειναι σε πολλες ιστορίες. Αλλα για να μείνετε ικανοποιημένες τότε θα μπει και το Στέλιος στην ιστορια. Το Άρης μπηκε ηδη.

Ερωτήσεις 😎
🐝 Σε τι πιστεύεται θα ζητήσει βοηθεια ο γείτονας; (Παλι)

Άκυρη ερωτηση:
Ποιο ειναι το ποιο τρομακτικό όνειρο που είδατε; 😞

Εγω η αληθεια ειναι πως.. ενα απο τα χειροτερα ειναι να πέφτεις απο τον ουρανό και να μην φτάνεις ποτε στον πάτο. Στο τελος ταρακουνιεσαι και σταματάς να το βλεπεις. Το χειρότερο απο ολα ομως ειναι πως ονειρεύτηκα μια κοπελα απο εδω να με βιάζει.. Παιδια ομιτζι.. Ειχα ξυπνήσει και ένιωθα τα μάγουλα μου υγρά απο το κλάμα 😭

Επισης:

Άκυρη ερωτηση Vol.2:
Θυμάστε τα όνειρα που βλέπετε;

Εγω.. ναι. Με καθε ανατριχιαστική λεπτομέρεια. 😏 Επισης πολλοί λενε πως οταν στο όνειρο σου πρεπει να διαβάσεις κατι απο ενα βιβλιο, ενα μηνυμα.. οτιδήποτε.. δεν μπορεις γιατι το κομμάτι του μυαλού υπεύθυνο για αυτο βρίσκεται μακρια απο το κομμάτι υπεύθυνο για τα όνειρα.. Δεν ξερω που βρίσκεται το δικο μου κομμάτι αλλα εγω μια χαρα διαβαζω τα μηνύματα οταν ονειρεύομαι. 😌

Λοιπον, αυτα για σημερα. Λιγο βαρετο το κεφαλαιο. Μπορουσα να το ειχα παραλείψει αλλα θέλατε να μάθετε το ονομα του πανάθεμά σας 😞 Και το αλλο βαρετο θα ειναι. Το μεθεπομενο θα ειναι ενδιαφερον. Σκηνή με τον γείτονα. 😏

Τελος οσο αφορά την ιστορια εχω αλλαξει την περίληψη στο πρώτο κεφαλαιο γιατι παιδια.. Αλλο ηθελα να κανω και αλλο εκανα 😞

Αχχ μπεμπακια.. αυτη η κοπελα με εχει κανει και ποιητή.. και ζωγράφο.. και σε λιγο θα παω να σκαλίσω στα μάρμαρα του Παρθενώνα τα αρχικά μας γιατι η αγαπη μου για αυτην ειναι αιώνια. Ετσι και τα αρχικά. Θα μείνουν εκει για πολλα δυσεκατομμυρια χρονια. 😍 Το προβλημα ειναι πως δεν με αφήνει. Ε Δώρα; 😞 Theo_Dora02

Bye babies and bae 💕
Ο Αντριαν που ειναι πλέον βέβαιο πως δεν θα πατήσει το πόδι του στο σχολειο και ειναι πλέον ελεύθερος. 🤗 Εσεις πως περνάτε; 😏 Παρασκευή σημερα..